Niemand wil het, toch gebeurt het maar al te vaak. Wat doe je wanneer het jou overkomt? Of wanneer je betrapt wordt? Elke week zetten we in Man vs Vrouw hem tegenover haar met een stelling. Deze week: Wat te doen bij ontrouw.

VOLGENS HAAR
Ontrouw is typisch zo’n gevalletje waarbij hoofd en hart het vertikken om samen te werken. Rationeel krijg je het nog wel verwerkt, want ach, het was maar één keer. Je was dronken, je relatie zit in het slop, je verveelde je, bent verliefd, hij/zij deed het ook, zo ben je nu eenmaal, de hele wereld doet het, wat maakt het uit of de aller, aller, aller ergste: ‘het was sterker dan ik.’ Ja, dank je de koekoek. Allemaal goed en wel, maar het gevoel dan? Want zelfs al ben je de bedrieger, dan nog doet het iets negatiefs met je vertrouwen in de menselijke liefde. Zelfs wanneer je met je partner afspraken maakt dat vrijen met een ander best mag, het verbreken van de onuitgesproken intimiteitscode blijkt, wanneer het je treft, nog niet zo simpel.

Gevoelens
Het ergste dat je kan overkomen bij ontrouw is dat jij, als bedrogene, ‘the last to know’ bent. Voor mijn partners gold op straffe van huisuitzetting: de leugen is erger dan de daad. Geen schijnveiligheid graag. Vriendin X heeft af en toe een avontuurtje. Haar lovers zijn meestal al bezet. Zij niet, dus treft haar geen verantwoordelijkheid, vindt ze. Beetje jammer, dat gebrek aan ‘sisterhood’. En hoe zit zo’n man dan ’s avonds thuis boven de macaroni, vraag ik me af. ‘Smaakt het, schat?’ ‘Nee, eigenlijk niet meer, maar ik heb een snelle snack voor tijdens mijn lunchpauze, ze heet X, kun je daar wat mee?’ Nee, natuurlijk kan ze daar niets mee. Het heeft ook helemaal geen zin om overspannen naar ontrouw te vragen. ‘Ontkennen tot in de rechtbank,’ zou Clinton zeggen.

Erkenning
Ontrouw naar de ander is ook altijd een beetje ontrouw naar jezelf. Wanneer the thrill is gezakt, de vlinders zijn vertrokken of de alcohol uitgewerkt, weet je best dat er iets anders aan de hand is en dat je het  jezelf weer knap lastig hebt gemaakt met  je gevoos. Misschien geldt dit voor mannen minder, maar vrouwen verwachten al snel iets terug voor de intimiteit die ze deelden. Er zullen vrouwen zijn die enkel je creditcard gaan claimen. Maar de meeste vrouwen verwachten iets in de vorm van erkenning. Briefjes, telefoontjes, de kerstdagen…Dat hij af en toe nog iets van warme gevoelens laat doorschemeren dat het stiekeme verbond bevestigt. En dat is nu net wat zij wel op haar buik kan schrijven. Ik zei het al. Hoofd en hart gaan bij ontrouw slecht samen. U bent gewaarschuwd.

VOLGENS HEM
Wat te doen bij ontrouw? Dat hangt natuurlijk af vanuit welk oogpunt deze vraagstelling wordt gehanteerd. De ontrouwpleger zou meteen naar zijn of haar partner toe moeten rennen en de ontrouw moeten bekennen. Dit is wel heel utopisch, ik weet het, maar ik gebruikte ook het woord ‘zou’. Omdat de ‘volgens haar’ hierboven toch een beetje vanuit de female point of view is geschreven, zal ik hier een mening vanuit mijn mannelijk oogpunt geven, zonder dat daar ook maar enig recht aan mag worden ontleend, natuurlijk.

Soap
Een ontrouwe partner is mij wel eens overkomen, lang geleden. Nu was de relatie ook in een dermate diep dal geraakt dat waarschijnlijk de grootste sukkel mijn toenmalige vriendin daar uit had mogen trekken, maar dat maakt natuurlijk niet recht wat krom is. Er was geen drank in het spel, het was geen foutje en geen zwak moment. Ik zag het twee weken van tevoren aankomen en ik kon er niets meer aan doen. Ik voelde het wel, maar kon het niet bewijzen. Deze hele soap eindigde in een heuse ‘betrapping’. Hij lag nog een sigaretje te roken in mijn bed toen ik de slaapkamerdeur open rukte. Onze relatie -of wat daar nog van over was- heeft dit natuurlijk niet overleefd en dat was maar goed ook.

Geen kans
Volgens mij overleeft uiteindelijk geen enkele relatie ontrouw in welke vorm dan ook. Ontrouw heeft altijd een oorzaak. Vaak reddeloze ontevredenheid, verveling in hoge mate of een andere reden van die strekking. Partners die lang genoeg bij elkaar zijn moeten dat op tijd signaleren en uit de wereld helpen voordat de vrijgezelle buurman de champagne koud zet. En als er toch daadwerkelijk ontrouw is? Dan is de vredespijp begraven en is er volgens mij geen redding mogelijk. Een hernieuwde poging strandt te vaak door gebrek aan vertrouwen. Dan zal je je uiteindelijk toch moeten redden met die ene buurman, die, nadat de spanning er af is, het vaak niet haalt bij je oude partner.

Ik had er laatst een interessante discussie over. Kunnen mannen en vrouwen vrienden zijn? Gewoon vrienden. Niet vrienden met wat extra.

Niet partners en vrienden. Niet het homovriendje waar zij mee gaat shoppen. Of die stoere vriendin van zijn beste vriend, waar hij in de kroeg ook wel gezellig mee kan praten. Nee. Gewoon. Vrienden. Die ene die je belt bij liefdesverdriet. Bij familieproblemen. Als het regent of als je teennagel is ingegroeid.
Onze conclusie: dat gaat dus niet, enzo. Mannen en vrouwen zijn gewoon gemaakt om elkaar te begeren, ter wille van de voortplanting en de overleving van de soort, survival of the fittest, en gewoon omdat dat lekker is. Dus.

Oogbeweging
Eerst en allereerst kijkt een man bij een eerste ontmoeting met een vrouw naar haar borsten. En geloof me, dat blijft zo, is wetenschappelijk bewezen. Met zo’n bril die oogbewegingen meet. U kent het vast van de TV. En jullie, dan, dames, niet zo verwijtend het hoofd schudden. Jullie zijn geen haar beter. Volgens de mensen die het kunnen weten, kijken jullie eerst en vooral naar de grootte van zijn auto. Da’s allemaal biologie hoor, Darwin enzo. Vroeger, toen we nog met knuppels in veel te ruim vallende mammoetvelletjes rondliepen, waren vrouwen al op zoek naar ruimte voor hun schoenencollectie èn een man die voor ze kon zorgen, terwijl mannen stoer en strijdlustig naar buiten liepen met hun knuppels en speren, zich achter het eerste het beste hunebed verschansten met een biertje en de afstandsbediening om te praten over voetbal en vrouwen en hun borsten.

Levensbeschouwing
Zulke levensbeschouwingen gaan niet samen. Het mannenbrein en het vrouwenbrein zijn niet op elkaar afgestemd. Ooit een man en een vrouw met elkaar horen praten? Nee, ik bedoel, ooit een man en een vrouw met elkaar horen praten in een situatie waarin de man de vrouw niet aan het versieren was? Ja? Nou, dat bedoel ik dus. Negen van de tien conversaties tussen een man en een vrouw gaan in dat geval als volgt: Vrouw: wat een troep is het in de keuken. Man: Hmm-m. Vrouw: Alsof er een bom ontploft is.
Man: Hmm-m. Vrouw: Zo kan ik niet leven! Ik ben zo ongelukkig. En kijk nou. Die koelkast!
Man: Oh ja, kun je een biertje voor me meenemen?

Mannen en vrouwen kunnen geen vrienden zijn, want we begrijpen elkaar gewoon niet. En het enige moment waarop we willen doen alsof we tóch willen weten wat de ander beweegt, is als we begerig zijn. Of als ze weigert bier mee te nemen.