Ik kan het wel hoor, zelfstandig iets doen. Zonder lief op pad en even verdwijnen. Want er zijn nu eenmaal een aantal zaken die ik leuker vind dan hij, en vise versa. Bovendien is ruimte voor jezelf, ook binnen een relatie, erg gezond en prettig.

Bediening

Af en toe wil ik even alleen zijn. Een weekendje weg om rustig te kunnen schrijven. Of een middag ergens wandelen voor het frisse hoofd. ‘Ik pak zo de trein en ga een beetje door een stad lopen, ergens. Of had jij ook al plannen?’ Dat laatste moet wel eerst even gecheckt. Je weet maar nooit of lief ook al een plan heeft. Iets leukers, en dan loop ik dat weer mis. Of iets minder leuks, maar wat mijn plannen toch in de war schopt. Want dat we gelijktijdig ieder ons ding doen, dat zit er niet in. In huize Bo zijn namelijk nog een stel kinderen ter verzorging. Pubers weliswaar, maar ook die hebben liefde nodig. En bediening, vooral dat, want anders moeten ze stoppen met wii-en of msn-en wanneer ze honger of dorst krijgen. En dat hebben ze liever niet.

Even iets delen

Maar stel, ik heb geen dienst, en ik heb even tijd voor iets wat ik prettig vind. Vaak iets waar ik al even naar uit keek, dan gebeurt er iets raars. In plaats dat ik geniet van de rust krijg ik de behoefte om lief of pubers in mijn beleving mee te trekken. Alsof ik geen moment zonder ze kan, zeg. Zo irritant! Het kan over van alles gaan. Een mooie lichtval ergens gespot, een lekker kopje cappuccino ergens gedronken of een grappige ontmoeting ergens ontstaan…you name it. Een seconde nadien bel of sms ik het thuisfront. Want ‘ik wil even iets delen’.

Ordinaire controlledrift

Zou dat nou typisch vrouwelijk zijn of ordinair, mijn controlledrift? Lief heeft het tenminste nooit. Die zwaait bij vertrek, kust bij terugkomst. en iets voor daar tussenin is nergens voor nodig. Of het moet om iets praktisch gaan. Maar ja, dat is ook geen gehoor. ‘Schatje, ik moet even iets met je delen. Heb ik nog schone sokken in de kast?’ Ik vind het jammer. Een mens krijgt nu eemaal het liefst wat hij geeft. Dus wanneer hij gaat, wacht ik tot hij belt om iets met mij te delen. Maar meestal blijft het stil…Op het geluid van pubers en de Wii na.