Bezoekje gebracht aan het Instituut voor Beeld en Geluid in Hilversum. Een aanrader, wat een trip down memory lane, maar er werden ook nieuwe herinneringen gemaakt, want in een van de luistercabine’s ontdekte ik deze prachtige vertaling van Killing me Softly, gezongen door Gerard Cox. Over hoe de sleur in een relatie kan sluipen. Waak ervoor…

Dodelijk zachtjes gaat het voorbij – Gerard Cox

Langzaam begint het te slijten
Heel zachtjes aan gaat het weg
Dodelijk zachtjes verdwijnt het
Dodelijk zachtjes verdwijnt het
Gaat het aan ’t slijten
Aan ’t kwijnen
Dodelijk zachtjes gaat het voorbij

Je voelt iets voor ’n ander
En ’n ander valt voor jou
En samen zweef je door een hemel, wijd en blauw
Je denkt: Dit moet zo blijven
Zij is het einde, ja, maar langzaam begint het

Langzaam begint het te slijten
Heel zachtjes aan gaat het weg
Dodelijk zachtjes verdwijnt het
Dodelijk zachtjes verdwijnt het
Gaat het aan ’t slijten
Aan ’t kwijnen
Dodelijk zachtjes gaat het voorbij

Je blijft naar haar verlangen
De hele lange dag
Daar komt ze eind’lijk aan, je hart verspringt ’n slag
Je was alweer vergeten
Hoe mooi ze eig’lijk is, maar langzaam

Langzaam begint het te slijten
Heel zachtjes aan gaat het weg
Dodelijk zachtjes verdwijnt het
Dodelijk zachtjes verdwijnt het
Gaat het aan ’t slijten
Aan ’t kwijnen
Dodelijk zachtjes gaat het voorbij

Dan is er niets meer over
Bij haar, dan wel bij jou
Je veronachtzaamt waar je eens voor sterven wou
Je dacht: Dit is voor eeuwig
Ik blijf altijd bij haar, maar langzaam

Langzaam begint het te slijten
Heel zachtjes aan gaat het weg
Dodelijk zachtjes verdwijnt het
Dodelijk zachtjes verdwijnt het
Gaat het aan ’t slijten
Aan ’t kwijnen
Dodelijk zachtjes gaat het voorbij

Langzaam begint het te slijten
Heel zachtjes aan gaat het weg
Dodelijk zachtjes verdwijnt het
Dodelijk zachtjes verdwijnt het
Gaat het aan ’t slijten
Aan ’t kwijnen
Dodelijk zachtjes gaat het voorbij

Helaas is het liedjes via YouTube niet te beluisteren. Dus: Instituut voor Beeld en Geluid