Vanachter mijn rechterschouder hoor ik een 18-jarige jongen, die bier-heffend een gorgelend geluid maakt. Til mijn kin op, richt deze op de situatie achter mij: ‘’Bingo”. Ik had deze situatie in een oogwenk goed vormgegeven in mijn hoofd. Het was ook niet moeilijk in te schatten, want ik had me die avond laten ompraten om mee te gaan naar een van de mindere uitgaanskroegen van Rotterdam. Beschaamd als ik daar stond, probeerde ik er het beste van te maken. Bloesjes. Opgeschoren haar. Jong-springend grut dat langs me heen kwam hossen gilde de lyrics van de gedraaide muziek hardop mee: …’zo vangen cowboys indianen’.

Minderjarigen

Rustig ging ik zitten om bij te komen van de hoeveelheid minderjarigen en richtte me op een jongen voor mij. De jongen in kwestie had een biertje in zijn handen, en keek er beduusd naar. Het had bijna iets treurigs. Ik porde mijn vriendin in haar arm. ‘Hoe oud denk je dat hij is?’ zei ik. Ze keek bedenkelijk naar de jongen waarna ze zei: ‘..15?’ Ik maakte een weddenschap met haar, dat de jongen minimaal 18 zou moeten zijn. En zo geschiedde. Op mijn zwarte hakken zette ik een aantal stappen dichterbij totdat ik voor zijn neus stond. Ik gebaarde naar hem dat ik wat wilde vragen. ‘Mijn vriendin en ik zitten een beetje in een nare toestand’ antwoordde ik. ‘Hoe oud ben je?’ ‘Uhm, ik ben 19.’ En hij lachte me toe. Ik bedankte de jongen en liep al lachend weg. Vertelde mijn vriendin het goede nieuws en dat mijn inschattingsvermogen toch wel aardig de goede kant op was gevlogen.

‘Hoe oud ben jij eigenlijk..?’ hoorde ik de jongen zeggen. Ik lachte, dit was namelijk niet de afspraak; maar om toch vriendelijk te blijven vertelde ik deze jongeman dat ik zo’n 27 jaar op deze aardkloot rondloop. Surviving.

Zijn blik vertrok, hij keek naar beneden. Nam een moment van stilte aan en begon vervolgens te lachen. En die glimlach bleef op zijn gezicht staan. Zijn overtuiging dat ik 20 zou moeten zijn kwam niet uit, ‘maar…’ gaf hij als tip mee: ‘over 5 jaar ben je 30 en dan zie je er waarschijnlijk uit als 23’.

Mijn glimlach verdween. ‘..Bedankt’ fluisterde ik.

Wie is Nikita van der Linden?

Vuilbekkende, Barbiehoofd-trekkende, poserende, belevende, schrijvende, juffende, acterende, fashion-bloggende, levensgenietende vrouw.

Je kunt altijd contact met me opnemen via www.nikitavanderlinden.tumblr.com