Sinds deze week zitten Sophie en ik op school. Een hondenschool. Want wie een hond in huis haalt heeft wel het een en ander te leren. Zeker wanneer je denkt dat dit niet nodig is. De cursus heet ‘hond en opvoeding’. Dat eerste is om aan te geven met welk dier je moet komen, dat tweede zegt iets over wat ze van plan zijn met je te doen. Bij het kennismakingsrondje ging het al mis.
Tuigje
Je hebt mensen, dat zijn de hondenklungels, en je hebt mensen dat zijn de hondenkenners. De klungels hebben om te beginnen geen bench voor hun hond. En daarbij geen sticker van het favoriete hondenras op de auto. Mijn auto is stickerloos en hond Sophie had ik voor de gezelligheid tijdens het vervoer op de voorbank in een tuigje gezet. Daarmee had ik mijn vonnis tot absolute hondenklungel getekend. “Met alle respect mevrouw, maar zo’n hond als u heeft, dat vind ik nou helemaal niets. Dat zeg ik net nog tegen deze mevrouw toen we u aan zagen komen”. Wanneer mensen beginnen met ‘met alle respect’, luidt dit vaak een belediging in. De mevrouw hield wijselijk haar mond.
Voor spek en bonen
De man met het respect had een perfect afgerichte hond. Dat gaf hem status. In ieder geval bij zijn hond. Een knipje met zijn vinger en er werd geluisterd. Een gebaar en de viervoeter ging laag, bleef of kwam voor. “Dat gaat die van u niet meer leren, mevrouwtje”, zei de man, “ik geef er niet veel voor”. “Dat deed de vorige eigenaar ook niet, en daarom hoop ik nu nog iets van haar leven te maken”, zei ik obstinaat. “Oh, is dat een Spaanse dan? ” Er schijnen momenteel veel afgedankte honden van vakantie mee te komen. “Nee, meneer, het is een Beagle, ik dacht dat u dat met uw kennis wel had gezien.” Was hij nu helemaal! Wie aan mijn hond komt, komt aan mij. Je bent tenslotte bij de club of niet. Ook al is het nog maar net én voor spek en bonen.
Steun zoeken
We kregen die middag privéles. De rest was nog niet terug van vakantie. Die zaten vast nog in Spanje. “Je hond zoekt veel steun bij je”, zei de leraar, “dat gaat vanaf nu anders. Telkens wanneer ze tegen je aan loopt, zit of springt doe je een stap opzij. Anders beloon je haar angst. En daar willen we nu juist van af.” Dat was waar. “Stap maar achteruit”, moedigde hij me aan, en dapper zette ik een stap. Ik voelde me een verrader. “Doorzetten, hup, gewoon wegstappen”, zei de leraar streng. Sophie deed het prima. Een hond gaat vooruit door het gedrag en de handelingen van de baas te veranderen. Actie – reactie. Als baas moet je alleen even de juiste acties leren. Dat was vast les één!
Actie-Reactie
Aan het eind van ons uurtje bleek ik mijn auto geparkeerd te hebben naast de man die mij eerder die middag had aangesproken. Ook hij ging op huis aan. Hij opende de achterklep van zijn auto en zijn hond sprong soepel een bench in. Uiteraard. Ik zag de man zijn hoofd schudden toen ik Sophie op de voorbank van onze auto tilde en haar tuigje vastmaakte aan de veiligheidsriem. Ik zwaaide nog. In de hoop op wat actie-reactie tussen mensen. Maar zonder zijn hand op te steken reed hij het parkeerterrein af. Op de kofferbak zat een sticker.
Ellen Boekelaar, hoofdredacteur van 40 & Perfect blogt ook regelmatig voor manOman. Ellen woont samen met Peter, is moeder en onderneemster. Ze wordt kriegel van gezeur en shoppen, begint te stralen van de vegetarische Italiaanse keuken, wordt sentimenteel van kindergeluk, heeft nog altijd meer onhebbelijkheden dan ze aan kan, maar sluit er met steeds meer vrede. www.40andperfect.nl
