Met seksistische grappen over vrouwen doe je haar geen plezier en moppen onthouden kan ze ook al niet. In de wekelijkse blog Man versus Vrouw zetten we haar tegenover hem. Vandaag: Bestaat er zo iets als mannen- en vrouwenhumor?

VOLGENS HAAR
Grappen moet je nooit hoeven uitleggen. Wanneer zij je een beetje glazig aangaapt na de clou heeft ze het gewoon niet gesnapt. ‘Vrouwen hebben geen humor’, zeg je dan, en af is de kous.
Dat kan niet op mij slaan. Ik zie de hele dag de ene na de andere komische situatie. Ik reis namelijk met het openbaar vervoer. Geen betere vergaarbak van leuke momenten dan mensen op weg ergens naartoe. De humor ligt niet op straat, die zit in de tram. Of bus, of trein, dat doet er dan niet meer zo toe. Het voertuig dient wel voorzien te zijn van een bestuurder, want zonder dat is er geen lol aan. Voor de humor. Het ding moet rijden en er moeten mensen in. Te beginnen dus met een chauffeur. Een goede chauffeur houdt zijn gezicht beter in de plooi dan zijn pak, en voorziet desgevraagd zijn cargo adrem en scherp van antwoorden. ‘Is dit bus 11?’ Dat hoop ik niet mevrouw, anders zit ik in de verkeerde bus.’ Je had erbij moeten zijn, maar ik vind dat humor om te lachen.

Ballen
Humor is mooi verpakt zeer. Herken je de geschetste situatie zonder dat het zeer doet, dan kun je erom lachen. Zo niet dan voel je je beledigd. Of onzeker worden. Daarom slaan vrouwen op tilt wanneer de grappen over borsten, blond gedrag en ‘seks-die-hij-zou-willen’ gaan. Met uitzondering van die vrouwen met een overdosis zelfspot. Maar waar vind je ze? Vrouwen lachen ook al niet snel om fysieke pijn van anderen. Jackass is mannenhumor. Vrouwen krijgen direct medelijden van het verkeerde soort. Weg grap! Mannen lachen zich rot wanneer een andere sukkel eens flink zijn ballen stoot.

Vizier
De laatste keer dat ik gelachen heb deze week, buiten de spits op het Centraal om, was thuis aan de eettafel. Dochter-lief speelt met klasgenoot-stoer het spel van veroveren via een virtuele ridderwereld. Zo doe je dat wanneer elkaar écht veroveren leeftijdtechnisch gezien nog nét even een brug te ver is. Het spel dat ze spelen is iets met vechten. Dat is dan weer redelijk herkenbaar. Je ‘bent’ een poppetje en je trekt ten strijde. ‘Weet je wat Dave nu weer gedaan heeft?’, zegt ze tussen twee happen door. ‘Ik was jonkvrouw en ik had haar heel mooi gemaakt. Daar heb ik gisteren wel een kwartier over gedaan. Maar toen ik weer ging inloggen had die gek er gewoon de bovenkant van een harnas overheen gezet….En haar een helm op gezet!’
Je had erbij moeten zijn, maar ik vind dat humor om te lachen.

VOLGENS HEM
Ik heb een boekje van mijn broer gekregen met stripjes van Dr. Sigmund. De tekenaar heeft een serie hoogst vrouwonvriendelijke moppen gemaakt, hoewel het afkraken van het mannelijk geslacht ook niet wordt geschuwd. Het valt mij op dat de mopjes die het meest herkenbaar zijn, ook meteen de leukste zijn. Waarschijnlijk is er een bepaald inlevingsvermogen in de grap nodig om hem ook echt leuk te maken. Het zijn voornamelijk opmerkingen of acties van Sigmund zelf die mij in de lach doen schieten, omdat ze passen bij situaties die ik ook meemaak, maar waarvan ik het niet in mijn hoofd zou halen om zulke opmerkingen ooit tegen een vrouw te maken. Ik geloof ook niet dat ik dat ook echt zou willen doen. Mannen onderling kunnen dat soort opmerkingen op de één of andere manier wel maken.

Mannenhumor
Mannen kunnen zonder problemen grappen over elkaar maken. Je kan zonder al te veel schade aan te richten tegen je collega zeggen dat zijn haar er vandaag uit ziet of het al heel erg lang dood is (wat eigenlijk ook klopt, natuurlijk), of zijn nieuwe trui als ‘mooi stukje gordijnstof’ bestempelen. Het zijn natuurlijk allemaal wat flauwe, voor de hand liggende grapjes, maar na wat schaapachtig gelach en wat intelligentere kwinkslagen terug gaan we over tot de orde van de dag. Volgens mij worden zulke grapjes nooit op die manier gemaakt tussen vrouwen. Over uiterlijk maak je geen grappen. Niet over het haar, niet over make-up, niet over kleding en al helemaal niet over het figuur.

Puberhumor
Volgens mij worden er door vrouwen wél grapjes gemaakt over andermans, of in dit geval andervrouws uiterlijk of kleding. Maar dat valt wat mij betreft onder de noemer ‘roddelen’. Sigmund maakte in één van zijn gags duidelijk dat hij de humor van de vrouw totaal niet snapte. Eerlijk gezegd moet ik het met hem eens zijn. Je kunt het verschil al op jonge leeftijd zien. Jongens in de puberteit doen liefst zo stoer mogelijk en de grapjes die ze (proberen) te maken komen niet veel verder dan elkaar naar beneden halen, of ze gaan over ‘meiden’. Pubermeisjes hebben voor mij volslagen onbegrijpelijke humor. Ik zie mijn dochters regelmatig over de grond rollen van het lachen terwijl er bijna geen woord wordt gezegd. De intelligentie in de grappen neemt (hoop ik) zowel bij mannen als vrouwen toe met de jaren. Het onderlinge begrip gek genoeg niet.

Met seksistische grappen over vrouwen doe je haar geen plezier en moppen onthouden kan ze ook al niet. In
de wekelijkse blog Man versus Vrouw zetten we haar tegenover hem.
Vandaag: Bestaat er zo iets als mannen en vrouwenhumor?

VOLGENS HAAR
Grappen moet je nooit hoeven uitleggen. Wanneer zij je een beetje glazig aangaapt na de clou heeft ze het gewoon niet gesnapt. ‘Vrouwen hebben geen humor’, zeg je dan, en af is de kous.

Kreukvrij
Dat kan niet op mij slaan. Ik zie de hele dag de een na de andere komische situatie. Ik reis namelijk met het openbaar vervoer. Geen betere vergaarbak van leuke momenten als mensen op weg ergens naar toe. De humor ligt niet op staat, die zit in de tram. Of bus, of trein, dat doet er dan niet meer zo toe. Het voertuig dient wel voorzien te zijn van een bestuurder, want zonder dat is er geen lol aan. Voor de humor. Het ding moet rijden en er moeten mensen in. Te beginnen dus met een chauffeur. Een goede chauffeur houdt zijn gezicht beter in de plooi dan zijn pak, en voorziet desgevraagd zijn cargo adrem en scherp van antwoorden. ‘Is dit bus 11?’ Dat hoop ik niet mevrouw, anders zit ik in de verkeerde bus.’ Je moet erbij zijn, maar ik vind dat humor om te lachen.

Ballen
Humor is mooi verpakt zeer. Herken je de geschetste situatie zonder dat het zeer doet, dan kun je er om lachen. Zo niet dan voel je je beledigd. Of onzeker worden. Daarom slaan vrouwen op tilt wanneer de grappen over borsten, blond gedrag en ‘seks-die-hij-zou-willen’ gaan. Met uitzondering van die vrouwen met een overdosis zelfspot. Maar waar vind je ze? Vrouwen lachen ook al niet snel om fysieke pijn van anderen. Jackass is mannenhumor. Vrouwen krijgen direct medelijden van het verkeerde soort. Weg grap! Mannen lachen zich rot wanneer een ander sukkel eens flink zijn ballen stoot.

Vizier
De laatste keer dat ik gelachen heb deze week, buiten de spits op het Centraal om, was thuis aan de eettafel. Dochter-lief speelt met klasgenoot-stoer het spel van veroveren via een virtuele ridderwereld. Zo doe je dat wanneer elkaar écht veroveren leeftijdtechnisch gezien nog nét even een brug te ver is. Het spel dat ze spelen is iets met vechten. Dat is dan weer redelijk herkenbaar. Je ‘bent’ een poppetje en je trekt ten strijde. ‘Weet je wat Dave nu weer gedaan heeft?’, zegt ze tussen twee happen door. ‘Ik was jonkvrouw en ik had haar heel mooi gemaakt. Daar heb ik gisteren wel een kwartier over gedaan. Maar toen ik weer ging inloggen had die gek er gewoon de bovenkant van een harnas overheen gezet….En haar een helm op gezet!’

Je moet erbij geweest zijn, maar ik vind dat humor om te lachen.

VOLGENS HEM
Ik heb een boekje van mijn broer gekregen met stripjes van Dr. Sigmund. De tekenaar heeft een serie hoogst vrouwonvriendelijke moppen gemaakt, hoewel het afkraken van het mannelijk geslacht ook niet wordt geschuwd. Het valt mij op dat de mopjes die het meest herkenbaar zijn, ook meteen de leukste zijn. Waarschijnlijk is er een bepaald inlevingsvermogen in de grap nodig om hem ook echt leuk te maken. Het zijn voornamelijk opmerkingen of acties van Sigmund zelf die mij in de lach doen schieten, omdat ze passen bij situaties die ik ook meemaak, maar waarvan ik het niet in mijn hoofd zou halen om zulke opmerkingen ooit tegen een vrouw te maken. Ik geloof ook niet dat ik dat ook echt zou willen doen. Mannen onderling kunnen dat soort opmerkingen op de één of andere manier wel maken.

Mannenhumor
Mannen kunnen zonder problemen grappen over elkaar maken. Je kan zonder al te veel schade aan te richten tegen je collega zeggen dat zijn haar er vandaag uit ziet of het al heel erg lang dood is (wat eigenlijk ook klopt, natuurlijk), of zijn nieuwe trui als ‘mooi stukje gordijnstof’ bestempelen. Het zijn natuurlijk allemaal wat flauwe, voor de hand liggende grapjes, maar na wat schaapachtig gelach en wat intelligentere kwinkslagen terug gaan we over tot de orde van de dag. Volgens mij worden zulke grapjes nooit op die manier gemaakt tussen vrouwen. Over uiterlijk maak je geen grappen. Niet over het haar, niet over make-up, niet over kleding en al helemaal niet over het figuur.

Onbegrijpelijke humor
Volgens mij worden er door vrouwen wél grapjes gemaakt over andermans, of in dit geval andervrouws uiterlijk of kleding. Maar dat valt wat mij betreft onder de noemer ‘roddelen’. Sigmund maakte in één van zijn gags duidelijk dat hij de humor van de vrouw totaal niet snapte. Eerlijk gezegd moet ik het met hem eens zijn. Je kunt het verschil al op jonge leeftijd zien. Jongens in de puberteit doen liefst zo stoer mogelijk en de grapjes die ze (proberen) te maken komen niet veel verder dan elkaar naar beneden halen of ze gaan over ‘meiden’. Pubermeisjes hebben voor mij volslagen onbegrijpelijke humor. Ik zie mijn dochters regelmatig over de grond rollen van het lachen terwijl er bijna geen woord wordt gezegd. De intelligentie in de grappen neemt (hoop ik) zowel bij mannen als vrouwen toe met de jaren. Het onderlinge begrip gek genoeg niet.

In 2008 ontmoette ik voor het eerst een vrouw met humor. Ik was er niet naar op zoek en had eigenlijk ook niet meer verwacht dat me dit ooit nog zou overkomen. Maar daar was ze. Het ging zo. Ik zei iets. Zij zei iets. En ik moest lachen. Heel hard. De rest is geschiedenis.

Het was geen beleefdheidslachje. Zo’n lachje dat elke man wel eens lacht als een mooie vrouw iets zegt wat blijkbaar grappig bedoeld is (waarmee ik trouwens niet zeg dat de grappige vrouw geen mooie vrouw was. Juist WEL, ik praat sowieso alleen maar met mooie vrouwen, dat staat beter op mijn CV). Het was ook geen herkenningslachje. Zo’n lachje dat een man wel eens lacht omdat hij vrouwenhumor denkt te ontdekken. Vrouwenhumor, de heilige graal van de mutserigheid.

Eerst even de definities
Vrouwenhumor: humor voor vrouwen, en dus niet te bevatten voor mannen. Verzamelnaam: gezeur en geroddel.
Mannenhumor: humor voor mannen, en dus niet te bevatten voor vrouwen. Verzamelnaam: seksisme en grofheid.
Ik vind het allemaal niet grappig behalve seksisme en grofheid. Maar de vrouw die grappig was… djiezus, earth calling, Ralphie, wakker worden jongen. Maar ik droomde niet. Het was echt. Ze zei dingen waar ik onvoorwaardelijk om moest lachen. De lach van een kind, uitbundig en vrij. De lach van humor. Geen mannenhumor, geen vrouwenhumor. Maar ergens in het midden.

Ik was blij, heb haar vol op de mond gezoend en gevraagd hoeveel kinderen ze van me wilde. “Eén. Doe de oudste maar”, zei ze zo ad rem dat ik me in de huiskamer van Monica en Chandler waande, de enige plek op aarde waar vrouwen net zo grappig zijn als mannen. Of misschien zelfs grappiger. En sneller. Dat komt natuurlijk doordat ze teksten krijgen aangereikt. Die geschreven zijn door mannen.

Aantrekkelijk
Dat is het verschil. In een humorhandboek las ik eens dat humor niks anders is dan waarheid vermenigvuldigd met pijn. Als er mannen- en vrouwenhumor bestaat, geldt er voor mannen dan een andere waarheid dan voor vrouwen? Of heeft het onderscheid te maken met alléén de pijn, en niet de waarheid? Waar mannen en vrouwen om dezelfde dingen lachen, zijn er geen grote ego’s in het geding. Dan is er niemand bang om de pijn te voelen. De pijn van het man zijn tussen vrouwen, of van het vrouw zijn tussen mannen. Liever ben ik mens tussen de mensen. Al vind ik het niet erg dat het mens uit de eerste paragraaf een ontzettend aantrekkelijke vrouw is.
En dat ze lacht om mijn grove seksistische grapjes.