Hai Ralph, Ben jij ook zo blij met je vaste relatie? Ja, natuurlijk, niets mooier dan je ware liefde ontmoeten. Dat vinden heel veel mensen, en die zijn dan ook allemaal op zoek. Dan moet je dus daten. Want zomaar in de trein tegen iemand zeggen dat je met die persoon uit wilt levert opgetrokken wenkbrauwen op. In het gunstigste geval. Nee, daten doe je via datingsites op internet. Zo deed ik het ook, met mijn lief. Dat is al wel lang geleden. Toen je het nog niet kon vertellen dat je deed aan internetdaten. Dat was sneu.

Geloof in je internetdate
Hoe anders is het nu. Ik denk dat ik wel weet hoe dat komt. Zolang de potentiële nieuwe partner nog virtueel is kun je hem of haar naar eigen inzicht kleuren. Je verzint allerlei eigenschappen die je wel aardig lijken. En komt het dan van daten, dan komt het ook van dattum, bereid tot geloven in je eigen creatie. Wist je dat 70% van de singles er lustig op los vrijen tijdens een eerste date? Daar hoorde ik niet bij trouwens.

PAGEBREAK

Anoniem
Tenminste, definieer vrijen. We hebben wel onwijs gezoend. En toen dacht ik. ‘Oké, nu stoppen, dit is écht een leuke man.’ Opeens klopte het niet om gelijk all the way te gaan. Niet uit preutsheid maar uit respect. Vind je dat raar? Ik wilde niet dat mijn toekomstige BLE -Best Love Ever- me easy zou vinden. Hallo… We hadden het hier over serious business. Ik wilde dat hij me spannend zou vinden maar toch correct. Dat is toch eigenlijk ook raar? Toen ik werkelijk iets begon te voelen werd ik kritisch en zuinig. Wat denk jij, is er een soort van onzichtbare ‘ach-wat-maakt-het-uit-internet-dating-code’ zodra het om daten gaat? Een soort van spel dat je niet meer wilt spelen zodra iemand je raakt en anonimiteit weet om te zetten in intimiteit?

Liefs, Bo

PAGEBREAK

Ha die Bo
Elke date herbergt een belofte. De belofte van een overlap tussen wat er is, en wat je wilt dat er is. Dat is het verneukeratieve met internetdaten. Chatten en mailen is het ideale platform om al je zwakke punten te maskeren, al je onhebbelijkheden weg te laten en al je wensen te projecteren. Het ideale platform om verliefd te worden op iemand die niet bestaat. Want niemand is zijn virtuele alter ego. Zelfs ik ben een vlotte onelinerkoning als ik achter de computer zit. Da’s even schrikken als ik face to face wat gereserveerd en verlegen blijk te zijn. Ik weet er alles van, want ik ontmoette mijn lief op Hyves. ‘Je was toch anders dan ik dacht,’ zei ze laatst, met een glimlach, want anders was goed.

To the next level
Iets anders. Een vriendin van mijn lief is ook aan het daten. Ze vond een fijne man en heeft laatst de term ‘exclusief’ gedropt in ons leven. Exclusief. Al het goede komt uit Amerika, zullen we maar zeggen. Amerikanen daten volgens strikte codes. Alles is gescript, van de eerste ontmoeting, het moment dat je terug belt, wat het betekent als de ander voor je kookt, hoe te reageren als je mee mag naar een activiteit waar ook zijn of haar vrienden zijn. Een belangrijke stap, meestal na een paar maanden, is om het ‘to the next level’ te brengen. The next level, da’s dus die exclusiviteit. Tot dat moment mag je daten en de liefde bedrijven met wie je maar wilt, zonder dat iemand er iets van mag zeggen. Voordat het ‘exclusief-woord’ is gesproken, is het dus maar beter om je niet te laten raken.

PAGEBREAK

Regels van het online daten
Ik denk dat het internetdaten die manier van partner zoeken ook naar ons land heeft gebracht, maar dan zonder regelboekje. En dat er in Nederland nog heel veel mensen rond lopen die niet geloven in die American Way. Er lopen nog altijd mensen rond die liever echt willen. Die zich liever laten raken, dan dat ze zich aan de regels houden. Dus, in alle bescheidenheid, en vanuit mijn heel gelukkige en comfortabele zetel in mijn vaste relatie, heb ik een tip voor hen die écht een ware zoeken. Check meteen of jij en je potentiële liefde het online datingspel volgens dezelfde regels spelen. En blijf dan bij je eigen regels. Des te meer kans er is op overlap tussen wens en werkelijkheid.

Groeten van Ralph

Ha die Bo, Ik ben een blije eikel. Zo, het is er uit. Ik ben het type man dat je niet kwaad krijgt. Zo’n uitermate vervelend glas-half-vol-type. Afgestudeerd aan de Johan Vlemminx-academie-voor-tragisch-positivisme. Ik weet het, het moet zwaar zijn om mijn partner te zijn.

Sporen al die mensen wel?
Vooral ’s ochtends. Ik ben namelijk ook het type dat de wekker hoort, een of twee keer snoozt, maar na een douche kiplekker en vol paraat is. Ook om kwart over zes. ’s Ochtends. Die het licht aandoet en het raam open, om de nieuwe dag te begroeten. In het bed gromt er dan iets vanonder een dekbed. Als ze niet van nijd haar kussensloop opvrat, zou ik kunnen horen wat ze zei: “Doe! Dat! Licht! Uit!” Mijn lief is bepaald geen ochtendmens. Haar ogen functioneren pas na negen uur, en na vier koffie verkeerd. Haar hersenen hebben opstartproblemen waar Windows nog een puntje aan kan zuigen. Ze kan om acht uur naar buiten gaan en oprecht verbaasd opmerken dat heel de wereld al begonnen is met draaien. Sporen al die mensen wel?

PAGEBREAK

Voetbalnieuwtjes
Dat zorgt voor fraaie taferelen. Ik praat me rot en zij probeert me bij te benen. Want zo is ze ook wel weer. Ze schuift uit bed en zet zich aan de keukentafel, waar ik in de weer ben met ontbijt, koffie, de nieuwe dag en de laatste voetbalnieuwtjes. Woordenwoordenwoorden, veel te luide woorden, want niet gefluisterd, veel te veel woorden ook. En af en toe zie ik haar heel moeilijk kijken, want zelfs de vraag hoeveel schepjes suiker ze wil, komt binnen als een differentiaalvergelijking. Daar kan ze niets aan doen. Het is iets fysiologisch. Zegt ze.

PAGEBREAK

De relatie spannend houden
Het houdt de relatie in ieder geval spannend. Want zoals het voor haar onmogelijk is om haar systeem sneller op te starten, is het voor mij onmogelijk om te wennen aan het idee dat ze driekwart van wat ik zeg niet meekrijgt, ook al zegt ze ja en amen. Dus blijft het altijd de vraag welk deel van de afspraken die zijn gemaakt vallen binnen het kwart waarin ze wél dingen kon opslaan. Dat zij vandaag de boodschappen zou doen, valt dat er binnen of net er buiten? En dat ze me op zou pikken van het station? Dat het vandaag donderdag is en dat ze dus niet naar haar werk hoeft? Het blijft afwachten. Ook voor mijn lief. Die loopt namelijk de hele dag rond met een groot vraagteken in haar hoofd: wat ben ik nu weer aan het vergeten? En wordt Ralph dan boos? Gelukkig weet ze dat het eigenlijk niet uitmaakt. Want één ding vergeet ze nooit: ik ben die blije eikel. Die niet kwaad te krijgen is.

Hoe is dat bij jou thuis geregeld, Bo?

Ik ben benieuwd,
Ralph

PAGEBREAK

Hai Ralph,
Tot grote hylariteit van mijn liefste achterban vind ik dat ik niet lijd aan een ochtendhumeur. Echt niet. Ik word vroeg en vrolijk wakker. So far so good. Ik wil alleen niemand tegenkomen. Maar dat is toch iets anders? Mijn warme vrolijkheid verkoelt en verschrompelt pas op het moment dat ik mijn ruimte moet gaan afstaan. Ruimte afstaan doe ik pas na achten. Tot die tijd wil ik het huis en mijn gedachten voor mezelf. Met liefde zet ik thee, geef de katten brokjes, pers sinaasappeltjes, doe wat yoga of lees de digitale ochtendeditie. Zolang ik maar alleen ben.

PAGEBREAK

Heb ik een ochtendhumeur?
Niets zo ontspannend als vroeg opstaan, warm aankleden en hup, naar buiten voor een wandeling over de dijk. Vooral ’s zomers wil ik dat graag doen. Ook op werkdagen. Bij thuiskomst maak ik ontbijt en roep de rest bij zijn en haar positieven. Wanneer dit ritueel, dat ik de avond tevoren, zo vlak voor het inslapen, met genoegen heb bedacht, in de ochtend bruut wordt verstoord door iemand die denkt dat het ‘gezelliger’ voor mij is om aan te schuiven word ik een soort van vulkaan die dreigend begint te roken. Ik houd het ergste en meest brandbare wel binnen, maar je zult weten dat je me negatief hebt geactiveerd. Daarom vinden zij dus dat ik een ochtendhumeur heb. Na zes jaar hebben ze nog steeds niet door hoe het zit.

Maar jij weet nu beter. Eigenlijk ben ik heel gezellig, ’s morgens. Er is alleen geen mens die het merkt.

Groetjes, Bo

Dames, mannen zijn, als het om hun gevoelsleven gaat, van nature kort van stof. Het ligt niet aan jou, jullie relatie of zijn bui. Zoek er niets achter. Mannen denken praktisch en zijn praktisch. Verwacht dus geen uitgebreide mails, lange sms’jes en ook niet dat hij je steeds belt. Dat doet hij met zijn vrienden en zakenrelaties. Niet met jou.

Wil je dat hij praat over gevoelens?
Hooguit in fase 1, heftige verliefdheid, neemt hij de tijd om al zijn gevoelens te uiten. Maar heeft hij je, dan gaat dat er gewoon vanaf. Maak er geen ruzie over. Hij gaat ervan uit dat je weet hoe het zit en voor de rest moet je niet moeilijk doen. Vrouwen willen alles uitleggen. Check double check. En daarna nog een nawoord. Hou er mee op! Hij wordt er

PAGEBREAK

doodziek van. En dat is wel het laatste dat je wilt. Wat je nodig hebt in tijden van gedachten die eruit moeten is een vriendin. Een gelijkgestemde die naar je luistert, je uren laat analyseren en bij wie je mag zeuren terwijl jullie ondertussen teennagels lakken, taartjes eten of nog eens een wijntje nemen. En ben je er dan uit, deel hem dan hooguit je eindconclusie mee. Punt. Of zeg niets en play hard to get. Dat is de taal die hij begrijpt.

Ik mis je
Ik weet het, het is een gemis. Vroeger stuurde ik mijn lief sms-jes met mooie gedachten, lieve woordjes en hitsige suggesties. Nu stuur ik het boodschappenlijstje of het schema van de kids. En dat is maar goed ook. Want hij begint het te missen. Omdat ik wat op de rem ga, geeft hij weer gas. Gisteren

PAGEBREAK

belde hij met iets anders dan de filevertragingstijd en het automatische ‘dag schatje.’ Hij had er zin in. ‘Als ik straks toch de kids heb afgezet bij je moeder rijd ik nog even langs de stad. Iets voor vanavond. Maak geen plannen.’ Bijna net zo kort en bondig, maar ik wist genoeg. Het werd een avond vol mooie gedachten, lieve woordjes en hitsige suggesties.

VOLGENS HEM
Ik weet het niet zo goed. Ken ik mijn lief al lang genoeg om te zeggen dat het bij ons nog altijd vuurwerk is, en dat ik vervolgens dus mag concluderen dat het zo zal blijven? Is daar een tijdlijn voor? Zit er een deadline op vertrutting, een valbijl boven de passie? Ik weet het niet, maar ik blijf hopen. Ik schuif het moment waarop ik verbaasd ben dat ze überhaupt interesse toont in mijn libido liefst zo lang mogelijk voor me uit. Zoals zij niet met smart zit te wachten op mijn stilte wanneer het

PAGEBREAK

de diepere gevoelslagen betreft. Wat mij betreft komen we er ook niet aan, toont onze weg steeds weer een nieuwe vertakking, precies op momenten dat het kronkelpaadje van eerder wat teveel op een kaarsrechte vierbaansweg begint te lijken. Een vierbaansweg die ergens eindigt, op een plek waar alles gezegd en beleefd is en het de uitdaging wordt om daar voor anker te gaan en het uit te zitten.

Vrouwen en voetbal
Ik hou het bij de zijpaden. Al beginnen er langzaam gewoontes in te sluipen. Zo kijk ik weer wat vaker sport. Voetbal, om precies te zijn. Daar heeft ze niks mee. En zij belt wat vaker in mijn gezelschap met vriendinnen. Over Heel Belangrijke Dingen. En Heel Erg Lang. En begint weer over manicures en pedicures en iets met wenkbrauwen. Dat deden we eerder niet. Is dat het begin van de vervlakking? Ik verwacht het niet. Want we praten nog steeds over andere dingen, de dingen die

PAGEBREAK

ons raken in het leven en in de ander. We tasten nog steeds, en soms volledig in het duister. En als we dat blijven toelaten, als de luiken niet dicht gaan, dan hoeft er ook geen plan B te worden opgesteld, een strategie om de ander weer geïnteresseerd te krijgen. Want dat is het, toch? Interesse in de ander? Zo lang je die bewaakt, komen ze vanzelf, en blijven ze komen, de mooie gedachten, lieve woordjes en hitsige suggesties.

Hoe oud we ook mogen worden. Is dat geen hoopvolle gedachte?