Hij heeft geen zin in haar vriendinnen en wil niet mee winkelen. Zij is eigenlijk niet zo blij met zijn ‘avondje met de jongens’. Samen, en toch apart dingen ondernemen in je vrije tijd. Goed of vragen om problemen? Deze week in Man vs Vrouw: Samen uit, samen thuis?

VOLGENS HAAR
Niemand kan zonder met zijn of haar ogen te knipperen serieus beweren dat alles samen doen in een relatie gezond is. Toch denk ik dat veel stellen de fout maken té veel tijd samen door te brengen. Want het sluipt er zo in. Wanneer je verliefd bent zit je zo’n beetje aan elkaar vastgeplakt en daarna? Daarna zit de routine er in gebakken. Het is dus verstandig tijdens alarmfase één al wat ruimte voor jezelf te bewaren. Zelfs al ben je dronken van verliefdheid en het liefst 24/7 bij elkaar.

Bijtanken
Ik heb mijn geliefden maar wat graag om me heen, maar ik hoef niet zo nodig de hele dag van alles met ze te doen. Ze moeten er gewoon zijn, maar ga vervolgens aub je eigen gang. Waarbij ik niet kijk op een metertje of wat in afstand. ‘Er zijn’ slaat op ‘er zijn voor elkaar’. Ik ben een rustzoeker om bij te tanken, mijn lief houdt wel van een potje gezelligheid om op te laden. Die ruimte of leegte moet je elkaar gunnen. Dat rust zoeken wil niet zeggen dat ik niemand wil zien. Maar ik ga wel zonder mensen die ik ken. Ik observeer en laat mijn gedachten gaan. Daarna ga ik weer naar huis. Waar we nog meer samen zijn omdat ik nieuwe ruimte in mijn kop heb. Mijn moeder zei het al. ‘Onze El moet de wind horen waaien. Dat heeft ze van haar vader’. 

Knaagdier
Bij voldoende ruimte heb ik ook genoeg ruimte voor de ander. Want wie ik lief heb, moet erbij. Door mijn ruimte te vergroten, krijgen we allemaal een beetje meer plek. Dus claim me niet te veel. Daar wordt onze gezamenlijke ruimte alleen maar kleiner van. En hoe minder ruimte hoe meer gedonder. Te veel ratten in een kooitje vreten elkaar ook op. Nu ben ik geen knaagdier en mijn dierbaren evenmin. Maar voor de rest klopt het wel. Samen uit en thuis is vaak geweldig. Mijn lief is doorgaans het beste gezelschap en mijn gezin staat altijd op één. Maar elke dag moet ik minstens een paar uur alleen zijn. Hij gaat voor zijn momenten liever even naar zijn club waar hij met de jongens wat kan drinken. Prima toch? Geef elkaar de ruimte. Anders gaat het knagen. 

VOLGENS HEM
Bij ‘samen uit samen thuis’ heb ik in eerste instantie een wat andere interpretatie dan ‘haar’. Samen uit betekent bij mij namelijk ook samen thuis. Je hoeft lang niet altijd samen uit, maar als je gaat, ga je ook samen weer naar huis. Maar omdat ik vind dat ik daarmee meteen alles heb gezegd over dit onderwerp, zal ik me bij de interpretatie van ‘haar’ aansluiten en hier ook een visie over geven.
Laten we alsjeblieft niet alles samen doen zeg! Als je elkaar net leert kennen, schijnt het bijna normaal te zijn om op het toilet te gaan zitten met de deur op een kier, zodat je elkaars hand nog vast kan houden, maar tegen de tijd dat een ieders voorkeuren om de dode tijd wat op te vullen weer naar boven komen, moet je elkaar zeker de ruimte gunnen om die dingen te doen die je graag wilt doen.

Mannendingen
Ik ben zeker geen ‘Tim the Toolman’ die brullend als een aap aangeeft wat mannendingen zijn en die het nodig vindt zijn schuur met mannengereedschap met een plasje in elke hoek af te bakenen. Ook ben ik geen voetballiefhebber die slempend met zijn maten op de bank commentaar zit te geven op een wedstrijd, daarbij zijn vrouw alleen roepend om de bak chips en plankje met plakjes worst weer aan te vullen. Ik heb sowieso geen typische mannendingen waarbij mijn vrouw een ongewenst persoon is. Dat betekent overigens niet dat er geen momenten zijn dat ik haar niet in de buurt wil hebben. Ik vind het heerlijk om er eens lekker op de motor tussenuit te trekken en niemand achterop te hebben, maar gewoon te doen waar ik zelf zin in heb. Ook heb ik een theateravond en soms een vrijwilligersavond waarbij zij absoluut niet gemist wordt.

Samen thuis
Het probleem met samen zijn en samen dingen doen is dat de behoefte naar de ander lang niet altijd op hetzelfde moment is. Er zijn keren dat ik graag met mijn lief wil plakken op de bank maar dat het even niet uitkomt of dat mijn vrouw lekker tegen me aan schuurt terwijl ik net in een eigen coconnetje van leesgenot zit. Ik ben ervan overtuigd dat als je elkaar juist dán de ruimte geeft, de momenten die je samen met elkaar doorbrengt nog veel fijner zijn. En geloof me, die momenten zijn er best heel veel.

Hij kan maar een ding tegelijk, zij praat te veel. Hij kan niet luisteren, zij niet navigeren. Zijn mannen en vrouwen werkelijk zo verschillend? In de wekelijkse blog Man versus Vrouw zetten we haar tegenover hem. Vandaag: Samen op vakantie.

VOLGENS HAAR
‘Dat is het?’, vroeg de dame achter de incheckbalie. Op de band stond een niet bepaald grote koffer. Voor de band en balie stonden twee vrouwen. Ja, dat was het. ‘Knap niet?’ Twee meiden een week weg, en alles zat in één niet bepaald grote koffer. ‘Dat zie ik niet vaak.’ Nee, dat klopt, want ik vlieg zelden. Ik ben een gevalletje vliegangst. Maar dat bedoelde ze niet. Wanneer ik op vakantie ga neem ik het liefst zo min mogelijk mee. Geld en pas is eigenlijk genoeg. En een sleutel, zodat ik er thuis weer in kan. Een mens wil toch ook weer eens naar huis. Nou vooruit. Ik doe er wat makkelijke kleding bij en een tandenborstel, maar dan ben ik ook wel klaar. Ik reis graag licht. De rest van het jaar doe ik al zwaar werk genoeg.

Vrijheid
Het is een stille wens. Gewoon weg wezen met alleen mijn pas en geld. Als ware ik Herman, bezongen door Acda en de Munnik. Maar ik heb het al lang geleden verpest. Ik ‘nam’ een gezin. Vakantie ‘vieren’ gebeurt sindsdien op een ver van te voren te bepalen tijd en op een scherp afgebakende plaats. Misschien neem ik daarom zelf het liefst zo min mogelijk mee. Dat geeft nog enig gevoel van avontuur en vrijheid. Zo niet mijn lief en onze bloedjes. Zij ruimen in de auto nog net geen plaats in voor een mud Hollandse afkokers en kilo’s vacuumverpakte Goudse. En dat is maar goed ook. Anders kan de rest er niet meer bij.

Jaloers
Ik noem u: boeken, knuffels, make-up en make-up verwijderaar, de stijltang, een maandverpakking daglenzen, shampoo en doucheschuim. Kleding voor mooi weer, kleding voor slecht weer, makkelijke schoenen, moeilijke maar oh zo sexy schoenen. Twee verschillende laptops, vier verschillende mobieltjes, vier verschillende opladers, DVD-tjes, snoep-koek-en-zopie, spelletjes voor binnen, spelletjes voor buiten en spelletjes voor onderweg. Ja, zelfs een opblaaszwembad mét pomp en een ehbo-koffer waar ze in een militair veldkamp jaloers op zouden zijn. En op speciaal verzoek van onze jongste: het eigen dekbed. Met hoes én kussen. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Dan begrijp ik de verbazing van zo’n dame achter een incheckbalie wel. ‘Hoe krijgt ze het in één zo’n koffertje?’ 

VOLGENS HEM
Als ik op vakantie ga, ‘moet’ ik met drie vrouwen en één manneke. Dat manneke gaat nog wel, behalve het feit dat die niet in slaap te rammen is tijdens de gehele autoreis naar een zonnig zuiden. Een reis die we gezien de drukte liefst ’s nachts maken. Nu ben ik de afgelopen jaren gezegend geweest met een zeer ruime gezinsauto, dus alle benodigdheden, inclusief de in mijn ogen belachelijke vrouwelijke accessoires konden achterin gepropt worden. Nee, geen tent of caravan, mijn vrouw is een luxe paardje. Een hotel kan nog net, maar eigenlijk is een appartement danwel een huisje een pré.

Aanvang
Als man hoor je de route uit te stippelen en een tijdstip om te gaan en aan te komen. Vrouwlief wil na een verkwikkend schoonheidsslaapje in de auto immers meteen de benen in de zon kunnen gooien, zo’n vijf minuten na aankomst in het paradijs, dus timing is een ‘big issue’. En elk jaar trap ik er weer in. Elk jaar hanteer ik weer een schema waarin ik genoeg tijd heb om me klaar te maken voor vertrek. Het kleine manneke kan het niet schelen. Die slaapt door totdat ik zijn krent in het stoeltje in de auto heb gezet. Pas dan wordt hij wakker om pas weer de ogen te sluiten bij aankomst. Maar de dames. De twee jongste meiden zijn niet in slaap te krijgen als ik ze smeek om even ‘voor’ te slapen omdat de rit ’s nachts lang en saai is. Mijn vrouw scharrelt drie uur van tevoren als een kip zonder kop door het huis, vijf keer de gaskraan controlerend en drie keer de koffer met make-up en onderkleding in en uit pakkend.

Te laat
Een half uur vóór uur U doe ik de koffers in de auto en merk ik dat er door mijn lief stiekem nog een tasje of twee extra bij is gezet zodat mijn pas- en meetschema in de war vliegt, en ga ten slotte achter het stuur zitten in afwachting van de rest. Denk niet dat we op tijd weg zijn! Ik moet nog wachten op kinderen die hun favoriete knuffel niet kunnen vinden, nog even de poezen vijftien keer moeten aaien en de vissenkom dempen met veel te veel voer. Vervolgens een vrouw die toch nog een briefje schrijft voor de oppas, die al vijf jaar voor de katten zorgt tijdens onze afwezigheid. Als ze eindelijk naar buiten komt, drentelt ze schuldbewust naar mijn deur en laat met een verontschuldigende glimlach een extra tas met broodjes, drinken, films, boekjes en spelletjes zien, met de vraag waar die moet liggen. Voor straf zit ze krap met haar voeten. Dit jaar is mijn nieuwe auto een stukje kleiner. Ze mag de indeling zelf maken.

Mannen en vrouwen zitten anders in elkaar. Daardoor denken en
handelen ze anders. Hij van Mars, zij van Venus. Maar is dat nu wel zo?
Elke week zetten we hem tegenover haar met een stelling. Deze week:
Geheimen binnen een relatie. Kan dat kwaad?

VOLGENS HAAR
Ik heb wel eens een partner bedrogen. Zo hier
en daar. Wat ik het meest schokkende vond was hoe makkelijk dat ging.
Ik had het leuk met Piet, kroop na afloop weer naast Jan en er werd
nergens over gesproken. Was het zo makkelijk? Eh ja… eigenlijk wel.
En het was nog spannend ook. Voor even. Na een tijdje vond ik Jan een
loser omdat hij het kennelijk niet doorhad en het onbewust (ja, ik ging
ver) toestond. Piet was een hufter eerste klas want die ging niet
volledig voor mij, en ik? Ik was oneerlijk – ja ook naar mezelf zoals u
leest – vertwijfeld en wilde ervan af. Soms biechtte ik mijn partner de
scheve schaats op. Soms ook niet. Bad to the bone.

Geheim naar geluk
Ik heb mijn lesje geleerd. De kermis was
koud, het zoethoudertje werd bitter. Vreemdgaan deed ik uit het zoeken
naar erkenning. Die gaat van niemand komen dan van jezelf. Dat is pas
een geheim! Het geheim naar geluk. Maar daar gaat het hier niet over.
Het gaat hier over geniepig gekonkel. Over bewust de boel
besodemieteren en eigenbelang. Over duisternis en de vernietigende
kracht van jezelf, of anderen, niet recht in de ogen kunnen kijken.
Wanneer je zover bent, kun je kiezen. Je blijft de andere kant op
kijken en geeft je ziel (en relatie) een zompige bodem om verder in weg
te zakken, of je haalt eens diep adem, neemt de stap, opent je ogen en
gaat aan de slag.

Erkenning
Vreemdgaan doe ik al jaren niet meer. Maar
leugens treffen me nog genoeg. Ik werk aan een biografie. Niet die van
mezelf. Dat zou maar gaan over Jannen en Pieten en hoe het zo kwam. Dat
snijdt voor niemand hout. Dit boek gaat over een misdaad. Ik ga nog
niet verklappen of de veroordeelde heeft bekend. Maar laat ik het zo
zeggen: mensen leven slecht met leugens wanneer er een relatie
ontstaat. Mijn taak was een dusdanige relatie – op afstand – te laten
ontstaan dat de biografie ook werkelijk werd wat dat woord inhoudt.
Mensen zoeken erkenning voor hun bestaan en begrip voor hun gedachten
en daden. Zo zitten we nu eenmaal in elkaar. In de liefde én in
gruwelijke liefdeloze daden. 

VOLGENS HEM
Iedereen heeft geheimen, dus ook binnen een
relatie. Soms zijn ze bewust, soms onbewust. Onbewuste geheimen zijn de
verrassingen waar je partner soms voor komt te staan, omdat hij of zij
dat niet van je weet, terwijl het toch een ‘nice to know’ ding is. Het
is mij wel eens gebeurd dat ik iets voor mij totaal onbelangrijks niet
had verteld, wat eindigde in een week herrie omdat zij niet kon
begrijpen dat ik dat niet had verteld in één van onze
late-avond-sessies van wijn, tapas en goede gesprekken. Ik kan me daar
als echte man helemaal niet druk over maken. Zo’n klein dingetje. Maar
omdat een vrouw haar man juist volledig wil doorgronden, zorgt zo’n
houding nu juist voor de spanning.

Ongecompliceerd
Mannen zitten helemaal niet zo ingewikkeld
in elkaar. Vrouwen denken altijd dat mannen over van alles en nog wat
nadenken en proberen dat dus vervolgens eruit te peuteren. Dames,
geloof me; bij de onderwerpen waar jullie veel over nadenken en hopen
dat wij mannen dat ook doen, zijn onze hoofden slechts gevuld met één
groot vraagteken. Kijk, het is niet zo dat wij mannen nergens over
nadenken. We doen het alleen niet zo lang. Het ‘probleem’ wordt even
van vier kanten bekeken, er wordt een oplossing op losgelaten en als
dat werkt, is het hele punt afgedaan. Niet meer de moeite waard om over
gesproken te worden. Geen bejaarde koeien en sloten. Geen muggen en
olifanten.

Handleiding
Als je van mannen iets te weten wilt komen,
moet je er simpelweg om vragen. Mannen hebben geen echte geheimen, meer
een kort geheugen waar het voor hun onbelangrijke dingen betreft.
Schrik niet als je man zegt: ‘Ooooh.. dat! Dat heb ik je vergeten te
vertellen. Weet ik veel dat je dat belangrijk vindt?’ Dat is geen
manier om te verhullen dat hij iets geheim wilde houden. Het is
simpelweg een kijkje in de denkwereld van de man. Hij moest het van ver
halen en vond het niet belangrijk. De ergste geheimen voor een man
zullen waarschijnlijk zijn onder het bed verstopte Playboy en het
neuspeuteren in de file zijn. Maar dat wil je als dame juist weer niet
weten.