Oud en Nieuw was al niet mijn favoriete feestje, maar 31 december wordt waarschijnlijk nog overtroffen door de nietsontziende Nieuwjaarsborrel. Je moet toch wel heel amicaal omgaan met je collega’s om ze alle 80 te willen kussen. Ik had een collega die demonstratief haar arm recht naar voren uitstak, zodat niemand binnen 1 meter van haar aura kwam. Het werkte. Maar toen ik het probeerde, vond ik het weer zo zielig als iemand zijn wang al half naar me toe had  gekeerd, zich voorover boog en vol verwachting op mijn nieuwjaarszoen wachtte. Daar ging ik dus weer…

Alcohol op de Nieuwjaarsborrel
En ja, de ene wel en de andere niet. Ook zo’n dilemma… Misschien is dat de reden dat ik het altijd flink op een zuipen zet. Heerlijk die champagne! Niet alleen om de bacteriën te doden die lustig door de lucht vliegen, maar ook om het scherpe randje er een beetje af te halen. En met mij schijnen meer mensen naar de alcohol te grijpen op kerst- en nieuwjaarsborrels. Maar liefst 77 procent van de werknemers doet het niet rustiger aan wat betreft hun drankgebruik tijdens de kerstborrel op het werk. Het blijkt dat er juist teveel wordt gedronken. Ik vind dat wel gezellig, zie je je collega ook eens van de andere kant.

Tipsy of stomdronken?
Bij een vorige werkgever liep het echter de spuigaten uit. Oke, het was een Engels bedrijf en we vierden Nieuwjaar in Engeland, maar wat konden die mensen drinken! Eén meisje was zo ver heen, dat ze huilend naast haar collega’s stond, zich toen met een vaag excuus uit de voeten maakte en vervolgens een half uur met haar hoofd boven de wc-pot hing. Kijk, dat gaat zelfs mij te ver. Een beetje tipsy, vrolijk en toegeeflijk, alla, maar kotsmisselijk, stomdronken en niet meer weten wat je doet? Ook al is het de beste manier om mensen ervan te weerhouden ook maar enige intimiteit met je te initiëren, de volgende dag moet je je wel weer vertonen tussen diezelfde collega’s. Ben benieuwd hoeveel jullie drinken bij de Nieuwjaarsborrel. Stuur je me je reactie?

Altijd leuk aan het eind van het jaar: lijstjes. Zeker wanneer het vrouwen betreft. Deze Nederlandse vrouwen vielen dit jaar bijzonder op bij de diverse jury’s. 

Slechtst gekleed
Inge de Bruijn werd de stijlvolste persoonlijkheid van 2009.
Linda de Mol is volgens Elsevier de vrouw van het jaar 2009. Sylvie van der Vaart kreeg van het Duitse mannenblad Maxim dezelfde titel. Dezelfde Sylvie werd in Nederland nog wel even best geklede vrouw van het jaar. Fabienne de Vries was de slechtst geklede vrouw.

Sexy Yolanthe
Yolanthe blijft aan de gang en was ook dit jaar weer de meest sexy vrouw van Nederland. Minder bekend maar toch een titel:
Meiny Prins, algemeen directeur van Priva is verkozen tot zakenvrouw van het jaar.
Carmen Kool was heel even miss Nederland. Tot ze bloot in de Playboy ging.
Avalon-Chanel Weyzig uit Zwolle werd gekozen tot Miss Universe Nederland. Bij de internationale Miss Universe verkiezingen deed ze het minder. Ze behoorde niet tot de top 15. Echt lekker ging het met Doutzen Kroes. Haar carrière is internationaal niet meer te stoppen en daarom ontving ze op eigen bodem ook een heuse prijs. Uit handen van Dutch Model Awards ontving ze de Lifetime Achievement Award.

Musical Award
Rifka Lodeizen was beste actrice en won een gouden kalf voor haar rol in de film Kan door Huid heen.
Wendy van Dijk is de beste vrouwelijke tv-persoonlijkheid van 2009. Simone Kleinsma won de John Kraaijkamp Musical Award. 
Femke Halsema was in 2009 de meest gegooglede politica. Ilse de Lange werd de beste zangeres bevonden volgens de Edison Pop Wards prijzen. Haar plaat ‘So incredible’ was het afgelopen jaar ook nog eens de meest gedraaide Nederlandse plaat op 3FM.

Leuk! Chatten, Twitteren, Hyven, of gewoon lekker mailen of surfen. Dat is goed voor je sociale leven. Of toch niet? Deze keer in Man vs Vrouw: maakt nieuwe media asociaal?

VOLGENS HAAR 
Ik kan moeilijk tegen zijn. Mijn lief heb ik van het internet geplukt. Maar nu ik hem heb kan ik die pc af en toe wel schieten. En zijn telefoon erbij. Want dat is natuurlijk steeds de nieuwste. Waarvan de functies uitgebreid doorgenomen moeten worden. Het liefst tijdens een gezellig samenzijn met vrienden. Enfin, je kent het wel, zo’n bezoekje. De mannen tonen elkaar een uur of twee hun nieuwste. De kinderen zitten ergens in een hoek met elkaar te sms-en, en wij vrouwen? Ach… we sms-en ondertussen minstens één keer ook met een andere vriendin.

Binnenspelen 
Volgens de reclame worden we ongemerkt steeds asocialer. Waar, maar zit ik zelf ook niet tot rsi aan toe achter ‘dat ding’? Vol overgave en plezier surf ik me rot en mijn ogen schamen zich nergens meer voor. ‘Ja, maar jongens, ik werk’, krijgen mijn kids te horen wanneer ik wel mag, maar ik hen tot iets pedagogisch verantwoords wil aanzetten. Een boek lezen of zo. Of buitenspelen. Onder welke steen ik vandaan kom, wordt me dan gevraagd. Want spelen doe je op je pc. Buiten hang je rond. En van rondhangende jeugd wordt een mens niet vrolijk, nowadays, dus vooruit dan maar. Ga maar spelen. 

Hangjeugd
Hyves ben ik mee gestopt. Twitter wil ik niet aan. Dat is dom, ik weet het. Nieuwe media is the place to be. Wie achterloopt doet niet meer mee. Maar ben ik dan de enige die overprikkeld raakt? Ja, zelfs regelmatig de gsm uit zet? WAT!! Ja echt, ik doe het gewoon! Onbereikbaar zijn. En soms, nou best vaak, luister ik mijn voicemail niet eens af. Daar zal ik binnenkort wel voor naar Halt moeten. ‘Wij zijn gewoon hangjeugd die vóór 31 december 10 uur vuurwerk afstaken. Omdat we niet achter de pc mochten. Maar jij, jij was onbereikbaar!’ Laatst trof ik mijn oudste aan terwijl ze aan het chatten én bellen was met één en dezelfde persoon. Gekkenhuis! ‘Nee, mam, dat is leuk.’ Ik weet het, ik ben een fossiel en moet terug onder mijn steen.

VOLGENS HEM
Ik sta soms een beetje in een spagaat. Ik heb een baan in de automatisering en hoor alles toe te juichen wat met nieuwe ontwikkelingen binnen het kader internet en computers valt. Ik moet ook zeggen dat ik de achterliggende technieken mooi vind en het feit dat dit alles een grote vlucht neemt toejuich. Maar, in tegenstelling tot wat vroeger een algemeen geaccepteerd beeld van een programmeur was, heb ik wel een behoorlijk sociaal bewustzijn. Dat bewustzijn maakt zich soms wel zorgen om de trend om continue online te zijn of toch in ieder geval om de tien minuten via Twitter te melden dat je 3 kilometer bent opgeschoten in de file.

Leeftijd
Ik weet het, ik zal wel een ouwe zak worden of al zijn, dat ik mijn vrienden en kennissen niet ongevraagd wil overstelpen met informatie over mijn privéleven of dat ik mijn tijd beter denk te kunnen gebruiken dan continue de twittertjes van 50 anderen door te worstelen. Ik snap namelijk oprecht niet waar de ‘jongeren’ de tijd vandaan halen om dat allemaal bij te houden. Volgens mij moet dat ten koste gaan van iets anders, namelijk het -in mijn ogen normale- sociale contact wat je met elkaar hebt door te praten terwijl je elkaar aan kan kijken over de rand van een drankje of hapje.

Sociaal
Waarmee ik ben aangeland bij het punt waar Bo het hierboven ook al over had. Zorgen deze sociale netwerken nu juist voor asocialer gedrag of niet? En asociaal zijn is in deze ook maar een kwestie van perspectief. Ik vind het asociaal als iemand waarmee ik in gesprek ben ondertussen sms-jes en Twittertjes aan het versturen is of weer bezig is wat mensen te ‘ontvrienden’. Maar de mensen die dat soort dingen continu doen, vinden het waarschijnlijk asociaal dat ik de hele tijd met ze probeer te praten, of dat ik niemand laat weten wat ik aan het doen ben. Mijn leven privé willen houden, dát is blijkbaar pas asociaal.

Het is Oudejaarsdag. En alle Top 2000-lijsten ten spijt, ik houd niet van die dag. Het maakt me melancholiek, omdat ik weet dat er weer een jaar voorbij is, en ik nog steeds niet ben waar ik zijn wil. Noem het ongeduld, noem het dromelarij. Maar op 31 december komt het allemaal samen. Je zit met elkaar te wachten tot het twaalf uur is, je neemt nog een oliebol, je lacht wat om de conference op tv, of je speelt een Oud-Hollandsch gezelschapsspel dat helemaal niet leuk is, en om twaalf uur vlieg je iedereen om de nek voor de verplichte Nieuwjaarskus… Nee, Oudejaarsdag mogen ze wat mij betreft gewoon helemaal overslaan.

Ouderjaarsfeest 
Dit jaar heb ik het daarom eens helemaal anders gedaan. De hele decembermaand ging op de schop. Het begon al met de kerst. Alle familie op 1 dag, en niet de Eerste Kerstdag, maar de Tweede. Dus lekker relaxt op Eerste Kerstdag wat tuttebellen en geen gedoe. En allemaal maakten we een gang van het diner, voor iedereen een kado onder de kerstboom en wat lekkere hapjes en champagne. En op zondag lekker uitbuiken in de sauna. Ja, daar zie je wat kerstbuiken voorbijkomen! Maar ontspannen lukte daar natuurlijk prima. Ik ben dus helemaal klaar voor het einde van het jaar. Het zal ook wel helpen dat ik dat dit jaar onder de Eiffel Toren ga vieren. Wat Hollandse oliebollen mee, en natuurlijk een geruststellende hoeveelheid champagne, kom dan maar op met die Nieuwjaarskus. En het mooiste is… om één minuut over twaalf liggen er weer twaalf zorgeloze maanden voor ons, met volop kansen om wél te bereiken wat we willen bereiken. Mijn voornemen is: genieten van het moment. Niet terugblikken, niet te ver vooruit denken, maar intens beleven wat er NU gebeurt. Kijken hoe lang ik dat volhoud…

Ik wens jullie allen een zeer sprankelend, gezond en liefdevol 2010 toe!