‘Mannen komen van Mars, Vrouwen komen van Venus’, de theatervoorstelling waarmee Huub Stapel al maanden volle zalen trekt, was ook gisteravond in Amstelveen een daverend succes. De bekende voorbeelden uit het boek van John Gray passeerden alle de revue en leverden de acteur bijna continue lachsalvo’s op. manOman pikte er de hoofdregels uit voor een goede relatie.
Man en vrouw zijn verschillend
Waar mannen te vergelijken zijn met een doelgerichte dolfijn die alles doet voor een visje (lees: beloning), zijn vrouwen te vergelijken met een tuin. Onderhoud en aandacht, elke dag, zorgen ervoor dat zij floreert. Interessante informatie voor de mannen: vrouwen willen elke dag geknuffeld worden, niet één keer per maand, en: knuffelen is niet hetzelfde als sex! Waarover later meer…
Vertrouwen en goedkeuring vs. aandacht en begrip
Mannen willen dus beloning in de vorm van complimenten: vertrouwen (dat hij iets zelf tot een goed einde kan brengen) en goedkeuring. Prijs die man van je dus de hemel in, ga ‘over the top’, zeg ‘Goh, wat kun jij dat toch goed’, als hij staat te stofzuigen, ‘het tapijt lijkt wel als nieuw!’, in plaats van ‘neem je de hoekjes ook even mee?’ Dat is wat mannen willen. Voor je het weet doet hij de eerste verdieping er nog even achteraan!
Mannen kunnen successen behalen – ook in bed – door een vrouw begrip te tonen voor haar emoties. Hoe tegennatuurlijk je het ook vindt, geef haar niet wat jij nodig hebt (vertrouwen en goedkeuring) maar wat zij nodig heeft (aandacht en begrip). Zeg: ‘ja, ik begrijp dat je moe bent als je de hele dag met de kinderen hebt gezeten en het huishouden hebt gedaan.’ Heren, neem van Huub Stapel aan, dit is wat vrouwen willen! Zulke opmerkingen hebben voor haar de waarde van een compliment. En zijn van regelrechte invloed op je sexleven!
Eén file per stuk, of alle files tegelijk open
De vrouwen werd ook een spiegel voorgehouden. Mannen behandelen één file tegelijk. Eerst concentreren ze zich op de rol van Prins op het witte paard. Als ze de buit (jou) binnen hebben, gaat de file dicht, alles is geregeld, en storten ze zich op de volgende file: Werk en inkomen.
Vrouwen krijgen dan vaak het gevoel dat hij niet meer om haar geeft, omdat hij het niet meer laat blijken. De bloemen blijven achterwege, de knuffels ook, en wat doet zij? Zij vraagt: ‘Houd je nog wel van me?’ Zijn antwoord: ‘Natuurlijk, anders zat ik hier toch niet?’ Vrouwen, deal ermee, dit is hoe hij het doet. Bedelen heeft geen zin. Hij raakt van dit soort vragen gewoon volledig van de leg (want je geeft hem geen vertrouwen).
Man is soldeerbout, vrouw is oven
Zoals gezegd, knuffelen is dus niet hetzelfde als sex. Stapel illustreerde dit plastisch met de vergelijking van de soldeerbout en de oven. Een soldeerbout (de man) is in 2, 3 minuten op temperatuur, een oven (de vrouw) doet er minstens 10x zo lang over. Niets aan te doen, accepteer het, de beloning zal het waard zijn.
De moraal van dit verhaal: leef je in in de belevings- en gedachtenwereld van je partner. Accepteer dat hij of zij niet door dezelfde dingen gemotiveerd wordt als jij en communiceer met elkaar. Niets is zo triest als partners die de gesprekken met elkaar in hun eigen hoofd voeren en hun gedachten niet hardop naar de ander uitspreken…
Ook het Hesalite acrylglas dat zo geschikt bleek voor ruimtereizen is aanwezig. Het horloge is op de achterzijde genummerd, en bevat de woorden ‘The First Watch Worn on the Moon’, ‘July 21, 1969’ en wordt geleverd in een prachtige houten doos met een los zilveren herdenkingsmedaillon, waarop staat ‘The Eagle has Landed’. Op de wijzerplaat van alle modellen staat onder de woorden Omega Speedmaster Professional de aanduiding 02:56 GMT, de exacte tijd dat Neil Armstrong zijn ‘one small step’ op de maan maakte.
Waarop ben jij trots?
‘Bekend zijn maakt je hele leven gecompliceerder. Maar inmiddels zijn we er aardig aan gewend. Gelukkig is het hier ook niet zo erg als in bijvoorbeeld Engeland. Het voordeel bij ons is, dat wij elkaar hierin begrijpen. Maar samen voelen we ons wel eens ‘aangeschoten wild’. Als ze mij niet herkennen, herkennen ze Isa wel. Vooral toen we trouwden in Venetië was het even lastig. We wilden het graag geheim houden, maar het tijdschrift Privé was erachter gekomen. Uiteindelijk leverde dat wel weer mooie foto’s op. Zo heeft elk nadeel zijn voordeel. Wat ik wel moeilijk vind, is dat alles zwart op wit wordt vastgelegd. Als Bekende Nederlander moet je overal een mening over hebben. En die heb ik wel, alleen ik ben een mens. En elk mens is altijd in ontwikkeling. Zo hebben zowel Isa als ik ooit eens gezegd dat we binnen onze relatie wel eens waren vreemdgegaan. Maar dat is 14 jaar geleden. Nu doen we dat niet meer, maar ik moet me er nog altijd over verantwoorden.’
‘Ik ben er trots op dat Isa en ik onze relatie telkens weer op het spel zetten. Het komt toch wel eens per jaar voor dat een van ons tegen de ander zegt: ‘Nu vind ik het echt niet leuk meer.’ Dat is ontzettend eng, maar ik ben er zo blij mee dat we onze relatie allebei belangrijk genoeg vinden, om het eerlijk te zeggen als we ons niet meer lekker voelen. Ik ben iemand die vroeger erg depressief was, en als ze daar genoeg van had, zei ze het. Of als een van ons vindt dat we langs elkaar heen leven met onze drukke schema’s. Meestal betekent dat dat een van ons tweeën moet veranderen. Dan praten we daarover en zoeken we een oplossing.’
‘Ik scheur wel eens iets uit een blad, waarmee ik Isa dan later verras. Zo had ik bijvoorbeeld tijdens onze gezinsvakantie naar New York voor haar een massage geboekt, en heb ik de kinderen mee de stad in genomen. Dat vond ze zo leuk, dat ik de moeite had genomen om iets voor haar te bedenken. Maar ik ben minder romantisch dan vroeger. Dat komt toch ook doordat er nu kinderen zijn. Maar dan is het juist wel heel erg nodig. Dan ben ik bijvoorbeeld thuis chagrijnig en bij de bakker doe ik ontzettend leuk. Hoe verder ik van iemand af sta, hoe makkelijker ik het vind om aardig te zijn. Dat wil ik graag omdraaien. Maar tijdens onze huwelijksreis in Venetië hebben we wel een heel bijzonder ritueel gedaan. “We trouwden omdat we graag kinderen wilden. En ik vond dat we dan ook moesten trouwen. Raar eigenlijk, want ik vind het huwelijk niet zo’n bijzonder instituut. Maar met kinderen vond ik het wel erg kloppen. En daar wilde ik iets romantisch van maken. Dat vond ik bij Isa passen. Toevallig moest Isa in Venetië net weer aan een nieuwe pil-strip beginnen. Toen dachten we, we stoppen met de pil en we doen er iets bijzonders mee. Op allerlei mooie plekken in Venetië hebben we toen een pil uit de strip in het water gegooid en een wens gedaan. ‘Ik hoop dat je gezond bent’, ‘Ik hoop dat je humor hebt’, ‘Ik hoop dat je lief bent’, dat soort dingen. Ja, ik ben wel van de rituelen. Een jaar later werd onze zoon Merlijn geboren.’
