Bo las een artikel over kleine condooms en had direct haar bedenkingen. Een mooi moment om het met Ralph te hebben over hotshots, sex om sex en voetbalplaatjes.

Oké Ralph,
ik ben in shock. Je kent het economische principe van de markt, niet? Markt is de plaats waar vraag en aanbod samen komen. Dan begrijp je meteen wat er mis is met TellSell, die hebben een aanbod en gaan vervolgens ook zelf de vraag creëren. Goed beschouwd is TellSell zélf het product, want de mensheid slash markt heeft wel een enorme behoefte aan niets zeggende shit die toch een beetje lekker vult. Hoe kom je anders de dag door?

Kleine condooms

En daarmee ben ik bij het bruggetje naar waarover ik in shock ben. Er blijkt behoefte te zijn aan kleinere condooms. En niet wegens inkrimping van de handel, nee, vanwege de toename van 12-jarige jongens die seksueel actief zijn. En dan gaat het dus niet over wat rommelen met de ochtenderectie en solo-experimenten onder de douche. Nee, Ralph, er zijn jongens van twaalf die hun piemeltje weten te slijten aan meisjes. En ga me nu niet vertellen dat ik geen piemeltje mag zeggen. Met volwaardig volgroeide exemplaren hadden de bestaande condooms namelijk gewoon gepast.

15 seconds of fame met de hotshot 

Waarom ik door dit bericht van mijn à propos ben, komt natuurlijk door mijn eigen projectie. Sex voor zulke jonge kinderen lijkt me buitengewoon ongezond. En dan van het ongezonde soort dat niet op te lossen is met een condoom. Best goed hoor, die hotshots – zoals de mini’s heten – want wanneer ze het dan toch doen, dan maar safe. Want, zo lees ik bij het artikel, de jongens doen hun ding, maar hebben verder nog geen enkel verantwoordelijkheidsgevoel. Nee dahaaa….Die gaan na hun 15 seconds of fame – meer kan het toch niet zijn – linea recta naar Albert Heijn om nieuwe voetbalplaatjes te scoren voor hun plakalbum.

Sex om de sex 

My Goodness Ralph, kinderen van twaalf doen de Cito. Sommigen zijn nog aan het wisselen, ze komen op skates naar school en kijken naar Huis Anubis in plaats van TellSell. En daarom, Ralph, is sex hebben met iemand anders op de leeftijd van 12 nog geen goed idee. Want het gaat bij de genoemde groep echt om sex om de sex. Niet om het experiment, niet om wat stiekem gerommel en anatomische ontdekkingsreizen. Het gaat om een vervlakking en een geestelijke armoede die ik niet wil. Want intimiteit kruipt vanuit het kruis omhoog en gaat in je hoofd zitten. Zeker bij meisjes. Wanneer je nog maar net de tafels van buiten kent, hoe kun je dan in ’s hemelsnaam al omgaan met de emotionele impact en complexiteit van intimiteit? Jij hebt dochters Ralph, ik ook. Maak jij je zorgen?

Groet, Bo

Ha die Bo,
Maak ik me zorgen? Het is een vraag van ouders, van alle tijden. Ik kondig je een antwoord met een omweg aan. Hij begint op de bank bij mijn lief, die een dochter van 14 heeft. En een zoon van 11, maar daarover later meer. Ze vertelde dat ze na school de stad in was geweest. Daar kwam ze Arie Boomsma tegen. “Mijn god wat is die mooi!” zei ze. Mooi. Een mooie man. Zo ook de mannen in die reclame voor Jilzz. Je kent de reclame niet, Bo? Dat kan kloppen. Hij lijkt gemaakt voor veertienjarige meisjes. Die mannen ‘mooi’ vinden. Ik vind het vertederend, en natuurlijk weet ik dat ze in bijzijn van haar vriendinnen andere teksten zal laten horen. Maar in een steegje met een hotshot?

Sex is overal   

Sex is overal. Het gesprek over Arie hadden we terwijl zij MSN’de met negen vriendinnen, ik een tijdschrift las, en mijn lief oude brieven las, een doos vol. Ze schreef met eindeloos veel vriendinnen, en met haar moeder. “Mijn god waarom mailden jullie niet gewoon?” zuchtte dochter, bij het zien van de stapel. Uitleggen dat mail niet bestond, net als internet, sms’jes, mobiele telefoons en homecomputers in het algemeen, dat is dus onmogelijk. Het is als uitleggen dat water vroeger niet nat was: ze geloven het niet. En als ze het al geloven, snappen ze niet wat wij, arme zielen, dan deden, in onze grotjes op onze berenvelletjes. Maar het interesseert ze niet, want ze hebben geen referentiekader. Hun referentiekader is informatie, die stroomt, continu. In dat referentiekader speelt seks een belangrijke rol, net als seksualisering, grofheid, en geestelijke laagvlaktes. Maar ja, daar zijn het pubers voor hè. Waren wij heel anders?

Maatschappelijke trend

Dus. Zolang de 11-jarige van mijn lief blij aan de keukentafel vertelt dat hij verliefd is op een meisje uit zijn klas, en nu schuin tegenover haar in de klas zit, en dat dat spannend is, maak ik me geen zorgen. Niet om informatie die overal is, niet om jongetjes die te vroeg met seks beginnen en meisjes die daar net zo vroeg aan mee doen. Die zijn van alle tijden. Ze zijn er nu wat meer en dat is logisch: ze komen er eerder mee in aanraking. Dus op ons, de opvoeders, rust de schone taak om ze de weg te laten zien. Want zeg zelf, geestelijke armoede, da’s geen maatschappelijke trend, geestelijke ontwikkeling, daar zijn we zelf bij.

Mijn plannen? Geen. Ik blijf doen wat ik nu ook doe: ik kijk naar ze, beluister hun vragen en zie hun wensen. En dan probeer ik ze wat context te geven, zodat ze niet verzuipen in onze informatiemaatschappij en meningendemocratie. En dan komt het aan op vertrouwen.
Is opvoeden niet een oneindige oefening in loslaten, Bo? Die wil, die durf, zit in mij. Dus het is simpel. Mezelf vertrouwen is mijn kinderen vertrouwen.

Sterkte, Bo. We zullen het nodig hebben.
Ralph

Ralph Ploeger over Ralph
‘Ik ben van negen maanden na de finale. Als Cruyff een paar keer had gescoord, was ik er misschien niet eens geweest. Ik ben forens en stukjesschrijver. Ik ben vader en ex. Gepromoveerd en geblesseerd. Ik ben van de woorden en voor de liefde. Van het denken en van het doen. En soms, als buiten de zon schijnt en mijn krullen mooi doet glanzen, dan lijkt het net of ik een zorgeloze beachboy ben. En dat geeft niks…’
Je vindt Ralph ook op www.ralphp.nl