Ik stond laatst op een foto. Het was geen feest. Nu heb ik geen fotofobie, zoals zovelen. Doorgaans kom ik er niet al te bekaaid af, zelfs niet als ik niet mijn fotosmile op heb gezet. Dat is geen verdienste. Ik ken veel knappere mensen die veel lelijker op foto’s staan.

Eerste standdag
Maar déze foto. Djiezus. Als ik een MTV sweet sixteen bitchje zou zijn, zou mijn reactie als volgt zijn: Oh! My! God! Maar ik ben geen MTV sweet sixteen bitchje. Ik ben Ralph. Uit Noord Holland. Dus ik zeg: da’s niet best! Ik heb niks tegen dikke mensen, zolang ze maar niet op me gaan zitten en zo lang ze maar geen Ralph Ploeger heten. Maar deze heette wel Ralph Ploeger. En hij waagde zich voor het eerst op het strand. Na een winter vol weekmakende chips en benen op tafel. Ik heb een hekel aan mensen die zeuren over hun gewicht. Ik zeur dus niet over mijn gewicht. Ik zeur alleen over mijn horizonvervuilende ín- en ín-witte buik. Met kwabjes.

Wat elke man zou doen
‘Dat komt omdat je zit’, zei mijn oh zo lieve vriendin. ‘Dan heeft iedereen rolletjes.’ Ze is zó ontzettend verliefd op me. Heel aandoenlijk. Maar ik schudde mijn hoofd. Dit had met zitten niks van doen. Ook mijn spreekwoordelijke holle rug, die het op feestjes altijd lang volhoudt (“nee, ik sta gewoon verkeerd, kijk, zo zie ik er uit als ik rechtop sta”), kon het nu niet verbloemen: dit was een seriously bad picture.Dus ik deed wat elke man zou doen, in mijn situatie. Ik legde mijn bratwurst terug op mijn bord. Zette mijn wijn terug op tafel. Stond op. En verwijderde die foto van de camera.

Een man moet namelijk in alle rust kunnen eten. Zonder horizonvervuiling.

Hij snapt haar niet en zij begrijpt hem verkeerd. Zijn mannen en vrouwen werkelijk zo verschillend? In de wekelijkse blog Man versus Vrouw zetten we haar tegenover hem. Vandaag: Welke geur is verleidelijk?

VOLGENS HAAR
Stacy was een vroege vogel en begon soms al om zes uur. ‘Oh’, zeiden wij dan rond achten wanneer we zelf eens naar kantoor togen, ‘de buuf heeft vroege dienst. Ze is al in de lift geweest.’ Waar Stacy kwam rook het uren later nog naar haar parfum. Ze reed een cabrio. Misschien dat ze daarom wat scheutig sprenkelde. Onderweg waaide de helft er wel weer uit. Bij Stacy was alles overvloedig. Haar make-up, haar rondingen, haar lach, en als ze ’s nachts eens een vriendje over had kon je ze vier huizen verder horen. Iemand die zo vol leeft moet bijna wel rijkelijk ruiken. Toch kwam dat woord niet in ons op. We noemden het walmen. 

Bedgeheim
De meeste vrouwen blijven trouw aan een paar parfums. Ik herinner me de kleine blauwe flesjes ‘Soir de Paris’, die mijn moeder op de ombouw van haar bed had uitgestald. Soms ging ik even ruiken en dan voelde ik me groot. Wat moest het heerlijk zijn om verleidelijk te ruiken. Van Stacy’s had ik toen nog nooit gehoord. Later las ik in een of ander vrouwenblaadje dat parfum het meest sexy is wanneer alleen diegene die dicht bij mag komen het kan ruiken. Dat vond ik wel wat hebben.

Nét onder de navel
Ik kreeg beelden van een mooie lover met zijn neus in mijn hals. Sinds die tip gaat er ook altijd wat parfum nét onder de navel. Ter verhoging van mijn snuffelplezier. Je zult maar uitgerekend op die plek gevoelig zijn voor de neus van een mooie lover. Dan kun je maar beter voorbereid zijn en mag het toeval geholpen worden. Ook Marilyn Monroe’s beroemde one-liner vond ik rete sexy: ‘Wat draag je in bed?’ ‘Chanel 5 of course.’ En daarmee was alles uitgedrukt. Haar stijl, haar verleidelijkheid én het bedgeheim. Geur is mysterieus en prikkelt de fantasie. Mits het niet walmt natuurlijk.

VOLGENS HEM
Soms, als ik door de stad loop en het is druk, dan kan een lichte windvlaag me de adem benemen. Die windvlaag is dan namelijk verzadigd met een hoeveelheid parfum waarmee je de hele Drentse hei verlost van zijn everzwijnenplaag. Mits bovenwinds gespoten. Vrouwen die zo’n onvoorstelbare hoeveelheid parfum dragen -Ik noem het ‘dragen’, want zoveel parfum moet best iets wegen- moeten dat expres doen. Ze willen gewoon ruimte om zich heen hebben tijdens het winkelen. Of ze gebruiken het als wapen tegen ongewenste aandacht van mannen. Hun eigen man is of immuun voor deze lucht, of heeft al jaren pikstraf, want dichterbij komen dan zo’n anderhalve meter lukt niet zonder mes.

Luchten
Welke geur moet een vrouw nu om zich heen hebben, zodat een man zich aangetrokken voelt? En hoeveel? Wat mij betreft dermate weinig, dat je het pas ruikt als je de vrouw in je armen hebt. Ik kan bepaalde geuren heel aantrekkelijk vinden en andere afschuwelijk. Zou de schifting die je als man bij vrouwen maakt naar aanleiding van haar lichaamsgeur wel de juiste vrouw opleveren? Ik denk dat een parfum en zeker het gebruik er van meer over een vrouw zegt dan je zou verwachten. Er moeten gewoon mannen zijn die het heerlijk vinden om hun vrouw al te ruiken voordat ze haar kunnen zien, die daar een bepaalde sensualiteit aan verbinden. En de vrouw moet door ervaring hebben geleerd welke hoeveelheid parfum het door haar gewenste effect bij een man oplevert.

Lokgeur
Voor mannen zijn er ook duizend en één geuren te koop. Moesten we het vroeger doen met de Fresh-up of de Old Spice, tegenwoordig heeft elke man zijn eigen ‘Fragrance’. Net als elke andere naïeve man heb ik natuurlijk ook die overbekende deodorantlijn geprobeerd, in de hoop te worden bedolven onder een heel strand vol met vrouwen of in de hoop mijn vrouw grauwend en mauwend achter me aan te krijgen. Tevergeefs. Ze kletsen maar wat met die reclames. In de praktijk blijkt dat mijn vrouw het meest van me gecharmeerd is wanneer ik net onder de douche vandaan kom, of, heel tegengesteld, net zware arbeid heb verricht. Niets zo verleidelijk als vers zweet, zegt ze dan. Let wel, vers zweet. Uiteindelijk blijken de eigen lichaamsluchtjes van man en vrouw dus het belangrijkste als het gaat om aantrekkingskracht. Mannen maken maar één belangrijke fout. Deze regel gaat niet op bij een boer of een wind.

We trainen ons rot voor een wasbordje. Zij eet alleen komkommer en mengt magere melk met zakjes poeder. Hij slaat de snack uit de bedrijfskantine maar een keertje over. Want slank moet. Of niet? In de wekelijkse blog Man versus Vrouw zetten we hem tegenover haar. Vandaag: Op gewicht blijven.

VOLGENS HAAR
Voornemens om te lijnen gaan het best op een volle maag. ‘Nee jongens, echt! Na deze chocotoet is het afgelopen. Morgen ga ik lijnen.’ Dat weet ik zeker want ik voel me vies na zo’n cholesterolverhogende hap die natuurlijk direct de kortste weg naar mijn love-handles weet te vinden. Op die manier is er toch al geen genieten meer aan. Oorspronkelijk houd ik van eten volgens het volgende recept: ‘veel, vet en goed gezouten’. Dat is natuurlijk uit den boze. Mag niet. Niet van Sonja Bakker, niet van het voedingscentrum en al helemaal niet van kijk-mij-mezelf-eens-kunnen-beheersen-jullie-losers-Victoria Beckham.

Lekker hapje
Hoe weet een vrouw wanneer ze er goed uit ziet? Simpel, aan de blikken van anderen. Mannen kijken goedkeurend, gefrustreerde vrouwen afkeurend. Geen betere spiegel voor vrouwen dan de ogen van haar ‘zusters’ om de idiotie van het schoonheidsideaal in stand te houden. En waarvoor? Om het beste mannetje te krijgen natuurlijk. We tippelen op hakjes, draaien met rondingen, werpen wulps onze haren in de wind en houden de borsten naar voren en de buik in. Vooral dat laatste. En we vinden het héérlijk. De lekkerste voeding voor een vrouw is nog altijd aandacht.

Gewichtsmanagement
Je bent wat je eet. Nou, vergeet het maar. Vooral geen lekkere hapjes eten wanneer je zelf een lekker hapje wilt zijn. Ooit namen mijn beste vriendin en ik ons voor nooit meer te lijnen. Het leven is kort en daarna worden we slank genoeg. Ik houd me nooit aan goede voornemens. Zij wel en is nu een tevreden alleseter. Vanavond zit zij aan de wijn met tapas. Ik niet. Als ik los ga doe ik twee, drie colalight. Feestbeest dat ik ben. Hoe doen die Mochito vrouwen dat toch? En waarom zie je op verpakkingen van afslankproducten altijd twee lachende vriendinnen. Ik snap ook wel dat je niet scoort met een afbeelding van chagrijnen van dames op je 100-calorieënbar, maar je kunt ook overdrijven. Over scoren gesproken. Heeft iemand de term ‘gewichtsmanagement’ al bedacht? Het klinkt lekker modern. En de mens anno 2009 heeft behoefte aan dingen die lekker klinken maar verder gebakken lucht zijn. Want aankomen mag niet. Van Sonja. 

VOLGENS HEM
Meer dan 50% van de mannen is te zwaar volgens een krant. En 40% van de vrouwen. Waar zijn ze dan? Ik zie af en toe wel eens een iets te brede derrière in een iets te kleine legging of een te diep uitgesneden bouwvakkersdecolleté in een te lage spijkerbroek, maar volgens mij mag de gemiddelde Nederlander niet klagen. Of zou dat komen omdat ik aan het dagelijks beeld gewend ben? Ik weet dat ik met het passeren van de magische grens van 40 plotseling overal spekkies krijg waar ze vroeger nooit zaten, maar dat is zeker nog niet opvallend. Nu is mijn enige referentiekader over hoe ik er uit zie de opmerkingen die ik van mijn vrouw krijg en die zijn uiteraard getint door een roze bril.

Programma’s
Wat is nu een gezond gewicht? Als ik wat websites afstruin die programmaatjes hebben voor het berekenen van mijn BMI-index en die uitprobeer, zie ik een soort van snelheidsmeter met een rood-geel-groen-geel-rode rand. De bedoeling is dat de wijzer in het groen blijft steken als je je lengte en gewicht invult. Ik zit nog duidelijk in het groen, terwijl ik door het programma al “te dik” wordt bevonden als ik mijn gewicht verhoog met twee kilo. Met andere woorden, ’s avonds na de wijn en de tapas ben ik te dik, ’s morgens na de traditionele gang naar het toilet heb ik een gezond gewicht. Volgens mij zijn dit levensgevaarlijke programma’s voor mensen die obsessief met hun gewicht bezig zijn.

Perspectief
Ok, bij sommige mensen is het duidelijk dat ze te dik zijn. Als je voor twee stoelen moet betalen in het vliegtuig, dan ben je te dik. Als je al moe wordt van de afstand van de bank naar de koelkast, dan ben je te dik. Te dun kan ook. Ik vind persoonlijk iedere vrouw die als beroep ‘fotomodel’ in haar paspoort heeft staan, te dun. Als je jezelf straft met een halve dag trainen omdat je een gebakje hebt gegeten, dan kan je nooit gelukkig zijn met je eigen lijf. Zolang je gezond bent en een goede conditie hebt, mag je best een paar kilo te veel hebben. Ik heb een vriendin die ‘men’ dik zou noemen, die lachend een halve marathon loopt en menige lift zou inhalen bij het naar boven rennen van een trap. Ik zeg niet dat te dikke mensen niet bestaan. Ik zeg niet dat obesitas in Nederland niet voorkomt. Maar een beetje minder krampachtig mag van mij wel. Je moet er niet zo zwaar aan tillen.