Iedereen die deze week wakker werd, plaatsnam in de beste fauteuil met een kop koffie en naar buiten keek, moet een golf van plezier en geluk door zich heen hebben voelen gaan. Weliswaar was het ’s ochtends nog lang donker, maar wie had geen romantisch lentegevoel? Het weer was werkelijk prachtig met een blauwe hemel, groen gras en een fris zonnetje dat garant stond voor een schitterend lichtspel. De kleur van de lente kondigde zich aan, zonder nieuwe blaadjes aan de bomen, maar toch, we hadden het niet beter kunnen treffen. Dus spoedde ik me snel naar buiten op zoek naar jong, groen blad.

De geur van Winter, de kleur van Lente

Eenmaal buiten, werd ik vrijwel direct met de realiteit geconfronteerd. Een frisse, geurige winterwind blies in mijn gezicht en ik deed een jas aan, hetgeen voor mij als niet-koukleum een unicum is. Het kón natuurlijk ook niet. Ik bedoel: eind januari, dus gewoon nog hartje winter. Nadat wij in november en december enorme Noorse sneeuwstormen, sneeuwhopen, sneeuwballen, sneeuwpoppen en kou hadden gehad, leek het alsof de winter er al op zat, zo ook in onze tuin.

The King of the Garden

The King of the Garden, ons konijn, heerst in onze tuin. Deze bijnaam dankt hij aan zijn vermogen, overal bovenop te klimmen. Zo kijkt hij bovenop de stapel brandhout trots “zijn” tuin in. De buurpoes en hij spelen altijd samen tikkertje, maar wanneer Crocodoco (zo heet het konijn) de buurpoes zat is, jaagt hij hem net zo makkelijk de tuin uit! Mijn stoere dochtertje van vijf was, evenals ik, aangestoken door het lentegevoel; en dat zonder kop koffie. Ze wilde de tuin gaan kuisen. Aangezien Crocodoco vaak bovenop z’n hok vertoeft en het vertikt om zindelijk te worden, is het dak bezaaid met een flinke plak keihard vastgevroren keutels. Hoe hard mijn dochtertje ook haar best deed, ze kreeg de bevroren smurrie niet los dus kwam ze binnen, de wens uitsprekend een beker chocowarmelademelk te willen drinken. Echt heel koud dus en weg romantisch beeld. Eén zonnestraal maakt nog geen lente!

Verlaten strand

De niet-koukleum die ik ben gaat meestal op zondag brandingkajakken met een groep leuke mensen in Hoek van Holland, zowel in de winter als in de zomer, dus ook vandaag. Na de afgelopen week waren de verwachtingen hooggespannen. Wij hoopten op hoge golven met een lekker warm zonnetje op ons gezicht. Echter, bij een graad of 2 zonder zon, was het windstil en het strand lag er nagenoeg verlaten bij met hier en daar een wandelaar, paard of hond.

De smaak van Zee

Golven waren er nauwelijks, maar je bent er toch even een paar uurtjes uit, en daar doe je het voor, heerlijk! Mocht je nog suffig zijn; zodra je de eerste koude, zilte golf in je gezicht krijgt, ontwaak je meteen. En denk nou niet dat dit slechts een stoeremannending is. Oké, vandaag waren er geen vrouwen, maar normaliter zijn er ook dames die het clubje opfleuren met hun aanwezigheid, en niet om de koffie te serveren! Is dit dan stoere mannen/vrouwen romantiek?

Jammer

Uiteraard realiseer ik me dat de kou veel mensen uit het water houdt. Toch begrijp ik niet dat met dit geweldige weer niet meer stelletjes, warm gekleed en gearmd, een romantische strandwandeling maken om die te eindigen met een glas wijn of chocolademelk en de warmte van een haard in één van de vele strandtentjes. Overigens sluiten wij, stoere kajakkers, iedere zondag af met een wijntje. Dit keer probeerden we ook een vuurkorf aan te steken. Wij probeerden het, het lukte niet. Weg romantiek, gelukkig wel wijn.

Even voorstellen: Harry Vonk

Mijn naam is Harry Vonk en er zijn voor mij meerdere redenen te
benoemen om een blog te schrijven. Allereerst vindt iedere schrijver het
leuk om gelezen te worden en ik vorm geen uitzondering op deze regel.
Verder ben ik van mening dat er iedere dag enorm veel leuke dingen om
ons heen gebeuren en dat de meeste mensen, man of vrouw, die niet zien.
Daarom ga ik proberen met de regelmaat van de klok de aardige dingen die
mij opvallen in het dagelijkse leven te beschrijven. De kranten halen
al meer dan voldoende negatieve zaken aan, nietwaar! Wie wil reageren, mailt naar harry.vonk@hotmail.com

Soms word ik geprezen om mijn olifantengeheugen en terecht! Leuke dingen, zelf meegemaakt, veelzeggende anekdotes, lieve momenten, hoogtepunten, ik koester ze allemaal en vergeet er geen één. Misschien een mannending, want hoe anders werkt het vrouwelijk geheugen. Breek me de bek niet open!

Sociaal netwerk

Via Hyves en Facebook kijk ik, zoals ieder ander, hoe ex-vriendinnetjes zijn opgedroogd, dat gaat vice versa, dat weet je nu eenmaal. Ondanks mijn blogs waarin ik probeer vrouwen te kietelen, te triggeren, en op de kast te jagen, neig ik bij de hereniging van “oude” bekenden naar het ophalen van leuke herinneringen. Met mannelijke vrienden is er al snel sprake van mannenhumor. Oude ruzies, als die er al waren, worden bijgelegd. Bij ex-vriendinnetjes hoor ik al snel dat mijn geheugen erg goed is, alleen herinneren zij zich heel “andere” zaken dan ik.

Er was eens

Lang geleden: van de één op de andere dag had ik geen contact meer met een lief meisje waarmee ik indertijd slechts oppervlakkig seksueel contact had. Er was ondanks de wederzijdse aantrekkingskracht geen sprake van een liefdesrelatie. “Waarom heb je nooit meer iets van je laten horen? Ik ben nu getrouwd met een ander dan jij! Mijn kinderen hadden de jouwe moeten zijn!” Echt waar, zo zei ze het! Dit werd mij 20 jaar later min of meer verweten! Een reeds getrouwde vrouw! Ik dacht nog: “Contact komt toch van twee kanten!”

Oude koe

Oma van een vriendinnetje, goed bij de tijd en redelijk gezond, stierf ooit op 97-jarige leeftijd. Mijn wippertje was erg verdrietig, logisch! Mijn fout, toen, was de opmerking: “Ach, ze is niet in de kiem gesmoord en ze is op een mooie leeftijd gaan hemelen”. Dát kreeg ik, 15 jaar na dato, terug te horen, als verwijt, op een terrasje!

Bloemen

Iedere week kocht (en koop) ik één à twee bossen bloemen. Gewoon gezellig toch! En wat werd mij verweten door mijn toenmalig mutsje? Ik nam nooit een bosje bloemen voor haar mee maar wel voor mijzelf! Voor de duidelijkheid; wij woonden indertijd, zo’n tien jaar terug, gewoon samen. Moet ik dan ieder woord en iedere handeling op een weegschaal leggen voor ik het uitspreek of ten uitvoer breng?

Selectief vrouwengeheugen

Wat is dat toch? Waarom kunnen jullie vrouwen zulke zuurpruimen zijn waar wij mannen onder het genot van een pintje de ergste ruzies bijleggen? Vinden jullie ons eigenlijk wel leuk, of vinden jullie het gewoon leuk ons te haten en die haat de rest van je leven met je mee te dragen? In plaats van zuurpruimen kan ik jullie beter haatdraagsters noemen! Het is dat jullie ongelofelijk en onweerstaanbaar lekker zijn, anders zou ik jullie het liefst snel vergeten.

Wie is Floris Deun?

Hoi, ik ben Floris (42) en ik ben gepassioneerd wanneer het schrijven en spelen met taal betreft. Mij werd gevraagd nu en dan een stukje te schrijven voor manoman in 2011. Ach, waarom niet? Vind je het (n)iets, laat het me dan gerust weten, via floris.deun@hotmail.com. Groeten Floris.

Maffe televisieprogramma’s zijn uitgevonden voor vrouwen. Ik bedoel; wie blijft er in ’s hemelsnaam thuis voor Idols, The Voice of Holland, Popstars, Dancing with…, De nieuwe Zorro, Dancing on Ice, X-Factor, Bridget zoekt een Man, Pietje zoekt een Vrouw, etc.. Wij, mannen, kijken omdat zij, vrouwen, er speciaal voor thuisblijven en het kastje aanzetten. Als een kudde makke schapen hobbelen de dames achter elkaar aan. En wees gewoon eens heel eerlijk; wie blijft überhaupt voor Bridget thuis? Nou?

Klompendans

Deze week volgde ik via Facebook twee vrouwen die elkaar vertelden hoe fantastisch die ene zanger was, en hoe ongeloveloos het was dat die andere zangeres was weggestemd. Er werd een naam genoemd en ik wist niet eens over wie ze het hadden! Is mijn algemene ontwikkeling niet ver genoeg doorontwikkeld of heeft het evolutieproces mij genegeerd? Nee hoor, Idols vond ik zelfs leuk en vernieuwend met die gozer op klompen. Hij wist dat hij niet kon zingen. Met nog meer deelnemers die niet doorhadden dat ze niet konden zingen, het vervolgens toch deden, en heel Nederland lag te bulderen voor de buis. Mooie televisiemomenten leverde dat op, tranen met tuiten. Daarna begon de ellende. Van het ene gekopieerde programma naar het andere.

Boer zoekt Vrouw

Gelukkig zijn er ook nog enkele originele programma’s, nog niet gedupliceerd, zoals Boer zoekt Vrouw, Koefnoen, De TV-Kantine, Ik houd van Holland, DWDD, Wie, en Waar is de Mol, etc.. En niet dat ik daarvoor dan wel thuis blijf, alleen zijn sommige programma’s gewoonweg wèl vernieuwend, innovatief, eigentijds, en ben ik in ieder geval bereid mijn waardering hierover uit te spreken. En om dan ook meteen maar even iemand te plagiëren: Don’t immitate, innovate! (Calvin Klein)

Kudde

Natuurlijk kunnen we niet twisten over goede smaak of slechte smaak, het is immers persoonlijk wat je leuk, lekker of mooi vindt. Dit soort televisie is echter zo leeg, zo oppervlakkig zo kaal en zoooo voorspelbaar, dat ik mij niet kan voorstellen de enige te zijn die dit ziet! Het lijkt wel of vrouwen aangeboren kuddediergedrag vertonen. Waarschijnlijk behoor ik als man ook tot een kudde. Een andere kudde, een kleinere kudde, een veel kleinere knussere kudde. Mijn kudde bevalt me goed.

De andere kudde

Dit gezegd hebbende moet ik nog kwijt dat er bij mij ook een steekje los zit. Mijn heil zal ik nooit ofte nimmer in mijn eigen kudde zoeken. Juist de dameskudde is zo leuk, het liefst bezit ik een hele kudde. Het probleem bij zo’n grote kudde vrouwen is wat mij betreft niet eens dat het juridische consequenties heeft. Het zal vooral leiden tot kibbelende kippen over welk leeg programma er vanavond op moet. En dat…, dat is de enige reden dat ik toch maar van een harem afzie!

Even voorstellen: Harry Vonk

Mijn naam is Harry Vonk en er zijn voor mij meerdere redenen te
benoemen om een blog te schrijven. Allereerst vindt iedere schrijver het
leuk om gelezen te worden en ik vorm geen uitzondering op deze regel.
Verder ben ik van mening dat er iedere dag enorm veel leuke dingen om
ons heen gebeuren en dat de meeste mensen, man of vrouw, die niet zien.
Daarom ga ik proberen met de regelmaat van de klok de aardige dingen die
mij opvallen in het dagelijkse leven te beschrijven. De kranten halen
al meer dan voldoende negatieve zaken aan, nietwaar! Wie wil reageren, mailt naar harry.vonk@hotmail.com