Ik zit in de trein van Gouda naar Amsterdam. Het is 7 uur ’s avonds. Bij een van de Amsterdamse stations dromt een groep vrouwen de trein in, bepakt en bezakt  met enorme plastic tassen. In no time is het middenpad hierdoor bijna volledig versperd. De stemming is opperbest. Ze hebben kennelijk een heerlijke dag gehad.

Gesprek 
Naast mij zijgt een oudere vrouw zuchtend op de bank neer terwijl een jongere vrouw, kennelijk haar schoondochter, tegenover ons plaatsneemt. Ze bespreken uitgebreid hun aankopen, van babysokjes tot een vloerwisser, en zo voordelig…!

Klachten
Dan begint de oudere vrouw te klagen: over haar zere handen, want die tassen waren zo zwaar. En over haar zere voeten, want ze had toch wel erg veel moeten lopen. En tot overmaat van ramp had haar man ook nog gebeld: ‘hoe laat ze nou gingen eten?’ “En ik had nog wel alles klaar gezet voor hem, zodat hij het alleen maar hoefde op te zetten, maar dat doet hij niet. Hij wacht gewoon tot ik thuis kom.”
Ik suggereer haar om maar even langs de Chinees te gaan. Maar “dat moet hij ook niet, hij wil gewoon ’s avonds een warme maaltijd krijgen.” Reactie van de schoondochter: ” Dan heb ik je zoon toch beter opgevoed, die wacht me op met een warme hap!” Typisch een gevalletje ‘generatiekloof’.

Opvoeden
Bij Centraal stap ik uit en ga naar huis. Mijn lief is de deur uit, naar zijn favoriete clubje. Hij heeft zelf zijn eten klaargemaakt, afgewassen en de vuilnisbak aan de straat gezet. Helaas was de achterdeur niet op slot en een gaspit brandde ook nog. Tòch nog wat op te voeden….

Het is 29 december, 12.30 uur. Het vriest lekker. Ik kom net terug van boodschappen doen. De voedselvoorraad moest nodig aangevuld worden na de feestdagen. Ook maar wat diepvriesartikelen gekocht voor de komende tijd. Mijn man zit achter de computer.
Op het moment dat ik de deur dicht doe valt de stroom uit. Lichte paniek. Allereerst denk je aan kortsluiting, maar al gauw komen we er achter dat in het hele huis de stroom is uitgevallen. Even wachten maar. Als er na enige tijd nog steeds geen stroom is hoos ik alle diepvriesproducten en andere bederfelijke waar in tassen en zet die in de tuin. Daar vriest het tenminste.

Calamiteit?
De Gemeente zegt altijd: “Bij calamiteiten op de plaatselijke T.V.-zender kijken.” Maar de T.V. doet het niet. De radio doet het niet. De telefoon doet het niet. Dan maar de mobiel. Helaas, ook daar een bericht dat “verbinding maken op dit moment niet mogelijk is.” Er komen buren aan de deur om te vragen of wij ook geen stroom hebben. Afwachten dus maar.

Vragen
We hebben nu des te meer te doen met al die mensen in Amerika, die door sneeuw en ijs getroffen soms dagen lang zonder stroom zitten. Hoe blijf je warm? Waar kook je op? Wij hebben gelukkig nog gas, maar dat hebben veel mensen in ons land ook al niet meer.
Na een uur, ja hoor, daar gaat plotseling de computer weer aan. Storing voorbij. Nu maar even op de lokale zender kijken of luisteren wat er aan de hand was. Helaas, geen enkel bericht.
Zo tasten we dus nog steeds in het duister….

Heb jij ook zo de p….in als je een bekeuring krijgt? Wie niet, zal je zeggen. Voor jouw gevoel is het toch altijd onterecht. Je reed maar enkele kilometers te hard. Je parkeerde op een plek waar je niemand in de weg stond, maar je vergat het verbodsbord maar even. Je reed toevallig met je fiets aan de linker kant van de weg. Of, zoals ik, je fietste een stukje de binnenstad in, waar het voetgangersgebied al was begonnen.

Argumenten
Ja, en dan ga je in discussie met die “vriendelijke” agent, die jou nu net eruit pikte. Terwijl er hordes andere fietsers daar heen en weer rijden, begint jouw agent rustig een bon uit te schrijven, dus dankzij jouw ellende hebben de anderen geluk. Dat voelt dan wel als een extra straf: waarom juist jij? Maar ja, tenslotte moet er een quotum gehaald worden…..

Wensen
Wat zou het heerlijk zijn als de wetgever eens wat meer naar de (ongehoorzame) burgers zou luisteren. Waarom niet op stukken weg, waar iedereen te hard rijdt, de snelheidslimiet wat verhoogd? Waarom het fietspad links van de weg niet een beetje verbreed met een streep in het midden, zodat de hordes scholieren die de verkeerde kant op fietsen, geen gevaar opleveren voor anderen, die hen tegemoet komen? Waarom op de drukke dagen voor Kerst niet wat soepeler omgaan met zwaarbeladen fietsers in de binnenstad?

Ach, deze vrome wensen zullen wel altijd wensen blijven, ook in het nieuwe jaar. Toch maar beter opletten want er zijn leukere dingen om je geld aan uit te geven (zie manOman).
Ik wens jullie een gehoorzaam en daardoor goedkoop 2009.