Verslagen hebben we op de redactie van manOman kennisgenomen van de dood van Antonie Kamerling. Anderhalf jaar geleden interviewde ik hem voor onze manOmeetlat. Op een zonnig terras in Scheveningen vertelde Antonie me open en eerlijk over zijn gevoelens, en de depressies waar hij soms last van had. Een fijne, jongensachtige man die op mij overkwam als iemand die zijn valkuilen kende, en hoewel hij het leven soms moeilijk vond, toch altijd weer de kracht vond om door te gaan. Hoe hij zich echt voelde, heeft echter niemand kunnen vermoeden. Zelfs zijn naasten – zijn prachtige, getalenteerde vrouw en zijn schatten van kinderen, die voor hem echt álles waren – noch zijn eigen succes en talent hebben hem er van kunnen weerhouden ergens een plek op te zoeken waar zijn hoofd eindelijk tot rust kon komen. Antonie, we hebben van je genoten. Ik wens je familie en iedereen die van je hield heel veel sterkte toe bij het accepteren van jouw besluit.

Nog eenmaal: de manOmeetlat: Antonie Kamerling

Het boek ‘Waarom mannen niet luisteren en vrouwen niet kunnen kaartlezen’ staat vooraan in zijn boekenkast. ‘De man-vrouwrelatie is zo razend interessant’, vertelt acteur en zanger Antonie Kamerling. ‘Isa en ik zeggen toch wel eens per jaar ‘en nu vind ik het helemaal niet leuk meer.’ Dat is goed. Ik ben er trots op dat onze relatie ‘leeft’!

manOman sprak met Antonie Kamerling (42). De acteur die nu successen viert in de musical Sunset Boulevard staat erom bekend dat hij graag vertelt over zijn relatie met actrice Isa Hoes. “Wij zijn vroeger zelfs in therapie geweest. Gewoon uit interesse. Het waren eigenlijk meer workshops waaraan ook andere stellen deelnamen. Met oefeningen en rollenspellen. Ik vond het heel confronterend om bijvoorbeeld conflicten na te spelen. Maar dat bij 9 van de 10 stellen dezelfde irritaties en frustraties voorkomen, was een eye-opener. Als je je bewust wordt, van de gedragspatronen die er zijn tussen mannen en vrouwen, kun je afstand nemen; maar wel zonder afstandelijk te worden.’

Volgens welk motto leef jij?
‘Ik kies tegenwoordig bewust voor wat voor mij belangrijk is. Daar voel ik me steeds meer ontspannen over. Vroeger moest ik van alles, wilde altijd op tijd zijn, presteren; maar ik merkte dat ik die stress ook op mijn kinderen overbracht. Dat doe ik nu veel minder; daardoor ben ik een prettiger mens.’

Waarop ben jij trots?
‘Ik ben trots op het feit dat Isa en ik een ‘levende’ relatie hebben, en dat al 17 jaar. Over mijn werk voel ik me minder ‘trots’, omdat ik daar zo extreem perfectionistisch in ben. Terwijl ik rationeel ook weet dat een mens niet perfect kan zijn. Ik geniet wel van mijn successen in Sunset Boulevard, maar ik moet me daar echt bewust toe zetten. Ook trots ben ik op mijn vaderschap, met alle mankementen van dien. Want het is niet altijd makkelijk. Ik ben zelf niet perfect dus hoe ik mijn kinderen opvoed, is ook niet perfect. Ik kom er steeds meer achter dat dat ok is, ik probeer het gewoon met liefde te doen.’

Heb je ergens spijt van?
‘Ja, ik heb spijt van dingen met de wetenschap die ik nu heb. Bijvoorbeeld dat ik zo ongelooflijk veel geblowd heb in mijn studententijd. Sindsdien heb ik echt veel moeite met het leren van teksten. Als ik dingen anders zou kunnen doen, zou ik ook hebben geprobeerd om naar de Kleinkunstacademie te gaan. Maar ik ging Rechten studeren! Dat heb ik later allemaal moeten inhalen.
En ik heb altijd spijt als ik onterecht geïrriteerd ben tegen Isa. Ik voel dan dat ik niet goed zit, en toch vind ik het heel moeilijk om ‘sorry’ te zeggen. Ik herinner me ook een keer toen Isa ’s ochtends vroeg moest zingen voor de radio. Ze vroeg of ik mee wilde gaan, maar ik was te beduveld om mijn bed uit te komen. Ik hoorde op de radio hoe zenuwachtig ze was, en toen dacht ik: ‘zak, daar had je gewoon moeten zijn.’

Heeft je bekendheid invloed op het goed houden van je relatie?
‘Bekend zijn maakt je hele leven gecompliceerder. Maar inmiddels zijn we er aardig aan gewend. Gelukkig is het hier ook niet zo erg als in bijvoorbeeld Engeland. Het voordeel bij ons is, dat wij elkaar hierin begrijpen. Maar samen voelen we ons wel eens ‘aangeschoten wild’. Als ze mij niet herkennen, herkennen ze Isa wel. Vooral toen we trouwden in Venetië was het even lastig. We wilden het graag geheim houden, maar het tijdschrift Privé was erachter gekomen. Uiteindelijk leverde dat wel weer mooie foto’s op. Zo heeft elk nadeel zijn voordeel. Wat ik wel moeilijk vind, is dat alles zwart op wit wordt vastgelegd. Als Bekende Nederlander moet je overal een mening over hebben. En die heb ik wel, alleen ik ben een mens. En elk mens is altijd in ontwikkeling. Zo hebben zowel Isa als ik ooit eens gezegd dat we binnen onze relatie wel eens waren vreemdgegaan. Maar dat is 14 jaar geleden. Nu doen we dat niet meer, maar ik moet me er nog altijd over verantwoorden.’

Wat is je grootste geluk?
‘Kinderen hebben is het mooiste wat er is. Dat raakt me in mijn allerdiepste ik. Alles werd anders toen ik vader werd. Ik voelde instinctief dat mijn eerste doel moest zijn dat mijn kind uiteindelijk boven mij uitgroeit. Maar zoals ik al zei ‘elk voordeel heeft zijn nadeel’, als Merlijn en Vlinder, mijn zoon van 10 en dochter van 4, samen zitten te etteren, word ik soms helemaal gek. Dat had ik vooraf niet bedacht. Ik ben inmiddels echter wel zo ver dat ik het kan relativeren: dan denk ik ‘ik mag geïrriteerd zijn, ik ben een mens, geen robot!’

Wat vind je eng of spannend?
‘Ik ben er trots op dat Isa en ik onze relatie telkens weer op het spel zetten. Het komt toch wel eens per jaar voor dat een van ons tegen de ander zegt: ‘Nu vind ik het echt niet leuk meer.’ Dat is ontzettend eng, maar ik ben er zo blij mee dat we onze relatie allebei belangrijk genoeg vinden, om het eerlijk te zeggen als we ons niet meer lekker voelen. Ik ben iemand die vroeger erg depressief was, en als ze daar genoeg van had, zei ze het. Of als een van ons vindt dat we langs elkaar heen leven met onze drukke schema’s. Meestal betekent dat dat een van ons tweeën moet veranderen. Dan praten we daarover en zoeken we een oplossing.’

Waar zoek jij naar advies?
‘Ik lees, ik luister, en ik praat met mensen. Ik zou alle mannen van Nederland dan ook de tip willen geven om toch vooral bij elkaar om raad te vragen. Gewoon zeggen: ‘Ik zit daar en daar mee, hoe doe jij dat eigenlijk?’ Dat helpt ontzettend. Vrouwen kunnen bijvoorbeeld ontzettend zeuren. Daar vraag ik dan naar. Als een vriend dan zegt ‘Dat moet je gewoon over laten waaien’ dan kan ik daar wat mee. Die uitwisseling vind ik prettig.’

Hoe vind jij de balans werk/privé in jouw gezin?
‘We hebben allebei een druk leven, en soms ook tijden waarin je niks te doen hebt qua werk. Ik kon daar moeilijk mee omgaan. Daarom heb ik zeven jaar geleden gezegd: ‘Nederland is te klein om alleen maar filmacteur te zijn. Ik heb me geschoold in allerlei aspecten van het acteursvak, maar vooral ook in zingen. Daarom ben ik er zo trots op dat ik nu in Sunset Boulevard sta. Maar alles in mijn leven is yin-yang. Avond aan avond optreden in zo’n zwaar stuk, vergt het uiterste van je. Ik doe wat ik voel dat mijn richting is, maar aan het eind van de avond kan ik bijna niet meer op mijn benen staan. En ik ben doordeweeks dus ook niet thuis.  Dat is niet te doen. Maar dan komt alles dus op Isa neer. Vanaf volgend seizoen gaat zij spelen in De Gelukkige Huisvrouw van Heleen van Rooyen. Ook een heel druk programma. Ik weet nog niet helemaal hoe dat straks thuis moet. Ik wil graag na Sunset door met musicals, maar het komende jaar liever niet als de hoofdspeler, maar als de alternate (invaller). Dan is het wellicht iets beter te combineren met mijn rol als man en vader.’

Hoe romantisch ben jij?
‘Ik scheur wel eens iets uit een blad, waarmee ik Isa dan later verras. Zo had ik bijvoorbeeld tijdens onze gezinsvakantie naar New York voor haar een massage geboekt, en heb ik de kinderen mee de stad in genomen. Dat vond ze zo leuk, dat ik de moeite had genomen om iets voor haar te bedenken. Maar ik ben minder romantisch dan vroeger. Dat komt toch ook doordat er nu kinderen zijn. Maar dan is het juist wel heel erg nodig. Dan ben ik bijvoorbeeld thuis chagrijnig en bij de bakker doe ik ontzettend leuk. Hoe verder ik van iemand af sta, hoe makkelijker ik het vind om aardig te zijn. Dat wil ik graag omdraaien. Maar tijdens onze huwelijksreis in Venetië hebben we wel een heel bijzonder ritueel gedaan. “We trouwden omdat we graag kinderen wilden. En ik vond dat we dan ook moesten trouwen. Raar eigenlijk, want ik vind het huwelijk niet zo’n bijzonder instituut. Maar met kinderen vond ik het wel erg kloppen. En daar wilde ik iets romantisch van maken. Dat vond ik bij Isa passen. Toevallig moest Isa in Venetië net weer aan een nieuwe pil-strip beginnen. Toen dachten we, we stoppen met de pil en we doen er iets bijzonders mee. Op allerlei mooie plekken in Venetië hebben we toen een pil uit de strip in het water gegooid en een wens gedaan. ‘Ik hoop dat je gezond bent’, ‘Ik hoop dat je humor hebt’, ‘Ik hoop dat je lief bent’, dat soort dingen. Ja, ik ben wel van de rituelen. Een jaar later werd onze zoon Merlijn geboren.’

Wat doe je over 10 jaar?
‘Dan zijn Isa en ik hopelijk nog steeds bij elkaar, en ga ik met mijn zoon samen een weekendje golfen in het buitenland. Ook hoop ik dat mijn carrière dan nog verder uitgebouwd is, en dat ik er volledig van kan genieten.’

-maart 2009

Foto’s Sunset Boulevard met dank aan Joop van den Ende Productions, foto Antonie en Isa ©de telegraaf