Kurt Klaus is een legende. De 74-jarige Zwitserse horlogemaker werkt al 50 jaar bij IWC. Daar ontwikkelde hij technische hoogstandjes, zoals de Da Vinci eeuwigdurende kalender. Kurt Klaus is ook al 50 jaar getrouwd. manOman sprak in het Amstel Hotel met deze man van volharding…

Levensmotto
‘’Zoek je grenzen op.’ Ik heb een aantal mentoren gehad in mijn leven, die me allemaal hebben ‘gepusht’. Iets bereiken en daar alles voor doen zit dus erg in mijn systeem. Eerst was daar de directeur van de horlogemakersvakschool, en daarna de beroemde Albert Pellaton, die technisch directeur was bij IWC, toen ik daar na school terecht kwam. Een veeleisende, sterke man, die me altijd mijn grenzen liet opzoeken.’

Trots & Passie
‘Ik ben
er trots op dat ik altijd in de kracht van het mechanische horloge ben blijven geloven. Zelfs in de crisisjaren ’70, toen het quartz-horloge de industrie veroverde. Al mijn collega’s werden ontslagen, maar ik mocht doorgaan. Ik ontwikkelde een eigen complicatie: het automatische chronograaf-polshorloge met een nieuw type perpetual calendar en maanfase. Dat werd een groot succes.’

‘Deze ‘Da Vinci’ was gemakkelijk te gebruiken en in te stellen. Op dat model ben ik erg trots. Het is niet mijn meest gecompliceerde uurwerk, dat is de Portuguese Tourbillon Mystère, maar wel het meest succesvolle. In 22 jaar zijn er 25.000 van gemaakt. Dankzij de Da Vinci kon ik daarna verder gaan met het ontwikkelen van nieuwe technieken. Zoals in 1985 de chronograaf met perpetual uurwerk die met de kroon te bedienen was.’

‘Inmiddels is de Da Vinci niet meer rond, zoals toen, maar heeft hij een tonneau-vormige kast. Ik ben heel trots op de Kurt Klaus-editie die in 2007 is verschenen. Deze heeft mijn portret achterop. Wel raar, eigenlijk, er zijn veel belangrijke ontwerpers geweest bij IWC, maar zelfs Pellaton heeft niet zijn eigen model.’

Teleurstelling
‘De jaren ’70 waren erg moeilijk. De opkomst van het quartz-uurwerk ontnam veel arbeiders in de Zwitserse horlogeindustrie hun baan. Het was wrang dat ik daar in mijn eentje kon blijven zitten en nieuwe mechanische uurwerken kon ontwikkelen. In die jaren was er ook een aantal slechte directeuren. Met de inlijving door VDO Adolf Schindling AG in 1978 en de komst van Günther Blümlein als algemeen directeur in 1981 ging het weer de goede richting op. Blümlein zocht ook altijd naar zijn grenzen en redde IWC, als je het mij vraagt.’

Spanning en uitdaging
‘De jaren ’70 overleven was mijn grootste uitdaging. Die moeilijke jaren gaven me de kracht het nieuwe eeuwigdurende mechanisme voor de Da Vinci uit te vinden. Ook vond ik het uitdagend om te leren CAD-tekenen. Ik maak mijn technische ontwerpen nu al twintig jaar op de computer. Terwijl men zei dat ik veel te oud was om dat nog te leren. Ik had het in vijf dagen onder de knie!’

Ambities
‘Mensen vragen me wel eens wanneer ik met pensioen ga. Ik ben tenslotte al 74. Maar ik werk nu 70% dus dat valt best mee. De helft van de tijd ben ik onderweg op buitenlandse reizen om mensen te vertellen over mijn vak en ons mooie merk. Het enige wat ik niet meer ambieer, is leiding geven aan een afdeling. Ik was 30 jaar hoofd Ontwikkeling. Het is een keer genoeg geweest. Tijd voor jonge mensen.’

Geluk
‘Ik heb veel geluk gehad met mijn gezondheid. Ik ben in een uitstekende conditie. Ik denk ook dat ik wel honderd jaar ga worden. Ook in mijn leven ben ik erg gelukkig geweest. Met mijn vrouw, die mij altijd veel ruimte heeft gegeven om mijn dromen na te streven. En ik ben gelukkig met mijn zoons en mijn dochter. En natuurlijk met mijn kleindochter, die nu ook bij IWC in opleiding is als horlogemaker. Heerlijk om met haar samen te werken. Ze heeft een tijd lang prototypes voor me gemaakt. Daar ben ik vreselijk trots op! Alleen heeft ze nu een man en kind, vier paarden en een hond. Ze wil wat meer thuis zijn. Maar in november gaat ze met me mee naar Istanbul om een Masterclass te geven.’

Balans werk – privé?
‘Dat gaat prima, vind ik. We hebben ons 50-jarig huwelijk gevierd vorig jaar. Mijn vrouw vergezelt me soms op mijn reizen, maar ze heeft ook haar eigen dingen. Ze is jarenlang bedrijfsleidster van een modewinkel geweest in Schaffhausen. Natuurlijk is ze veel alleen, ook in het verleden. Ik zette alles opzij voor de horloges. Dat was niet altijd makkelijk, maar ze heeft het me nooit verweten. En tegenwoordig weet ze dat ze op de interessantste reisjes mee mag!’

Romantiek
‘De sleutel tot een goede relatie is dat je goede vrienden bent. Grote liefde is belangrijk, maar goede vriendschap is belangrijker. En de belangrijke momenten moet je vieren. Voor onze gouden bruiloft zijn we op de Acropolis en in Noorwegen op vakantie geweest.
Ook hebben mijn vrouw en ik een gezamenlijke hobby die ons bindt. We hebben drie whippets, dat zijn racehonden. Ze zijn inmiddels allemaal gepensioneerd, maar ze moeten wel elke dag lopen. Dus ik ga eerst anderhalf uur met de honden uit, en dan begin ik om 10.00 uur op mijn werk.’

Over 10 jaar
‘Dan loop ik nog altijd kwiek rond, hoop ik. Maar waarschijnlijk nog maar met één hond. Ik woon in mijn eigen huis, en lees boeken. Doordat ik voor mijn werk altijd zo geconcentreerd bezig was, heb ik nooit veel kunnen lezen. Nu gaat dat steeds beter. En dan stop ik met de horloges. Ik kan geen dingen half doen. Dan stop ik rigoureus.’

Klik hier om meer over IWC en Kurt Klaus te lezen.