Ook de liefde heeft zo zijn houdbaarheidsdatum. De mens zou niet gemaakt zijn om monogaam te leven. Maar liefde is toch niet hetzelfde als monogamie? Bestaat de eeuwige liefde eigenlijk wel? 

VROUW RELATIE
Toen ik mijn laatste lief ontmoette had ik het gevoel hem al eeuwen te kennen. Maar ja, daar ga ik al… Toen ik mijn laatste lief ontmoette. Er zaten er dus een paar voor. En die gevoelens gingen voorbij. Met mijn laatste lief nog niet. We zaten in die heerlijke romo-flow waarbij een blik in de ogen genoeg was. Zalig verliefd. Eigenlijk deden woorden alleen maar afbreuk. Hij was het gevoel van thuiskomen, waarover ik voorheen wel eens gelezen had. Jaren lang had ik een raar ritueel. Elke nieuwjaarsnacht wenste ik die ene onbekende een mooi jaar toe en sprak de wens uit hem snel te mogen ontmoeten. Door alle relaties en liefdes heen wist ik dat er een speciaal iemand voor mij was, die ik terug zou zien als de tijd er rijp voor was. 

Oneindige liefde

Maar ik heb ook een hele andere kant. Die kant gelooft helemaal niet in dat soort zaken. Die gelooft dat de mens een wandelende chemiedoos is, gestuurd door onwillekeurige processen en stofjes. De vrije wil bestaat niet, en een hiernamaals al helemaal niet. Althans niet in de vorm waar ik iets mee kan. Een deel van mij gelooft in driften en processen. Wat je ook denkt of doet, met vrije wil heeft het niets te maken. Actie is reactie op chemische processen. Dat energie nooit verloren gaat is een natuurkundige wet. Ik ben energie. Ergens zal het wel blijven. Maar in een bewustzijn? In een oneindige stroom van liefde waaruit lovers in en uit hoppen op zoek naar elkaar? Ik moet het nog maar eens zien.    

Lust, seks en liefde

Liefde heeft niet zo heel veel uit te staan met seks. Het voelt af en toe zelfs als een sullig surrogaat, een wanhopige poging de ultieme eenwording te beleven, echt bij iemand te komen. Maar ja… dat lijf, dat omhulsel zit in de weg. Gelukkig is er dan nog zo iets als lust en de aangeleerde overtuiging dat je sekst omdat je lief hebt. De enige reden dat ik monogaam leef is omdat ik mijn lief geen kwaad wil doen. Het zou zijn hart breken. En hij en ik zijn één. Ik ga zijn pijn dus voelen. Voor mij reden om niet met een ander de koffer in te duiken. Want seks…ach, het is maar seks. Maar mijn lief, wat ik voor hem voel en wat we samen beleven, dat lijkt iets van een hogere orde in zich te hebben. Zelfs voor een wandelende chemiedoos als ik.