Ik volg al een aantal weken een dieet. Inderdaad, toen het eerste magere lentezonnetje zich aandiende sloeg de stress toe. ‘Ach hemel, het is straks weer vakantie‘. Vakantie is voor vrouwen niet om te onthaasten of om van te genieten. Vakantie betekent voorbereiden en hard werken. Niet alleen ter plaatse met een beetje pech – De kamperende vrouw weet er alles van. Waar ze thuis alle luxe heeft staat ze eens per jaar een paar weken te prutsen met teiltjes, éénpits gasbrandertjes en mag ze slapen op een matje. Wat een feest! – Ook het vooruitzicht op drie weken bikiniweer vraagt de nodige zorg. Het leven hangt aan elkaar van keuzes. 

Bikinistress

Het hele jaar door nét even een tikkie te veel eten en te weinig sporten is ook zo’n keus. Met als straf ‘bikinstress in de zomermaanden’. Want oh, oh, oh, hoe krijgen we het weggewerkt, die putten, hobbels en handles? Met een leuk zomerjurkje ter bedekking kom je een eind, maar ja, om daar nu mee het water in te duiken. En een lekker egaal bruin kleurtje loop je er ook al niet mee op. Dus zit er maar een ding op voor dames die zonder bikinistress de zomermaanden door willen. Alle andere maanden van het jaar dieetstress.

Zwembroekstress

En nu vroeg ik me af, Marc, hoe zit dat bij jullie mannen? Ik snap dat mannen geen last hebben van bikinivrees. Sterker nog, ik begrijp dat jullie bijzonder uitkijken naar warme dagen vol vrouwen die nauwelijks nog iets dragen. Maar dat bedoel ik natuurlijk nietl. Ik heb het niet over opwinding, maar over onzekerheid. Raken jullie mannen begin maart ook al lichtelijk in paniek? Bestaat er zoiets als ‘zwembroekvrees? Ik denk dat ik het antwoord wel weet, maar je mag me altijd verbazen. 

Luchtige groet, Bo

Het begint al lekker op te warmen, Bo! Dus inderdaad is de tijd aangebroken om met minder en luchtigere kleding jezelf te begeven onder de mensen. Tja, en wat moet je dan aantrekken? In de koudere periode is het makkelijker, dan doe je gewoon verhullende kleding aan, die natuurlijk ook wel functioneel is om ons warm te houden. Waarschijnlijk zal een vrouw die in de winter naar het zwembad gaat, vast en zeker een badpak aandoen. En wij mannen? We kiezen dan natuurlijk voor een oversized sportbroekje of bermuda, die blijft hangen op onze zwembandjes. Voor deze natte aangelegenheid vinden we onze zwembandjes dubbel functioneel: voor een beter drijfvermogen! Zo hebben we nog een paar van die handige uitvluchten.

Love handles

Onze zijwaartse uitstulpingen bieden tijdens het vrijen een handige houvast en dan noemen we ze liefkozend love handles. Zitten we in de kroeg dan blaten we stoer dat onze ‘uitbouw’ een goede en flinke investering is in onszelf, want ons gereedschap moet ook nog onder een goed afdakje hangen. Wat zou daar toch allemaal onder zitten?

Lekkers

Waarom kunnen we geen maat houden met het eten van iets te ongezonde dingen? Ja, ze zijn lekker en dat weten de fabrikanten van al dat lekkers maar al te goed. Hoe zit het met onze zelfdiscipline? Kunnen we onszelf gewoon niet zo goed in de hand houden? Meestal lukt het bij het opvoeden van ons kinderen nog wel om tijdens hun aanwezigheid niet teveel te snoepen. Maar als de kinderen naar bed zijn, dan komen de chocolaatjes bij de koffie en thee en later op de avond de zakken chips uit de kast.
Of misschien vindt de mens het juist wel fijn om een beetje stress te hebben. We zoeken het immers zelf op. We weten dat we in de zomer graag bijna bloot over het strand of de camping willen lopen en gezien willen en mogen worden. Doe je dit nu voor jezelf of voor een ander? Een vrouw wil natuurlijk graag de aandacht trekken van mannen en een man wil graag goed in de smaak vallen bij de vrouwen. Met een beetje competitiedrang erbij, wil een vrouw andere vrouwen de loef afsteken en een man de andere mannen door het stof laten kruipen. Stelt een vrouw het op prijs als ze over het strand paradeert en de mannen steken hun bordjes omhoog: 7, 8, 7, 3, 6, 9. Een drie? Ja, dat was een man die niet op vrouwen valt.

Google Watcher

Ik las vandaag een artikel over Google, waar het ging over onze privacy en hoe Google daar mee omgaat. Ze meten zo’n beetje alles wat we doen op het internet en weten dus veel van ons. Dit kun je negatief uitleggen, maar ze kunnen je bijvoorbeeld ook positief adviseren. Misschien heeft Google wel een leuke oplossing voor ons probleem van de jaarlijkse golfbeweging in ons gewicht. Stel je voor Bo, sta je bij de kassa van de supermarkt met net iets te veel ongezonde dingen in je karretje en gaan er tijdens het scannen alarmbellen rinkelen. De cassière kijkt op haar scherm naar de melding en slingert dat hardop, à la de condoom reclame, naar je hoofd: “Zo mevrouw, u gaat over uw gezondheidstaks heen! De Google Watcher geeft je deze waarschuwing om te voorkomen dat je straks weer last hebt van bikinistress.”

Italiaans pak

Bo, ik heb geen last van zwembroekstress en eerlijk gezegd denk ik dat weinig mannen daar echt last van hebben. Het zou misschien wel ietsje minder mogen, maar we accepteren iets makkelijker dat het nou eenmaal zo is. Hierdoor krijgen juist de vrouwen last van zwembroekstress! Een vrouw vindt dat haar man maar eens aan de lijn moet om netjes in zijn zwembroek te passen! Ze beginnen dan heel subtiel in het begin van het voorjaar door te vragen of hij nog goed in zijn mooie strak getailleerd Italiaans design pak past. Dat hangt namelijk al een tijdje ongedragen in de kast.

Het is tijd om mijn strakke zwembroek aan te doen! Niks oversized bermuda, gewoon mijn Speedo. Het hele jaar door heb ik die aan bij het waterpoloën, dus nu ook. De jaarlijkse gewichtsgolfbeweging is bij mij trouwens anticyclisch. In de zomer nemen mijn zijkwabjes juist iets toe in omvang, maar ik heb niets te verbergen. Zie je mij lopen op het strand of op een Franse camping, steek gerust een bordje omhoog voor mijn zwembandjes!

Relaxte groet,

Marc

Marc Faber over Marc Faber
“Sinds 1965 kan ik de wereld en haar bewoners met mijn eigen zintuigen waarnemen. Als klein kind begreep ik vaak niet waarom mensen bepaalde dingen zeiden en deden. En dat intrigeert me nu nog steeds. Ik begeleid kernkrachtige transformaties van mensen (Humanalytics) en organisaties (Biznalytics).

De Deense wetenschapsjournaliste en neurobiologe Lone Frank schreef een boek dat onze levens ingrijpend kan gaan veranderen. Het boek handelt over de hersenwetenschap. Volgens Frank is de huidige ontwikkeling in de neurologie de vijfde grote wetenschappelijke revolutie te noemen. Na Copernicus, Darwin, Freud en de ontdekking van het DNA zal neurologie de volgende grote revolutie ontketenen. 

Bestaat de ziel?

Steeds meer mensen zullen zichzelf gaan zien als een zak vol neuronen en zenuwcellen, want wetenschap toont aan dat we dat zijn. Wij zijn ons brein, het brein is een biologisch orgaan. De ziel zou daarmee niet bestaan. Chemische en hormonale processen, meer is het niet. Zelf vindt Frank het geweldig nieuws. Want ze denkt aan allerlei gedragingen die straks als ziekte zullen worden gezien en dus genezen kunnen worden. Wanneer mensen er echt niets aan kunnen doen dat ze gewelddadig zijn, heeft straffen dan wel zin? Is een prikje dat tot verandering van processen leidt niet beter? En wat als we het over de liefde hebben. Door het toedienen van de juiste cocktail bind je de man of vrouw van je dromen voor eeuwig – oh pardon, dat bestaat niet – aan je zijde. 

Liefde, hoop en troost

En wat te denken hoe het zal vergaan met religies? Wanneer de vijfde revolutie werkelijk aantoont dat we niet meer zijn dan wandelende chemiedozen zonder ziel waar blijf je dan met liefde, hoop, troost, goed en kwaad, het laatste oordeel, karma? Worden we er beter van? Frank denkt van wel. Zij bekijkt het vanuit een vrij opgewekte hoek:’hersenen zijn erg gevoelig voor beloningen’. Onze hersenen zullen hun behoefte aan ‘goed doen’ dus niet verliezen. Vind jij dit allemaal net zo interessant als ik, Marc? 

Groet, Bo

De vijfde revolutie bestel je bij Bol.com

Heel bijzonder onderwerp Bo.
Onze hersenen, brein, verstand, ziel, allemaal zaken die we tot nog toe niet helder genoeg hebben kunnen ‘pakken’, maar het bepaalt wel wie we ‘zijn’. Zijn al deze dingen nu ook hetzelfde? Frank vindt in ieder geval van niet. Haar brein is in ieder geval wel slim. Ze positioneert zichzelf in het rijtje van Copernicus, Darwin, Freud en de ontdekking van het DNA. Daar willen wel meer mensen staan!

Alles een ziekte dankzij de farmaceutische industrie

Kunnen we straks elke gedraging bestempelen als ziekte? Ik weet wel een bedrijfstak die dat heel erg graag zou willen: de farmaceutische industrie. Zoals de machtige oliemagnaten al staan te popelen om de olie onder de smeltende poolkappen naar boven te halen, zo willen de Big Farma boys hier graag nieuwe miljardenwinsten aanboren. Als je straks liefdesverdriet hebt, dan haal je bij de apotheek toch even een stripje troostpillen? Stel je voor – en in sommige landen is dat nog steeds zo – dat homofilie als ziekelijke gedraging wordt bestempeld. De huisarts schrijft dan een recept voor om daarvan te ‘genezen’ en belooft dat je een gelukkige man vrouw relatie kunt hebben. En de bijsluiter? Die past inmiddels niet meer in de verpakking, dus staat er een link vermeld naar een website. En bijna niemand neemt de moeite nog om deze kritisch te lezen.
Weet je Bo, er is allang aangetoond dat 70% (!) van onze ziekten psychosomatisch is. De oorzaak van deze lichamelijke ziekten dient gezocht te worden in ons verstand. Veel mensen kunnen hier echter niet bij met hun verstand en gebruiken één of ander ‘geneesmiddel’ dat wel wat symptomen bestrijdt, maar niet de oorzaak wegneemt.

We weten dat we het niet weten

Wetenschap gaat over wat we weten. Er worden wel steeds ontdekkinkjes gedaan, maar er is nog steeds heel veel wat we niet weten. En dat weten we. Het ironische is, dat als we alles zouden weten, dat er dan geen bestaansrecht voor de wetenschap meer is. Machtswellustelingen hebben een grenzeloos verlangen om alles onder controle te krijgen, en ondersteund door de wetenschap, geloven steeds meer mensen heilig dat de mens hiertoe ook echt in staat is. Het lijkt warempel wel of de wetenschap een religie is!
De zielswetenschap, religies en allerlei aanverwante stromingen zullen de mens zeker niet gaan zien als een zak met botten en vlees, die door aansturing van neuronen en zenuwen door het leven wordt gezeuld. Bij een hapering in de aansturing, zullen de volgers van deze stromingen vast en zeker ook geen neurologisch corrigerende middeltjes in die zak stoppen.
Stel je eens voor Bo, dat mijn vrouw al een tijdje chagrijnig is. Op den duur krijg ik daar toch wel last van, de kinderen worden aangestoken en zelf ziet ze uiteindelijk ook in dat er toch iets moet veranderen aan haar ongewenste gedrag. Ze besluit om een nieuw oplosmiddel tegen chagrijnigheid te nemen. Elke ochtend, direct na het wakker worden, oplossen in wat water en hup… achterover slaan. Als een blad aan de boom slaat ze om! Niet meer chagrijnig, wel gezellig. En ook de sex is weer helemaal terug van weggeweest en beter dan ooit! Bij het later nalezen van de bijsluiter stond deze bijwerking er inderdaad in, evenals dat er op plekken op het hele lichaam spontane haargroei kon optreden…

Gevoelig voor beloning

Nee Bo, wat mij betreft verdient Frank en haar 5e revolutie geen plaats in dat bijzondere rijtje. Uiteraard is zij zelf wel opgewekt over haar vondsten. Zouden haar eigen hersenen niet erg gevoelig zijn voor beloningen, vanuit een bepaalde hoek?
Overigens hoef je mij ook niet te geloven. Ik ben geen God, geen religie, geen wetenschapper. Geloof je in jezelf? Of weet je dat nog niet helemaal zeker? Misschien een goed idee om eens met de IK-wetenschap aan de gang te gaan. Start in dat geval eens met de volgende gedachte van de Dalai Lama: “Vergeet wie je dacht te zijn, en accepteer wie je bent.”

Met wetenschappelijk verantwoorde hartegroet,
Marc

“Wat maakt dat nou uit’, zeggen wij keihard tegen een andere vrouw. En denken er achteraan “Doe jij maar sullig, vallen mijn kwaliteiten beter op.” Zo gaat het ongeveer Marc. Zo sneaky zijn wij vrouwen. “Leuke coupe”, om vervolgens tevreden achterover te leunen dat we van haar voorlopig niets te vrezen hebben waar het ‘de slag om mannen’ betreft. Overdreven? Ja!

Liegen over het uiterlijk van andere vrouwen

Uit onderzoek bleek dat vrouwen liegen over het uiterlijk van andere vrouwen. De enquête onder 1.629 dames toont aan dat 38 procent liegt om er zo mooier uit te zien naast haar vriendin. Neem die cijfers eens in je op Marc. Verreweg het overgrote deel liegt dus niet. Oh, oh, oh, die media laten ons ook lezen wat zij willen dat we lezen. Er zullen best vrouwen zijn die liegen om zichzelf mooier te kleuren. Ik zeg; kansloos. Hoe mooi zou dat moeten zijn dan?

Vrouwen kunnen geen compliment ontvangen

Vraag het mij en ik zeg dat vrouwen eerder last hebben van complimenten ontvangen dan van complimenten geven. Vrouwen moeten vaak echt hun best doen willen ze een dankjewel kunnen zeggen op een aardige opmerking of compliment. “Oh, niets bijzonders hoor”, “het was een uitverkoopje”, of “meen je dat nou, ik wilde juist weer eens naar de kapper”, komen eerder aan bod.

Aardig zijn

Ik geloof niet zo in de vrouw die gehaaid en gemeen haar sisters voorliegt en ongemeende complimenten geeft. Complimenteren om het ijs te breken of om de ander een goed gevoel te geven? Oke, zou kunnen. Maar zo’n hard monster dat met opgetrokken wenkbrauwen – waarschijnlijk zwart en perfect geëpileerd, maar dat is een projectie – achteloos, terwijl ze haar nagels checkt iets roept als ‘staat je beeldig, meid’. Kom op zeg, een beetje meer credits graag. Je ziet toch zo dat deze vrouwen vooral een probleem hebben met zichzelf! Maar goed, Marc, stel dat ze er zijn, en ze zijn ook nog eens op deze site, dan is hulp op zijn plaats. Zou jij de dames die behoren tot die 38% en nog steeds het nut niet inzien van ‘aardig zijn’ niet een spoedcursus ‘oprecht geven van een compliment’ kunnen geven?

Complimenteuze groet,
Bo

Bo,
Je bent als een cadeautje! Prachtig verpakt, met een mooie strik er om en als je het uitpakt komt er toch een ongelooflijke verrassing tevoorschijn! Hoe ervaar je dit compliment, Bo? Wat doet het met je? Hoorde ik je daar een zachtjes dankjewel fluisteren? Of was het een binnensmonds datzalwel?

Wat mot je van me?

Nu ben ik natuurlijk een man en val dus niet binnen de onderzoeksgroep. Mijn compliment komt dan ook anders bij je binnen. Als jij een compliment ontvangt, dan bepaal je zelf wat je met dat compliment doet. Dat heeft weer heel veel te maken met hoe je de vrouw of man ziet die het compliment maakt. Vind je deze persoon wel aardig, dan ervaar je het compliment als prettig en zal je waarschijnlijk ook wel een natuurlijke reactie geven. Een verlegen dankjewel of misschien wel een spontane knuffel. Heb je deze persoon nog nooit gezien, dan denk je waarschijnlijk iets van ´wat mot je van me’, maar je zegt iets ontwijkends.
Er zit natuurlijk ook een intentie achter een compliment. Ga maar eens bij jezelf na als je een compliment hebt gemaakt of je daar iets mee wilt bereiken. Waarom geef je dat compliment? Is het voorwaardelijk of onvoorwaardelijk? In de laatste categorie raakt het de authenticiteit. Hoe authentieker het compliment, hoe dieper het je zal raken.

Gewaardeerde vrouwelijke collega

Het mooiste is als iemand iets tegen je zegt dat niet als compliment is bedoeld, maar wat je wel als compliment opvat. Ik zat eens te lunchen met een aantal collega’s, waaronder een vrouwelijke collega. Ze had het niet zo op mij, ze was altijd messcherp van tong. Ze zei: “Marc, ik kan jou nog steeds niet goed plaatsen. Anderen passen prima in een hokje, jij niet!” Direct antwoordde ik: “Wow, dankjewel voor dit geweldige compliment! Ik wil nl. niet in een hokje passen en het is fijn dat jij dat ook zo ziet!” Ik gaf haar nog net geen knuffel, maar haar gezicht stond op onweer en zure regen. Ze snauwde nog dat het helemaal niet als compliment bedoeld was, maar mijn dag kon niet meer stuk!

Complimenteren is geven en nemen

Is er vraag naar een spoedcursus “Oprecht complimenteren”? Mooie uitdaging als er vrouwen zijn die hun eigen ego met een compliment het bos in kunnen sturen en er vervolgens zelf mee aan de slag gaan. Kijk Bo, een compliment heeft altijd twee kanten: een zender en een ontvanger. Het klinkt misschien heel cliché, maar als je een compliment wilt geven, bedenk dan eens welk compliment je zelf het liefste zou willen krijgen: “Wat zie je er prachtig uit! Heb je nieuwe kleren gekocht?” Kijk de ander ook recht in de ogen als je een compliment geeft. Een compliment geef je direct, niet via via. Houd ook rekening met de gevoelens van de ander, doe alsof je jezelf een compliment geeft. En het kan natuurlijk voorkomen dat je niet iets complimenteus kunt zeggen omdat het voor jou niet oprecht voelt. Kijk dan of er iets anders is waar je wel een compliment over kunt maken.Voorbeeldje complimenteren.

Voorbeeldje complimenteren

Stel dat je vriendin stralend terugkomt van de kapper en je met compliment-vragende ogen aankijkt, wat zeg je dan? Als je een compliment geeft moet het inderdaad wel oprecht zijn. Het is heel belangrijk de intentie achter een compliment te snappen. Vind je haar kapsel echt mooi, zeg dat dan ook gewoon. En als je het niet mooi vindt, kraak je vriendin dan niet af, zij is er blij mee en gun haar dat genot: “Wow, ik zie dat je heel blij bent met je nieuwe kapsel. Je straalt helemaal!”

En voor de oplettende mannen, doe er je voordeel mee!

Met onvoorwaardelijke complimenten,
Marc

Zeg Marc, hoe zit dat bij jou thuis? Heb jij al last van reputatieschade? Een kwart van de werkende vaders vindt het lastig om aan hun baas te vragen of ze minder kunnen werken zodat ze meer bij hun kinderen kunnen zijn. Het zou ze aanzien kosten op het gebied van werk en carrière en daardoor zou de man reputatieschade oplopen. Tenminste, dat is hun angst. Geloof me, vrouwen vinden het net zo lastig om richting werkgever kenbaar te maken dat ze ook graag hun zorgtaak willen uitvoeren. Zij weten het alleen van zichzelf dus beginnen ze op voorhand al niet aan een fulltime baan.

Reputatieschade 

Dus werkt papa over het algemeen fulltime en mama parttime. Zo ontstaat er een constructie die lastig te doorbreken is, want twee parttimers in the house heeft wel wat financiële consequenties. De uitspraak van Cohen dat mannen ‘voltijd-min’ zouden moeten gaan werken en vrouwen juist meer aan de slag zouden moeten, is in mijn ogen zo gek nog niet. Vaders werken nu vaak 40 uur per week buiten de deur, moeders 20. Wat is er mis met 2×32? Tackel je meteen het gezeur dat we de economie te kort doen met al die deeltijd papa’s. Toch liep Job zelf, met zijn uitspraak, de nodige reputatieschade op.

Afwezige vader

Het is maar net door welke bril je kijkt. Door de ogen van vrouw en kind bezien kan ik het me nauwelijks voorstellen dat je als man reputatieschade oploopt wanneer je meer thuis wilt zijn om te zorgen. Kom op zeg, dan ben je wel een hele slechte pannenkoekenbakker, zwemclubbrenger, knutselwim of voorleespapa. Weet je wat het is, Marc, jij bent coach. Mag ik even weten hoeveel mensen jij in je praktijk tegenkomt die klem lopen op een minder fijne binding vanuit hun jeugd? Zeg iets dat stoelt op een afwezige vader. Of, ook niet zeldzaam, een gefrustreerde moeder die haar carrière aan haar neus voorbij zag gaan en dat ergens toch niet kon verkroppen met alle onderhuidse spanning van dien. En vervolgens wil ik je vragen hoeveel werkgevers je op de stoel hebt zitten omdat hun werknemers geen 5 dagen maar liever 4 dagen willen werken? Need I say more?
Werkzame groet,
Bo

Hai Bo,

Ga er maar eens lekker bij liggen Bo, op de sofa van de reputatieschadecoach. Even relaxen… Niet aan het werk denken… Weet je wat jouw reputatie is? Als je deze vraag direct kunt beantwoorden, dan heb je waarschijnlijk net een enquête gehouden onder je vrienden, collega’s, gezin, familieleden, blog-lezers en wildvreemden. Reputatie is hoe anderen jou zien en wat ze over je geloven, ongeacht of het waar is of niet. Iedereen afzonderlijk zal jou anders zien, zelfs binnen bijvoorbeeld je familie, en dus zal ook je reputatie per persoon verschillen. Je kunt met een enquête natuurlijk wel een beetje manipuleren wat mensen van je vinden en dan kijken welke gemiddelde score daar uitkomt. Maar kun je daar wat mee?

Papa is de held

Als ik nu eens kijk hoe dat hier thuis gaat. In de ogen van mijn kinderen ben ik pappa. En daar hoort voor hun bij dat ik lief ben, maar ook stoer, sterk, alleskunner, knuffelaar, durfal, slim. Dat ik ook lekker gek met ze kan doen. Ik ben hun held, ze zetten me op een voetstuk. Mijn vrouw ziet dit toch allemaal ietsje anders. Ze vindt me meestal wel lief, maar lang niet altijd. Het stoere is er wel een beetje vanaf, ze noemt me soms zelfs watje. Sterk ben ik in haar ogen ook, maar ze kan niet altijd op me bouwen. Ze zal zeggen dat ik zeker niet alles kan en qua slimheid ook regelmatig het onderspit delf. Beslissingen nemen durf ik ook niet altijd, dus stel ik ze uit. Iets wat ik bij lekker intiem knuffelen dan weer niet doe. Waar heb ik nu reputatieschade opgelopen bij mijn vrouw?

Baas voor het blok

Kijk Bo, als ik op een dag thuiskom en tegen mijn vrouw en kinderen zeg dat ik iets minder ga werken om wat vaker thuis te zijn, dan scoor ik als vader en partner vast belangrijke punten. Dan moet ik natuurlijk niet vergeten om in die thuistijd ook iets aan het huishouden te doen, anders is mijn reputatie direct een stuk minder. Als ik op het werk het minder werken met mijn baas ga bespreken, dan is het raadzaam dat wel op een open manier te doen. Bazen houden nou eenmaal niet van onaangename verrassingen waar ze ogenschijnlijk geen invloed op hebben. “Baas, ik heb besloten om maar eens wat meer tijd aan mijn gezin te besteden. Dus ik had bedacht 1 dag minder te gaan werken en wel op de woensdag.” Wat denk je hoe de baas zich zou voelen? Voor het blok gezet! Grote kans dat hij hier dwars tegenin gaat. Jouw reputatie bij de baas is flink aangetast. En andersom trouwens ook.

In politiek reputatieschade schering en inslag

In de politiek, nu natuurlijk heel actueel, is reputatieschade schering en inslag. In de afgelopen verkiezingstijd werd een uitspraak van een politicus soms flink uit zijn verband gerukt en vervolgens uitvergroot, vooral door de media. Dan gaan veel mensen dat natuurlijk geloven, waar of niet waar, met als gevolg dat de reputatie weer een deuk heeft opgelopen. Balkenende kan nu in ieder geval zijn thuisreputatie weer wat gaan opvijzelen.
Als hij bij mij op de sofa wil komen liggen, dan moet hij toch even geduld hebben. Er is een wachtlijst met mensen die op de één of andere manier tegen problemen aanlopen die je best kunt aanmerken als angst voor reputatieschade. Om je een idee te geven zal ik een fictief voorbeeld geven, want ik heb integriteit hoog in het vaandel.

Reputatiemanagement

Stel er is een manager die de werkafspraken voor zijn afdeling wil veranderen, maar de medewerkers accepteren dit niet. Er is al een kloof en de standpunten verharden zich. Je zou kunnen zeggen dat er sprake is van wederzijdse reputatieschade. Deze manager komt bij mij met de vraag om zijn medewerkers te coachen. Eigenlijk wil hij mij voor zijn karretje spannen om de medewerkers zijn standpunt op te dringen.
No way! Hij ligt bij mij op de sofa en het draait om hem. Bij de analyse wordt duidelijk dat jeugdtrauma’s, frustraties, onmacht en onzekerheid een belangrijke stempel drukken op wie hij is en wat hij doet. Het is prachtig werk als coach om te zien dat deze manager frisse nieuwe inzichten krijgt en zelf de problemen kan oplossen die eerder speelden. Met wat reputatiemanagement is zijn imago bij zijn medewerkers zelfs beter dan voorheen. En dat neemt hij ook nog eens mee naar huis, waar hij zonder frustraties lekker gek met zijn kinderen kan doen. En ook meer aandacht heeft voor zijn vrouw.

Warme groet,

Marc 

Marc Faber over Marc Faber
“Sinds 1965 kan ik de wereld en haar bewoners met mijn eigen zintuigen waarnemen. Als klein kind begreep ik vaak niet waarom mensen bepaalde dingen zeiden en deden. En dat intrigeert me nu nog steeds. Ik begeleid kernkrachtige transformaties van mensen (Humanalytics) en organisaties (Biznalytics).

Wanneer we de gedachte hadden om op vakantie gaan, vroeg de ex van mijn lief. “Hoe bedoel je?””Nou ik wil boeken, maar ik weet niet wanneer jullie gaan.” Dat weten wij ook niet, moet je het nu weten dan? “Ja, want ik wil boeken, maar als jullie al gaan kan ik niet, want we moeten de vakantie verdelen in verband met zoonlief. Of dacht je dat ik zes weken vrij kon nemen?” “Nou, ik sta niet elke dag stil bij jouw vakantie. Eigenlijk.”

Elk jaar is onze gezinsvakantie een uitdaging. Heb jij daar ook last van, Marc? Het juk van het samengestelde gezin?

Telefoon

Sinds haar telefoontje ben ik op zoek naar de ideale vakantiebestemming. Maar niets voldoet. Eigenlijk heb ik ook al geen zin meer. Waar we ook heen gaan, de ex van mijn lief gaat mee. Niet fysiek, maar daarom niet minder aanwezig. Zodra we in de auto zitten begint het al. Telefoon! En vervolgens belt ze elke dag wel een keertje. Minimaal. We zijn de straat nog niet uit of het eerste belletje met een vraag over voldoende kleding of dat we zijn schoenen wel goed gestrikt hebben (of iets van dien aard) komt al binnen. Er was zelfs een jaar dat ze opeens in de kamer van onze vakantiewoning stond. Even checken of het allemaal wel goed ging, zo zonder haar. Sindsdien ligt onze vakantiebestemming in ieder geval voorbij de landsgrenzen.

Huilen en smijten

Waarom ik het pik? Omdat het voor de kids al moeilijk genoeg is en ik het bovendien nooit ga winnen. Niet zolang lief niet van zijn schuldgevoel af is, zij daar handig gebruik van maakt met haar ik-maak-wel-voorgoed-deel-uit-van-je-leven-ja!-opdringerigheid en ik ook weiger om nog een stap te zetten. Ik heb het geprobeerd hoor. Gesprekje hier, nog eens over praten daar. Tot huilen en smijten aan toe. Maar ze blijft haar plaats, als moeder van zijn kind, in ons leven opeisen. Het gaat dus niet om de plaats van haar kind, die is allang gezekerd. Het gaat om de plaats die ze voorzichzelf heeft bedacht. Het heeft allemaal geen zin om me daar nog druk om te maken. Of denk jij van wel? Zij krijgt van lief vaak het begrip en ik de boze woorden. Ik sta nu eenmaal dichterbij en kan wel wat hebben.

Mannen voor thuis op vakantie

Maar goed, als het zo ligt, ben ik de lulligste niet. Ik zie nog wel een oplossing. Ik wil nog één investering doen, het nog één keer proberen. Dus zit ik nu wat te klikken op sites van reisorganisaties. Ik zoek iets ver weg, iets buiten bereik van welk mobiele netwerk dan ook, en, oh, er moeten wel veel mannen zijn. Leuke mannen. Mannen waarvan je zegt, die ga ik eens fijn mee naar huis nemen na deze vakantie. Mannen die van invloed zijn op de hormonen van de vrouw. Zo’n vent waarvan je denkt: ‘Nou, als het dan toch moet, dan zou ik hier wel een nieuw samengesteld gezin mee willen vormen. Mocht jij zo’n adres weten, Marc, laat het dan weten. Ik reserveer gelijk. Voor de ex van mijn lief.

Kunnen wij eindelijk eens ongestoord op vakantie.

Groet, Bo

Hai Bo,
Heerlijk om nu al met de vakantie bezig te zijn. Bladerend door de vakantiegidsen of met de laptop op schoot surfend over het internet. Bij elke foto van een zwembad roepen de kinderen: “Ja, daar wil ik heen!” De omgevouwen hoekjes in de vakantiebrochures zijn niet meer te tellen en de map favorieten op de laptop puilt uit. Er is teveel keuze! Hoe komen we daar nu uit met elkaar?
Dat laatste is belangrijk Bo. Er met elkaar uitkomen. Ik snap dat dat natuurlijk een hele uitdaging is, zeker in situaties met gezinnen die zijn samengesteld uit twee andere gezinnen. Ik heb zelf ook in zo’n situatie gezeten, als kind wel te verstaan. Ik leefde samen met mijn zusje bij mijn moeder en af en toe waren we een weekendje bij mijn vader. Dat werd al snel anders toen mijn moeder hertrouwde. Ik kreeg een nieuwe vader, zeg maar een soort omgekeerde geboorte. Ik kreeg daar ook nog eens 3 stiefbroers en 2 stiefzusters bij cadeau. Je kunt misschien al raden wat er met de vakantie gebeurde. Die was bijna niet meer te regelen! En toch kwamen mijn ouders – ik beschouwde mijn stiefvader ‘gewoon’ als mijn vader – er altijd wel uit.

Spel   

Bo, het is goed om eens inzichtelijk te maken hoe de relaties tussen de betrokken personen nou precies lopen. Teken op een papiertje wat poppetjes en lijntjes, of nog leuker is het om het ‘spel’ te spelen met een paar poppen en draadjes wol voor de verbindingen tussen de personen. Er zijn twee vrouwen in het spel, jij en de ex van jouw lief. Er zijn ook twee mannen in het spel, jouw lief en ook zoonlief. En van deze vier gaat alleen de zoon 2x op vakantie. De sleutel ligt dus bij de zoon. Hebben jullie wel eens aan hem voorgelegd wat hij zelf wil? Speel het spel eens met zoonlief en kijk eens met wat voor spelregels hij komt.

Kind van de rekening   

Vaak wordt er een strijd tussen de volwassenen gestreden. Wie kan er het langst zijn poot stijf houden? Hoe kan ik de ander het meeste dwars zitten? Wie is het meest vasthoudend? Wiens jaloezie-elastiek is het meest rekbaar? En dat allemaal over de rug van de kinderen, in jouw geval zoonlief. En wie wordt er het kind van de rekening?
“En Pierre, wat wint onze kandidate bij het juiste antwoord?” “Ja-ha-ha mevrouw! U wint een onvergetelijke volledig verzorgde zonvakantie naarrrrr… het tropische oord Ibiza! Laat u van top tot teen verwennen. Ontspannen massages, sauna, met champagne in het bubbelbad, en u wordt geëscorteerd door uw persoonlijke zeer aantrekkelijke gigolo! Eh…piccolo.”

Modderpoel bij het zwembad   

Het wordt tijd voor kiesrecht voor kinderen! Niet om de Tweede Kamer of de Gemeenteraad te plezieren, want daarvoor moet je verstand hebben van… eh… Nou ja, niet dat dus, maar het vakantiekiesrecht. Zoonlief heeft net zo goed een stem in de vakantieplanning. Hij wil het liefst 2 gave vakanties ervaren. Is het voor hem belangrijk dat hij dagelijks zijn moeder spreekt? Maak daarover heldere afspraken. Met elkaar. Het klinkt cliché, maar als hij het naar zijn zin heeft, dan hebben de ouders het ook naar hun zin. Het wordt misschien wat precair als hij kiest voor een gelijktijdige vakantie. Jij met lief aan de ene kant van de camping, de ex van je lief aan de andere kant van de camping. Bellen is dan niet meer nodig. Zoonlief kan even langs moeder om zijn veters te laten strikken of om schone kleding te halen. Het schuldgevoel van je lief wordt niet aangeroerd. Misschien zijn er wel campings waar ze naast animatie ook mediation bieden en een modderpoel bij het zwembad hebben.

Of had je net het goede antwoord gegeven? Dan ligt er een ticket naar Ibiza voor je klaar!

Warme vakantiegroet,
Marc

Marc Faber over Marc Faber
“Sinds 1965 kan ik de wereld en haar bewoners met mijn eigen zintuigen waarnemen. Als klein kind begreep ik vaak niet waarom mensen bepaalde dingen zeiden en deden. En dat intrigeert me nu nog steeds. Ik begeleid kernkrachtige transformaties van mensen (Humanalytics) en organisaties (Biznalytics).