Iedereen weet ‘t. Een vrouw hoort niet thuis op een camping. Teveel rampscenario’s. De vrouw leeft immers vanuit de ‘stel je voor dat alles tegen zit…’-filosofie. Het weer, de insecten, de buren. De man leeft vanuit het ‘we zien wel waar het schip strandt’-principe. Hij rijdt zuidwaarts, nagelt zijn tent in de rotsachtige bodem en doet zijn eerste plas. Waarna hij klaagt over het weer, de insecten en de buren.

Proberen
De gemiddelde vrouw gaat vanuit zichzelf die beproeving ook niet aan. De gemiddelde vrouw die kampeert is ‘erin gegroeid’, vanwege ouders die het altijd al deden, of een partner die het ‘echt een keer wilde proberen’.

Samen dingen doen
Mannen en vrouwen zijn sowieso niet heel erg geschikt om samen dingen te doen. Mannen en vrouwen vinden namelijk andere dingen leuk, dat heet evolutie.
Voorbeeldje: op een camping loopt een man trots met zijn wc-rol onder de arm en joviaal groetend richting toiletgebouw, gaat daar zitten op een wc die overduidelijk al dertig keer gebruikt is, ook door die dikke fransoos in die rode ballenknijper, juist door die dikke fransoos in die rode ballenknijper, glimlacht tevreden als hij voelt dat de vettige wc-bril gretig aan zijn bovenbenen plakt, en geneert zich niet als de plonsjes of erger door het gebouwtje galmen. Een vrouw houdt liever drie weken haar ontlasting binnen.

Verplicht leuk
En je mag dat best even niet zo leuk vinden. Samen dingen doen wordt namelijk pas een bezoeking als die dingen verplicht leuk moeten zijn. Als de gemiddelde vrouw baalt dat ze niet kan poepen op deze smerige wc’s, voelt de gemiddelde man die deze camping heeft uitgezocht zich afgewezen. Rug omhoog en mokken maar. Dat loslaten is een bevrijding. “Baal jij maar even fijn!”

Dus, vrouwen: lang leve de camping! De plek voor al uw levenslessen. Al was het maar de les dat de rode ballenknijper weer helemaal terug is.