Vader zijn maakt gelukkig

Het onderzoek is gedaan vóór de grote vakantieuittocht. Misschien dat vader na 1000 kilometer gejengel op de achterbank zijn mening bijstelt, maar vooralsnog: Het vaderschap maakt de Nederlandse man gelukkig.

Dit zegt een onderzoek van Discovery Channel onder drieduizend ondervraagde mannen. Negentig procent zegt dat de zorg voor hun kroost ze gelukkiger maakt. Kinderen hebben een positieve uitwerking. Toch blijft 85 procent van de ondervraagde mannen fulltime werken. Maar 8 procent levert uren in om meer bij de kinderen te kunnen zijn.

Imagobuilding
Mannen verlangen niet erg terug naar de ‘goede oude tijd’ zonder kinderen; slechts een derde verlangt er soms naar. De mannen die net vader zijn geworden hebben de meeste moeite om afscheid te nemen van de wilde haren. Mannen voelen zich gelukkiger wanneer ze nauw betrokken zijn bij de opvoeding, maar in de praktijk valt de invulling wat tegen. Volgens Rutger Groot Wassink van het FNV-manifest PapaPlus komt dit door een imagoprobleem. ‘Mannen worden altijd een ambitieloos lulletje genoemd als ze parttime gaan werken. Het is de taak van de man om daar iets aan te doen.’

Man vs Vrouw: Verleiden met geur

Hij snapt haar niet en zij begrijpt hem verkeerd. Zijn mannen en vrouwen werkelijk zo verschillend? In de wekelijkse blog Man versus Vrouw zetten we haar tegenover hem. Vandaag: Welke geur is verleidelijk?

VOLGENS HAAR
Stacy was een vroege vogel en begon soms al om zes uur. ‘Oh’, zeiden wij dan rond achten wanneer we zelf eens naar kantoor togen, ‘de buuf heeft vroege dienst. Ze is al in de lift geweest.’ Waar Stacy kwam rook het uren later nog naar haar parfum. Ze reed een cabrio. Misschien dat ze daarom wat scheutig sprenkelde. Onderweg waaide de helft er wel weer uit. Bij Stacy was alles overvloedig. Haar make-up, haar rondingen, haar lach, en als ze ’s nachts eens een vriendje over had kon je ze vier huizen verder horen. Iemand die zo vol leeft moet bijna wel rijkelijk ruiken. Toch kwam dat woord niet in ons op. We noemden het walmen.

Bedgeheim
De meeste vrouwen blijven trouw aan een paar parfums. Ik herinner me de kleine blauwe flesjes ‘Soir de Paris’, die mijn moeder op de ombouw van haar bed had uitgestald. Soms ging ik even ruiken en dan voelde ik me groot. Wat moest het heerlijk zijn om verleidelijk te ruiken. Van Stacy’s had ik toen nog nooit gehoord. Later las ik in een of ander vrouwenblaadje dat parfum het meest sexy is wanneer alleen diegene die dicht bij mag komen het kan ruiken. Dat vond ik wel wat hebben.

Nét onder de navel
Ik kreeg beelden van een mooie lover met zijn neus in mijn hals. Sinds die tip gaat er ook altijd wat parfum nét onder de navel. Ter verhoging van mijn snuffelplezier. Je zult maar uitgerekend op die plek gevoelig zijn voor de neus van een mooie lover. Dan kun je maar beter voorbereid zijn en mag het toeval geholpen worden. Ook Marilyn Monroe’s beroemde one-liner vond ik rete sexy: ‘Wat draag je in bed?’ ‘Chanel 5 of course.’ En daarmee was alles uitgedrukt. Haar stijl, haar verleidelijkheid én het bedgeheim. Geur is mysterieus en prikkelt de fantasie. Mits het niet walmt natuurlijk.

VOLGENS HEM
Soms, als ik door de stad loop en het is druk, dan kan een lichte windvlaag me de adem benemen. Die windvlaag is dan namelijk verzadigd met een hoeveelheid parfum waarmee je de hele Drentse hei verlost van zijn everzwijnenplaag. Mits bovenwinds gespoten. Vrouwen die zo’n onvoorstelbare hoeveelheid parfum dragen -Ik noem het ‘dragen’, want zoveel parfum moet best iets wegen- moeten dat expres doen. Ze willen gewoon ruimte om zich heen hebben tijdens het winkelen. Of ze gebruiken het als wapen tegen ongewenste aandacht van mannen. Hun eigen man is of immuun voor deze lucht, of heeft al jaren pikstraf, want dichterbij komen dan zo’n anderhalve meter lukt niet zonder mes.

Luchten
Welke geur moet een vrouw nu om zich heen hebben, zodat een man zich aangetrokken voelt? En hoeveel? Wat mij betreft dermate weinig, dat je het pas ruikt als je de vrouw in je armen hebt. Ik kan bepaalde geuren heel aantrekkelijk vinden en andere afschuwelijk. Zou de schifting die je als man bij vrouwen maakt naar aanleiding van haar lichaamsgeur wel de juiste vrouw opleveren? Ik denk dat een parfum en zeker het gebruik er van meer over een vrouw zegt dan je zou verwachten. Er moeten gewoon mannen zijn die het heerlijk vinden om hun vrouw al te ruiken voordat ze haar kunnen zien, die daar een bepaalde sensualiteit aan verbinden. En de vrouw moet door ervaring hebben geleerd welke hoeveelheid parfum het door haar gewenste effect bij een man oplevert.

Lokgeur
Voor mannen zijn er ook duizend en één geuren te koop. Moesten we het vroeger doen met de Fresh-up of de Old Spice, tegenwoordig heeft elke man zijn eigen ‘Fragrance’. Net als elke andere naïeve man heb ik natuurlijk ook die overbekende deodorantlijn geprobeerd, in de hoop te worden bedolven onder een heel strand vol met vrouwen of in de hoop mijn vrouw grauwend en mauwend achter me aan te krijgen. Tevergeefs. Ze kletsen maar wat met die reclames. In de praktijk blijkt dat mijn vrouw het meest van me gecharmeerd is wanneer ik net onder de douche vandaan kom, of, heel tegengesteld, net zware arbeid heb verricht. Niets zo verleidelijk als vers zweet, zegt ze dan. Let wel, vers zweet. Uiteindelijk blijken de eigen lichaamsluchtjes van man en vrouw dus het belangrijkste als het gaat om aantrekkingskracht. Mannen maken maar één belangrijke fout. Deze regel gaat niet op bij een boer of een wind.

 

Man vs Vrouw: We zijn elkaars coach

Mannen komen van Mars en vrouwen van Venus. Zij wil hem altijd verbeteren en hij geeft haar te weinig aandacht. Is dat nu allemaal wel zo? In het wekelijkse blog man versus vrouw reageren hij en zij op een stelling. Vandaag: In een goede relatie ben je elkaars coach. 

VOLGENS HAAR
Na zes jaar vaste verkering weet ik aardig hoe hij reageert. Typisch vrouwelijk omdat te denken. Maar in ons geval klopt het. Uiteraard, ik houd de misvatting graag in stand. Het verschil tussen deze liefde en al zijn voorgangers is dat zelfs de mindere zaken een aangename uitdaging zijn. Daarin is deze relatie voor mij uniek. Er is nooit paniek. Ruzie’s zijn een fijne ontlading en prima leermoment, ergernissen een eyeopener en gekibbel een reden om achteraf te kunnen lachen. Waarmee ik maar wil zeggen: We lijken al aardig op een teambuildend managersteam met training op de hei. 

Kabbelend beekje
‘Jij hebt nooit iets te zeuren over je vent’,  zei vriendin X, ‘dat vind ik zo lekker!’ Als vrijgezel is ze regelmatig klankbord voor uithuilende of mopperende vriendinnen met een relatie. Nee, dat geeft hoop! Die hoeft gelijk geen vent meer. Wij mogen dan de relatie hebben, zij heeft de roze bril. Want lief en ik zijn nu niet bepaald een kabbelend beekje. Wat overigens precies conform onze voornaamste doelstelling is. ‘Wij worden nooit een kabbelend beekje.’ Het staat als een trouwgelofte en we houden ons eraan. Niet dat we er dagelijks aan denken. Het gaat gewoon zo. Het knettert en knalt en toch is het relaxt. Het heeft iets te maken met oprecht willen begrijpen wat belangrijk is voor de ander. 

Koerswijziging
Na vele relatiebreuken heb ik me gerealiseerd dat de romantische liefde niet bestaat. Je houdt van de ander zolang hij of zij doet wat je wilt of nodig hebt. Wijzigt een van de twee van koers dan gaat het rap bergafwaarts met de liefde en belangstelling. Met deze partner wil ik graag op koers blijven. Dat gaat meestal redelijk vanzelf en soms kost het wat inspanning. Dan regelen we een ‘ga-eens-even-zitten-schat’ gesprek. Tja, met een beetje gevoel voor moderne communicatietechniek zou je dat coaching kunnen noemen.  

VOLGENS HEM
Coaching binnen een relatie is flauwekul. Zo, ik heb het maar gezegd. Vrouwengezeur en een zwakke poging om slecht of niet werkende relaties een fictieve diepgang te geven. Indien relaties werken, ‘coach’ je elkaar vanzelf al. Gewoon door er voor elkaar te zijn en elkaar te stimuleren in zijn of haar plannen en toekomstvisie. Op het moment dat ik als een soort Sigmund Freud mijn partner op de bank moet kwakken om er iets uit te trekken of in te stoppen krijgt het een te onecht en gemaakt karakter.

Zinkend schip
Wanneer mijn partner zou uitspreken dat er gecoached moet worden beschouw ik ons schip zo goed als gezonken. Laten we in relaties aub niet aan de gang gaan met wederzijdse coachsessies, kooltjeslopen en bullshitbingo. Ik ga voor haar al door het vuur met bijbehorende interesse in haar doen en laten. Wanneer we daarover spreken, ja, zelfs diep spreken, wil ik daar geen predikaat van ‘coach’ aan plakken. Dan hadden we een leuke avond waarbij we elkaar diep in de ogen en diep in de ziel keken. Met hoogstwaarschijnlijk goede seks na. Dat zie ik een coach nog niet doen. Alhoewel daar ook weer verhalen over bekend zijn.

Geen maatje
Resumé: Wanneer we het gaan hebben over coaching binnen een relatie krijg ik het benauwd. Het voelt als het type taak dat ik niet wil hebben. Opgelegd, als ware ik de vader van twee tennissende dochters. Als de man van een schaatster. Schat, als je dit leest: wanneer ik onze relatie op weg help of jou op weg help, en dan bedoel ik niet de deur uit, maar dichter bij de oplossing van een probleem of het behalen van een doel. Als je ooit die momenten met mij beleeft noem me dan ‘vriend’ ‘je grote liefde’ of desnoods ‘maatje’. Alhoewel, doe die laatste maar niet. Maar noem me zeker niet ‘jouw coach’!

Ferofobia

Men neme vers mannenzweet. Vanuit de oksel en van heel dichtbij. De neus moet er praktisch boven op. Weinig opwindend? Dan heeft hij voor jou niet de goede feromonen.

Snuffelen
Waarom moeilijke versiertrucs uithalen of uren kletsen via sites of in de kroeg. Dat elkaar aftasten op basis van sociale wetten is nergens voor nodig. Gewoon even snuffelen en klaar. Niet langer speeddaten maar speedsnuffelen. Geen lange inchecklijst van je datingburo maar een reeks geuren. ‘Zeg, ken ik jouw geur niet ergens van?’ ‘Snuffel je hier wel vaker?’ ‘Mag ik je een geurtje aanbieden?’ Hoe moeilijk kan het zijn? Het is even wennen, maar feromonen liegen niet. Wel zo handig wanneer je praktisch bent ingesteld of altijd valt op het verkeerde type. ‘Hij rook zo lekker in het begin, maar tijdens onze vakantie begon hij opeens te meuren’.

Lokstof
Geur is belangrijk. De feitelijke feromonen ruik je niet bewust. Ze hebben als functie de seksuele aantrekkingskracht te versterken en komen vrij met zweet. Voornamelijk in de oksels. Je hebt geen ferofobia wanneer je bij hem in die streek liever een fijne deo ruikt dan zijn natuurlijke lokstoffen. Het ruiken van feromonen gaat onbewust. Je moet wel een beetje jong zijn wil je kunnen vertrouwen op het effect van je onzichtbare lokkertjes. Op je 20e ben je nog een waar geurparadijs. Rond je 40e ben je zo’n beetje klaar met het afscheiden van ‘de drager van opwinding’.

Lekker in je vel
Dat klinkt weinig hoopvol. Mannen hebben rond die leeftijd hun seksuele piek dan inderdaad wel gehad. Dat heb je niet van mij, dat zeggen onderzoekers. Voor vrouwen ligt dat anders. Die raken rond die leeftijd net een beetje lekker bedreven in het bedrijven. Ze raken meer ontspannen en raken niet meer zo in paniek over hun lijf dan in de jaren daarvoor. Vrijen met voldoende zelfvertrouwen geeft nog altijd de beste lokroep. Wat dat betreft is het dus niet zo’n ramp dat de feromonen verdwijnen. Je zag ze toch al niet en wat moet je met weer zo’n onbewust proces? Dan liever het tastbare effect van lekker in je vel zitten. Zweterig of niet.

 

Man Relatie: Mr Bratwurst

Ik stond laatst op een foto. Het was geen feest. Nu heb ik geen fotofobie, zoals zovelen. Doorgaans kom ik er niet al te bekaaid af, zelfs niet als ik niet mijn fotosmile op heb gezet. Dat is geen verdienste. Ik ken veel knappere mensen die veel lelijker op foto’s staan.

Eerste standdag
Maar déze foto. Djiezus. Als ik een MTV sweet sixteen bitchje zou zijn, zou mijn reactie als volgt zijn: Oh! My! God! Maar ik ben geen MTV sweet sixteen bitchje. Ik ben Ralph. Uit Noord Holland. Dus ik zeg: da’s niet best! Ik heb niks tegen dikke mensen, zolang ze maar niet op me gaan zitten en zo lang ze maar geen Ralph Ploeger heten. Maar deze heette wel Ralph Ploeger. En hij waagde zich voor het eerst op het strand. Na een winter vol weekmakende chips en benen op tafel. Ik heb een hekel aan mensen die zeuren over hun gewicht. Ik zeur dus niet over mijn gewicht. Ik zeur alleen over mijn horizonvervuilende ín- en ín-witte buik. Met kwabjes.

Wat elke man zou doen
‘Dat komt omdat je zit’, zei mijn oh zo lieve vriendin. ‘Dan heeft iedereen rolletjes.’ Ze is zó ontzettend verliefd op me. Heel aandoenlijk. Maar ik schudde mijn hoofd. Dit had met zitten niks van doen. Ook mijn spreekwoordelijke holle rug, die het op feestjes altijd lang volhoudt (“nee, ik sta gewoon verkeerd, kijk, zo zie ik er uit als ik rechtop sta”), kon het nu niet verbloemen: dit was een seriously bad picture.Dus ik deed wat elke man zou doen, in mijn situatie. Ik legde mijn bratwurst terug op mijn bord. Zette mijn wijn terug op tafel. Stond op. En verwijderde die foto van de camera.

Een man moet namelijk in alle rust kunnen eten. Zonder horizonvervuiling.

Ralph Ploeger over Ralph
‘Ik ben van negen maanden na de finale. Als Cruyff een paar keer had gescoord, was ik er misschien niet eens geweest. Ik ben forens en stukjesschrijver. Ik ben vader en ex. Gepromoveerd en geblesseerd. Ik ben van de woorden en voor de liefde. Van het denken en van het doen. En soms, als buiten de zon schijnt en mijn krullen mooi doet glanzen, dan lijkt het net of ik een zorgeloze beachboy ben. En dat geeft niks…’

Je vindt Ralph ook op www.ralphp.nl

Woorden van liefde en troost

css.php