Nog even doorbijten. Kerst 2009 is bijna om. Wie al dagen met rode vlekken in haar, meestal is het een haar, nek loopt vanwege kerststress is de enige niet. In plaats van bezinning en vrede op aarde worden de kerstdagen in beslag genomen door vragen over kadootjes en voedsel. Want, wat geef je iemand die alles al heeft en wat eet iemand die al vol zit?

Vakantie
Pardon, ik druk me wat plastisch uit. Samen eten en kadootjes uitwisselen staat voor gezelligheid en de verkapte mededeling dat je graag iets aan de ander geeft. Wilt delen. En dat is dan weer wel heel kersterig. Het gaat pas mis wanneer je geeft en eet omdat het moet. Van de Blokkerkrant, je (schoon)moeder of Allerhande. Niet vanuit een diepe lichamelijke of innerlijke behoefte. Het schijnt dat veel mensen dit jaar de voorkeur geven kerst te vieren met vrienden in plaats van met familie. Of nog liever: op vakantie gaan. Ik zeg, het is een teken. Een teken dat we moeten-moe zijn.

Kerst 2010
Laten we daar het komende jaar eens aan denken. Wat moet ik eigenlijk allemaal, van wie en waarom? Met een beetje mazzel is het antwoord voor kerst 2010 gevonden en wordt het een kerst om naar uit te kijken. Met rust in het hart en hoofd en de wens bij geliefden te zijn omdat je kunt, niet omdat het moet. Zonder stressvlekken in de nek. Is dat geen fijne kerstgedachte? U heeft nog 363 dagen.

Vandaag zat ik tegenover een prachtige vrouw. Ze droeg de bescheidenheid van een vrouw die niet door heeft hoe mooi ze is. En een hoofddoek. Ze zat schuin tegenover me in de trein en las wat in haar gratis krant. Ik ook, maar ondertussen moest ik steeds naar haar kijken.

Mooi   
Ik was blij dat ze niet doorhad dat ik steeds keek. In gedachten verzon ik wel vast een verhaaltje voor het geval dat. ‘Sorry dat ik steeds kijk, maar ik vind je nogal mooi.’ Vervolgens bedacht ik wat zij dan zou zeggen. ‘Oh’ leek me nog het handigst. Waarna we verlegen maar zusterlijk naar elkaar zouden glimlachen om vervolgens weer in de krant te duiken. Van waaruit we natuurlijk niet nog eens durfden opkijken. Toch zeker niet tot Utrecht Centraal.

Een kenau  
Maar wat als ze iets zou zeggen als: ‘Doe normaal zeg, trut!’ Dan werd ze minder mooi, dat wel. Want karakter doet ook veel. Schoonheidtechnisch gezien. Deze vrouw had naast een prachtig gezicht en mooie handen ook vast een lief karakter. Al kon ik dat natuurlijk niet met zekerheid zeggen. Maar de manier waarop ze rustig en sierlijk haar kaartje voor de conducteur uit haar portemonnee haalde matchte niet met mijn beeld van een kenau.

Perron 19a    
Ze had geen ‘oh’ gezegd, dus toen ik nog eens keek begon ik me af te vragen hoe haar haar zou vallen wanneer ze haar hoofddoek niet droeg. Ik veronderstel ook mooi. Vast lang en vol. En daarna vroeg ik me af waarom ik eigenlijk niet gewoon zei dat ik haar even wilde complimenteren met haar schoonheid. Een mens moet toch iets vriendelijks tegen een ander mens kunnen zeggen? Gewoon voor de aardigheid. Misschien was ze zelf onzeker en had twijfels gehad over haar uiterlijk voordat ze vanmorgen haar jas had aangetrokken. Dan kon ik een klein verschil maken, misschien wel haar dag. Over die gedachte deed ik tot aan de roltrap bij perron 19a. Toen was ze natuurlijk al lang weg.

Aan het eind van het jaar zitten alle leuke dingen om te lachen. Hadden we al Patries die zegt dat alles aan haar natuurlijk is, nu lees ik ook over een onderzoek waaruit naar voren kwam dat oudere mannen vinden dat ze beter kunnen dansen dan jongere mannen. Is het geen giller? Nog nooit naar So you think you can dance gekeken zeker? Als er nu had gestaan dat oudere mannen denken dat ze beter kunnen dansen dan had ik het gelooft. En alsnog mijn wenkbrauwen opgetrokken.

King of Dance
Zelfvertrouwen is een goed ding. Mooi op je zestigste in de Playboy kan er maar één. Hulde. Maar heren van boven die leeftijd die vinden dat ze nog altijd The King of Dance zijn? Volgens het onderzoek heeft de verstrooiing ook nog eens geen nut. De heren zenden alsnog onbewust het signaal uit ‘blijf uit de buurt, ik ben niet vruchtbaar.’ Hoezo onbewust, denk ik dan, dat is toch duidelijk? Wat beter helpt om in de gallerij der aantrekkelijken te komen is beroemd worden. En zakelijk lekker bezig zijn. Daar kan geen hiphop fast tegenop.

Opwindend
Berlusconi zonder tanden maar met hordes jonge meisjes, Ronnie Woods met Uggs maar zonder 21-jarige Ekaterina, Patries met borsten maar zonder kleren en je opa op de dansvloer zonder techniek maar met flair. Het is opwindend en lachwekkend tegelijk. Net zo spannend als kijken naar een rariteitenkabinet. Gevoed door afgunst, voyeurisme en de behoefte aan verstrooiing houd ik me bezig met zaken uit de media waarvan de vraagstelling over nut niet eens relevant is. Maar ja, ik moet toch wat zo aan het eind van het jaar. Dansen kan ik ook al niet.

Zo met nieuwjaar voor de deur staat lijnen bovenaan menig goedevoornemenslijstje. Maar liefst 82 procent van de Nederlanders voelt zich absoluut niet prettig in bikini of zwembroek. Reden: badkleding verhult niets. Maar liefst een derde van de 4000 ondervraagden zegt zich zelfs te schamen voor haar lichaam. Let u even op het woordje haar. 

Tien kilo
Inderdaad, de wens wat slanker te zijn is groot. 95 procent van de ondervraagden geeft aan nog voor de zomer een aantal kilo’s kwijt te willen. Hoeveel is wat vaag. ‘Iets tussen de één en tien kilo.’ Voor één op de vijf ondervraagden is gezondheid de voornaamste reden om af te willen vallen. 

Lastig
Afvallen valt niet mee. Uit de enquête bleek dat de lijners van nu vorig jaar ook al wilden afvallen. Voor een groot deel is dit ook gelukt. Helaas komen ze tijdens de winter, en zeker tijdens de feestdagen, weer aan. Ruim 65 procent van de ondervraagden wilden vorig jaar ook al afvallen. Slechts 10 procent is de vorig jaar verloren kilo’s nog steeds kwijt.

Hoe zit het met jou?
Durf jij je ook niet meer te vertonen in badkleding of is het allemaal maar onzin? Ga je ook lijnen of geef je niet om een kilootje meer of minder zolang je maar gezond bent? Laat ons weten hoe het zit met jouw gevoelens over lijnen en reageer!