manOman heeft vanaf deze week een nieuw jasje. Onze personal assistant Mandy vind je voortaan op de Reminders-pagina’s. Verder lees je elke dag een nieuwe blog over de man-vrouwrelatie. Op manOman vinden nu mannen én vrouwen de leukste tips en blogs om hun relatie te verdiepen. We horen graag wat je van de nieuwe focus vindt: manOman, lekker voor elkaar. Mail ons via onderstaand formulier.
Eduisme: Secondhand Rose
Ik houd niet van antieke meubels, ook niet van tweedehands kleding en eigenlijk ook niet van tweedehands auto’s al rij ik er zelf wel een. (Een Peugeot 106, de naam geeft ook meteen aan hoe hard hij kan.) Ik vind het nooit leuk als ik niet m’n zin krijg, kan slecht tegen m’n verlies en wil overal de eerste in zijn. Je denkt nu vast: ‘wat boeit dat?’ maar, sinds kort date ik met een gescheiden man. Hij heeft ook een kind. Laten we hem Jim noemen, de man, niet het kind. Een toepasselijke naam, want de man is ook een ‘rebel without a cause’. Niks mis mee, dat hij gescheiden is en een kind heeft, maar ik besefte opeens dat ik, als ik hem blijf daten, nooit op de eerste plaats zal komen. Zijn kind staat immers op de eerste plaats. Bovendien ben ik tweede keus want hij is al eerder getrouwd geweest. Kortom hoe je het ook wendt of keert. Ik ben ‘tweede-optie’ op elk front binnen deze relatie.
Jake the Plummer
Ergens vind ik dit vervelend, pijnlijk en zelfs irritant, maar wat ik ook sinds kort besef is dat óók Jim een tweede iets is. En dit geeft hoop. Hij is ook simpelweg ‘tweedehands’. Als in het liedje ‘Second-hand-Rose’ uit de 70’er jaren: ‘Even Jake the plummer, he’s a man I adored. He’s had the nerve to tell me, he was married before. They call me second hand Rose…’. Door dit inzicht denk ik dat ik me over mijn aanstelleritis heen zal kunnen zetten. Want hoe erg we soms ook liever een nieuwe auto willen rijden of nieuwe kleding willen hebben is soms, héél soms, vintage wel erg leuk, mooi en wel zo praktisch. Wellicht moet ik me er bij neerleggen. Deze man moet ik zien als een kans in plaats van een risico. Want laten we eerlijk wezen, hoewel een nieuwe auto meestal langer mee gaat dan een oude, heeft een occasion vaak meer charme, is de bestuurdersstoel al ‘ingereden’ en zijn de wielen al geolied.
Koesteren
Een nieuwe auto wil je showen, je wilt ermee scheuren en bovenal wil je hem uittesten. Met een nieuwe auto heb je de neiging roekelozer om te gaan op zoek naar het bereik. Maar een bijzondere en zeer coole klassieke occasion wil je alleen maar koesteren.
Edith
Veerhoek, nu 26 jaar jong, was vanaf jongs af aan verzot op de Comedy
Factory. Ze zag Jurgen Rayman en dacht: “Dat wil ik ook!” In september
2007 trok ze de stoute superhoge hakken aan, en betrad voor het eerst
een open podium. Edith wordt door collega comedians ook wel eens
beschreven als “De Mexicaanse bite van Nederlandse bodem”. Voor manOman
beschrijft ze in haar blogs haar prettig gestoorde visie over
relaties, de vrouw plus haar eigen tekortkomingen.
Man relatie: Puberposters
Zo tussen 12 en 18 ben je puber. Mijn eigen zoon was het al vanaf zijn 4e, ik volgens mij pas op m’n twaalfde. Op de een of andere manier associeer ik het begrip puber ernstig met muziek. Muziek geeft natuurlijk een tijdsgeest aan, zowel maatschappelijk als persoonlijk. Mijn tijdsgeest was er één van koude oorlog, de jaren tachtig, Michael Jackson, Madonna en Prince. Niet voor niets zijn zij allen van hetzelfde bouwjaar, 1958. Ontluikende wereldsterren tijdens mijn pubertijd.
Mijn puberkamer
Mijn kamer veranderde rond mijn twaalfde van kinderkamer naar puberkamer. De treintafel onder mijn bed werd ingeruild voor een muziekinstallatie, van AKAI. Op vrijdagmiddag nam ik er top 40 hits mee op, waarbij het zorgvuldig mikken was, om de radiostem van Erik de Zwart er niet bij op te nemen. Dit deden wij op cassettebandjes, een voor de jongere lezer betekenisloos begrip. Ook kwamen er posters, steeds meer posters. Mijn twee jaar oudere zus, dus ook puber, had, geleend uit de jaren zestig, een visnet tegen het plafond hangen, waar ik jaloers op was. Ik had dan weer mooie lege flessen met kaarsen erin.
Posters
Bij mij aan de muur hingen twee levensgrote posters van Prince, één van ‘Purple Rain’ en één van de ‘Sign ‘O’ the times’ tour. Ook hing er, tot schrik van mijn ouders, de kleine poster die bij de LP (wederom een betekenisloos begrip voor de jonge lezer) ‘Jazz’ van Queen werd meegeleverd. Een verzameling vrouwen op racefietsen, de fat bottomed girls that would be riding some day. Naakt op de fiets, wel zo zittend dat het kruis verstopt was achter dijbenen. Borstpartijen volop in het zicht. Dat kon toen blijkbaar nog net. Een poster van het formaat drie keer LP, zodat deze handig meegeleverd kon worden met de LP in de hoes.
Nena
Nena hing er ook! Wie kent haar nog? Met haar fantastische 99 luftballons! Een schoonheid pur sang vond ik haar, en zij is bij mijn weten de enige vrouwelijke popster waarbij ik wel eens minder droge dromen en fantasieën had, Bonnie St. Clair en Madonna ten spijt. Als puber hingen we rond in de stad en bekeken de posterrekken bij de muziekwinkels. Grote posters van Duran-Duran, Wham en de met grote (blote) boezem gezegende Samantha Fox. Wie kent het liedje van haar nog? De roem van haar borsten is haar muziek vanaf het begin al voorbij gegaan.
Ouder
Nu ben ik ouder van een bijna puberende zoon. Ik ben zo benieuwd wat ik ervan zal vinden als hij een plaat van blote vrouwen op zal hangen op zijn kamer. Vind ik dan dat het kan en een natuurlijke fase van de pubertijd is? Is het een mooie gelegenheid om hem uit te leggen dat masturberen niets raars is? Of laat ik het gewoon gebeuren en kies ik voor de laissez-faire opvoeding? Niet te krampachtig maar, dat lijkt zoals zo vaak het beste.
Meer over Feite Hofman
Feite
Hofman is een 39-jarige Arnhemmer, heeft een gezin met vrouw en twee
kinderen. In juni kwam ‘Feitmans!’ uit, een verzameling geestige en
ontroerende columns en verhalen. Raoul Heertje schreef er het voorwoord
voor. Wekelijks blogt Feite voor manOman over zijn visie op de
man-vrouwrelatie. Lees meer op www.feitmans.nl.
Vrouw relatie: Liefdesbaby’s
Het schijnt dat er in Nederland zo’n 1.6 miljoen mensen rondlopen die buitenechtelijk verwekt zijn. Dat zou, volgens onderzoekers betekenen dat 10% van de mensen zichzelf in het gunstigste geval een liefdesbaby mag noemen, in het slechtste geval een bastaard.
Huisgans
Onderzoek of niet, ik geloof er geen barst van. Nee fout. Het zou nog kunnen dat er veel kindertjes rondlopen die papa tegen de verkeerde zeggen. Nee, ook fout. ‘Papa’ is in mijn ogen een titel die je moet verdienen, niet iets dat je als kermisattractie wint voor raakschieten. Het onderzoek is gebaseerd op DNA-onderzoek. Lang leve de vooruitgang. Dat is dan ook wel de enige vooruitgang. De vreemde eendjes in de bijt ontstaan doordat moeders in haar vruchtbare dagen meer trek heeft in type wildwatervogel dan in haar eigen huisgans. Schijnt te stammen uit lang vervlogen tijden toen we nog dachten dat onweer het gevolg was van boze goden.
Oermens
Uit zo’n onderzoek rolt dan een boek. Of omgekeerd. Dat weet ik ook al niet. Wat ik wel weet is dat zo’n boek lekker scoort. Want we raken niet uitgepraat over dat stukje oermens waarvan we vinden dat het onze seksualiteit nog altijd mag bepalen. Daar word ik een beetje moe van. Iets dat vroeger vast ook veel voorkwam, moeheid, maar daar kom ik nu, gek genoeg, dan weer niet mee weg. Idem dito met eetgedrag of de moderne manier van ontspannen. Ik noem maar wat. Nooit hoor ik iemand voor de buis en boven een zak chips zeggen: ‘Weet je wat, ik neem een wortel, mijn staf en ga een stuk over de hei rennen, dat deed de oerman ook.’ Nee, we zetten de oerman/vrouw in wanneer we dat wenselijk achten. Voor onze seksuele gedragingen bijvoorbeeld.
Costa Brava
Wat ik mis in het imposante getal van 1.6 miljoen is een correctie op basis van huidige technologie. Hoeveel van die 1.6 niet matchende DNA profieltjes zijn het gevolg van zaaddonoren? Dat moet toch ook niet gering zijn. Natuurlijk zullen er vrouwen zijn die verzwijgen, of niet eens zeker weten, wie de vader van het bloedje is, vanwege ontrouw. Maar zo veel? Jaren geleden kenden wij een stel. Hij en zij bleven vruchteloos in de running op gezamenlijk nazaat. Een inzinking nabij taaide zij af naar de Costa Brava voor wat ontspanning. Samen met een vriendin. Kort daarna bleek ze zwanger. Dat vonden we knap. De roddels over een ophanden zijnde bastaard waren in mijn vriendinnenkring niet van de lucht. Ik geef toe, dat was een zwaar fout trekje. Het was vast de oervrouw in ons.
Man vs Vrouw: Stay or go na ontrouw
Niemand wil het, toch gebeurt het maar al te vaak. Wat doe je wanneer het jou overkomt? Of wanneer je betrapt wordt? Elke week zetten we in Man vs Vrouw hem tegenover haar met een stelling. Deze week: Wat te doen bij ontrouw.
VOLGENS HAAR
Ontrouw is typisch zo’n gevalletje waarbij hoofd en hart het vertikken om samen te werken. Rationeel krijg je het nog wel verwerkt, want ach, het was maar één keer. Je was dronken, je relatie zit in het slop, je verveelde je, bent verliefd, hij/zij deed het ook, zo ben je nu eenmaal, de hele wereld doet het, wat maakt het uit of de aller, aller, aller ergste: ‘het was sterker dan ik.’ Ja, dank je de koekoek. Allemaal goed en wel, maar het gevoel dan? Want zelfs al ben je de bedrieger, dan nog doet het iets negatiefs met je vertrouwen in de menselijke liefde. Zelfs wanneer je met je partner afspraken maakt dat vrijen met een ander best mag, het verbreken van de onuitgesproken intimiteitscode blijkt, wanneer het je treft, nog niet zo simpel.
Gevoelens
Het ergste dat je kan overkomen bij ontrouw is dat jij, als bedrogene, ‘the last to know’ bent. Voor mijn partners gold op straffe van huisuitzetting: de leugen is erger dan de daad. Geen schijnveiligheid graag. Vriendin X heeft af en toe een avontuurtje. Haar lovers zijn meestal al bezet. Zij niet, dus treft haar geen verantwoordelijkheid, vindt ze. Beetje jammer, dat gebrek aan ‘sisterhood’. En hoe zit zo’n man dan ’s avonds thuis boven de macaroni, vraag ik me af. ‘Smaakt het, schat?’ ‘Nee, eigenlijk niet meer, maar ik heb een snelle snack voor tijdens mijn lunchpauze, ze heet X, kun je daar wat mee?’ Nee, natuurlijk kan ze daar niets mee. Het heeft ook helemaal geen zin om overspannen naar ontrouw te vragen. ‘Ontkennen tot in de rechtbank,’ zou Clinton zeggen.
Erkenning
Ontrouw naar de ander is ook altijd een beetje ontrouw naar jezelf. Wanneer the thrill is gezakt, de vlinders zijn vertrokken of de alcohol uitgewerkt, weet je best dat er iets anders aan de hand is en dat je het jezelf weer knap lastig hebt gemaakt met je gevoos. Misschien geldt dit voor mannen minder, maar vrouwen verwachten al snel iets terug voor de intimiteit die ze deelden. Er zullen vrouwen zijn die enkel je creditcard gaan claimen. Maar de meeste vrouwen verwachten iets in de vorm van erkenning. Briefjes, telefoontjes, de kerstdagen…Dat hij af en toe nog iets van warme gevoelens laat doorschemeren dat het stiekeme verbond bevestigt. En dat is nu net wat zij wel op haar buik kan schrijven. Ik zei het al. Hoofd en hart gaan bij ontrouw slecht samen. U bent gewaarschuwd.
VOLGENS HEM
Wat te doen bij ontrouw? Dat hangt natuurlijk af vanuit welk oogpunt deze vraagstelling wordt gehanteerd. De ontrouwpleger zou meteen naar zijn of haar partner toe moeten rennen en de ontrouw moeten bekennen. Dit is wel heel utopisch, ik weet het, maar ik gebruikte ook het woord ‘zou’. Omdat de ‘volgens haar’ hierboven toch een beetje vanuit de female point of view is geschreven, zal ik hier een mening vanuit mijn mannelijk oogpunt geven, zonder dat daar ook maar enig recht aan mag worden ontleend, natuurlijk.
Soap
Een ontrouwe partner is mij wel eens overkomen, lang geleden. Nu was de relatie ook in een dermate diep dal geraakt dat waarschijnlijk de grootste sukkel mijn toenmalige vriendin daar uit had mogen trekken, maar dat maakt natuurlijk niet recht wat krom is. Er was geen drank in het spel, het was geen foutje en geen zwak moment. Ik zag het twee weken van tevoren aankomen en ik kon er niets meer aan doen. Ik voelde het wel, maar kon het niet bewijzen. Deze hele soap eindigde in een heuse ‘betrapping’. Hij lag nog een sigaretje te roken in mijn bed toen ik de slaapkamerdeur open rukte. Onze relatie -of wat daar nog van over was- heeft dit natuurlijk niet overleefd en dat was maar goed ook.
Geen kans
Volgens mij overleeft uiteindelijk geen enkele relatie ontrouw in welke vorm dan ook. Ontrouw heeft altijd een oorzaak. Vaak reddeloze ontevredenheid, verveling in hoge mate of een andere reden in die strekking. Partners die lang genoeg bij elkaar zijn moeten dat op tijd signaleren en uit de wereld helpen voordat de vrijgezelle buurman de champagne koud zet. En als er toch daadwerkelijk ontrouw is? Dan is de vredespijp begraven en is er volgens mij geen redding mogelijk. Een hernieuwde poging strandt te vaak door gebrek aan vertrouwen. Dan zal je je uiteindelijk toch moeten redden met die ene buurman, die, nadat de spanning er af is, het vaak niet haalt bij je oude partner.
