Het zal je maar overkomen. Hoe vaak denk je dat niet als je één of andere ramp voorbij ziet komen in het journaal. Je kinderen onvindbaar, je huis in de brand, je man en kinderen van een berg af zien storten. Of je borsten verliezen. Of preciezer: je borsten preventief laten amputeren omdat je een heel hoge kans hebt om borstkanker te ontwikkelen. Omdat het in je genen zit. Angelina Jolie koos ervoor, en werd daarmee voor mij de enige echte actieheld die Hollywood rijk is.
Inspiratie
Ook ik heb gedacht: het zal je maar overkomen. Niet alleen toen ik dit nieuws las, maar al eens eerder. En mensen zullen het van mij ook wel eens gedacht hebben, want ik heb óók niet alleen maar leuke dingen meegemaakt. Het mooie van dit soort shockerende gebeurtenissen is dat je er als toeschouwer zo ontzettend veel moed en hoop van kunt krijgen. Het troost en sterkt mensen als ze kunnen zeggen: maar zij is er ook doorheengekomen, of, ik ben niet de enige. De mogelijkheid te relativeren, inspireert enorm. Dat we dat als mensen voor elkaar kunnen doen, dan moet er misschien maar een beetje geleden worden…
Borsten maken de vrouw
En dan zijn het nu dus de borsten van Angelina Jolie. Een vrouw die haar carrière dankt aan haar pronte lichaamsdelen, want toen zij Tomb Raider speelde, was dit toch een game-figuurtje dat vooral zo leuk was omdat ze een grote borstomvang had. Elke vrouw zal zich kunnen voorstellen (of misschien toch niet helemaal) hoe het moet zijn om die onlosmakelijk aan je lichaam verbonden onderdelen te moeten missen. Ik zou er niet aan moeten denken. Je denkt direct aan je vrouwelijkheid, de jurkjes, je trots, dát wat je van een man onderscheidt. Over mannen gesproken: je denkt misschien ook, zal hij dan nog wel van me houden?
Sterke vrouw
Maar dankzij haar openhartige brief in de New York Times waarin Jolie betoogde dat ze zich juist niet minder vrouw voelde, maar meer, kunnen we al die twijfels laten varen. Ze was juist trots, omdat ze een stoere, zelfstandige en liefdevolle beslissing had genomen ten opzichte van haar eigen leven en dat van haar kinderen. En dat van haar man – wat is hij toch super die Brad Pitt – die haar in alle fasen van het proces volledig had gesteund.
Fantastisch! Laten we hoop en kracht putten uit dit soort vrouwen (en hun mannen), die hun bekendheid aanwenden om te laten zien waar het echt om draait in het leven. En laten we hopen dat er ooit een manier wordt gevonden om kanker te bestrijden, zodat deze ingrijpende beslissingen niet meer nodig zijn.
