Heerlijk op vakantie. Kajak op het dak, spullen ingeladen. Één tas van mij, plus een laptoptas. Zeven tassen van haar, variërend van groot tot heel groot. Door de kajak loopt het brandstofverbruik iets op maar dat mag de pret niet drukken. Overal langs de weg borden met de verwijzingen van de mooiste stad tot de nog mooiere mooiste stad. Caves du Vin, je ziet ze overal. Bretagne; het gebied van de cider, everzwijnen, châteaux, Bouillabaisse, oesters, Asterix en Obelix. Maar ook het land van sluwe Cyprioten.

B & B Bretagne

Onze eerste Bed & Breakfast is op een landgoed in Saint Pierre de Plesguen, omringd door een meer, met een prachtig onderhouden tuin. Het hoofdhuis staat midden op het door middeleeuwse muren omringde grondstuk. Daarnaast staan een paar schuren, een garage en drie Gîtes. Een mooi plekje om vier dagen te vertoeven. Circa 25 km van de Bretonse kust en tussen een aantal toeristische steden gesitueerd. De ontvangst is erg hartelijk, het huisje schoon, leuk ingericht, en het ontbijt is boven verwachting goed.

Eerste uitstapje

Op dag één besluiten wij naar Dinan, een klein toeristisch plaatsje 10 km van de kust te gaan. Na een paar espresso’s op een terrasje lopen wij het dorpje in. De prijs van de koffie verraste ons, slechts € 1,20 voor een heel goede espresso. Waarom is alles in Nederland zoveel duurder? En hoe kan het dat hier in ieder dorp drie tot vier ouderwetse bakkers gevestigd zijn, en hoe kunnen zij allemaal hun ‘brood’ verdienen? Maar goed, wij liepen het dorp in. Gezellige winkelstraatjes, mooie historische gebouwen, kerkjes, pleintjes, vestingsmuren en een haventje. Er viel voldoende te zien.

Les Halles de Dinan

Ergens in een boekje stond dat op zondag in Les Halles een markt was met mooie lokale producten. En hoewel het zonnig droog weer was, en hoewel er voldoende buiten te zien was, moesten en zouden wij naar de overdekte Les Halles gaan. Na een kroegbaas gevraagd te hebben naar de route, arriveerden wij in de met modern glas overdekte markt. Een soort van winkelpromenade bestaand uit één korte straat met circa tien kleine etenswarenwinkeltjes, variërend van groenteboer, slager, poelier, delicatessen, wijnproeverij tot een Cyprische hapjeszaak. De eigenaar van de laatste zaak was een, naar eigen zeggen, Fransman met een Cypriotisch hart.

Aan de babbel

De Fransman, zeer sociaal begaafd, lokte mij naar zijn kraam van amper vijf bij anderhalve meter oppervlakte. Het was niet druk, dus nam hij alle tijd mij het één en ander uit te leggen en te laten proeven. Heerlijke tzatziki, souflaki, spiesjes, druivenbladrolletjes met rijst, lam, aubergine, courgette, zalm en andere Cypriotische producten. Ik besloot vier kleine bakjes met diverse eenvoudige lekkernijen aan te schaffen en een flesje met een sherry/port-achtige wijn.

Tafeltje voor twee

Voor zijn kraam stond één klein enkel tafeltje en hij stelde ons voor, aangezien het lunchtijd was, bij hem een bordje te eten. Wij aten één gevulde aubergine, een brochette de poulet, een lamsgehakt met rijstmoussaka, bekleed met courgette en een paar olijven, pitabrood, tzatziki en een groentenprutje. Alles was prima. Niet speciaal of zo. Gewoon lekker en prima. Wij vroegen ons nog openlijk af hoe hij in zijn levensonderhoud kon voorzien. In Les Halles was het namelijk niet druk en iedere winkelier had veel verse producten uitgestald. Zijn antwoord luidde dat het erg zwaar was en dat de gemeente er eigenlijk niks van moest hebben. Enfin, het bleek erg moeilijk om mensen te lokken. De locals kochten bovendien hun producten elders.

Judgement day

Aan alle goede dingen komt een einde. Het eten was op, we wilden ook nog lekkere Cypriotische thee meenemen en daarna afrekenen. De twee kleine plastic zakjes met lekkers stonden klaar en met de meevallende prijs van de espresso in onze gedachten zagen wij de rekening met vertrouwen tegemoet. Her en der hadden wij ook borden bij heel goede restaurants gezien met prima tarieven. Maar hier, bij de Griek, wow, …… € 95,–! Dat was schrikken! De thee alleen al kostte € 17,–. Deze Fransman met Cypriotisch hart en hartelijke glimlach had ons flink om de tuin geleid, met succes moet ik toegeven. Nu begreep ik ook waarom het niet druk was in Les Halles. ’s Avonds hebben wij voor straf niet buiten de deur gegeten, de aangeschafte hapjes opgemaakt en deze smaakvol met twee flessen wijn weggespoeld. Ach, wij hebben in ieder geval stof om de hele vakantie lol van te hebben. Verder heb ik geleerd gewoon de gezellige straatjes te bezoeken, vooral niet naar haar te luisteren en haar te volgen, ‘delicatessezaakjes’ te mijden en vooraf te informeren naar de prijs.

Even voorstellen: Harry Vonk

Mijn naam is Harry Vonk en er zijn voor mij meerdere redenen te benoemen om een blog te schrijven. Allereerst vindt iedere schrijver het leuk om gelezen te worden en ik vorm geen uitzondering op deze regel. Verder ben ik van mening dat er iedere dag enorm veel leuke dingen om ons heen gebeuren en dat de meeste mensen, man of vrouw, die niet zien. Daarom ga ik proberen met de regelmaat van de klok de aardige dingen die mij opvallen in het dagelijkse leven te beschrijven. De kranten halen al meer dan voldoende negatieve zaken aan, nietwaar! Wie wil reageren, mailt naar harry.vonk@hotmail.com