Mijn man is lief. Zo dat is gezegd. Alles went, behalve een vent, zegt mijn zus altijd. Maar deze vent weet hoe hij me kan paaien. En ook al is het een privé aangelegenheid, ik denk toch dat ik het even met jullie deel. Wie weet, kun je er je voordeel mee doen. Op een onbewaakt ogenblik. Als je vrouw ‘m niet aan ziet komen. Want dit is punten scoren…

De sleur van de vaste relatie

Ik heb verkering. En je weet, zodra de jaren gaan tellen, sluipt de sleur erin. Dat is normaal. Tenzij je je best doet om de sleur eruit te houden. En dat is niet altijd makkelijk. De kinderen, de schoonmoeder, het werk, de sport, vrienden en huisdieren: allemaal willen ze een stukje van je. En dan je vrouw ook nog? Het moet niet gekker worden. Zij is toch vanzelfsprekend?

Liefde moet je warm houden

En daar wringt hem de schoen. De liefde is niet vanzelfsprekend. De liefde is als een vlammetje. Houd je haar niet brandend, dan dooft ze uit. Net als je vriendin. Of vriend. Wat je niet warm houdt, koelt af!
Dus: Mannen, kom in actie. Vrouwen, doe eens gek. Wees weer degene waar hij ooit verliefd op werd. Versier haar weer eens! Vraag haar eens of je haar vandaag al verteld hebt hoe leuk ze is… En als ze dan verwachtingsvol zegt: ‘Nee…’, zeg dan: ‘Ja, dat dacht ik al.’ En houd verder je mond.

Zo leuk

Want je kopt ‘m natuurlijk pas later in. Eerst herhaal je dit gepest een week of twee. Laat haar maar even zweten. Geïrriteerd zijn om je mannelijke humor. Denken dat je een lompe ploert bent. En dan, op een dag, valt er een pakketje voor haar door de brievenbus. Een boekwerkje in ringband zonder afzender. Door de plastic cover leest ze de titel: ‘Heb ik je vandaag eigenlijk al verteld hoe leuk je bent?’ Ze begint te grijnzen. Ze slaat de bladzijde om. Daar staat het: ‘Je bent zooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo

oooooooooooooooooooooooooooooooooooooo (pagina’s lang, en ik bid je: niet op papier bezuinigen). Ze lacht hardop. Bladert door naar pagina 50. De zin eindigt in ooooooooooooooooooooooo

ooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo leuk! Ze wordt rood. Het zweet breekt haar opnieuw uit. Haar hart stroomt over van liefde. Mijn hart in ieder geval wel. Iemand die de moeite neemt om zoiets liefs voor me te maken, die moet uit het goede hout zijn gesneden. Die scoort punten. Ik denk dat ik hem maar houd….

Mannen hebben het niet makkelijk met ons vrouwen. Zo dat is gezegd. Ik ben een vrouw, dus ik kan het weten. Natuurlijk zijn we lief en zacht en hebben we oh zo’n inlevingsvermogen, maar wanneer het om starre gewoonten en control freakerig gedrag gaat, berg je dan maar. Tijdens verschillende feestelijke gelegenheden in de afgelopen decembermaand raakte ik in gesprek met een aantal mannen en vrouwen, die mijn sympathie voor het mannelijke geslacht weer een beetje hebben doen stijgen. Het onderwerp: huishoudelijk geweld…

Handdoekje leggen, niemand zeggen… 

Een handdoek is een gebruiksartikel. Je droogt je ermee af na het douchen of badderen, na het zwemmen of je zit erop tijdens een saunabezoekje. Toch? Vervolgens was je hem in de wasmachine, je droogt hem aan de lijn, of in de droger, en daarna vouw je hem op. Toch? Ja, was het maar zo simpel. Naar nu – na 18 jaar – blijkt, ergert mijn schoonzus zich aan mijn keukenkastje met theedoeken en keukendoeken. Deze liggen volgens mij netjes op stapeltjes, maar volgens haar is het een ‘grote bende’. “De ene is rechthoekig gevouwen, de ander vierkant! Geen gezicht! Daar zou ik niet tegen kunnen, hoor!” En voegde ze toe: : “Je moeder ergert zich er ook aan.” Mijn moeder is blijkbaar zo verstandig om haar irritatie in te slikken….

V(r)ouw Fetisj

Nog mooier werd het toen ik van een buurman hoorde dat hij thuis de handdoeken niet eens màg opvouwen. “Nee, W. is au pair geweest in Zwitserland en daar had ze een werkgeefster die met Zwitserse precisie beide randen van de handdoeken zo naar binnen vouwde dat er alleen bolle kanten in de stapel te zien waren. En nu heeft W. zelf zo’n dwangneurose ontwikkeld dat ze flipt als er een rand van een handdoek zichtbaar is in de kast.” Prachtig! Wil die man een keer behulpzaam zijn, is het weer niet goed. Ik kan het me helemaal indenken: “Liefje, ik heb de was even uit de droger gehaald en opgevouwen, alles ligt al in de kast.”  “WAAAAAAT? Nee toch zeker? Heb je de randen wel naar binnen gevouwen?” Echtelijke ruzie omdat de man zich verlaagt tot huishoudelijk geweld en zich keert tegen de handdoekenfetisj… Sorry hoor, maar dan gooi ik de handdoek in de ring…

De broodplank-methode

Maar het kan altijd nog een graadje erger. Dezelfde schoonzus vertelde me dat een collega van haar het nog bonter maakt: die vouwt alle T-shirts om een broodplank heen, zodat ze allemaal dezelfde maat en strakke lijnen hebben. Een vrouw die blijkbaar echt niets beters te doen heeft, of nog altijd droomt van een carrière op de inpakafdeling van Van Gils overhemden. Wedden dat ze ook alleen maar vrijt met het licht uit?
Mannen, respect, dat jullie het uithouden met deze moeilijke dames. Jullie liefde moet wel grenzeloos zijn. Of vinden jullie het misschien juist aandoenlijk? Zijn dit soort sexeverschillen nodig om de broodnodige spanning in de relatie te houden? Dan denk ik dat ik toch geen goede eega ben. Wel een heerlijke sloddervos en een control freak wanneer het mij uitkomt. Ik denk dat ik – gewoon om even te stangen – mijn hele handdoekenkastje eens flink door de war ga gooien zo meteen. Maar dat kan ook later, want ik moet eerst mijn slipjes nog even strijken en om een geodriehoek vouwen…

Sinds deze week zitten Sophie en ik op school. Een hondenschool. Want wie een hond in huis haalt heeft wel het een en ander te leren. Zeker wanneer je denkt dat dit niet nodig is. De cursus heet ‘hond en opvoeding’. Dat eerste is om aan te geven met welk dier je moet komen, dat tweede zegt iets over wat ze van plan zijn met je te doen. Bij het kennismakingsrondje ging het al mis.

Tuigje

Je hebt mensen, dat zijn de hondenklungels, en je hebt mensen dat zijn de hondenkenners. De klungels hebben om te beginnen geen bench voor hun hond. En daarbij geen sticker van het favoriete hondenras op de auto. Mijn auto is stickerloos en hond Sophie had ik voor de gezelligheid tijdens het vervoer op de voorbank in een tuigje gezet. Daarmee had ik mijn vonnis tot absolute hondenklungel getekend. “Met alle respect mevrouw, maar zo’n hond als u heeft, dat vind ik nou helemaal niets. Dat zeg ik net nog tegen deze mevrouw toen we u aan zagen komen”. Wanneer mensen beginnen met ‘met alle respect’, luidt dit vaak een belediging in. De mevrouw hield wijselijk haar mond.   

Voor spek en bonen

De man met het respect had een perfect afgerichte hond. Dat gaf hem status. In ieder geval bij zijn hond. Een knipje met zijn vinger en er werd geluisterd. Een gebaar en de viervoeter ging laag, bleef of kwam voor. “Dat gaat die van u niet meer leren, mevrouwtje”, zei de man, “ik geef er niet veel voor”. “Dat deed de vorige eigenaar ook niet, en daarom hoop ik nu nog iets van haar leven te maken”, zei ik obstinaat. “Oh, is dat een Spaanse dan? ” Er schijnen momenteel veel afgedankte honden van vakantie mee te komen. “Nee, meneer, het is een Beagle, ik dacht dat u dat met uw kennis wel had gezien.” Was hij nu helemaal! Wie aan mijn hond komt, komt aan mij. Je bent tenslotte bij de club of niet. Ook al is het nog maar net én voor spek en bonen. 

Steun zoeken

We kregen die middag privéles. De rest was nog niet terug van vakantie. Die zaten vast nog in Spanje. “Je hond zoekt veel steun bij je”, zei de leraar, “dat gaat vanaf nu anders. Telkens wanneer ze tegen je aan loopt, zit of springt doe je een stap opzij. Anders beloon je haar angst. En daar willen we nu juist van af.” Dat was waar. “Stap maar achteruit”, moedigde hij me aan, en dapper zette ik een stap. Ik voelde me een verrader. “Doorzetten, hup, gewoon wegstappen”, zei de leraar streng. Sophie deed het prima. Een hond gaat vooruit door het gedrag en de handelingen van de baas te veranderen. Actie – reactie. Als baas moet je alleen even de juiste acties leren. Dat was vast les één! 

Actie-Reactie

Aan het eind van ons uurtje bleek ik mijn auto geparkeerd te hebben naast de man die mij eerder die middag had aangesproken. Ook hij ging op huis aan. Hij opende de achterklep van zijn auto en zijn hond sprong soepel een bench in. Uiteraard. Ik zag de man zijn hoofd schudden toen ik Sophie op de voorbank van onze auto tilde en haar tuigje vastmaakte aan de veiligheidsriem. Ik zwaaide nog. In de hoop op wat actie-reactie tussen mensen. Maar zonder zijn hand op te steken reed hij het parkeerterrein af. Op de kofferbak zat een sticker.

Ellen Boekelaar, hoofdredacteur van 40 & Perfect blogt ook regelmatig voor manOman. Ellen woont samen met Peter, is moeder en onderneemster. Ze wordt kriegel van gezeur en shoppen, begint te stralen van de vegetarische Italiaanse keuken, wordt sentimenteel van kindergeluk, heeft nog altijd meer onhebbelijkheden dan ze aan kan, maar sluit er met steeds meer vrede. www.40andperfect.nl

Zorgverzekeraar VGZ gaat je date betalen. Want, zo zeggen zij, mensen met een vaste relatie zijn gezonder dan singles en gezonde mensen schelen weer in de zorgkosten. Nu ken ik inmiddels ook genoeg mensen die doodziek worden van hun partner, maar dit terzijde. Het is onderzocht en dus heeft VGZ gelijk. Daten komt niet standaard in het pakket. Het gaat om een actie waarbij de zorgverzekeraar zich richt op singles. Het prikkelend aanspreken van een nieuwe, interessante doelgroep dus. 

Gratis daten

Belangstellenden voor de aanvullende gratis-date-verzekering kunnen via de site van VGZ zeven dagen gratis gebruik maken van datingsite Lexa. Het eerste huwelijk is daarmee al gesloten. Namelijk dat tussen twee commerciële instellingen. Toch vind ik het een leuke actie. Mijn fascinatie voor leuke acties, ontsproten uit het brein van marketingteams, is groot. Marketingboeken lees ik als literatuur. En ik ga nog verder. Wanneer ik de grootste showbizz beroemdheid zou mogen interviewen bedank ik hartelijk, maar je mag me wakker maken voor een goed gesprek met een marketingtopman of topvrouw. 

Ondoorgrondelijk als de liefde

Vanwaar mijn liefde? Marketeers, de goede, kennen alle geheimen. Ze spelen met veel creativiteit in op de werking van de menselijke psyche. Terwijl het twee lastig te doorgronden zaken zijn. Het is nooit af, en het blijft pionieren. Net als in de liefde. Ook daar komt het in grote mate aan op creativiteit en het kunnen doorgronden van het gevoelsleven van de ander. Wanneer het je lukt dat ‘spel’ succesvol te spelen draagt dat enorm bij aan het wederzijds geluksgevoel. En niets zo goed voor de menselijke gezondheid als het geluksgevoel. Van daaruit bezien is de actie zo gek nog niet. Al is 7 dagen wel wat kort om er voor jezelf van verzekerd te raken dat  je date werkelijke gaat zorgen voor een geluksgevoel. Laat staan je gezondheid

Ellen Boekelaar, hoofdredacteur van 40 & Perfect blogt ook regelmatig voor manOman. Ellen woont samen met Peter, is moeder en onderneemster. Ze wordt kriegel van gezeur en shoppen, begint te stralen van de vegetarische Italiaanse keuken, wordt sentimenteel van kindergeluk, heeft nog altijd meer onhebbelijkheden dan ze aan kan, maar sluit er met steeds meer vrede. www.40andperfect.nl

Afgelopen vrijdagavond zapte ik langs de uitreiking van de Televizierring en toen gebeurde er iets geks; Ik bleef kijken. Ik verloor daarmee niet alleen het vertrouwen in mezelf, ik verloor ook het vertrouwen in de leuke man. Giel, won iets. En Jeroen ook; die won de 2010 Zilveren Televizier-Ster Man. Toen wist ik het niet meer. Steeds als ik Giel zie moet ik toch en nog altijd – sorry Giel – denken aan de live-radio-pijp-act. Ik kan het niet helpen. En ook Jeroen deed me denken aan de man die het anders zou gaan doen. Maar toen kwam naast ZEUS, Jurk en Draadstaal ook Ik hou van Holland. En ik weet het, het is allemaal enig. Een goed team, leuke mensen, het grote familie-gevoel en Linda is een kanjer, maar alles waar ik op hoopte was een leuke man die leuk zou blijven. Maar afgelopen vrijdagavond zag ik dat Jeroen ritmisch klapte voor het onverstaanbare, duidelijk last-minute ingevlogen ex-knuffelkind Heino en daar vrolijk van leek te worden.

Middelvinger

De dag erna keek ik nog even op internet om te zien of ik het me allemaal niet verbeeld had. En gelukkig. Giel leek het begrepen te hebben. Grijnzend poseerde hij op Televizier.nl met dé ring om een omhoog gestoken middelvinger. Top Giel! Geef me hoop! Maar dat wist ik die avond ervoor nog niet. Toen keek ik naar de live uitzending. Als gehypnotiseerd. Zo kwam het dat ik ook de beteuterde doch dappere blik van Pieter Jan Hagens zag toen hij hoorde dat de ring aan zijn neus voorbij ging. Niet doen Pieter. Want mijn hoop is nu op jou. Als leuke man. Je weet dondersgoed dat je programma erg gewaardeerd wordt. Laat het daarbij. Vergeet de ring en de show. De zaal zat vol mollen. Eén per seizoen is voor jou genoeg om het te maken.

Genoeg

Misschien is het nog wel een idee om alle leuke tv-mannen die wel genomineerd waren maar geen ring wonnen, eens samen in ‘Wie is de Mol’ te stoppen. Ik noem een Martijn Krabbé, John Williams, Cornald Maas, Wilfried de Jong, Coen Verbraak, Abel en bijvoorbeeld Rob Kamphues. Kerels die ringloos met karakter, vakmanschap en eigenheid door tv-land gaan. Een dergelijk programma zou mijn vertrouwen in de leuke man enigszins terug kunnen geven. Weet je wat ik doe? Ik zet de tv pas aan als die serie van ‘Wie is de Mol’ er is. Kan makkelijk. Ik heb er toch wel weer even genoeg van. Na vrijdagavond.

Ellen Boekelaar, hoofdredacteur van 40 & Perfect blogt ook regelmatig voor manOman. Ellen woont samen met Peter, is moeder en onderneemster. Ze wordt kriegel van gezeur en shoppen, begint te stralen van de vegetarische Italiaanse keuken, wordt sentimenteel van kindergeluk, heeft nog altijd meer onhebbelijkheden dan ze aan kan, maar sluit er met steeds meer vrede. www.40andperfect.nl