Man Relatie: Excuses vooraf…

Ik weet het, excuses vooraf is ver gezocht. In de liefde zijn (oprechte) excuses na een ruzie of onenigheidje soms al een schaars goed, laat staan excuses vooraf. Dan moet er wel iets heel dramatisch te wachten staan. Ergens is dat ook wel zo, denk ik. Voor vrouwen dan.

Champion’s League? Wat is dat?

Bij deze wil ik mijn oprechte excuses maken, aan alle vrouwen, namens alle mannen, voor het feit dat zeer binnenkort de Champions League weer begint. “Huh?” hoor ik de meeste vrouwen nu denken. “De Champions League? Wat is dat dan weer?” Voor diegenen zal ik dat zo even toelichten. Voor de vrouwen die nu al negatief mompelend achter hun laptop of computer zitten en weten wat ik met de term Champions League bedoel: (oprecht) sorry.

Kom niet aan met slappe verhalen tijdens voetbal

Het WK-voetbal (ja, vrouwen, het gaat wederom over voetbal) is het hoogste podium voor landenteams. De Champions League is het hoogste, meest prestigieuze podium voor clubteams. De beste clubs uit Europa doen hieraan mee. En dus zijn ook de beste spelers uit de wereld van de partij. Tel hierbij op dat er dit jaar eindelijk weer twee Nederlandse teams in de Champions League meespelen en je hebt redenen genoeg waarom veel mannen de dinsdag- en de woensdagavond vanaf 20.45 uur voor de buis zitten. Dit vaak tot grote irritatie van vrouw- (of man)lief die juist die avond had gereserveerd om, na een drukke dag, gezellig spelletjes te spelen of een diepgaand gesprek te voeren. Helaas, dat zit er allemaal niet in. Bij deze een gratis tip: onnodige vragen of zinloze verhalen tijdens een wedstrijd hebben een negatief effect op de gemoedstoestand van de man. Hij ziet deze 90 minuten en wat blessuretijd als ontspanning en daar horen slappe verhalen niet bij. Sorry, maar helaas is dit echt zo. Alles wat jullie zeggen komt niet aan. Met een beetje geluk zijn we in de pauze aanspreekbaar, maar dit hangt af van de score en het type man.

Voetbal is heilig (voor de man)

Waarom voetbal voor veel mannen zo heilig is weet ik niet. Daar kan ik als voetballiefhebber ook geen antwoord op geven. Ik weet van mezelf dat ik het heerlijk vind om de benen omhoog te gooien en het verstand op nul te zetten. Enkel kijken naar 20 mannen die 90 minuten lang bezig zijn de bal ‘in bezit’ te krijgen en proberen te scoren en 2 mannen die 90 minuten lang veelal stilstaan tussen twee palen en een lat, schreeuwend naar een paar man op een meter of 30 afstand. Nu ik dit zo type, snap ik ook wel dat het voor jullie vrouwen niet te begrijpen is. Het slaat ook nergens op. Dat ben ik volkomen met jullie eens. Maar toch is het pure ontspanning. Ongeveer 7 maanden lang domme ontspanning. En daarom, voor al die avonden, voor al die scheldkanonnades richting de tv, voor al de slechte humeurtjes na een verloren wedstrijd: sorry.

Tim over Tim
Een jongen (1984) met een lastige achternaam. Daar kan hij niets aan doen. Die heeft hij gekregen en niet gekozen. Verder is hij zoon, broer, vriend en sinds kort ook liefdevolle echtgenoot. Daar heeft hij wel voor gekozen. Heel bewust voor gekozen zelfs. Hij ziet de liefde als bijzonder en mooi, maar toch ook weer als vreemd en beangstigend. Voor manOman zet hij zijn eigenwijze kijk op dit fenomeen op papier. Doet hij dit niet dan is hij bezig met het coachen van iedereen die maar naar hem wilt luisteren.

Man Relatie: De seven-year itch

Ik ben weer terug van vakantie. En ik heb heerlijk genoten. Er was af en toe wel een ‘dingetje’ dat even aandacht nodig had, maar dat mocht de pret niet drukken. Althans, niet te lang. Nee, ik heb me echt van mijn beste kant laten zien. Zo liep ik regelmatig met een vuilniszak of de afwas langs de tenten. Opvallend was dat enkele vrouwen mij dan met een aandachtige blik nakeken. Alsof ze een wereldwonder zagen! Hun man zat er meestal naast met zijn hoofd in de krant of laptop. Na enige zelfreflectie weet ik nu waarom!

Balans in de man vrouw relatie

Vrouwen zijn vaak op zoek naar balans, naar evenwicht in de relatie. Het mannendeel en het vrouwendeel in de ‘dingetjes’ die voorvallen gaan op de weegschaal. Neem nou het huishouden, typisch zo’n ‘dingetje’ dat al decennia lang een onderwerp van ‘jeuk’ bij de vrouw is. Het zit gewoon niet in het systeem van de man en wel bij de vrouw. Programmeerfoutje? Bij de holbewoners was er ook al een duidelijke scheiding van verantwoordelijkheden. De man ging jagen en de vrouw bleef in en rondom de grot om de berenvellen te verwerken tot kleding, het vuur brandende te houden en het kroost te verzorgen. Zouden ze toen ook al het fenomeen 7 year itch gekend hebben? Of hadden ze gewoon altijd jeuk?

Voor de vrouw is het nooit goed genoeg

Ik heb natuurlijk wel eens pogingen ondernomen om te strijken, af te wassen, op te ruimen en te stofzuigen, maar ik krijg dan meestal commentaar dat het anders moet, dat het niet goed genoeg is. Wij mannen hebben geen zin in dat gezeik, dus beginnen we er niet aan! Zo gaat het verhaal dus als mannen onder elkaar zijn en bang zijn om de Jan Doedel van de groep te worden.

Wat is de seven-year itch?

De 7 year itch is een typisch fenomeen. Iemand heeft een keer ‘ontdekt’ dat er een schijnbaar verband is tussen de beleving van de man-vrouw relatie en een tijdseenheid. Tijd is overigens slechts een door de mens bedacht concept. Waarom leggen we in hemelsnaam de liefde in een relatie langs zo’n raar concept als tijd? Liefde is tijdloos! Tenminste als de liefde echt is, diep van binnenuit komt. Hoe weet je dat dat zo is? Dat ervaar je. Dan heb je geen jeuk, maar kriebels, en niet alleen in je buik.
Maar wat gebeurt er dan toch met een relatie na ongeveer 7 jaar? Komt dat nou omdat we werkelijk volgens een 7-jaars ritme leven of houden we het 7 year itch syndroom zelf in stand om ons enigszins gerust te stellen? Wij mensen moeten nl. altijd overal een heldere verklaring voor hebben. Vanuit angst, waarvan we ons meestal niet eens bewust zijn, dekken we ons alvast in voor een tegenvaller. We zoeken van tevoren alvast een rechtvaardiging voor de ‘dingetjes’ die niet lopen in de relatie.

Jagen anno 2010

Gelukkig geldt dat voor veel vrouwen ook niet! Die vinden het gewoon fijn als hun man de wat minder leuke taakjes voor hen doet. En als beloning willen zij hem dan wel trakteren op een romantisch diner voor 2 met viool en een intiem toetje als afsluiting. Het is toch heerlijk genieten als iemand anders de taakjes doet die jij zelf niet leuk vindt? Dat is nou precies wat wij mannen ook doen! En als ‘beloning’ zorgen wij wel voor het hoofdinkomen en proberen jullie te paaien met romantische uitjes. Met veel bombarie en opsmuk brengen we alles in gereedheid voor een heerlijk avondje, ook azend op jou als toetje… Het jagen anno 2010.

Het verrassingseffect

Het is overigens ook een kwestie van gewenning en dan raak je waarschijnlijk al opgewonden door het verrassingseffect. Kijk, wij mannen zijn er aan gewend geraakt dat de was en strijk wordt gedaan en het eten zomaar ineens op tafel staat. Dat is geen verrassing meer en dus ervaren we het als gewoon. Andersom zou dat ook gelden.
Voor een succesvolle man-vrouw relatie zijn toch echt een man en een vrouw nodig die onvoorwaardelijk lief en leed delen. En dan los je samen de ‘dingetjes’ op. Als je er echt helder en logisch over nadenkt, dan accepteer je toch na 7 vette jaren in je relatie geen 7 magere jaren? Gebruik de signalen in je relatie om deze weer op te krikken, om weer die verliefdheid van toen te ervaren. Toen deed je alles vanuit onvoorwaardelijke liefde. Is dat nu weg? Waarschijnlijk niet, maar is het alleen wat stoffig en vuil geworden. Neem dit allebei – ieder voor zich – onder handen. Ga allebei je eigen relatiejas afstoffen, wassen, gladstrijken en weer dragen vanuit onvoorwaardelijke liefde. En… niet de vuile was buiten hangen!

Datingsite voor lelijke mensen

Behoeftige maar lelijke Engelsen kunnen elkaar sinds kort ontmoeten op een speciale site. TheUglyBugBall.co.uk. datingsite heeft zich gespecialiseerd in het koppelen van singles die niet gezegend zijn met een mooi uiterlijk. Dat wilde ik zien. En met mij vele anderen, want de site was in no time een hit.

Freakshow

Naar de site surfen voelde een beetje als willen kijken naar een oud Hollands potje dwergwerpen of het bezoeken van de dame met de drie borsten op de kermis. Was ik wel ethisch bezig wanneer ik wilde kijken naar ‘hoe lelijk ze wel niet waren’? Nee, dat was ik niet. Maar ik deed het toch. In de hoop natuurlijk dat ik zelf mee zou vallen.

Doorsnee

Wat je ziet op de site voor lelijkerds zijn eigenlijk helemaal geen lelijke mensen. Ik zag vooral profielfoto’s van gewone, doorsnee mensen zoals je ze de hele dag om je heen ziet. Wel zijn de meeste veel te dik. Dik is dus lelijk. Nou, dan wens ik ons allen veel succes. We zijn nogal niet een potje gegroeid met zijn allen de laatste jaren. Achter de site zit een heuse moderator die nieuw ingeschrevenen scant op lelijkheid. Spannend lijkt me dat. Want niet aangenomen worden is eigenlijk een compliment.

Forget dinner

Wat ook direct op viel op de site was de reclame voor de andere site die de initiatiefnemer van 
De TheUglyBugBall Howard James in de lucht heeft. Die site heet forgetdinner.co.uk ‘The casual datingsite where people aren’t that fussed about food. En, jawel, je ziet direct mooie mensen op de reclamefoto staan. Logisch want members van die site eten niet. En dun was mooi had James al bedacht. Beetje jammer vind ik dat van James. Kom je als lelijkerd een kijkje nemen op een site die speciaal voor jou is ingericht, krijg je toch weer van die goed gelukte fotomodellen om je oren geslingerd. Maar daar wil James niets van horen. Zijn mening: “Het is een droevig feit dat de helft van het Verenigd Koninkrijk bestaat uit lelijke mensen, maar niemand kwam op het idee een datingsite voor hen op te richten.”

Eigenlijk doet James dus mooi werk. Wat ik dan nog wel wil weten over James… Op welke site staat hij eigenlijk zelf?

>>Mannen in pak onweerstaanbaar?

Ik heb een dingetje met mannen in pak. Een naar dingetje. Ik houd niet zo van mannen in een pak. Een man in pak heeft iets te verbergen. Denk ik vaak. Hooguit de man die in zijn vrije tijd ook in pak loopt is autentiek. Maar ja. Die zie je zelden. Dat is wat ik tegen heb op de man in pak. Het is een showtje. ‘Kijk mij eens weten hoe het hoort’. Maar ondertussen… Denk ik dan. Bij een man in pak moet ik altijd denken aan Victoria Beckham. Die vertouw ik ook niet. 

Zelf heb ik het ook pakjes. Voor de gevallen dat ik erop uit moet voor een interview – meestal met zakenmensen – hangen er een paar in de kast. Dan zit ik in een keurig setje tegenover een  keurige meneer in pak en houden we onze babbel. ‘Waarom houden we dit gesprek niet gewoon lekker in ons kloffie ergens in de stad of van mijn part tijdens een boswandeling, of met onze blote voeten in de branding,  denk ik dan vaak. Zouden we dan niet echter zijn en tot een werkelijke gesprek komen? Ik denk en het wel. Het is een showtje. En dat komt door het dragen van een pak. Is het showtje over dan gaan we naar huis. Ik trap mijn schoenen uit en trek een spijkerbroek aan, ga aan tafel zitten waar mijn eigen, echte man zit. Gewoon in een t-shirt. Een oprechte, echte man. 

“Ik had een gesprek met een pak vandaag”, zeg ik dan. En ‘het pak’ zegt thuis misschien wel, “Ik had een gesprek met een blazer vandaag”. Ik heb het niet zo op van die vrouwtjes in een blazertje, zegt de man misschien wel.”Ik krijg er de Victoria Backham kriebels van.” 

Maar waarschijnlijk zegt de man niets. Want de man in pak vind niet zo heel veel belangrijk, behalve zijn eigen status. En de cijfers. Cijfers zijn ook belangrijk voor de man in pak. En de jongens. ‘De jongens onder elkaar’. Dan gaat het colbert uit en worden de mouwen eens flink uit de manchet gestoken. Na een paar borrels zakt het niveau en worden het opeens gewone mannen. Vaak met platte en denegerende grapjes. Dat weet ik omdat ik als student horecawerk deed. Had je een feest met ‘pakken’ dan werd er na twaalven steevast in serveersterbillen geknepen, naar serveersters decolletees gegluurd en lallend over serveersters schouders heen georeerd hoe een leuk feestje het wel niet is. Soms al voor elven. Ja, ja. leuk feestje meneer in pak, dacht ik dan… Maar ondertussen ontwikkelde ik een dingetje. Mannen in pak onweerstaanbaar? Mwahhh… niet echt. 

 

Vrouw relatie: Roze riempje

Sinds ruim een week hebben we een hondje. Ze heet Sophie en is van het ras Beagle. Sophie is zes en heeft een verleden. Wanneer ze een vrouw (of man) geweest zou zijn zouden we het hebben over ‘een rugzakje’. Maar ze is een hondje, dus we gaan het helemaal niet over haar ‘rugzakje’ hebben. Want Sophie heeft ook nog een toekomst. Die gaat ze delen met ons en daar zijn we blij mee. 

Hondje van Paris Hilton

En nu we het over rugzakjes hebben – maar dan letterlijk – kent u de combinatie TMF kijkende pubermeisjes en hondjes? Wij inmiddels wel. Ze wilden een geruite reistas voor Sophie en een roze riem. Een Roze riem met strass-steentjes. Want ene Hilton heeft dat ook. En dat is cool. “Oh en pap”,  jij hebt toch een motor? Dan moet je haar in een tasje achterop doen. In een roze tasje. Dat is ook cool. Inderdaad. Hier grepen we in. 

Roze riempje

“Een hond is geen accessoire,” begonnen we ons opvoedkundig relaas, “Wat Paris ook doet of zegt.” Dat vonden ze flauw. Want ze was toch schattig? Want als ze dan met schattige Fietje moesten lopen(ze had gelijk een koosnaam bedacht die het schattige kracht bij moet zetten), dan wilde ze wel inspraak in de riem. Roze dus. Met strass. En voor als we ergens heen gingen leek zo’n reistas ze toch wel heel leuk. Dat ze dan met haar koppie uit die tas piepte. En de vergelijking met een Chihuahua werd getrokken. Gelukkig sprak op dat moment de man in huis. Precies op tijd, zoals dat hoort. Want mijn man in huis kan veel hebben, maar bij Chihuahua’s ligt een grens. 

Vrouwelijk venijn

“Dames, ik ben 1.93, breed en kaal. Je denkt toch niet dat ik met een roze riempje ga lopen?” Nee, dat leek mij ook geen goed idee. En dan maakte me de kleur van het riempje niet eens zoveel uit. “Nou, dan had je beter ook een grotere stoere hond kunnen kiezen”. In deze zin lag flink wat vrouwelijk venijn (En de zekerheid dat ze écht heel heel heel veel van Fietje zouden gaan houden en haar heel, echt heel erg veel uit zouden gaan laten). Elke ouder met een hond in huis weet dat deze fase tussen de 1 en 4 dagen duurt. Dan wordt het al dan niet roze riempje aan de wilgen gehangen. 

Bruin

We zitten nu, zoals gezegd in dag acht. Sophie gaat vijf maal per dag naar buiten. De man van 1.93 en ik genieten van de wandelingen met haar. Komen we tenminste ook nog eens achter ons bureau vandaan. Het enthousiame van de meiden is al dalende. Niet over Fietje, wel over het uitlaten dat erbij hoort. All it took was één regenbui. Aaien terwijl ze je een pootje geeft is droger en veel leuker. Maar ja… Ouderlijke schuld. Dat krijg je ervan, met zo’n saaie bruine riem. 

Woorden van liefde en troost

css.php