Laatst een workshopje gedaan over status en macht. Dat triggerde me, want wat ik me nu al heel lang afvraag en waarop het antwoord steeds lijkt te veranderen is de vraag: Wie heeft nu in het algemeen in man vrouw relaties eigenlijk echt de broek aan?
Man of vrouw – wie heeft de macht?
Het onderwerp fascineert me mateloos. Ook al weet ik zeker dat er eindeloos veel variatie in bestaat, er zal er toch vast wel ééntje echt de baas zijn! Ik stel dan ook voor om hier ter plekke maar een mini-enquête op te tuigen en gezamenlijk een antwoord te vinden. Dus kijk even goed in de passpiegel en geef zo eerlijk mogelijk antwoord op de volgende vraag over jouw eigen relatie:
Wie heeft in jouw relatie over het algemeen ‘de broek aan’?
a. De man
b. De vrouw
c. Geen van tweeën, altijd gelijk
d. Allebei, wisselend
Waar ontmoeten man en vrouw elkaar?
In het boek ‘Terugkeer van de koning’ van Ton van der Kroon staat een tekeningetje, dat naar ik me kan herinneren, van de Inca’s is, met een man, een vrouw en twee lijnen tussen hen in die kruisen omstreeks het jaartal waarin wij nu ongeveer leven. Wat zou daar de betekenis van zijn? Worden mannen softe vrouwen, en vrouwen harde ruwe mannen? Of gaan we van een mannencultuur over in een vrouwencultuur, waarin de man onderdrukt wordt en voor zijn rechten moet gaan vechten?
Broekrok?
Vaak vraag ik me af: Als aan de buitenkant lijkt dat de man het vaak voor het zeggen heeft, is het dan uiteindelijk toch zo dat de vrouw de scepter zwaait? Heeft de vrouw, in zijn algemeenheid, het uiteindelijk voor het zeggen? Is de rok, eigenlijk meer een broekrok? Of moeten we de uitdrukking ‘de broek aan hebben in de relatie’, maar anders gaan definiëren? De broek aan hebben betekent dan bijvoorbeeld, dat de rest van de wereld denkt dat je in de relatie ruiterlijk regeert, maar dat het tegenovergestelde waar is.
Man krabbelt terug
In het verleden heeft de man, volgens mij meer dan nu, ‘de broek aan’ gehad. Dus lijkt er iets fundamenteel aan het veranderen. De vrouw heeft terrein gewonnen als het aankomt op macht en status binnen de relatie. Maar wat moet de man hier nu mee doen? Terugkrabbelen? Of juist een andere positie innemen?
Man en vrouw gaan zich omkleden
Ik probeer sinds kort vast te houden aan een oud en vertrouwd spreekwoord: “De man dient de vrouw en de vrouw volgt de man.” Of ik dat in de praktijk zo goed hanteer, weet ik niet zeker, maar als je een ander model kent of zelf (succesvol) hanteert, deel dit dan even met ons hieronder! Dan weten de andere lezers en ikzelf ook weer wat we aan moeten dit weekend. Mocht je partner je broek of rok aan zijn/haar laars willen lappen, vraag hem/haar dan het hemd van het lijf. Als je partner doorkrijgt dat je echt het naadje van de kous wilt weten, valt er aan de verhoudingen binnen jullie relatie vast nog wel een mouw te passen.
Trek jij de broek aan en vertel je mij en andere lezers hoe jij denkt dat het nu echt zit? Je kunt je reactie hieronder kwijt. Ik ben benieuwd!
Christiaan Groen
Christiaan Groen is trainer/adviseur voor ondernemingsraden en
daarnaast opsteller van organisatie-, relatie- en familieopstellingen.
Voor manOman blogt Christiaan over de man-vrouw relatie. “Het meest
normale en tegelijk het meest wonderlijke dat er bestaat op deze wereld!
Het leuke van relaties is dat ze je zo veel over jezelf leren. Relaties
gaan in mijn visie over geven en nemen, leren en ontwikkelen, jezelf en
de ander zien!” Kijk voor Christiaans werk als opsteller op www.SevenGreenSeas.com of mail.
degene die het meest liefdevol is in een relatie heeft de meeste macht.want de grootste kracht en doordoor ook macht is nog altijd liefde. groeten Jo
De definitie over “de broek aan hebben” gaat hier dus over macht binnen de relatie. Wie heeft de meeste macht? Is het niet zo dat je in je relatie kiest voor of rolt in een bepaalde (machts)verhouding, waar jij je prettig bij voelt? (Ik ga hier dan wel uit van een relatie waarin beide gelukkig zijn, uiteraard!) Is het dan nog van belang wie de “broek aan heeft”?
Maar de vraag is dus of ik de broek aan heb in de relatie en dan zeg ik: deels. Op bepaalde vlakken kan ik heel bepalend zijn over wat ik belangrijk vind of wat ik graag wil, maar andersom is dat ook zo. Gaan niet juist de meeste ruzies hierover? En tja het onderwerp sex.. dat blijft in een relatie toch vaak een lastig iets en volgens mij komt dat gewoon, omdat vrouwen en mannen nu eenmaal verschillen in behoefte en beleving, wat mij betreft zul je dan antwoord d (met open communicatie) moeten toepassen…
Volgens mij is ‘wie de broek aan heeft’ cultuur bepaald. In het moderne westen denk ik te kunnen zeggen dat zij de broek aan heeft en dat hij dat allemaal wel prima vindt. Scheelt toch een hoop werk? Zij werkt ook, bepaald waar ze heen gaan op vakantie, waar en wanneer de grote uitgaven gedaan worden, hoe de kids worden opgevoed, waar ze op visite gaan, hoe laat het wordt in de kroeg en (helaas mannen), ook wanneer ze samen seks hebben. In het beste geval mag hij nog nét zeggen welke auto ze kopen. Maar… volgens mij is dat helemaal niet erg. Vrouwen houden van geregel en mannen van zo min mogelijk gedoe. Laat haar dus maar lekker die broek aan trekken. Een gelukkige vrouw geeft een gelukkige man…Iedereen blij, toch?
Ja, letterlijk heb ik de broek wel aan ja, hoewel soms ook een jurkje. Maar uiteindelijk is het toch een ‘golfbeweging’, over het ene onderwerp weet hij gewoon meer en geef ik mee, en over het andere onderwerp is het andersom. Ik ben bijvoorbeeld degene die de sociale contacten onderhoudt en hem zeg dat hij nu al weer weken zijn beste vriend niet heeft gebeld. Maar zijn moeder belt hij elke week uit eigen beweging. Hij is van de klusjes in huis. En hoe het interieur eruit ziet. Daar heeft hij ook veel meer kijk op dan ik. Dus als hij zegt dat die bank mooi is, kan ik hoogstens even proefzitten en mijn veto uitspreken, maar de kleur en de vorm worden toch echt door hem bepaald. Ik vind dat prima. Ieder zijn kracht, geven en nemen. Dit is ook volgens mij de enige manier om allebei gelukkig te zijn…