Ik hoorde laatst iemand zeggen dat de wet op privacy in Nederland een beetje aan het doorslaan is.
Feitelijk onjuist, want zo’n wet bestaat helemaal niet. In Nederland zijn er diverse wetten die elk een klein deel van onze privacy moeten regelen.

Claim
Maar ik ga natuurlijk niet moeilijk doen over een bepaalde benaming als ik weet wat de persoon bedoelt.
In dit geval had het betrekking op een claim die een voortvluchtige vrouwenhandelaar heeft neergelegd naar aanleiding van een openbaar gemaakte trouwfoto. Grote foei! Dat de boef diverse vrouwen openbaar had neergezet doet er even niet toe. Dat mag ook niet van de wet, maar gelukkig zijn slachtoffers van vrouwenhandel doorgaans wat bang gemaakt en getuigen ze niet zo snel. Ontsnappen mag trouwens wel. Maar dan heb ik het weer over de crimineel. Bellen vanuit je schuilplaats en verder gaan met criminele praktijken mag ook. Zolang je maar zorgt dat er niets bewezen wordt. En die foto was toch echt bewezen. Voorpagina groot.

In diezelfde week kwamen er ook nog eens vingerafdrukken overheen. Vinden veel mensen ook niet leuk. Behalve als het gaat om vingerafdrukken van een voortvluchtige dan, maar ja, die was al gevlogen. Vingerafdrukken van gewone mensen in het paspoort én in een databank daar houden we niet zo van.

Seksslavin
Ik houd er wel van en de zorg op misbruik vind ik overdreven. Want sinds wanneer werkt het systeem van de overheid nu helemaal? De enige die ooit naar de chip met mijn vingerafdrukken in mijn paspoort gaat kijken ben ik waarschijnlijk zelf. Die database werkt nog helemaal niet en als hij wel werkt zal er wel weer iets anders misgaan. Dat ik ten onrechte word opgepakt omdat mijn vingerafdrukken op die van een vrouwenhandelaar of zijn slachtoffers lijken, daar ben ik ook niet bang voor. Er worden namelijk minimaal vier afdrukken opgeslagen. Dat is best moeilijk frauderen. Want wie zit er nu te wachten op een wat oudere, onder valse voorwendselen gelokte en onder dwang vastgehouden seksslaving met maar één hand? 

Als er één onderzoek is waarvoor ze geen bekenden van mij om hun mening hebben gevraagd, is het wel dat onderzoek waarbij Nederlandse mannen uit de bus komen als slechtste bedpartners in de wereld. Of nou ja, de slechtste. Dat zijn natuurlijk de Duitsers. Die schijnen te stinken.

Lui
Maar wij Nederlanders zijn achter de luie Engelsen en de snelle Zweden een goede vierde. Wij zijn te dominant. Da’s best grappig. Nederlandse mannen te dominant. Het geeft alleen maar weer aan dat vrouwen het ook allemaal niet weten. Kunnen ze ook niet helpen. Het zijn de genen. Genen die hen vertellen dat wat er ook gebeurt, de man een veeg uit de pan moet hebben. Geen mogelijkheid wordt onbenut gelaten om te laten zien wat voor saaie doetjes Nederlandse mannen zijn. En in bed ineens te dominant.

Sweet love
Ik zie het al voor me. Meneer en mevrouw spoeden zich naar boven voor wat echtelijk vertier. Mevrouw wil sweet love. Meneer ook. Maar eerst de sokken keurig uit. Alvast een doekje klaar leggen voor daarna. Mag hij allemaal doen. En dat doet hij ook, voor zijn meesteresje. En die geitenwollen sok, die man die op zaterdag de auto wast en de heg scheert, die man die wegzapt bij voetbal om mee te kijken met Greys Anatomy, ja, die man zou zich in de slaapkamer en masse ontpoppen als dictatortje. Hahaha.

Dominante mannen

Hebt u in de gemiddelde winkelstraat in de gemiddelde provinciestad al eens om u heen gekeken? Ik bedoel maar. Nee, dan dat onderzoek over carrièrevrouwen. Mannen denken en masse dat die beter in bed zijn dan huisvrouwen. Helemaal mee eens. Ik denk dat ook. Ik weet het niet zeker hoor. Ik moet namelijk een beetje uitkijken dat ik u niet mijn wil op leg. Wie weet leest mijn vrouw mee. En die sekst niet met dominante mannen.

Zij doet de badkamerdeur angstvallig op slot want niets zo oncharmant als een vrouw die zich in maskers, crémes en haarverf hult. Hij kan er letterlijk niet mee zitten hoe we hem zien en laat zelfs de wc-deur wagenwijd open. Maar is dat nu wel zo? Wekelijks zetten we hem tegenover haar met een stelling. Deze week: Badkamergeheimen.

VOLGENS HAAR
En daar sta ik dan. Mezelf hijsend in een te kleine panty, mijn haar nog niet gedaan en zonder make-up. Mijn string en bh zijn best een setje, ergens, met iets, maar nu even niet. Net wanneer ik met moeite probeer het kruis van dat transparante onding – waar liggen mijn hold-ups – hoger op te trekken dan kniehoogte komt hij binnen. Altijd! En dat voelt zó lullig. Want straks, op het feest zijn natuurlijk legio dames die strak in de lak zó zijn netvlies op voorbij koketteren. Nee dan ik, hoe ik er nu bij sta. Dat ziet er toch niet uit!

Knutselen
Echt heel naar vind ik het wanneer hij me ziet terwijl ik op mijn onmogelijkst ben. Qua uiterlijk dan. Zo half in de steigers in de badkamer voelt bloter en kwetsbaarder dan het blootste bloot. Want ik was net op weg iets moois in elkaar te knutselen. Ik had me verheugd op zijn goedkeurende blik over het eindresultaat. Er is niets intiems aan het ‘ach schat, wat maakt dat nou uit. Laat mij er ook even bij, wil je. Ik vind je zo toch ook mooi,’ terwijl ik een shocking entrance had bedacht. Ik wil ook mooi zijn voor hem. Niet alleen voor de buitenwacht.

Grof onderhoud
Maar erger dan dat wordt het meestal niet. Want de deur van de badkamer gaat gewoon op slot wanneer het risico op onverwachte binnenlopers te hoog is. Tijdens de wekelijkse grof-onderhoudsbeurt of wanneer ik weer eens een pondje of twee ben aangekomen duld ik geen pottenkijkers in de badkamer. Ik geef nog liever mijn pincode. Scheren, harsen, peuteren, frunniken; als het aan mij ligt krijgt hij er zo min mogelijk van mee. Wat hem betreft niet. Hij benut elke kans mij met zo min mogelijk aan te zien. Het kan hem niet schelen dat ik net even de bikinilijn doe terwijl ik wederom heb moeten constateren dat cellulitis toch best moeilijk weg te krijgen is. Hij vindt het overdreven gedoe wanneer het kleine vakje in de deur rood aangeeft. Dat kan wel wezen, maar er is een verschil tussen bloot en sexy en bloot en kwetsbaar. Een vrouw hoeft niet al haar geheimen prijs te geven.

VOLGENS HEM
De metroseksuele man van tegenwoordig heeft ook zo zijn badkamergeheimen. Vroeger, in de tijd dat vader nog pijp rookte en de kinderen stil waren als hij ronkend in zijn eigen leunstoel een dutje deed, was het betrappen op het uittrekken van een neushaar toch wel het ergste dat hem kon gebeuren. Nu wordt het voor de man steeds verstandiger om de deur van de badkamer goed op slot te draaien. Voordat hij het weet, wordt hij wijdbeens boven een spiegel staande, betrapt bij het waxen van zijn bilspleet, compleet met gebleekte anus.

Verwachtingen
Laten we wel zijn, er wordt qua persoonlijke verzorging steeds meer verwacht van de moderne man. Wordt bij een niet geschoren borstkas de wenkbrauw al afkeurend omhoog getrokken, een man met haar op zijn rug wordt rechtstreeks naar de middeleeuwen afgeserveerd. Waarom wordt datgene wat eigenlijk veroorzaakt wordt door het mannelijk hormoon testosteron tegenwoordig als onverzorgd beschouwd? Is dit misschien de zoete wraak van de vrouw die vindt dat de man maar eens dezelfde lijdensweg moet gaan als de vrouw al jaren doet, gedwongen door het alom heersende schoonheidsideaal?

Geluk
Ik heb mazzel. Ik heb een vrouw die er van overtuigd is dat alle te glad uitziende mannen in reclames voor mannenverzorgingsproducten homo zijn. Ook ben ik gezegend met een slechts bescheiden begroeiing op mijn lichaam, ondanks dat de scheiding op mijn hoofd zich reeds lang geleden heeft teruggetrokken op eigen helft. Ik heb weinig redenen om de badkamerdeur op slot te doen. Ik wax niets, ik bleek niets, ik epileer niets. Toch gaat zo’n twee keer per week de deur een minuut of tien op de privéstand. Ik scheer namelijk mijn hoofd kaal. En omdat ik ook baardgroei heb, kunt u zich vast voorstellen dat ik geen zin heb om vlak na het inzepen van mijn gehele hoofd betrapt te worden. Ik zit namelijk niet te wachten op de liefkozende titel van Paulus de boskabouter.