Hai Ralph, Nog nooit in mijn leven was ik trots op mezelf. Nee dat is niet zielig, dat was terecht. Ik ben niet zo van de yes you can indoctrinatie. Er was altijd wel een verbeterpuntje. Maar nu heb ik mezelf overtroffen. Nee, overwonnen. Ik had van de week weer eens fijn een gesprek met mezelf, ook niet zielig trouwens, keek figuurlijk achterom en toen zag ik het. Ik ben niet meer zo jaloers als, zeg, een jaartje geleden.

Jaloers in relatie
Nu heb ik een lief die zelden aanleiding tot jaloerse gevoelens geeft, maar dat heb ik lang genegeerd. Vastgeroest als ik zat. Ik ga er ook niet omheen draaien maar gelijk het geheim vertellen. Jaloezie staat gelijk aan eigenwaarde. Dit verklaart meteen waarom ik nog nooit, maar dan ook werkelijk nooit jaloezie gevoelens heb gehad over materie. Het gras en de  bankrekening van de buren mag zo groen zijn dat ik er lasogen van krijg. Mij hebben ze er niet mee. De dure auto, de hogere status, het grotere huis het zal me aan de bips roesten. Ik ben tevreden met wat ik heb. Maar niet met wie ik dacht te zijn. En dat was de kerngedachte. Daarom waren zoveel vrouwen een bedreiging. Het was toch duidelijk dat ik het niet waard was om bij te blijven? Ver voordat ook maar iemand had gehoord van social network‘en had ik mezelf al ontvriend. Wat een fout, niet Ralph?

Bezitterig zijn
Maar ik ben wijzer geworden. Vraag me niet hoe. Het heeft te maken met tijd en regelmatig met jezelf praten. Ik maak me nu veel minder zorgen. Dat is geen vrijbrief voor vrije liefde voor mijn lief – sorry schat – omdat ik geen jaloezie meer ken. Daar heeft het weinig mee te maken. Ik heb mezelf niet getraind in alles-moet-kunnen-gevoelloosheid. Ik heb mezelf beetje bij beetje getraind in zachtheid. Voor mezelf en onze relatie. En waar jaloezie verdwijnt, komt ruimte voor warmte en oprechte interesse in de ander. Voor ware liefde. Zeg maar.

Groet Bo

Ha die Bo,
Mijn lief sprak kort geleden op een bruiloft een schrijver. Niet zomaar een schrijver, maar één van een boek uit de literaire top 10 van 2009. Ze kregen het, hoe kan het anders, over het leven en de liefde. En dan specifiek over de vraag hoe de liefde een beetje sprankelend te houden wanneer een relatie langer duurt. Zijn ervaring was dat het onmogelijk was, zonder wat externe stimulansen. En hij verklapte dat hij de jaloezie-kaart af en toe trok: ‘soms heb ik het nodig om jaloers te zijn, dan voel ik weer dat ik van haar houd.’ Wat dat betekende, wilde mijn lief weten. ‘Dat ik haar wil zien flirten op een feestje, dat ik thuis wil zitten terwijl zij met vriendinnen – en andere mannen – gaat dansen.’ Mijn lief viel bijna van haar stoel en zei hem dat liefde toch iets intrinsieks is, iets in jou zelf. En vooral niet iets wat ontstaat in een driehoek, niet iets wat ontspruit uit angst en pijn.

Recht op liefde
Ik vond dat bijzonder mooi gezegd. De schrijver ook, hij had er in ieder geval niet van terug. Ze opende ons beider ogen. Liefde is iets wat je kunt geven, niet iets wat je kunt ontlenen. Liefde is iets wat je kunt voelen, niet iets wat je moet verdienen, of waar je recht op hebt.
Ik vertelde haar dat ik geraakt was door haar manier van kijken. Dat ik het met haar eens was: jaloezie is niets anders dan bezitsdrang, niets anders dan zelfafwijzing.

Vrouwen en loodgieters
Want hoe kun je nu jaloers zijn als je weet dat je het zelf dubbel en dwars waard bent? Ik vertelde haar dat ik me door haar woorden realiseerde dat je slechts ziet waar je naar kijkt: als je kijkt naar je eigen onvolkomenheden, zul je dat op de ander projecteren, en eindeloze jaloezie voelen knagen. Dat ik me realiseerde dat al mijn jaloezie begon bij zelfafwijzing.
Ze glimlachte sereen en zei dat ik het niet in mijn hoofd moest halen om zelfs maar naar een andere vrouw te kijken. Daarbij glimlachte ze verontschuldigend. “Ja,” zei ze. “Bij de loodgieter thuis lekt het ook altijd.”
Vrouwen…

Groeten,
Ralph

Ralph Ploeger over Ralph
‘Ik ben van
negen maanden na de finale. Als Cruyff een paar keer had gescoord, was
ik er misschien niet eens geweest. Ik ben forens en stukjesschrijver. Ik
ben vader en ex. Gepromoveerd en geblesseerd. Ik ben van de woorden en
voor de liefde. Van het denken en van het doen. En soms, als buiten de
zon schijnt en mijn krullen mooi doet glanzen, dan lijkt het net of ik
een zorgeloze beachboy ben. En dat geeft niks…’
Je vindt Ralph ook op www.ralphp.nl