Een lezersvraag aan Masterflirt wordt beantwoord door Tom. Hij legt uit waarom het tijdens het versieren en verleiden zo belangrijk is om het niet als eerste het te hebben over wat je voor haar voelt. Het antwoord is niet zo simpel als je denkt! Geef onder het filmpje jouw visie.
Geïnteresseerd in het boek, meer video’s, of een workshop? Surf naar www.Masterflirt.nl
Onderzoek bij 5.199 Amerikaanse vrijgezellen heeft uitgewezen dat mannen sneller willen trouwen en een gezin stichten, terwijl vrouwen liever hun carrière voorop stellen. “Mannen zijn uit op romantiek terwijl vrouwen hun biologische klok links laten liggen wanneer ze de carrièreladder opklimmen”, schrijft de Britse zondagskrant The Sunday Times, die eraan toevoegt dat de klassieke man-vrouwverhouding omslaat.
Van de mannen tussen 21 en 34 jaar bleek 51 procent kinderen te willen, in tegenstelling tot 46 procent van de vrouwen. Dat cijfer daalt met de leeftijd, maar er bleef toch een uitgesproken verschil tussen man en vrouw. Terwijl 27 procent van de kinderloze alleenstaande mannen tussen 35 en 44 kinderen wilde, bedroeg dat cijfer voor vrouwen slechts zestien procent.
In alle leeftijdscategoriëen onder de single-vrouwen bleek dat 35 procent een avond uit met vrienden belangrijker vond dan een echtgenoot hebben, terwijl dat voor de mannen maar 23 procent bedroeg. Mannen bleken volgens de onderzoekers meer romantisch, omdat 54 procent van hen geloofde in liefde op het eerste gezicht. Bij vrouwen bleek dat maar 44 procent te zijn.
“Vrouwen winnen aan zelfvertrouwen, eigenwaarde, geld en werkervaring en nemen wat mannen al jaren hebben nu als een vanzelfsprekendheid”, aldus antropoloog Helen Fisher van de Rutgers University in New Jersey. “Vrouwen nemen gewoon wat binnen handbereik ligt”.
Bron: hln.be (belga/sam)
foto: Joseph Hoban
Hoe vaak wil je niet naar cabaret maar zijn de echte toppers, zoals Jochem, Bert, Najib en anderen, uitverkocht voordat de kaarten überhaupt in de verkoop gaan. Gelukkig is er niks leukers dan iemand te ontdekken die eigenlijk bezig is met ontdekt te worden. Iemand die erg goed is en (helaas voor hem) niet volledig is uitverkocht. Het overkwam mij vorige week.
In Delft, met een klein doch gezellig theater, werd Bull aangekondigd als zijnde cabaret. Van een kennisje die bij het theater werkt, begreep ik al dat het eigenlijk geen cabaretvoorstelling zou worden. Waarom noemen ze het dan zo!? Na de voorstelling werd mij duidelijk waarom.
De voorstelling was geen zang, pantomime, cabaret, mime, toneel, dans of poëzie. Om het verhaal nog onduidelijker te maken waren de enige gesproken woorden, de woorden van Eric aan het einde: “Bedankt, ik kleed me even om en kom dan naar de foyer om mijn nieuwste dvd te verkopen.” Echt waar, meer is er de hele avond niet gezegd! De naam cabaret komt waarschijnlijk het meest in de buurt van wat wij hebben gezien. De voorstelling was een aaneenschakeling van grappige, herkenbare, alledaagse, knap uitgebeelde, zeer humoristische, anti-erotische, manonvriendelijke, en ondefinieerbare, goed getimede en juist geplaatste grappen met een flinke dosis witte-behaarde-lelijke-mannenbenenzelfspot.
Tsja, dus geen cabaret en ondefinieerbaar! Inderdaad, deze artiest is zo origineel, met een zo’n eigen programma, dat ik vrees, maar ook voor hem hoop, dat hij over twee jaar net zulke volle zalen als, of vollere zalen trekt dan eerder genoemde artiesten. Bull is vooral “anders”. Dat klinkt normaliter negatief, alleen is het hier absoluut positief bedoeld. 80 minuten een bulderende zaal zonder dat er één woord gesproken werd! Doe dat maar eens na!
Zoek Eric Koller op zijn eigen website op en kijk of je een keer kunt boeken nu het nog kan want geloof me; binnenkort is deze “cabaretier” zo bekend dat je niet meer kúnt boeken.
Mijn naam is Harry Vonk en er zijn voor mij meerdere redenen te
benoemen om een blog te schrijven. Allereerst vindt iedere schrijver het
leuk om gelezen te worden en ik vorm geen uitzondering op deze regel.
Verder ben ik van mening dat er iedere dag enorm veel leuke dingen om
ons heen gebeuren en dat de meeste mensen, man of vrouw, die niet zien.
Daarom ga ik proberen met de regelmaat van de klok de aardige dingen die
mij opvallen in het dagelijkse leven te beschrijven. De kranten halen
al meer dan voldoende negatieve zaken aan, nietwaar! Wie wil reageren, mailt naar harry.vonk@hotmail.com
Op Valentijnsdag is het de bedoeling mensen te verrassen om wie je geeft. Dat hoeft dus niet per se je liefje te zijn. Het mag ook iemand anders zijn; een behulpzame buur, je vader, moeder, opa, oma, collega of gewoon een goede vriend of vriendin. De hedendaagse Valentijnsdag is vanuit de commerciële Verenigde Staten naar Europa komen overwaaien. En tóch vind ik dat deze dag zo zijn charmes heeft.
Wanneer je iemand iets goeds toewenst, is het uiteraard erg leuk dit anoniem te doen, zeker wanneer je de betreffende persoon dagelijks of regelmatig ziet. Is de ontvanger van de boodschap erg nieuwsgierig aangelegd dan is het dubbel feest voor de zender!
Want hoe kom je er in ’s hemelsnaam achter wie dat kaartje of bloemstuk heeft verzonden? Het beste kun je het hoofd gewoon koel houden en niks aan iemand laten blijken. Gewoon doorgaan met de alledaagse dingen. De kans is namelijk heel erg groot dat er plots iemand informeert: “Uh, heb jij nog iets voor Valentijnsdag gekregen?’ Waarschijnlijk is dit de zender; maar om het zeker te weten ga je een stapje verder. Je ontkent glashard dat je iets hebt ontvangen.
Althans, deze tactiek werkte voor mij; ooit 25 jaar jong. Ik ontving maar liefst dríe kaartjes en handelde zoals in de vorige alinea geschreven. Toen ik de zaterdag na Valentijnsdag in mijn ‘stamkroeg’ kwam, stond er al heel snel een meisje naast mij (we noemen haar Piep) waarmee ik vaker stond te kletsen. Na haar vraag en mijn ontkenning kwam eerst de frons op haar gezicht. Vervolgens een kort gesprek over koederen en kalveren, waarna zij toch weer terugkwam op Valentijnsdag. Zij had ook niks ontvangen en ze vond het raar dat iemand als ik ook niks had ontvangen, blablabla. Eén van de kaartjes kwam dus vermoedelijk van haar!
Een uur later stond een vriendinnetje van haar met mij te babbelen. ‘Joh, ik hoorde van Piep dat jij geen Valentijnspost hebt gekregen!’ Alarmbellen gingen in mijn hoofd af. Nieuwsgierig als die vrouwen zijn, werd voorzichtig geïnformeerd of mijn toenmalig adres wel juist was.
Diezelfde avond nog, begon ik zelf maar ff te vissen en wat bleek; Piep had zelf één kaartje naar mij verzonden en twee vriendinnetjes, met ander handschrift, ook een kaartje geciteerd, en laten versturen. Ze was helemaal hoteldebotel van me, die arme Piep.
Om een kort verhaal lang te maken: deze methode werkt tot op de dag van vandaag. Ik was werkelijk erg gevleid door Piep, evenals al die andere keren dat ik een Valentijnsattentie ontving. Zoiets streelt je ego nietwaar! Naarmate de jaren echter verstrijken komen er ieder jaar minder kaartjes, bloemen, bioscoopbonnen, etentjes, et cetera. Maar goed, laat ik eerlijk wezen; alles wordt minder, ook de hoeveelheid haar op mijn hoofd. Wellicht dat mijn haargroei met het minder worden te maken heeft. Of misschien komt het omdat ikzelf eigenlijk in mijn hele leven pas twee keer iets stuurde met Valentijn.
Mijn naam is Harry Vonk en er zijn voor mij meerdere redenen te benoemen om een blog te schrijven. Allereerst vindt iedere schrijver het leuk om gelezen te worden en ik vorm geen uitzondering op deze regel. Verder ben ik van mening dat er iedere dag enorm veel leuke dingen om ons heen gebeuren en dat de meeste mensen, man of vrouw, die niet zien. Daarom ga ik proberen met de regelmaat van de klok de aardige dingen die mij opvallen in het dagelijkse leven te beschrijven. De kranten halen al meer dan voldoende negatieve zaken aan, nietwaar! Wie wil reageren, mailt naar harry.vonk@hotmail.com
Beluister het interview over Valentijnsdag dat manOman.nl had op radioomroep Studio040.
De wekelijkse video van Masterflirt gaat over een van de grootste fouten die mannen maken. Nee, niet het vergeten van Valentijnsdag! Dat doe je natuurlijk niet! Maar de fout dat je een vrouw benadert met de mindset van:”Ik mag dit niet verpesten”.
