Een vriendin van me heeft verkering met een man die volgens haar ‘zijn hart op slot heeft, maar zijn huis voor haar openzet’. Hoe doe je dat? Gevoelsmatig bedoel ik. Een relatie onderhouden met zo’n man. Afstand houden of juist al je liefde zijn richting op zenden? Beide in de hoop dat hij de deur naar zijn hart op enig moment toch open durft te doen. Ik ben er nog niet uit.

Sex om de sex
Wat ik wel ken, is het fenomeen hart open en huis op slot. Volgens mij een goede manier om niet te snel te ver in het zompige moeras der liefde te zinken. Wel openstaan voor een mogelijke match, maar niet te snel samen het bed in duiken, want dat leidt onherroepelijk tot verwachtingen. En verwachtingen, daar gaat het meestal mis. Bij ons vrouwen dan. Sex om de sex is mogelijk en behoorlijk lekker, maar houdt die lust-relatie te lang aan, dan gaat dat verwachtingsradertje in je vrouwelijke hersenpan toch weer met je aan de haal. ‘Kan ik eens een weekendje weg voor ons saampjes inplannen, zou hij mee willen naar dat verjaardagsfeestje, hoe lang zou hij me aantrekkelijk blijven vinden of heeft hij er nog meer vriendinnetjes naast?’ Dat soort geneuzel.

Issues
Als je echter een partner treft die zijn hart op slot heeft, kom je er volgens mij nog bekaaider af. Dan vecht je tegen de bierkaai. Hij heeft issues. Of hij vindt je toch niet leuk genoeg. Hoe lang blijf je geven, zonder iets terug te krijgen? En hoeveel van jouw gegeef kan hij aan, voor het hem begint te dagen dat jullie eigenlijk gewoon wél een relatie hebben? En dat hij daar heel zenuwachtig van wordt. Nee, een man die zijn hart op slot heeft, is geen goede match. Tenzij je eraan twijfelt of die deur naar zijn hartje wel echt dicht zit. Maar ja, dat zijn dan weer die vrouwelijke radertjes die aan het draaien slaan…

Zo langzamerhand word ik rustig. Een zwaktebod. ‘If you can’t beat them, join them.’ Maar ik wil nog helemaal niet aantreden bij het legioen der 40+ vrouwen. Toch gebeurt het.

Orgastisch
Laatst maakte ik voor mezelf een lijstje met zaken waar ik vroeger, zeg drie jaar terug, een punt van zou hebben gemaakt. Een lijst der verdwenen punten. De lijst was jammerlijk lang. Dat vond ik een slechte zaak. Ik heb mijn spirit laten verdampen tijdens tarrotsessies, kijk-naar-je-energie-meetings en alles-wat-je-aan-de-ander-stoort-zegt-iets-over-jezelf-cursussen. Gelukkig leeft de passie meer dan ooit. Seksdips, daar doet de rijpere vrouw – de producent van mijn potje nachtcrème vindt dat ik dat ben – niet aan. Waar mannen rond hun twintigste pieken, kom ik, volgens de onderzoekers, op orgastisch gebied pas net kijken. Gelukkig, ik ben nog niet helemaal opgebrand.

Lotushouding
Maar verder… Berusting alom. Het voelt als een witte handdoek in de ring. Een kleffe. Want wat zegt het wanneer het me niet meer kan schelen of de was nu in óf naast de mand ligt? Dat ik het, zonder met mijn ogen te knipperen, oké ben gaan vinden dat mijn lief geinteresseerd babes bekijkt terwijl ik verschrompel? Dat ik minder vaak achterom kijk omdat verloren kansen me daar zo aanstaren? Het zegt dat ik geen zin meer heb me druk te maken over zaken die toch niet te winnen zijn. Het is het ontbreken van fut. Geen staat van verlichting of een betere staat van bewustzijn. Het sussende effect van diep ademhalen en focussen houdt me koest. En ja, daar voel ik me beter bij, maar nog niet helemaal. Ik mis de donder en het vuur. Al hebben passie en drive me bakken blauwe plekken en zinloze energie gekost, ik stònd ergens voor. Tegenwoordig zit ik. In lotushouding.

Jonge minnaar
Ze was er wel vroeg bij, mijn midlifecrisis. Waanzinnige onrust vanaf mijn tweeëndertigste. Opeens stond ik ver na middernacht op om een paar uur te gaan swingen in een of andere club. Ik nam een veel te jonge minnaar en deed dingen waarvan ik nu hoop dat mijn dochter het nooit zal gaan doen. Yeah, right! Met haar toenemende interesse in het wilde leven, verdwijnt het mijne. Tegenwoordig maak ik onder vriendinnen rond elf uur een rondje in de kroeg met de vraag: ‘Hoe laat begint het slapen?’ Als ik de kroeg al haal. De lol gaat er toch wel af wanneer gevraagd wordt wat ‘mevrouw’ wil drinken. De laatste maal mocht ik zelfs voor met mijn bestelling aan de drukke bar. Alsof ik een hulpbehoevende was voor wie je opstaat in de bus. Nog een paar jaar en ik lig zaterdagnacht wakker. Gespitst op het geluid van de voordeur of dochterlief wel een beetje op tijd thuis komt. Mama wil haar graag nog even zien voordat ze zelf om 9 uur op de trein stapt op weg naar een seniorenbeurs.