Het is een complot. Ik weet het zeker. Nou, niet zeker, maar het moet haast wel. Er is iets mis met spiegels. Dat wil zeggen, als ik erin kijk. Hetzelfde is van toepassing op etalageruiten. Hoe kan het anders dat ik zonder openstaande ritsen en strakgespannen knoopsluitingen in maatje 38 pas, en me zonder op te vallen tussen andere vrouwen met ‘normaal postuur’ kan begeven, maar ik reflecterend in een spiegelend oppervlak opeens de looks heb van een soort van trol.
Balansdag
En dan nog zo iets, en ik hoop dat er minstens één vrouw is die het herkent; wanneer ik een balansdag heb vind ik mezelf om 10.00 al stukken slanker dan dat ik om 9.00 was. Idem dito wanneer ik naar de kapper ga. Maar dan heeft het complot uiteraard betrekking om mijn coupe. Thuis leek mijn haar in de verste verte niet op dat van modellen die uit helicopters komen vanwege laagjesserum of naakt over een voetbalveld rennen vanwege glansspul. Maar één blik in de spiegel van de kapper en ik denk; ‘Goh, het zit eigenlijk best nog leuk, wat doe ik hier eigenlijk?’ Wat is dat toch? Mijn relatie met spiegels. Ze tonen me steeds het tegenovergestelde van waar ik op ben voorbereid.
Fotogeniek
Zoals vanavond in de sportschool. Ik ben al een tijdje bezig en dacht dat ik me inmiddels wel kon vertonen in een kekke sportbroek model strak met hip shit model mouwloos. Had ik me daar toch even geen rekening gehouden met die joekels van sportschoolspiegels. Misschien dat ik vond dat ik al lekker was ‘bijgetraind’, de spiegel vond van niet – natuurlijk weet ik best dat spiegels niets vinden, maar ik des te meer – Vrouwen schijnen zichzelf in spiegels dikker te zien dan ze zijn. Voor mannen geldt het omgekeerde. En foto’s deugen ook niet. In het echt ben ik veel leuker dan op foto’s. Zelfs de mensen die mij het meest liefhebben zijn het erover eens. “Bo, je mag er best zijn, maar fotogeniek ben je niet”. En bedankt. Nou ja. Er zijn ergere dingen, en het is waar. In het echt ben ik leuker om te zien dan in spiegels of etalageruiten. Behalve wanneer ik naar de kapper ga op een balansdag.
ja helemaal herkenbaar! en volgens mij geld er ook een complot van pashokjesspiegels, in de spiegels bij het pashokje lijk je altijd dunner, en dan kom je thuis staat het truitje je ineens een stuk minder mooi, volgens maken ze die spiegels gewoon in het midden net een heel klein beetje naar binnen net als een lachspiegel en dat je dan dunner lijkt