Er is kermis in de stad. Ik woon in de stad. Aan het plein waar de jaarlijkse kermis op het punt staat los te barsten. Ik woon één hoog en beneden zijn stoere mannen ijverig in de weer met buizen, platen en felgekleurde kermis-dingen. Ik ben ook ijverig. Als een keurige huisvrouw poets ik de rommel van het weekend weg. Terwijl ik stofzuig verschijnt er een grijnzende man voor het raam. Een kermisman. Hij wordt omhoog getakeld om een grote, roze octopus op een kermisattractie te plaatsen. 

Mannen van de kermis

Een man voor het raam op één hoog is bijzonder. Ik houd dan ook nooit rekening met de gedachte dat er wel eens een man voor het raam zou kunnen staan. Laat staan een kermisman. Dan realiseer ik me dat ik, gewend aan de privacy van een éénhoogwoner, sta te stofzuigen in een veel klein en best wel versleten nachthemdje. Door de positie waarin een mens nu eenmaal stofzuigt- voorover geheld- heeft de man voor het raam uitzicht op twee borsten die nog net niet helemaal uit een versleten hemdje vallen. Ik schrik, hij lacht. Op een foute manier.

Kermisromantiek

Als meisje droomde ik over kermisjongens. De mysterie van die jongens op reis, het had voor de bakvis die ik was, de romantiek van het zigeunerleven. Eens per jaar bijna te grijpen, maar veel vaker te ver weg. Op weg naar een andere stad, andere meisjes. Bij slagregen, harde wind of kou – waar ik toen woonde hadden we najaarskermis – ik moest naar de kermis! De sensatie, de muziek en de kermisjongens hadden op mijn puberziel een enorme aantrekkingskracht. Ja, ik was zo’n meisje dat rondhing. Helemaal fout natuurlijk, zo zeg ik nu tegen mijn dochters.”Dat gesnol! En al mijn zakgeld ging eraan op,” pleeg ik er ook nog schijnheilig achteraan te zeggen. 

Wel gaaf

Ze zijn het met me eens. Want de kermis trekt, maar de kermisjongens niet. Stadsjongens die rondhangen op de kermis trouwens ook niet. “Stom stoer gedoe” vinden ze dat gehang, “en wedden dat het vechten wordt, verpesten ze de sfeer weer.” Maar ‘dat hoge ding – heb je dat gezien – dat keihard gaat’ is wel gaaf!  Het is duidelijk, de romantiek tussen meisjes en kermisjongens is niet meer. Maar eigenlijk had ik dat vanmorgen ook al door. Onder het stofzuigen.