Ik mocht er eigenlijk niet in kijken, de MAN bijlage die bij mijn krant werd geleverd vorige week. ‘Verboden voor vrouwen’ schreeuwde de onderkop. Maar als echte vrouw (lees: nieuwsgierige) liet ik mij daar natuurlijk niet door weerhouden. Op pagina 6 legden een aantal experts (lees: mannen) uit wat een vrouw wil: Was will das Weib?

Geen cadeau op eerste afspraak

Naast de gebruikelijke open deuren – een vrouw wil aandacht, een vrouw wil problemen eerst uitpraten en daarna pas seks, een vrouw wil dat je je troep opruimt (schijnt evolutionair bepaald te zijn) – kwam de expert van Dating Doctors met de gouden tip: ‘Je behoort geen cadeautje mee te nemen op een eerste date, want dan voelt een vrouw zich al gauw opgelaten. Daarnaast ligt het er dan te dik bovenop dat je indruk wilt maken en dat werkt juist averechts.’

Bloemen voor die vrouw

Nou lijkt mij deze tip niet alleen een beetje beperkt (want wat is er mis met indruk maken op een vrouw?), hij houdt ook volstrekt geen rekening met het fenomeen dating site. Als je elkaar via een dating site ontmoet, dan mag wel duidelijk zijn dat je een relatie zoekt. De druk waar hierboven over gesproken wordt, is er natuurlijk wel, maar die is bij beide partijen bekend. Waar zijn de tijden gebleven dat mannen bloemen voor je meenamen op een eerste date? Of een corsage voor een bal? (nou ja, laat die corsage ook eigenlijk maar zitten).

Sigaar uit eigen doos

Op mijn eerste date met mijn huidige partner, die ik via marktplaats heb ontmoet, nam hij wel degelijk een cadeautje voor me mee. En dan blijkt het echte probleem. Want wat neem je mee voor een vrouw die je nog niet echt kent, alle e-mails en telefoongesprekken ten spijt? Een fles wijn? Dat geeft toch ook een bepaalde boodschap af. Bloemen? Ik vind van wel, maar veel mannen blijken dat een beetje ouderwets te vinden, helaas. Ze vergeten daarbij dat een vrouw daar juist vertederd door kan raken. Chocola? Zul je zien dat je net een miepje treft die op dieet is, of een allergie heeft voor cacao. Mijn vriend nam de Fokke & Sukke scheurkalender voor me mee. Hij wilde een vrouw met humor, en als ze niet om Fokke & Sukke kon lachen, dan was het meteen bekeken. En zo zie je maar weer, je neemt eigenlijk een cadeau voor jezelf mee. Als ze er niet om kan lachen geef je jezelf je vrijheid cadeau. En heeft ze wel jouw onovertroffen gevoel voor humor, dan kun je met plezier de komende 365 dagen naar je eigen favoriete scheurkalender kijken, wanneer je op haar toilet een momentje privacy zoekt.

Wil je meer weten over hoe je vrouwen het hof maakt? Lees dan verder op de site van onze manOman flirt partner: www.Masterflirt.nl

‘Kinderen hebben tegenwoordig zo rijkelijk liefde gekregen van hun ouders, dat legt een enorme hypotheek op hun toekomstige partner’, zei filosoof en schrijver Richard David Precht vorige week in de Volkskrant. Precht zegt meer dingen die hout snijden, maar deze springt eruit. Hoe kun je als partner ooit aan de romantische verwachtingen van een ander voldoen, als die gewend is alles te krijgen wat zijn of haar hartje begeert?

I would catch a grenade for you

De romantische liefde. Ik heb het er al vaker over gehad op deze plaats. Dankzij de sprookjes die ons van kindsaf aan worden voorgelezen, met een eind goed al goed, en ze leefden nog lang en gelukkig, tot aan de hits die ons via de ether bereiken: I would catch a grenade for you, put my head on a plate for you, I would die for you, but would you do the same? krijgen we een onrealistisch beeld van de liefde opgedrongen. In real life valt het dan allemaal een beetje tegen. De ander wil maar niet zeggen dat hij van je houdt, hij werkt liever dan dat hij jouw rug masseert en zijn aandacht voor jou verslapt als er een voetbalwedstrijd begint…

Het ideaal van de romantische liefde

De romantische liefde is een verzonnen ideaal, dat in de 19e eeuw ontstond. Weglopen met de liefde van je leven, ondanks klassenverschillen of tegen de uitdrukkelijke wens van je ouders in, was een daad van rebellie. Schrijvers als Jane Austen en Gustave Flaubert schreven over een hoofdpersoon die alleen met haar ‘ware’ liefde wilde trouwen. Toen dit ideaal gemeengoed werd in de jaren na de Tweede Wereldoorlog kwam ook de negatieve zijde aan het licht: hoge eisen, veel teleurstellingen: instabiele relaties of  mensen die vruchteloos blijven zoeken naar die ene perfecte partner.

Kinderen zijn kleine prinsjes en prinsesjes

En volgens mij heeft Richard David Precht gelijk, wanneer hij beweert dat die hoge, onrealistische verwachtingen allemaal in de kindertijd ontstaan. Kinderen worden behandeld als kleine prinsjes en prinsesjes. Ze worden voortdurend bezig gehouden, ze hebben iPads en Nintendo’s op hun 3e, ze weten zichzelf amper nog te vermaken, en worden zo dus voor hun well being afhankelijk gemaakt van een ander. Ik zou zeggen – maar ja, ik heb geen kinderen dus het is makkelijk praten – laat ze eens los, dan vinden ze wel een slakje in de tuin waarmee ze hun eigen sprookjesverhaal fabriceren, zeg eens dat ze dat dure speelgoed pas krijgen als ze tien zijn, want hoe moet je een iPad volgend jaar nu weer overtreffen; en lees ze ook eens een verhaal voor met een niet zo happy ending. Over een scheiding bijvoorbeeld, of over accepteren dat het ook wel eens minder is, en dat geen mens perfect is. Dat het erom gaat dat je een partner accepteert zoals hij is, dat een verschil met hoe jij het zou doen ook vertederend kan zijn, en vooral…. dat het normaal is dat jij ook niet altijd aan het ideaalbeeld van een ander hoeft te voldoen.

Zoals Precht zegt: ‘Dan kan de romantische liefde terug naar de fictie, waar ze oorspronkelijk ook vandaan komt.’

Deze week hoorde ik weer over een staaltje miscommunicatie tussen man en vrouw waar je naar van wordt. Het was geen onwil, het was geen moedwil, het was meer een kwestie van tunnelvisie. Een man en een vrouw gebruiken namelihk andere termen voor dezelfde zaken, waarna dan een enorme ruzie ontstaat, of een teleurstellende afronding van het gesprek.

Er is iets heel ergs gebeurd…

Wanneer een vrouw zegt ‘er is iets heel ergs gebeurd…’ dan denkt een vrouw daar niet bij na. Misschien is het haar manier van humoristisch proberen te zijn, misschien is het een drang om alles altijd groter te maken dan het is, misschien wil ze de man echt op het verkeerde been zetten, ik weet het niet, maar wat de man vervolgens hoort, is: er is iemand overleden, mijn kind heeft een ongeluk gehad, we hebben de Staatsloterij weer niet gewonnen…. dat soort dingen.

Mijn beha hangt los

Als een vrouw zegt ‘er is iets heel ergs gebeurd’ dan kan zij daarna iets zeggen als ‘ik heb de tentharingen vernaggeld’, ‘er is een vlieg in de salade gevallen en ik kan ‘m niet meer vinden’, of ‘het bandje van mijn beha is losgeschoten.’ Bij het laatste zal de man in kwestie zeker niet aan een ramp denken, maar ook in de andere gevallen moet hij even bijkomen van de hartverzakking die ze hem twee tellen eerder heeft bezorgd. Waarna hij kwaad wordt. Of op zijn minst geïrriteerd. En dan heb je de poppen aan het dansen…

Partij kiezen voor de ex

Want een geïrriteerde man, zeker de man die keer op keer geïrriteerd raakt doordat zij dingen zegt die hij niet begrijpt, begint zich langzaam los te maken van die vrouw. Hij sluit zijn oren wanneer ze wat zegt, hij is afwezig, hij zoekt vertier elders en in het ergste geval zet hij een punt achter de relatie.
Wie heeft hier nu schuld? De vrouw doordat ze – ondanks haar vrouwelijke intuïtie – blijft praten op een manier die hij niet verstaat, of de man, die haar taalgebruik niet doorziet en relativeert, en ook zijn best niet doet om haar leuke kanten te blijven zien? Ik zie het in mijn nabijheid gebeuren. Vriend, met nieuwe vriendin, belt met oude vriendin (er is nog een gezamenlijk kind) en hij begrijpt niets van wat zij zegt. Al haar pogingen om gewoon over koetjes en kalfjes te praten, ketsen af op een muur van miscommunicatie. Hij hoort niet wat ze echt zegt, en hij hoort wel dingen die zelfs zijn nieuwe vriendin (die toch geen reden heeft om de kant van de ex te kiezen) niet hoort, en het gesprek dat volgt is stroef en vervelend. De nieuwe vriendin vraagt zich af of hij op den duur ook haar woorden zo zal interpreteren…. de tijd zal het leren. Misschien, als zij haar intuïtie vanaf het begin activeert, zal ze het zien aankomen en kan ze het voorkomen. Anders…. houd ik mijn hart voor ze vast….