De hele wereld hangt ook aan elkaar van verkeerde beeldvorming. Dacht je als vrouw ook altijd dat je er goed aan deed een arts aan de haak te slaan? Was hij in alle dokterromans niet de stoere adonis en jij de verpleegster die hem uiteindelijk toch nog kreeg? Vergeet het maar. Artsen hebben het zwaar als het om de liefde gaat. Dat blijkt uit een enquête van het vakblad Mednet onder 700 artsen.  

Relatiebureau voor artsen

Bijna 65 procent van de artsen zegt dat het moeilijk is een relatie aan te gaan of een gezin te stichten omdat studie en werk zoveel aandacht opeisen. Een derde zegt door de werkdruk daadwerkelijk problemen te hebben in de relatie. Een op de acht relaties strandt, volgens Mednet, door het veeleisende werk. Maar hulp is onderweg! Artsen krijgen hun eigen relatiebemiddelingsbureau, Medmatch geheten. 

Stuiverroman

Mensen met een ‘openbare functie’, zoals artsen, kunnen via de website in contact komen met andere hoogopgeleiden. Medmatch is het enige relatiebureau dat zich richt op medici. Misschien moeten artsen het wel helemaal niet zoeken in de hogeropgeleiden waar het gaat om de ideale partner. Twee drukke mensen in een relatie is toch vragen om problemen. Die hebben toch helemaal geen tijd voor elkaar? En wat boeit dat nou, zo’n gesprek op niveau met academische diepgang! Alsof je daar als vrouw warm van wordt. Een slaapkamer is geen boardroom. Nee, ik zeg, terug naar de romantiek van de stuiverroman. Wat is er mis met die verpleegster die opkeek tegen ‘haar’ dokter en hem na 8 sidderende hoofdstukken opgewonden en vol passie in de armen viel, klaar om voor altijd aan zijn zijde te blijven. Dat zie ik ze bij Medmatch nog niet doen.

Het is een complot. Ik weet het zeker. Nou, niet zeker, maar het moet haast wel. Er is iets mis met spiegels. Dat wil zeggen, als ik erin kijk. Hetzelfde is van toepassing op etalageruiten. Hoe kan het anders dat ik zonder openstaande ritsen en strakgespannen knoopsluitingen in maatje 38 pas, en me zonder op te vallen tussen andere vrouwen met ‘normaal postuur’ kan begeven, maar ik reflecterend in een spiegelend oppervlak opeens de looks heb van een soort van trol. 

Balansdag

En dan nog zo iets, en ik hoop dat er minstens één vrouw is die het herkent; wanneer ik een balansdag heb vind ik mezelf om 10.00 al stukken slanker dan dat ik om 9.00 was. Idem dito wanneer ik naar de kapper ga. Maar dan heeft het complot uiteraard betrekking om mijn coupe. Thuis leek mijn haar in de verste verte niet op dat van modellen die uit helicopters komen vanwege laagjesserum of naakt over een voetbalveld rennen vanwege glansspul. Maar één blik in de spiegel van de kapper en ik denk; ‘Goh, het zit eigenlijk best nog leuk, wat doe ik hier eigenlijk?’ Wat is dat toch? Mijn relatie met spiegels. Ze tonen me steeds het tegenovergestelde van waar ik op ben voorbereid. 

Fotogeniek

Zoals vanavond in de sportschool. Ik ben al een tijdje bezig en dacht dat ik me inmiddels wel kon vertonen in een kekke sportbroek model strak met hip shit model mouwloos. Had ik me daar toch even geen rekening gehouden met die joekels van sportschoolspiegels. Misschien dat ik vond dat ik al lekker was ‘bijgetraind’, de spiegel vond van niet  –  natuurlijk weet ik best dat spiegels niets vinden, maar ik des te meer – Vrouwen schijnen zichzelf in spiegels dikker te zien dan ze zijn. Voor mannen geldt het omgekeerde. En foto’s deugen ook niet. In het echt ben ik veel leuker dan op foto’s. Zelfs de mensen die mij het meest liefhebben zijn het erover eens. “Bo, je mag er best zijn, maar fotogeniek ben je niet”. En bedankt. Nou ja. Er zijn ergere dingen, en het is waar. In het echt ben ik leuker om te zien dan in spiegels of etalageruiten. Behalve wanneer ik naar de kapper ga op een balansdag. 

‘Ik kan niet zo hard praten hoor,’ sprak het meisje luid en opgewonden, ‘ik zit in de trein.’ ‘Nee luister nou, hij is echt zo leuk’. Nu giechelde ze. ‘Ja weet ik veel, gewoon. Nee, niet gewoon. Heel leuk dus, maar het is nog zo nieuw. Ik weet niet hoe het verder moet. Ja een date. Oh, en hij heet Joost.’

Stropdas
‘Nou, ik zat dus tegenover hem. Ik had iets aan dat heel netjes was. Hij ook, het is echt zo’n stropdassenbedrijf. Dus ik zeg dat ik een stageplaats zoek enzo. Ja, ik moet toch afstuderen. Dus we praten over mijn opleiding enzo, en wat ik nog wil. Toen vond ik hem nog niet zo leuk trouwens. Nee, ik kwam gewoon solliciteren. Nou.. luister nou… Ja, bij Best, nog 10 minuten… Nou, ik ben toen gelijk aangenomen. Nee, na de vakantie pas. Ja, zo gaaf… Nee, Griekenland…Nee, niet de baas als in baas, maar ik val wel direct onder hem. Nou, toen kwam het. De volgende dag kreeg ik een smsje: welkom als stagiaire. Hoe dat kan? Nou, hij heeft toch mijn c.v. Ja. dat vond ik ook ja.

Sms-en
En nou vind ik het zo stom dat ik iets terug heb gestuurd…Nou, gewoon. Bedankt ofzo. Maar toen kwam er weer iets en nou ja…’ Ze giebelde weer…’We hebben best vaak gesmst. Maar ik ben hem ook leuk gaan vinden…Ja. stom hé. Gewoon door te sms-en. En toen vroeg hij of ik zaterdag mee uit wilde…Ja…Nu…Dit weekend. Nou ja, ik weet het dus nu niet meer. Want hij is best leuk ofzo.’ Eindelijk was ze even stil. ‘Ik kan toch niet daten met iemand waarvoor ik ga werken? Ja, weet ik veel. Zaterdag, eten in de stad. Ja, maar het is ook wel spannend ofzo… Ja, dat is wel eng hé, als het zo’n type is. Maar dat geloof ik niet. Vast niet, toch? Hij is gewoon leuk… Ja, Joost ja.

Maar daarom bel ik jou ook. Ja, ik ben er bijna… Ik kan wel even langskomen. Gezellig… Want ik wou je vragen… Jij en Steef? Jullie kennen elkaar toch ook van het werk ofzo?’

Zij droomde over een nieuwe liefde. Hij over nieuwe seks. Ze vonden elkaar op internet. Ze spraken af, ergens in een hotelletje langs de kust. Zij vond dat romantisch, hij wel praktisch. Zij had haar avontuur, voor de zekerheid, toch maar aan een vriendin verteld. Je weet maar nooit waar je in stapt tenslotte. Door te vertellen waar ze was en met wie, voelde ze zich iets veiliger. Hij had niets gezegd, en zeker niet tegen zijn vriendin. Ze dronken cappuccino terwijl ze uitkeken over de golven. Zij was ieler dan hij had gedacht. Nou ja, kleine borsten zijn ook geil. Hij was best charmant, misschien een tikkie te snel, iets te geroutineerd. Bij de tweede cappuccino ging zijn telefoon. “De zaak, zei hij, terwijl ze weten dat ik een vrije middag heb genomen.” Hij drukte het geluid weg en streelde licht haar hand toen ze een zoetje in de warme drank liet glijden. Nou ja, hij was vast ook nerveus.

Veelbelovend

Ze wandelden over het strand terwijl de meeste mensen vertrokken. Het was iets na zessen. Ze vertelde hem stukjes over haar leven en ze lachte om zijn grapjes. Dit was spannend. Veelbelovend ook. Zijn telefoon ging opnieuw. Dit keer nam hij op. “Ja, het loopt allemaal een beetje uit. Ik weet niet hoelang het nog duurt.” “Sorry, werk!” Zei hij tegen haar en nam afstand. “Ik heb ze uitgenodigd een hapje te eten, sprak hij met zijn hand voor de telefoon, vast tegen de wind. “Geef me nog een paar uur, dan rond ik het af. Dit moet gewoon even, Lies, de deal is bijna rond. Dit weekend maak ik het goed met je.” Hij keek haar aan met een verontschuldigend lachje waarbij hij zijn linker mondhoek optrok en streelde een blonde lok uit haar gezicht.

Werkkamer

Dat weekend had hij vertrouwde seks met Lies. Haar borsten waren minder vol na de geboorte van de jongens, maar nog altijd mooi. Ze deden wat ze altijd deden. Ze sliep al bijna toen hij het bed uit stapte. “Nu nog? Het is weekend.” “Ik weet het schat, maar ik verwacht nog antwoord van die gasten van laatst. Niets bijzonders, gewoon nog een uurtje voor de zaak. Ga maar slapen. Ik zit in de werkkamer.”