Hoi Bo,
Zijn we niet hard bezig de grens te slechten die ‘smaakvolle kerstverlichting’ scheidt van ‘Las Vegas in Holland’? Met al die lampjes aan al die gevels begin ik me in ieder geval af te vragen wie er een betere kerst heeft, kindeke Jezus of de Nuon? Ik werk op zes hoog in Amsterdam, met uitzicht op het Amstelhotel. Ook dáár, Bo, ook daar: knipperende lampjes aan de gevel. Als dat geen bewijs is van de Tokkie-ficering van de samenleving? Wat jij?
Witte Kerst
En ineens begint dan die Helga van Leur ook weer te hinniken over de kans op een witte kerst. Wat is dat toch met die weertypes? Denken ze nou echt dat er in Nederland iemand is die op die Hollandse derriesneeuw zit te wachten? Het zal wel aan mij liggen. Kerstmis zonder sneeuw is pas vervelend als je op 25 december boven op een berg staat met ski’s onder je voeten en gras tot je enkels.
Kerst bij oma
Ik kan me ook herinneren dat Kerst in het verleden ook geen pakjesavond was. Ik ging op kerstavond altijd naar mijn oma, waar we met alle ooms, tantes, neefjes en nichtjes een broodmaaltijd nuttigden aan een meterslange geïmproviseerde tafel. Eerst gingen we met zijn allen naar de mis in de Katholieke kerk. Daar zat mijn diepgelovige oma zich dan te midden van een horde giechelende en porrende kleinkindertjes op te vreten. Gelukkig voor ons paste de aloude kerstgedachte van vrede en liefde voor iedereen haar als een oude jas. Ze zei dus niets, maar keek strak naar een plek ver weg aan de overkant van de kerk. Een jaar later zat ze vanaf die plek naar ons te zwaaien.
Verlichting
Die oma en haar kerstmis uit de oude doos. Wanneer we na het kerstmaal diep in de nacht naar huis gingen, kregen alle kleinkinderen van haar een mandarijn en een plastic kerstbal met een snoepje erin. Buiten gleden we dan uit op het besneeuwde pad, omdat we de gladde plekken niet zagen in de pikdonkere nacht.
Oma had de kerstverlichting namelijk nog gewoon binnen in de kerstboom hangen.
Fijne Kerst!
Hai Ralph,
Zolang oma je beste vriendin is en je knuistjes nog klein, zijn kerst de meest wonderlijke dagen van het jaar. Je weet dat kerst nooit meer hetzelfde wordt wanneer de rol van oma verschuift van december naar oktober met de vraag: ‘Wie neemt oma dit jaar?’ Als ze mazzel heeft. Ook ik ken de spannende nachten en de kerkgang voor kerst. Was dat spannend dan? Ja, want je luisterde naar dingen die je eigenlijk niet begreep maar toch stemmig bij zat te knikken. Zo moest het grote-mensen-leven zijn! Met altijd kerstbrood en gespikkelde schuimkransjes na.
Schapen en ossen
Ook fijn waren de uitjes naar de levende kerststal. Ken je die? Daar snapte ik twee dingen niet aan. Dat ik alwéér mijn mooiste kleren aan mocht, en dat er zomaar échte schapen en ossen in de kerk mochten. Maar als ik dan toch weer in de kerk was nam ik me voor heel goed te zijn, want was de wereld niet fijner als we allemaal goed waren? Was het daar niet voor bedoeld? Dat hele gedoe met dat kind en die ster en zo. Wat nooit kon kloppen, maar het idee was leuk.
Wonder
Na die jaren kregen we de fase waarin ik begon te beseffen dat er inderdaad iets niet klopte. De glans van de kerstnacht kreeg de glans van de commercie. Wat een verschrikking! Uit protest schoot ik een kerst of drie helemaal de minimalistische hoek in. Met pyamadagen, een goed boek, de wereld buiten en gewoon een boterham met hagelslag. En oké, kopjes thee met gespikkelde schuimkransjes. Die mierzoete roze rondjes bleef ik trouw.
Kindgevoel
Nu ben ik redelijk gestabilliseerd. En, oh grote schok. Ik vind al die kerstlampjes waar je over schrijft eigenlijk heel erg leuk. Die lichtjes maken dat kindgevoel weer een beetje los. Alsof er toch nog wat van mystiek in de lucht hangt. Oké, tubelights en arrensleeën van de Gamma, maar toch. Ik wil heel graag denken dat de mensen die die lichtjes ophangen, net als ik terug verlangen naar een kerst om in te geloven. Naar tijden toen alles nog wonderlijk was, oma nog leefde en je als kind naar de nachtmis ging. Kerstbrood en gespikkelde schuimkransjes na.
Op een fijne kerst, Ralph!
Bo
En nog een mooie clip om de kerst mee te vieren:
