Hai Ralph, Heb jij ook zo’n zin in een lange winterslaap van zeg, eind november tot begin maart? Hup onder de wol en ze bekijken het maar? In deze periode van het jaar kom ik het liefst de deur niet uit. En als ik al iets onderneem ben ik degene die direct na 21.00 u vraagt hoe laat het slapen begint. Mijn familie is het gewend. En vrienden heb ik niet. Zeker niet in de winter. Met Bo is er toch niets aan. Die wil alleen maar met het nieuwste Ikea woonplaid op de bank. Kaarsjes aan met een boekje in een hoekje. Wachten tot het wat lichter wordt.
Melatonine
Ik heb het voor straf. Omdat ik iets te vaak heb geroepen dat ‘een mens niet veel meer is dan een wandelende scheikundedoos.’ Als boetedoening reageer ik te sterk. Dat zal me leren. Als ik koffie ruik sta ik al te hyperen, die twee joints, ooit, waren ook geen succes. Iets sterkers probeer ik niet eens. Na drie happen koolhydraten heb ik uren nodig om weer mezelf te worden en na een half glas alcohol vind ik iedereen aardig. En melatonine, wat was dat
PAGEBREAK
ook alweer? Dat zorgt ervoor dat je slaap krijgt zodra het buiten donker wordt. Ah…vandaar.
Lichttherapie
Dat ik somber ben is onzin. High sensitive – zoals die laatste vriendin zei, voordat ook zij de benen nam, half januari vorig jaar – geloof ik niet. Ik ben een scheikundedoos, geen zweefteef. En als het dan toch naar iets moet neigen prefereer ik het woord
PAGEBREAK
‘seizoensmens’. Heb jij dat nou ook, dat meedeinen met de seizoenen? In de winter doe ik het, net als de natuur, gewoon lekker rustig aan. Tenminste, zo lijkt het. Van binnen wordt er hard gewerkt. Ik geef toe, je ziet er niets van, maar ik denk veel na. Dan. Maar hoezeer ik ook bezin, reflecteer of bedenk, eigenlijk kom ik pas weer een beetje in beweging wanneer de lange winteravonden over zijn. Misschien moet ik eens iets met lichttherapie. Valt dat onder scheikunde?
Groetjes vanaf de bank, Bo
Ha die Bo,
Scheikundedoos versus zweefteef. Ik ben bang dat ik dan toch die zwever ben. Een zwever die niet echt meedeint met de seizoenen, trouwens. Ik bén wel
PAGEBREAK
erg voor meedeinen hoor. Het leven als getij, met eb en vloed, dat komt en gaat zonder dat we er wezenlijk invloed op kunnen uitoefenen. Je daartegen verzetten heeft wat Don Quichot-achtigs. Bovendien, de dingen waar je tegen vecht, worden alleen maar groter en sterker.
Winterdip
Meedeinen zonder mee te bewegen met de seizoenen betekent zoiets als buiten en onder de mensen zijn in de zomer, tegenover binnen en onder een dekentje in de winter, zonder winterdipjes en zomerextases. Winterdipjes zijn mij vreemd. Ik denk ook al niet meer na in de winter, en niet minder in de zomer. Tenminste, niet als je denken als iets onbewusts ziet. Het brein ordent, en gedachten komen boven. In de winter
PAGEBREAK
lees ik meer, dus worden andere gebieden van mijn hersenen uitgedaagd dan in de zomer, wanneer het leven zich buiten afspeelt, met impulsen van zon en zee en levendigheid.
Liever niets dan iets
Sowieso is mijn credo: ik doe liever niets, dan iets. Het is het credo van veel mannen, ik weet het. Mannen zijn volgens mij minder van het afspreken en bellen en contact onderhouden. Ze kunnen iemand drie jaar niet zien en hem toch nog een vriend noemen. Dat is er bij vrouwen niet bij, natuurlijk. Door jullie wordt elk woord en elke stilte geanalyseerd. Dat hoeft van mij niet. Geef mij maar het langzame leven. Met mijn lief, mijn dochters, haar kinderen, wat familie. Drukte zoek ik op mijn werk. Af en toe de voetbalkantine. En dit het hele jaar door. Zomers op de bank, ’s winters op de bank.
Groetjes, ook vanaf de bank, Ralph
