Ik had al zo’n vermoeden maar nu is het aangetoond. Rommel maakt onzorgvuldig. Andersom geldt het ook. Zelf behoor ik tot die vrouwen die eerst hun huis op gaan ruimen voordat ze aan een andere lastige klus beginnen. Dat komt de kostbare tijd niet ten goede, maar ik kan niet anders. Ik heb overzicht nodig bij lastige taken. Ook slaan legio dames aan het opruimen wanneer hun relatie over is. Schoon huis, schoon hoofd, zo lijkt. Maar omgekeerd is dus ook waar. Onderzoek van de Rijksuniversiteit Groningen heeft aangetoond dat mensen in een rommelige omgeving eerder overgaan tot regeloverschrijdend gedrag.

Vijf euro
Voor het onderzoek werden een zestal situaties gecreëerd waarin mensen verleid werden tot het overtreden van wet- en regelgeving. Zo werd er een envelop half uit een brievenbus gehangen met daarin, duidelijk zichtbaar, een briefje van vijf euro. Bij graffiti rond de brievenbus stak 27 procent van de voorbijgangers het geld in eigen zak. Bij een schone omgeving was dat slechts 13 procent. Bij minder ernstige verleiding was het verschil nog veel groter. Een parkeerterrein werd afgesloten met een halfopenstaand hekwerk met daarbij een bord ‘geen doorgang’ en ‘verboden fietsen te plaatsen’. Bij een situatie waar er toch fietsen tegen het hek stonden, glipte 82 procent van de mensen toch door het hek. Zonder fietsen was het aantal overtreders slechts 27 procent. De onderzoekers achten bewezen dat normen en regels veel invloed kunnen hebben op menselijk gedrag, mits die normen en regels zichtbaar ondersteund worden door de omgeving.

Rust in het hoofd
Ik hoef maar naar mezelf te kijken om te weten dat dit klopt. Een mooie omgeving geeft rust in mijn hoofd en respect voor die omgeving. Ook voor de mensen die zich in die omgeving bevinden. Zouden gemeentes die te maken hebben met probleemwijken naast hun plan van aanpak ook niet wat meer moeten investeren in schoon-heid? 

In economisch slechte tijden hebben mensen meer hang naar ‘ouderwetse’ waarden. Persoonlijke relaties worden belangrijker gevonden en er wordt meer getrouwd wanneer het slecht gaat. Ook in het bedrijfsleven is er door de crisis meer behoefte aan vaste waarden. Uit Amerikaans onderzoek van Caliper blijkt dat zeven van de tien managers er de voorkeur aan geven leidinggevenden in dienst te hebben die ze al kennen, zelfs al presteert diegene slecht. Dat liever dan opnieuw te beginnen met een kersverse werknemer.

Risico
Werkgevers die liever een nieuwe manager aannemen zijn sterk in de minderheid. In slechte economische tijden heb je aan goede mensen een aanzienlijk concurrentievoordeel. Iedere nieuwe werknemer vormt dan een potentieel risico. De weerstand tegen vers bloed kan verklaard worden uit de angst om de verkeerde keuze te maken. Want ook al lijkt iemand perfect op papier, in de praktijk hoeft het zeker niet goed te gaan. Zo getuigen een aantal voorbeelden.

Blunders
Dat nieuwe medewerkers in theorie niet altijd perfect zijn geeft Caliper aan met enkele voorbeelden:
– Een nieuwe werknemer vroeg na een week of hij op vakantie mocht. Hij kreeg ‘nee’ te horen, waarop hij zich ziek meldde en een week later bruinverbrand terug kwam.
– Op de tweede dag van haar nieuwe baan, werd een werkneemster betrapt terwijl ze lag te slapen in het kantoor van de directeur.
– Een nieuwkomer kwam vanaf het begin te laat en ging ook altijd vroeg weg. Het toppunt was zijn uitspraak: ‘morgen ben ik ziek, dus reken maar niet op mij’.
– Ook gaf iemand eens in no time 5.000 dollar uit via de creditcard van het bedrijf. Het geld is nooit terug gekomen.
Niet zo vreemd dus dat veel managers steeds minder enthousiast zijn over nieuwelingen en weinig vertrouwen in hen hebben.

Stel manOman zoekt een boegbeeld voor haar reclamecampages… Onze doelgroep is mannen. Wat kunnen we beter kiezen? Een rolmodel-man, een bloedmooie vrouw -onze Mandy ten spijt-, een gewone vrouw of een beroemdheid? Sinds kort hoeven we daar niet meer zelf over na te denken. De Britse Aston Universiteit deed een onderzoek en weet raad.

Bloedmooi
Een flink aantal proefpersonen werd gevraagd te kijken naar een fictieve reclame voor parfum. Telkens zagen ze een fles reukwater naast een gezicht. Soms ging het om een bekend gezicht, soms om een onbekend gezicht. Alle gezichten waren vooraf door een testpanel gekwalificeerd als ‘mooi’ of ‘gemiddeld’. De proefpersonen bekeken de foto’s met gevoelige sensoren om hun vingers. Deze registreerden de kleinste verandering van zweet in de handen. Hoe meer zweet, hoe groter de emotionele reactie. Wat bleek? Beroemdheden zorgden voor een grotere emotionele respons dan onbekenden. Zelfs beroemdheden met een gemiddeld uiterlijk gaven meer reactie dan bloedmooie maar onbekende mensen.

Beroemde mannen
Alle mannelijke lezers van manOman ten spijt moet de redactie dus concluderen dat wij beter op zoek kunnen gaan naar een beroemdheid met een gemiddeld uiterlijk dan naar een beeldschone vrouw. Wie had dat gedacht? Beroemdheden die zich aangesproken voelen kunnen contact opnemen met de (vrouwelijke) redactie van manOman. Beroemde mannen geen bezwaar.

bron:Quest

Gisteren had ik het genoegen een erg romantische man te ontmoeten. Denk nu niet dat deze man deuren voor mij open hield, bloemen meebracht en boven een waxinelichtje diep in mijn grote blauwe ogen keek terwijl er op de achtergrond violen klonken. Niets van dit al. De man en ik zaten op klaarlichte dag in een achterafkroegje met gestommel en ruis boven een kopje thee de week door te nemen. Het viel me op dat hij welbespraakt was en doordacht was in zijn uitspraken. Zijn vriendin noemde hij consequent geliefde. Ik vond het prachtig en wilde weten hoe het zat. Hoe romantisch was deze man?

Volmaaktheid
Mijn vraag ontlokte een glimlach. Hij vond zichzelf een gezonde romanticus. Hij hield van de literaire kant van de romantiek. Romantiek had voor hem te maken met melancholie, het durven vluchten in een fantasie. Maar niet de fantasie zoals ik die hierboven beschreef. Hij hield van de grote romantische schrijvers uit de 18e eeuw. Romantiek was de droom van volmaaktheid najagen. En dat is inderdaad romantiek van een andere orde. Het omvat meer dan de candlelight-ik-hou-van-jou-en-blijf-je-trouw die tussen twee mensen kan ontstaan. Was deze man een zwever? Een softie? Ik vond van niet. Ik vond hem een verademing en was op slag geïnteresseerd in 18e-eeuwse schrijvers. Niet per se in deze man. Dat zou niet passen. Ik heb mijn eigen geliefde met wie ik bijzonder graag alle clichévormen van romantiek deel. Maar dat was het niet alleen. Ik voelde wat hij bedoelde met het najagen van volmaaktheid die meer omvat dan de romantiek tussen twee mensen. Aan het eind van de middag ging ik blij en een beetje liefdevoller naar huis. Wat was het heerlijk geweest romantiek te ontmoeten in een achterafkroegje tussen gestommel en ruis. 

Je partner heeft invloed op je
loopbaan: je wordt succesvoller van een succesvolle partner. Dat blijkt uit
onderzoek van sociologe Ellen Verbakel, verbonden aan de Radboud
Universiteit Nijmegen. Als onderdeel van een stel neem je belangrijke loopbaanbeslissingen niet
alleen, maar vaak samen. Je bespreekt elkaars mogelijkheden, meestal gewoon thuis
aan de keukentafel. En daar ligt een schone taak voor de partner. Bij
beslissingen over je loopbaan staan je eigen kenmerken, zoals je opleiding en
ambities voorop. Toch laat het onderzoek van Verbakel zien dat ‘een goede
partij” van invloed is op iemands carrière.

Goede partij
De invloed op elkaars carrière
kan positief of negatief uitvallen. Positief is dat een ‘goede partij’ kan
meewerken aan je netwerk, met je kan meedenken over je carrière of zijn
of haar ervaring op jou kan overdragen. Een hoogopgeleide man stimuleert ook vaker zijn
partner om zichzelf te ontwikkelen in een carrière. Negatief kan zijn dat
mannen met een hoog opgeleide partner iets in hun carrière worden benadeeld
omdat hoger opgeleide vrouwen zelf ook een carrière willen en er vaker op
gebrand zijn dat de zorgtaak thuis eerlijker wordt verdeeld. Hierdoor moet de
man soms een stapje terug doen. Maar dit gaat lang niet op voor alle stellen. Toch is door inkomensverschil de hoger opgeleide man, die minder werkt,
altijd nog beter af dan de laagopgeleide man die volledig werkt. En juist door de partnerkeus, zo denkt Verbrakel,
blijft deze kloof bestaan.

Soort zoekt soort
Mensen kiezen vaak een
partner die op hen lijkt. Mannen of vrouwen die zelf niet stevig in de
arbeidsmarkt staan, zullen vaker een partner hebben die ook minder kansen heeft.
Daarmee wordt de ongelijkheid tussen verschillende paren onderling dus groter. Iemand die
succesvol is, kiest relatief vaker een partner die dat ook is. Positief wordt
daarmee positiever, terwijl minder positief er, als het over arbeidsmarktkansen
gaat, door de partnerkeus niet beter van wordt.

Bron: Radboud Universiteit Nijmegen