Vraag een (jonge) man wat hij zoekt bij het daten. Negen van de tien keer hoor je dat de vrouw die hij zoekt ‘spontaan’ moet zijn. Vraag  een vrouw naar haar wensen en ze zegt dat hij ‘best romantisch’ mag zijn. Spontaan en romantisch, twee tamelijk vage begrippen. Wat is spontaan? Dat ze lekker anticipeert op onverwachte gebeurtenissen? Dat ze regelmatig iets doet dat je niet verwacht? Moet ze het voortouw nemen of moet ze gewoon niet te veel zeuren en overal voor in zijn? Je kunt er alle kanten mee op, met dat spontaan.

Vrijen in de branding
Nee, dan de romantiek. Waar moet een man die ‘best wel romantisch is’ aan voldoen? Moet hij kunnen dichten en bij kaarslicht in haar ogen staren? Moet hij wat dromerig zijn en haar met een roze bril beschermen tegen de harde realiteit? Gaat het over wandelen onder de sterrenhemel en vrijen in de branding? Noem mij een hork, maar zo romantisch is dat allemaal niet. Oké, sterrenhemels zijn mooi maar op een of andere manier is het ’s nachts altijd koud óf barst het van de muggen. Vrijen in de branding is niet echt comfortabel en gestaar bij candlelight kennen we nu ook wel. Been there, done that.

Coup ontploft
Doe mij maar de liefde van het minder roze soort waarbij ik ’s morgens, ondanks ‘coup ontploft’ nog even tegen hem aan mag schurken. Het soort van liefde waarbij ik niets hoef te zeggen als ik dat niet wil. De verbondenheid waarbij ruzie slechts een extra aanleiding is tot ontwikkeling in plaats van aftakeling. Geef mij de romantiek van een man die zegt ‘wij samen tegen de rest van de wereld maar niet de hele dag hand in hand’. Voor zo’n man wil ik dan best spontaan de rest van mijn leven vrijmaken. 

Kaizen? Hoe bedoelt u? Het klinkt zweverig maar het is een methode uit het bedrijfsleven om de effectiviteit en kwaliteit binnen het bedrijf te verhogen. En wat binnen het bedrijfsleven kan, kan ook binnen je persoonlijke leven. Bij Kaizen komt het er op neer dat je doelstellingen niet al te rigoureus aanpakt maar met kleine stapjes. Zweverig of niet: met beide benen op de grond kom je nergens, maar met kleine stapjes uiteindelijk overal.

Kleine gebaren
Juist in de liefde blijkt dat kleine gebaren van enorme invloed zijn. Je hoeft het dus helemaal niet groots aan te pakken om er voor te zorgen dat je geliefde écht geïnteresseerd in je blijft. Zet de tv even zachter wanneer je partner thuis komt. Leg plezier in je stem wanneer hij of zij opbelt. Houd je aan afspraken en maak even tijd om naar de dag van je partner te vragen. Dit soort kleine gebaren kosten je weinig tijd maar hebben meer effect dan dure cadeaus of een ‘quality-time-reisje’ in een poging tijd in te halen.

Waarom werkt dit?
Kaizen, het met kleine stapjes groots effect bereiken, klinkt te eenvoudig om waar te zijn. Kaizen werkt omdat je lichaam meewerkt. Bij elk groot voornemen dat je wilt uitvoeren komt een deel van de hersenen in actie dat te maken heeft met overleven. Dit deel ziet jouw grote plannen als ‘gevaar’ op het vertrouwde ritme en wil zich daar tegen beschermen. Dit is de reden dat je zo vaak weer afhaakt wanneer je al te drastisch stopt met roken, snoepen, of een ander levensritme wil volgen. Door deze ‘stressreactie’ slaat het creatieve deel van je brein op slot, en juist dat deel heb je nodig om veranderingen tot een goed eind te brengen. Door geleidelijk en met kleine stapjes je leven te veranderen omzeil je de stressfactoren en bereik je veel beter je doel.

Kaizen-tips
Stop met het verplichte ‘vanaf nu doe ik het helemaal anders’. Het gaat niet werken. Wat wel werkt is elke dag een minuutje bezig zijn met je doel. Je wilt meer tijd met haar? Bel haar even voor een lief berichtje en doe voor de rest wat je moest doen. Positiviteit kost een minuutje, stressen of een schuldgevoel de hele dag. Zorg dat je elke dag heel even op een positieve manier aan je geliefde denkt. Het mooie is: binnen de kortste keren gaat het positieve gevoel overheersen en wil je meer. Voor je het weet heb je alsnog een grote stap gemaakt op weg naar een betere relatie.

‘Het zit op de bank en het zapt’ gaat bij ons thuis niet zo makkelijk op. Niet sinds er in ons huis pubers wonen. Yvonne Kronenberg had het zo leuk bedacht. Dat vindt hij ook trouwens. Het leven der zapper was perfect totdat onze vrouwtjes-in-de-dop besloten echt niet zonder bepaalde series te kunnen. De man zucht en verdwijnt moedeloos achter zijn laptop. Waar hij blijft zitten tot de draken, ja ook die op de buis, zijn verdwenen.

Mannelijk domein
Elke avond moet hij opnieuw zijn domein veroveren. Maar de man is geduldig. Rond negen uur fleurt hij wat op, wetende dat het niet lang meer gaat duren. Die opleving gaat wel gepaard met wat ongeduld. Of ze zich wel realiseren dat de serie niet afgekeken wordt. Half tien is half tien. Ja-maars doet hij niet aan. Ik wel. Ik ben tenslotte ook een draak. Tegen alle regels der opvoedkunde in, zit ik niet altijd met hem op één lijn als het gaat over bedtijden. Andere zaken heb ik trouwens ook niet altijd even strak in de hand. Ik ben nogal situatiegevoelig. Dat dit een slechte zaak is, daar zijn pedagogen en wachtende zappers het met elkaar over eens. Dat snap ik, en daarom maak ik het goed. Ik gun hem zijn late avond zapparadijs. 

Middernacht
Voor die tijd ben ik allang afgetaaid naar boven. Soms met woeste plannen, soms met een boek. Wanneer hij verkiest ‘nog even op te blijven’ in plaats van zich te verliezen in woestheid of letters, is wat mij betreft de pret er snel af. Na een kwartier worden mijn ogen zwaar en raak ik verdwaald in andere dromen. Tot na middernacht. Dan word ik steevast wakker omdat ik hem naast me mis. Met het besef dat zijn dagen heel vroeg beginnen kan ik het niet nalaten hem op de tijd te gaan wijzen. Typisch gevalletje remotecontrole dat vrouwen maar moeilijk loslaten. Want voor hem is het nu juist zo fijn. Een stil huis en eindelijk de bank voor hem alleen. Waar hij mag zitten en zappen…….. Tot half een. 

Lees ook: De ideale maten

               Daan’s blog: Zwaar weer

               Geef haar haar eigen gadget: de Creative Zen Mozaic 4gB