Mannelijke bloggers opgelet! Wij zijn op zoek naar jou.
Heb je iets te melden op het gebied van man-vrouw zaken, ben je blogger of zou je dat best kunnen? Stuur ons dan nu een mail en stel je voor. Natuurlijk doe je er een blogje huisvlijt bij. Onze nieuwe collega gaat bloggen voor de rubriek ‘Man vs Vrouw’. Het betreft een functie op vrijwillige basis en is een kans voor bloggers die voor zichzelf een podium willen creëren op manOman.nl en MSN-lifestyle.
Volgens hem: Wattenstaafje
Ik ben een watje. Zo, dat is er uit. Ik accepteer een scheet onder de lakens. Ik scheer mijn oksels omdat ZIJ dat mooier vindt. Ik plas met de deur open omdat dat gezelliger is en ik kijk naar Grey’s Anatomy in plaats van Champions League.
Ik heb ook geen geheimen meer. Van de inhoud van mijn mailbox, mijn diepere gedachten over porno, tot mijn pincode en mijn wachtwoorden op internet, ze mag het weten. Aan de ene kant een verademing: geen geheimen, geen gedoe om jezelf te verbergen. Aan de andere kant: is het wel zo logisch? Stoelt totale openheid niet tenminste voor een deel op wantrouwen? Of op angst?
Watje
Mijn antwoord in een omweg. Ik ben een watje en ik was daar altijd heel trots op. Want de positieve kant van het watjes-schap is dat ik een begripvol mensch ben. Ik ben zo’n man waar je wel mee kunt praten. Ik ben zachtmoedig en zie de nuance. Ik denk mee en ik graaf. Ik luister en zoek duiding. Ik interesseer me en voel in. Maar. Ik ben dus ook een watje. Weinig mannelijks aan een man die zo meegaand is. Een man, zo zegt ons de biologie, moet soms gewoon gaan staan. En dan niet bewegen. Voor anker en geworteld.
Vloeibaar
Ik weet niet of ik ooit op mijn strepen ben gaan staan. Of ik ooit heb geroepen: nu ga je te ver. Nee, dat is niet waar, ik weet dat wel. De woorden ‘nu ga je te ver’ zijn nooit in die volgorde over mijn lippen gekomen. Is ergens ook wel logisch, want het klinkt wel heel erg jaren vijftig en des ambtenaars. De woorden en hun boodschap passen mij ook niet. Ik ben begripvol. Maar als begrip de overhand neemt, worden grenzen vloeibaar, buig je uiteindelijk met alles mee en wordt je meestal pas wakker als je al heel veel con-cessies aan je eigenlijke ik hebt gedaan.
Wattenstaafje
Als uiteindelijk elke grens vloeibaar is, ben je ongrijpbaar. Water stroomt door vingers, die nat achter blijven. Dan een handdoek en alles is vergeten. Ongrijpbaar zijn, daar doe je niemand een plezier mee. Jezelf niet, maar ook je omgeving niet. Bepaalde grenzen moeten van staal zijn. Welke, dat scheelt van persoon tot persoon. Punt is dat een man zich laat duiden door ruimte in te nemen. Door eens ‘nee’ te zeggen. Door eens iets echt wél te willen. Hoe dan ook. Hoe bang je ook bent dat de ander het niet leuk vindt, en dan misschien jou ineens niet meer leuk vindt? Maar ik moet mezelf ook niet al te veel ge-weld aan doen. Zacht wil ik blijven, maar met wat meer stevigheid. Van watje naar wattenstaafje.
Dus ik ga mijn grenzen stellen. Om te beginnen één. Ik scheer nu mijn oksels omdat IK dat mooier vind.
Wat niet weet wat niet deert
Als je het niet ziet zal het ook allemaal wel meevallen. Niet handig om dit te denken maar het werkt wel. Wat niet weet wat niet deert, zeggen we dan. Meestal linkt dit dan naar geheimen in de relationele sfeer. Andersom komt ook vaak voor. Piekeren over iets wat er niet is of naar alle waarschijnlijkheid nooit zal gebeuren. Het worden typisch vrouwelijke eigenschappen genoemd. Zou dat de reden zijn dat er nanodingetjes in cosmetica gestopt worden? Je ziet ze niet, wordt er nu even mooier van en wat niet weet wat niet deert. Zij ook blij.
Nano
Het Biomedical Sciences Institute in Noord-Ierland heeft van de Europese Unie een half miljoen dollar ontvangen om te onderzoeken of nanodeeltjes in zonnebrandmiddelen nu wel of geen hersenschade kunnen veroorzaken. Sommige mensen die ik bruingerimpeld uren in de zon zie liggen, hebben naar mijn idee ver daarvoor al een hersenbeschadiging opgelopen, maar dit terzijde. Nanodeeltjes worden op grote schaal in cosmetica gebruikt. De kleine deeltjes zouden de huid goed beschermen tegen schadelijke invloeden. Nadeel is dat de deeltjes zo nano zijn dat ze makkelijk worden ingeademd, en eenmaal binnen kunnen ze juist wel schadelijk zijn.
Witte waas
Waarom zitten die dingen er überhaupt in? Wel, in zonnebrandmiddelen bijvoorbeeld omdat ze geen witte waas achterlaten op de huid. Dat is heel fijn want dan plakt je sjaaltje niet zo op je huid. Tenminste, dat laat een 18-jarig model, dat als goed geconserveerde 40-er door moet gaan op de reclame, altijd zien. Of die sjaal een beproefde methode is om te kijken of je een nanoproduct te pakken hebt zal wel niet, maar een andere manier is er ook niet. Of er nanodeeltjes in cosmetica zitten hoeft namelijk niet op de verpakking vermeld te worden. Onder het mom van: wat niet weet wat niet deert! Zolang je haar (en make-up en crème) maar goed zit.
Man vs Vrouw: Badkamergeheimen
Zij doet de badkamerdeur angstvallig op slot want niets zo oncharmant als een vrouw die zich in maskers, crémes en haarverf hult. Hij kan er letterlijk niet mee zitten hoe we hem zien en laat zelfs de wc-deur wagenwijd open. Maar is dat nu wel zo? Wekelijks zetten we hem tegenover haar met een stelling. Deze week: Badkamergeheimen.
VOLGENS HAAR
En daar sta ik dan. Mezelf hijsend in een te kleine panty, mijn haar nog niet gedaan en zonder make-up. Mijn string en bh zijn best een setje, ergens, met iets, maar nu even niet. Net wanneer ik met moeite probeer het kruis van dat transparante onding – waar liggen mijn hold-ups – hoger op te trekken dan kniehoogte komt hij binnen. Altijd! En dat voelt zó lullig. Want straks, op het feest zijn natuurlijk legio dames die strak in de lak zó zijn netvlies op voorbij koketteren. Nee dan ik, hoe ik er nu bij sta. Dat ziet er toch niet uit!
Knutselen
Echt heel naar vind ik het wanneer hij me ziet terwijl ik op mijn onmogelijkst ben. Qua uiterlijk dan. Zo half in de steigers in de badkamer voelt bloter en kwetsbaarder dan het blootste bloot. Want ik was net op weg iets moois in elkaar te knutselen. Ik had me verheugd op zijn goedkeurende blik over het eindresultaat. Er is niets intiems aan het ‘ach schat, wat maakt dat nou uit. Laat mij er ook even bij, wil je. Ik vind je zo toch ook mooi,’ terwijl ik een shocking entrance had bedacht. Ik wil ook mooi zijn voor hem. Niet alleen voor de buitenwacht.
Grof onderhoud
Maar erger dan dat wordt het meestal niet. Want de deur van de badkamer gaat gewoon op slot wanneer het risico op onverwachte binnenlopers te hoog is. Tijdens de wekelijkse grof-onderhoudsbeurt of wanneer ik weer eens een pondje of twee ben aangekomen duld ik geen pottenkijkers in de badkamer. Ik geef nog liever mijn pincode. Scheren, harsen, peuteren, frunniken; als het aan mij ligt krijgt hij er zo min mogelijk van mee. Wat hem betreft niet. Hij benut elke kans mij met zo min mogelijk aan te zien. Het kan hem niet schelen dat ik net even de bikinilijn doe terwijl ik wederom heb moeten constateren dat cellulitis toch best moeilijk weg te krijgen is. Hij vindt het overdreven gedoe wanneer het kleine vakje in de deur rood aangeeft. Dat kan wel wezen, maar er is een verschil tussen bloot en sexy en bloot en kwetsbaar. Een vrouw hoeft niet al haar geheimen prijs te geven.
VOLGENS HEM
De metroseksuele man van tegenwoordig heeft ook zo zijn badkamergeheimen. Vroeger, in de tijd dat vader nog pijp rookte en de kinderen stil waren als hij ronkend in zijn eigen leunstoel een dutje deed, was het betrappen op het uittrekken van een neushaar toch wel het ergste dat hem kon gebeuren. Nu wordt het voor de man steeds verstandiger om de deur van de badkamer goed op slot te draaien. Voordat hij het weet, wordt hij wijdbeens boven een spiegel staande, betrapt bij het waxen van zijn bilspleet, compleet met gebleekte anus.
Verwachtingen
Laten we wel zijn, er wordt qua persoonlijke verzorging steeds meer verwacht van de moderne man. Wordt bij een niet geschoren borstkas de wenkbrauw al afkeurend omhoog getrokken, een man met haar op zijn rug wordt rechtstreeks naar de middeleeuwen afgeserveerd. Waarom wordt datgene wat eigenlijk veroorzaakt wordt door het mannelijk hormoon testosteron tegenwoordig als onverzorgd beschouwd? Is dit misschien de zoete wraak van de vrouw die vindt dat de man maar eens dezelfde lijdensweg moet gaan als de vrouw al jaren doet, gedwongen door het alom heersende schoonheidsideaal?
Geluk
Ik heb mazzel. Ik heb een vrouw die er van overtuigd is dat alle te glad uitziende mannen in reclames voor mannenverzorgingsproducten homo zijn. Ook ben ik gezegend met een slechts bescheiden begroeiing op mijn lichaam, ondanks dat de scheiding op mijn hoofd zich reeds lang geleden heeft teruggetrokken op eigen helft. Ik heb weinig redenen om de badkamerdeur op slot te doen. Ik wax niets, ik bleek niets, ik epileer niets. Toch gaat zo’n twee keer per week de deur een minuut of tien op de privéstand. Ik scheer namelijk mijn hoofd kaal. En omdat ik ook baardgroei heb, kunt u zich vast voorstellen dat ik geen zin heb om vlak na het inzepen van mijn gehele hoofd betrapt te worden. Ik zit namelijk niet te wachten op de liefkozende titel van Paulus de boskabouter.
Mijn privacy
Ik hoorde laatst iemand zeggen dat de wet op privacy in Nederland een beetje aan het doorslaan is.
Feitelijk
onjuist, want zo’n wet bestaat helemaal niet. In Nederland zijn er
diverse wetten die elk een klein deel van onze privacy moeten regelen.
Claim
Maar ik ga natuurlijk niet moeilijk doen over een bepaalde benaming als ik weet wat de persoon bedoelt.
In
dit geval had het betrekking op een claim die een voortvluchtige
vrouwenhandelaar heeft neergelegd naar aanleiding van een openbaar
gemaakte trouwfoto. Grote foei! Dat de boef diverse vrouwen openbaar
had neergezet doet er even niet toe. Dat mag ook niet van de wet, maar
gelukkig zijn slachtoffers van vrouwenhandel doorgaans wat bang
gemaakt en getuigen ze niet zo snel. Ontsnappen mag trouwens wel. Maar dan heb ik het weer over de crimineel. Bellen vanuit je schuilplaats en
verder gaan met criminele praktijken mag ook. Zolang je maar zorgt dat
er niets bewezen wordt. En die foto was toch echt bewezen. Voorpagina
groot.
In diezelfde week kwamen er ook nog eens vingerafdrukken overheen.
Vinden veel mensen ook niet leuk. Behalve als het gaat om
vingerafdrukken van een voortvluchtige dan, maar ja, die was al
gevlogen. Vingerafdrukken van gewone mensen in het paspoort én in een
databank daar houden we niet zo van.
Seksslavin
Ik
houd er wel van en de zorg op misbruik vind ik overdreven. Want sinds
wanneer werkt het systeem van de overheid nu helemaal? De enige die
ooit naar de chip met mijn vingerafdrukken in mijn paspoort gaat kijken
ben ik waarschijnlijk zelf. Die database werkt nog helemaal niet en als
hij wel werkt zal er wel weer iets anders misgaan. Dat ik ten onrechte
word opgepakt omdat mijn vingerafdrukken op die van een
vrouwenhandelaar of zijn slachtoffers lijken, daar ben ik ook niet bang
voor. Er worden namelijk minimaal vier afdrukken opgeslagen. Dat is
best moeilijk frauderen. Want wie zit er nu te wachten op een wat
oudere, onder valse voorwendselen gelokte en onder dwang vastgehouden
seksslavin met maar één hand?
