Vrouw relatie: Self-fulfilling prophecy

Ik heb twee dochters. Pubers. Maar dan leuke. En dat vind ik niet alleen, dat vinden anderen ook. Vooral puberjongens. Nu schamen mijn dochters zich nog niet helemaal een ongeluk over hun moeder, dus we doen nog geregeld iets samen. We gaan even het buurtcafé in, gaan samen naar de sportschool of fietsen na het eten samen een blokje om. En dan krijgen we het. Van die puberjongens die mijn pubermeiden naroepen. Of, oh schrik, 4 knullen in een auto die toeteren.Gewoon waar ik bij ben. Eerst dacht ik nog gevleid ‘Hé, die snotapen denken zeker dat ik een vriendin ben.’ Maar zo ligt het natuurlijk niet. Dat snap ik eigenijk zelf ook wel.

Leeuwin als moeder   

Loerende jongensogen naar je dochter doen iets raars met je. Aan de ene kant voel je trots, aan de andere kant komt er iets naar boven dat verdacht veel weg heeft van leeuwinnengedrag. Laatst vroeg een kennis ‘of ik ze al aan de ketting had gelegd’. Beetje rare vraag. Maar de kennis was een man, en kennelijk beschikte hij over voldoende zelfkennis over zijn eigen pubertijd. ‘Ik wens je veel succes,’ zei de kennis, ‘als ik die meiden van jou zo eens bekijk, staat je wat te wachten.’ Ik geloof dat hij het als een soort van compliment bedoelde, maar ik voelde dat de leeuwin in mij haar nagels wilde uitslaan.

Self-fulfilling prophecy

Kom eens even zitten mam, zei de jongste van de week. En ze keek heel ernstig. Plechtig is eigenlijk een beter woord. ‘Het valt me zwaar om te zeggen, zei ze, maar je had gelijk.’ Daar ging ik zonder meer vanuit, maar voor de zekerheid vroeg ik toch maar even waarmee ik dan gelijk had. ‘Ik zei toch altijd dat ik jongens nooit, nooit, nooit, leuk zou gaan vinden. En dat jij dan zei dat ik daar later vast anders over ging denken? Het is later!’ Ik keek haar aan en voelde mijn hoofd knikken. Mijn knieën ook trouwens. ‘En weet je wat het is?’ Nu schudde ik van nee. ‘Ik vind ze nu ALLEMAAL leuk! Blond of donker, ik heb niet eens een voorkeur.’

Ik hoop dat dit binnenkort nog gaat komen, anders voorzie ik een lange, lange stoet van vriendjes. Maar dat heb ik maar niet gezegd. Op grond van self-fulfilling prophecy.

Man Vrouw Relatie: Vakantie

Wanneer we de gedachte hadden om op vakantie gaan, vroeg de ex van mijn lief. “Hoe bedoel je?””Nou ik wil boeken, maar ik weet niet wanneer jullie gaan.” Dat weten wij ook niet, moet je het nu weten dan? “Ja, want ik wil boeken, maar als jullie al gaan kan ik niet, want we moeten de vakantie verdelen in verband met zoonlief. Of dacht je dat ik zes weken vrij kon nemen?” “Nou, ik sta niet elke dag stil bij jouw vakantie. Eigenlijk.”

Elk jaar is onze gezinsvakantie een uitdaging. Heb jij daar ook last van, Marc? Het juk van het samengestelde gezin?

Telefoon

Sinds haar telefoontje ben ik op zoek naar de ideale vakantiebestemming. Maar niets voldoet. Eigenlijk heb ik ook al geen zin meer. Waar we ook heen gaan, de ex van mijn lief gaat mee. Niet fysiek, maar daarom niet minder aanwezig. Zodra we in de auto zitten begint het al. Telefoon! En vervolgens belt ze elke dag wel een keertje. Minimaal. We zijn de straat nog niet uit of het eerste belletje met een vraag over voldoende kleding of dat we zijn schoenen wel goed gestrikt hebben (of iets van dien aard) komt al binnen. Er was zelfs een jaar dat ze opeens in de kamer van onze vakantiewoning stond. Even checken of het allemaal wel goed ging, zo zonder haar. Sindsdien ligt onze vakantiebestemming in ieder geval voorbij de landsgrenzen.

Huilen en smijten

Waarom ik het pik? Omdat het voor de kids al moeilijk genoeg is en ik het bovendien nooit ga winnen. Niet zolang lief niet van zijn schuldgevoel af is, zij daar handig gebruik van maakt met haar ik-maak-wel-voorgoed-deel-uit-van-je-leven-ja!-opdringerigheid en ik ook weiger om nog een stap te zetten. Ik heb het geprobeerd hoor. Gesprekje hier, nog eens over praten daar. Tot huilen en smijten aan toe. Maar ze blijft haar plaats, als moeder van zijn kind, in ons leven opeisen. Het gaat dus niet om de plaats van haar kind, die is allang gezekerd. Het gaat om de plaats die ze voorzichzelf heeft bedacht. Het heeft allemaal geen zin om me daar nog druk om te maken. Of denk jij van wel? Zij krijgt van lief vaak het begrip en ik de boze woorden. Ik sta nu eenmaal dichterbij en kan wel wat hebben.

Mannen voor thuis op vakantie

Maar goed, als het zo ligt, ben ik de lulligste niet. Ik zie nog wel een oplossing. Ik wil nog één investering doen, het nog één keer proberen. Dus zit ik nu wat te klikken op sites van reisorganisaties. Ik zoek iets ver weg, iets buiten bereik van welk mobiele netwerk dan ook, en, oh, er moeten wel veel mannen zijn. Leuke mannen. Mannen waarvan je zegt, die ga ik eens fijn mee naar huis nemen na deze vakantie. Mannen die van invloed zijn op de hormonen van de vrouw. Zo’n vent waarvan je denkt: ‘Nou, als het dan toch moet, dan zou ik hier wel een nieuw samengesteld gezin mee willen vormen. Mocht jij zo’n adres weten, Marc, laat het dan weten. Ik reserveer gelijk. Voor de ex van mijn lief.

Kunnen wij eindelijk eens ongestoord op vakantie.

Groet, Bo

Hai Bo,
Heerlijk om nu al met de vakantie bezig te zijn. Bladerend door de vakantiegidsen of met de laptop op schoot surfend over het internet. Bij elke foto van een zwembad roepen de kinderen: “Ja, daar wil ik heen!” De omgevouwen hoekjes in de vakantiebrochures zijn niet meer te tellen en de map favorieten op de laptop puilt uit. Er is teveel keuze! Hoe komen we daar nu uit met elkaar?
Dat laatste is belangrijk Bo. Er met elkaar uitkomen. Ik snap dat dat natuurlijk een hele uitdaging is, zeker in situaties met gezinnen die zijn samengesteld uit twee andere gezinnen. Ik heb zelf ook in zo’n situatie gezeten, als kind wel te verstaan. Ik leefde samen met mijn zusje bij mijn moeder en af en toe waren we een weekendje bij mijn vader. Dat werd al snel anders toen mijn moeder hertrouwde. Ik kreeg een nieuwe vader, zeg maar een soort omgekeerde geboorte. Ik kreeg daar ook nog eens 3 stiefbroers en 2 stiefzusters bij cadeau. Je kunt misschien al raden wat er met de vakantie gebeurde. Die was bijna niet meer te regelen! En toch kwamen mijn ouders – ik beschouwde mijn stiefvader ‘gewoon’ als mijn vader – er altijd wel uit.

Spel   

Bo, het is goed om eens inzichtelijk te maken hoe de relaties tussen de betrokken personen nou precies lopen. Teken op een papiertje wat poppetjes en lijntjes, of nog leuker is het om het ‘spel’ te spelen met een paar poppen en draadjes wol voor de verbindingen tussen de personen. Er zijn twee vrouwen in het spel, jij en de ex van jouw lief. Er zijn ook twee mannen in het spel, jouw lief en ook zoonlief. En van deze vier gaat alleen de zoon 2x op vakantie. De sleutel ligt dus bij de zoon. Hebben jullie wel eens aan hem voorgelegd wat hij zelf wil? Speel het spel eens met zoonlief en kijk eens met wat voor spelregels hij komt.

Kind van de rekening   

Vaak wordt er een strijd tussen de volwassenen gestreden. Wie kan er het langst zijn poot stijf houden? Hoe kan ik de ander het meeste dwars zitten? Wie is het meest vasthoudend? Wiens jaloezie-elastiek is het meest rekbaar? En dat allemaal over de rug van de kinderen, in jouw geval zoonlief. En wie wordt er het kind van de rekening?
“En Pierre, wat wint onze kandidate bij het juiste antwoord?” “Ja-ha-ha mevrouw! U wint een onvergetelijke volledig verzorgde zonvakantie naarrrrr… het tropische oord Ibiza! Laat u van top tot teen verwennen. Ontspannen massages, sauna, met champagne in het bubbelbad, en u wordt geëscorteerd door uw persoonlijke zeer aantrekkelijke gigolo! Eh…piccolo.”

Modderpoel bij het zwembad   

Het wordt tijd voor kiesrecht voor kinderen! Niet om de Tweede Kamer of de Gemeenteraad te plezieren, want daarvoor moet je verstand hebben van… eh… Nou ja, niet dat dus, maar het vakantiekiesrecht. Zoonlief heeft net zo goed een stem in de vakantieplanning. Hij wil het liefst 2 gave vakanties ervaren. Is het voor hem belangrijk dat hij dagelijks zijn moeder spreekt? Maak daarover heldere afspraken. Met elkaar. Het klinkt cliché, maar als hij het naar zijn zin heeft, dan hebben de ouders het ook naar hun zin. Het wordt misschien wat precair als hij kiest voor een gelijktijdige vakantie. Jij met lief aan de ene kant van de camping, de ex van je lief aan de andere kant van de camping. Bellen is dan niet meer nodig. Zoonlief kan even langs moeder om zijn veters te laten strikken of om schone kleding te halen. Het schuldgevoel van je lief wordt niet aangeroerd. Misschien zijn er wel campings waar ze naast animatie ook mediation bieden en een modderpoel bij het zwembad hebben.

Of had je net het goede antwoord gegeven? Dan ligt er een ticket naar Ibiza voor je klaar!

Warme vakantiegroet,
Marc

Marc Faber over Marc Faber
“Sinds 1965 kan ik de wereld en haar bewoners met mijn eigen zintuigen waarnemen. Als klein kind begreep ik vaak niet waarom mensen bepaalde dingen zeiden en deden. En dat intrigeert me nu nog steeds. Ik begeleid kernkrachtige transformaties van mensen (Humanalytics) en organisaties (Biznalytics).

 

 

 

Vrouw Relatie: Doe mij een beetje wraak

Mannen houden van wraak nemen, hoorde ik deze week iemand zeggen. Ze schijnen er van te genieten. Ik niet. Ik zou wel willen hoor, maar wraak slaat altijd terug op mezelf. Uiteindelijk ben ik degene die er toch het meest last van heeft. Van die wraakgevoelens. Want ik doe er verder niets mee. Misschien is dat het verschil. Mijn wraak blijft in mijn hoofd zitten. Daar is geen genieten aan. Wraak moet je kennelijk praktiseren wil het leuk worden. 

Wraak

Wie wraak neemt geeft het signaal af dat er met hem of haar niet valt te sollen. Het idee is dat je daarna van je belagers af bent. Zou kunnen. Maar dan moet je belager, denk ik, wel een vrouw zijn. Voor je het weet zit je in een real-life-gangster movie. Maar een beetje wraak, dat is best lekker. Het lekkerst zijn de mensen die zichzelf onaantastbaar achten en dan toch onderuit gaan. Het liefst geheel op eigen kracht. Dat zal ze leren met hun grote mond! 

Reünie

Een typisch gevalletje vrouwen-wraak is de reünie. Ieder muurbloempje van toen zal het herkennen. Laatst had ik er een. Zo’n reünie. Spannend, wat zou er zijn geworden van al die populaire meiden met wie ik toen niet mee mocht doen? Met Astrid die kauwgom in mijn haar smeerde en met Petra die keihard op de enige klassenavond waar ik ooit geweest ben, vroeg waar ik in ’s hemelsnaam die broek had gevonden. Die had ik natuurlijk ook helemaal niet zelf gevonden. Maar mijn moeder. In de zak met kleding die doorkwam van mijn nichtjes. Nadat zij eruit waren gegroeid.

Streepjes van de seventies

Ik liep altijd een seizoen of 8 achter als het om kleding ging. En dat was wél erg. Want de ene zomermode is de andere niet. In de jaren van Depeche Mode en Doe Maar, toen zwart en juist de fluoriserende kleuren hot waren, liep ik nog in de streepjes en bloemetjes van de seventies. Zie dan maar eens vrolijk je pubertijd door te komen. Dat ik persé naar de modevakschool wilde heeft ongetwijfeld te maken met de zakken van mijn nichtjes. 

Zoete wraak

En toen die reünie. Wat een suffe dozen waren die snebbels van toen geworden. De een nog keuriger en saaier dan de ander. Grijze doorzonwoning-mevrouwen waren het, met zuinige mondjes, weinig glans in de ogen en rimpels in het voorhoofd. En, daarbij, ze droegen maat 44. Minimaal. En dat was enorm… Kicken! Daar was mijn wraak. En ik had er niets voor hoeven doen. “En jij bent?”, vroeg de hunk van weleer. “Bo, je weet wel, waar je vroeger zo om moest lachen. Je hebt me ook nog eens van de fiets getrapt.” “Dat meen je niet! Dat spijt me dan, en mag ik zeggen dat je als mooiste bent opgedroogd? Iets drinken?” En ik voelde de arm van hunk, die – ik geef het toe – nog steeds een hunk was, die avond nog regelmatig branden rondom mijn taille. Maatje 38. 

Liefdesgedicht: Allemaal gratis

Een knipoog.

Een regenboog.

Een zomeravond vol krekels en sterren.

De zonsopgang en de zonsondergang.

Het waaien van de wind.

Het draaien van de wereld.

Alle schelpen op het strand.

Wolken, regenwolken, donderwolken, schapenwolken.

Noem maar op.

God zelf.

De lucht in je longen.

De woorden uit je mond.

Dromen en dood.

Storm en de stilte voor de storm.

Klapzoenen.

Het zand in je schoenen.

En dat ik van je hou.

Auteur: Jos van Hest

Woorden van liefde en troost

css.php