Als het even niet zo lekker gaat, zijn het altijd de vrouwen die gaan hyperventileren en de boel onmiddellijk willen rechttrekken. Kijkt een man zijn vrouw één keer niet aan vanachter de krant  terwijl zij iets zegt, dan volgt er diezelfde avond nog een ‘wat-ben-je-afwezig-gaat-het-wel-goed-met-je’-gesprek.

Die paniek bij alles wat even niet klopt is een nare eigenschap waarbij dames enkel en alleen hun eigen ruiten ingooien. Of economisch aan het kortste eind trekken, zo bleek uit onderzoek.

Slecht betaalde baan
Want in tijden van crisis, zeg nu, nemen vrouwen uit angst voor werkeloosheid slecht betaalde banen onder hun niveau aan. En dat is niet slim, want ze hebben daar de rest van hun carrière last van. Ooit had ik best een leuk bedrijf, personeel, de hele mikmak. Tot het misging. Iemand anders had de krant in handen en deed net of hij me niet zag. Hallo! Weet je wel hoe erg ik daarvan in paniek raak met twee kids thuis die willen eten? Dus… Waar ik voorheen een team medewerksters aanstuurde nam ik de eerste de beste baan aan die ik kon krijgen. Die van telefoniste. Het was de blinde paniek! Jaren lang bleef ik door die stap naar beneden degene die de koffie haalde en de telefoon aannam.

Gerinkel
Met al dat gerinkel aan mijn hoofd groeide mijn onvrede, maar niet mijn CV. Die was inmiddels nauwelijks nog interessant te noemen. Waarmee ik niet wil zeggen dat tikmiepen of zeggen wie er nu weer in vergadering zit echt het laagste van het laagste is. Het past alleen toch niet zo goed bij mijn behoeften. Mijn noodoplossing was a way of life geworden, en daarmee deed ik mezelf te kort. ‘Dan ga je toch solliciteren’. Ja. Bin there, done that, got the t-shirt. Plus een enorme stapel afwijzingen. En dat snap ik dan ook wel weer. Hoe blond moet je zijn wil je onder je niveau gaan werken en denken dat dat slim is? Er is geen mannelijke werkgever te vinden die dat begrijpt. Crisis of geen crisis. Maar nu heb ik een vrouwelijke werkgever en mag ik stukjes schrijven. De telefoon doet ze zelf en ze weet hoe ik mijn koffie drink. Halleluja! Mama is back. 

Hij wil een nieuwe auto, zij geeft een maandloon uit aan kleding. In deze tijd van crisis zijn de daarvoor benodigde euro’s steeds minder voor handen. Elke week zetten we in Man vs Vrouw hem tegenover haar met een stelling. Deze week: Hoe belangrijk is geld binnen een relatie?

VOLGENS HAAR
Meneer Scheringa zei het ook: ‘gelukkig ben ik gezond en heb mijn gezin. Ik ga een boek schrijven en een film maken.’ Je kunt er veel over zeggen, maar dat pleit. Want het valt niet mee. Positief blijven wanneer elk dubbeltje moet worden omgedraaid. Ik hoor het om me heen ook steeds vaker. Toch rust er een groot taboe op het hebben van weinig of geen geld. En voor je relatie is het ook niet alles.

Slappe lach
Ook ik mocht me een aantal jaren aansluiten bij het gilde: ‘deeply broke’. De ultieme relatiemeter, al raad ik het niemand aan. Maar wie wil weten hoe sterk je samen bent tijdens de weekendboodschappen met € 1,30 en thuis nog een ui en een halfje bruin… Van ellende kreeg ik 15 minuten de slappe lach in gangpad 3, ter hoogte van de huismerk macaroni en de blikjes tomatenpuree. Want het is bikkelen wanneer je het van het statiegeld moet hebben om de laatste dagen van de maand te dichten. Liefde mag dan gratis zijn, het kost wel geld om het ook leuk te houden. Met wat spendingmoney ben je proefondervindelijk tóch aantrekkelijker voor elkaar. Je ziet er op gezette tijden weer eens kittig in het nieuw gestoken uit, kunt gezellig ergens een hapje eten en hoeft al helemaal geen last te hebben van, oh energievreter, schuldgevoel over financiële afhankelijkheid. Hoe het zo ver was gekomen? Dat ga ik niet zeggen. Bij failliet zijn hoort schaamte. Want al loopt er iemand in mijn verleden rond die de titel ‘meest onbetrouwbare en hufterigste zakenpartner van de eeuw’ verdient – nee, het is niet S te W – je blijft ook altijd nog zelf verantwoordelijk.

Gangpad 3
Eat your heart out, alle feelgood goeroes, want het is waar. Het moment waarop het licht begon te gloren was het moment dat ik besloot geen slachtoffer meer te zijn. Niet van de hufter, en niet van mezelf. Dus won ik een gerechtelijk proces en vond een leuke baan. Iets met schrijven. Dat heb ik dan weer met Scheringa gemeen, die drang tot noteren. Want hoewel lief me al die tijd heeft gesteund, ja, zelfs hartverscheurend tot de natte onderbroek aan toe meedeed in gangpad 3, echt gezellig is het ook niet wanneer je vrouw steeds weer boven een stapel rekeningen zit te sniffen en de overdrachtelijke nieuwe dag maar niet wil aanbreken. Dus Scheringa heeft groot gelijk. Dan kun je het allemaal maar beter van je af schrijven. Hij zal het wel niet nodig hebben, maar mocht hij het recept voor crisismacaroni met een uitje willen hebben: mijn lief en ik hebben het! Gangpad 3.

VOLGENS HEM
Gebrek aan poen is ook niet alles. Een ieder die zegt dat het hebben van genoeg geld geen onderdeel uit maakt van je geluk heeft waarschijnlijk geld genoeg. Tegenwoordig mag ik (gelukkig) niet al te veel meer mopperen, maar er zijn periodes geweest waarin ik minstens twee weken van een maand overhield aan het eind van mijn salaris. Als je dan nog een jonge vrijgezel bent is het niet zo erg. Je bent jong, je bent gezond, je kan best tegen een stootje, en hé, was het niet je grootste wens om de hele dag chips en patat te eten toen je nog onder moeders vleugels zat?

Hokje
Ik was 24, vrijgezel en werkte als barkeeper op een grote camping. Zeker geen vetpot, maar daar gaf ik toen niet te veel om. Ik woonde in een heel klein hokje van een huis voor FL 400,- (jaja, guldens) in de maand alles inclusief. Toch knaagde het een beetje als ik –tijdelijke- vriendinnetjes mee naar huis nam en ik hun twijfelachtige blik op mijn onderkomen zag. Een jaar later had ik een vaste vriendin en was ik toch weer begonnen met een studie. Ik was zo mogelijk nog armer en woonde samen in dat hokje. Het gebrek aan geld en daarmee de ruimte om leuke dingen te doen, nekte uiteindelijk ook die relatie. Je kan nog zo romantisch doen met een kaarsje op een muffin in plaats van een taart, of Jip en Janneke champagne in plaats van een fles Moët et Chandon, enige financiële ruimte geeft ook de broodnodige ruimte in je relatie.

Doos
Met mijn vrouw heb ik ook moeilijke tijden gekend. Tijden waarin we elkaar verzekerden in een kartonnen doos te willen wonen, zolang we maar samen waren. Maar ja, je hebt kinderen die je toch in een veilig nest wilt grootbrengen, dus er is niet veel ruimte meer voor zulke romantische denkbeelden. In deze tijden van … nee, dat woord gebruik ik niet, hebben we het gerust wel eens wat krapper dan we zouden willen. Maar behalve hier en daar een discussie over een etentje wat we misschien beter niet hadden kunnen doen, slaan we ons er zonder al te veel moeite doorheen. En ik heb ook het geluk dat mijn vrouw totaal niet valt voor mannen in dure sportwagens.