Vorige week hadden we secretaressedag. Ik vind dat waar-de-loos! Op het eerste gezicht lijkt het een prachtig idee. Als manager ga ik eens een keer een hele dag ‘mijn’ secretaresse – alsof ze mijn bezit is – aandacht en waardering geven. Ze knapt immers alle rotklussen voor me op en zorgt er voor dat ik ongestoord mijn belangrijke taken als manager goed kan uitvoeren. Ze beheert mijn agenda met meer inlevingsvermogen dan mijn eigen vrouw, want zij houdt rekening met zowel zakelijke als privé-afspraken. Welbeschouwd is zij degene die mijn werk-privé balans goed in de gaten houdt, want zelf schiet ik al snel door naar de zakelijke kant. Als workaholic heb ik gewoon te weinig oog voor mijn secretaresse en vergeet ik haar de waardering te geven die ze verdient. Terwijl ik dit opschrijf, komt in mijn gedachten op dat zij toch wel in de buurt komt van de ideale vrouw…

Volgend jaar toch weer secretaressedag?

Duidelijk dus: ze verdient op deze speciale dag wel een flinke bos bloemen. Of een doos bonbons. Of allebei. Ik kan haar natuurlijk ook een diner aanbieden. Niet gewoon uit eten, maar iets luxer en in een romantische ambiance. En dan zou… “MARC!!!” Ik schrik wakker uit mijn dagdroom. Oeps… Mijn vrouw riep me al een paar keer…
Eh, waar was ik. O ja, waardering voor mijn secretaresse. Die Amerikanen bedenken wel slimme en doortrapte marketingconcepten om ons het geld uit de zak te kloppen. De secretaresses en de managers vinden het een prima idee om één dag per jaar even stil te staan bij de ondergewaardeerde dames. Overigens wel met verschillende drijfveren. Een secretaresse krijgt nu in ieder geval één dag per jaar de aandacht waarvan ze vindt dat ze die elke dag zou moeten krijgen en dat is beter dan niets. Een manager ziet er een mooie dekmantel in voor zijn incompetentie op het gebied van complimenten geven. Iets waar zijn eigen vrouw overigens ook over klaagt. En daarvoor hebben we dan weer Moederdag bedacht en is er een commerciële draai gegeven aan Valentijnsdag. De spontaniteit verdwijnt, het wordt allemaal een beetje kunstmatig. En als kunst matig is, is het voor mij geen kunst.

Moederdag, Koninginnedag en Uitslaap-dag

Het lijkt er op dat we het zelf niet meer kunnen opbrengen, invoelen of bedenken. Ieder mens vindt het toch fijn als je waardering krijgt? Als je goed oplet zijn er op een dag voldoende aanleidingen om een complimentje uit te delen, een schouderklopje te geven of anderszins je waardering te laten blijken. Op het werk èn thuis. Doen we dit zelf niet, dan duiken er slimme lui bovenop die deze leemte met een uitgekiende boodschap opvullen.

Verras je partner

Wacht jij tot er een speciale themadag op de kalender staat om iemand te waarderen? Of ben jij creatief en bedenk jij dagelijks je eigen themadag? Verras je partner eens met een ‘Uitslaapdag’, omdat hij de hele week zo vroeg op moet voor zijn werk. Een man zou zijn vrouw eens kunnen verrassen met een ‘Huishouddag’. Een dag vrij nemen van het werk en de huishoudelijke taken volledig overnemen, zodat de vrouw eens een dagje voor zichzelf heeft. Het is toch heerlijk om te spelen met je zelf bedachte themadagen en dit niet over te laten aan anderen?
Koninginnedag vind ik trouwens wel een prima themadag. Het hele jaar door is mijn eigen vrouw mijn Koningin. Eén dag per jaar is het dan ook wel eens leuk om een andere Koningin te vereren! Maar vandaag roep ik uit tot JOUW dag. Niet omdat het vandaag één of andere themadag is, maar gewoon omdat jij JIJ bent en dat het fijn is dat jij ons hier vergezelt op onze aardkloot.

Marc Faber over Marc Faber
“Sinds 1965 kan ik de wereld en haar bewoners met mijn eigen zintuigen waarnemen. Als klein kind begreep ik vaak niet waarom mensen bepaalde dingen zeiden en deden. En dat intrigeert me nu nog steeds. Ik begeleid kernkrachtige transformaties van mensen (Humanalytics) en organisaties (Biznalytics).

Life is [L]ove, [I]nspiration, [F]reedom & [E]nlightenment. Enjoy LIFE!!”

Mijn man is kaal, Ralph, maar jij hebt prachtige krullen. Ben je toevallig nog bij de kapper geweest de laatste tijd? Of bij de Chinees? Goede ondernemers hoor die Chinezen. Ze zijn fantastisch op het gebied van cross-selling. Je gaat voor een coupe, maar krijgt er van alles bij. In Chinese kapsalons in Nederland wordt ook op grote schaal prostitutie bedreven. De overheid weet ervan, meer waarschijnlijk dan de vrouwen van de salonbezoekers, maar doet er niets aan. Het zou gaan om incidenten. Het met spoed ingevlogen testpanel van een landelijk dagblad kreeg echter bij 10 op de 25 kapsalons seks aangeboden. Mijn kapper komt altijd aanzetten met een kopje koffie en de leesmap. Voor onder de droger.

Naar de kapper voor ‘massage’

Vind jij dat het moet kunnen? Zo’n Chinese kapbeurt? In eerste instantie denk ik, wie naar de Chinees wil voor iets anders dan de kalender rond Oud en Nieuw of het gratis zakje sambal, die doet zijn best maar. Maar eigenlijk is dat niet zo. Want die pees-chinees zit er niet vrijwillig. De ‘masseuses’ worden naar Nederland gesmokkeld om een schuld af te betalen, zegt het testpanel. Wat voor een schuld, dat stond er niet bij. Ik word daar dan toch een beetje verdrietig van. En ik was juist zo vrolijk. Komt door de lente. De bloemetjes en de bijtjes en het zonnetje op mijn pas geknipte bol. Gewoon, puntjes eraf, fris kleurtje en beetje uitdunnen. Laten doen bij een Hollandse kapster. Wel een chagrijnige dame trouwens. Ik kreeg niet eens koffie, laat staan seks.

Oriental Yeti

En nu we het toch over haar hebben. Heb je dat beest gezien dat ze in China gevangen hebben? De Oriental Yeti hebben ze hem genoemd. Het lijkt op een beer, maar heeft geen haar. Het heeft een kangoeroestaart maar klaagt als een kat. Rara wat is het? Ze weten het nog niet in China. Mogelijk is het een nieuwe, nog onontdekte soort. Maar het kon ook een betoverde man zijn. Ja echt. Een betoverde man. Er doet rond de vangplaats van het beest een legende de ronde dat verhaalt over een man die in een beer zou zijn veranderd. Hij moet wel iets heel ergs gedaan hebben wil hem dit lot getroffen hebben… En dan bedoel ik echt iets heel ergs. En dat hij een chagrijnige vrouw had die nog nooit van de lente had gehoord. Wat een lot… DNA tests moeten het nu uitwijzen. Ik denk dat het klopt van die vrouw. En dat die man dan alleen maar even naar de kapper wilde.

Groet, Bo

Ha die Bo,

Ja, die krullen van mij. Weet je dat ik die pas ontdekte toen ik, inmiddels ver in de twintig, onder het juk van mijn moeder’s ‘frisse korte koppies’-voorliefde vandaan kwam. En het juk van kapper x, waar ik met mijn vader naartoe ging, en die knipte volgens het aloude adagium: opgeknipt, maar netjes gedekt. Ja, Bo, een wereld ging voor me open toen die krullen er op een dag waren. En de juiste kapper om ze te koesteren. Gerard is mijn held, hij doet het wat rustiger aan, maar mag niet met pensioen. Want mijn krullen, of nou ja, die vrolijke slag in mijn haar, die horen nu bij mij.

Kleurspoeling

Ik heb Gerard trouwens nog nooit op iets frivolers kunnen betrappen dan op de verhalen over zijn paardrijdende dochters en kleinkinderen. Achter zijn deurtjes geen andere handeltjes. Of nou ja, toen ik laatst zei dat ik toch wel heel snel grijs aan het worden ben, stond hij nog sneller dan xx met een kleurspoeling voor mijn neus. ‘Wel duur, maar dit is de beste’, zei hij. Maar hij zette ‘m net zo snel weer weg toen ik zei dat ik vast een mooie grijze man zou worden. Beetje Richard Gere in Pretty Woman, zei ik. Hij lachte vriendelijk mee.

Aanleg   

Nee, bij Gerard geen wellustige dames achter de schermen. Ik vraag me sowieso af of ze dat kennen in mijn dorp, prostitutie. Het zal best wel, want al die keurige geraniums en aangeharkte tuintjes zijn maar de helft van het verhaal. Ik zal ’t Gerard eens vragen. Want Gerard weet alles. Kan hij me meteen vertellen wat voor beest dat nou was in China. En of hij aanleg heeft voor krullen.

Lentegroeten,

Ralph Ploeger over Ralph
‘Ik ben van negen maanden na de finale. Als Cruyff een paar keer had gescoord, was ik er misschien niet eens geweest. Ik ben forens en stukjesschrijver. Ik ben vader en ex. Gepromoveerd en geblesseerd. Ik ben van de woorden en voor de liefde. Van het denken en van het doen. En soms, als buiten de zon schijnt en mijn krullen mooi doet glanzen, dan lijkt het net of ik een zorgeloze beachboy ben. En dat geeft niks…’
Je vindt Ralph ook op www.ralphp.nl 

‘De succesvolle secretaresse ‘: het grootste compliment dat je baas je kan geven. Désirée Verheij schreef een boek over haar ervaring als secretaresse. “Al 30 jaar doe ik mijn werk met passie en ben ik er trots op om secretaresse te zijn. Het is en het blijft een mooi vak!”
In het boek verwoordt ze op innemende wijze hoe je alle bordjes met een glimlach in de lucht kunt houden, terwijl je ondertussen je baas versteld doet staan van de bergen werk die je hem uit handen neemt en je collega’s verrast met de eenvoud van je aanpak. ‘De succesvolle secretaresse’ is een praktisch naslagwerk voor de hedendaagse secretaresse, voorzien van praktijksituaties in de vorm van interviews.

Moderne secretaresse

Volgens schrijfster Désirée Verheij bestaat er een sterk verouderd beeld wanneer het gaat om de taken van een secretaresse. In het boek ‘De succesvolle secretaresse’ veegt ze dat platte beeld van tafel door middel van haar eigen kennis, ervaringen en onder andere interviews die ze heeft gehouden met ervaringsdeskundigen. De sleutelwoorden voor de moderne secretaresse zijn dan ook: meedenken, proactiviteit en zelfstandig opereren. Désirée: “Ik heb dit boek opgedragen aan alle hardwerkende, verantwoordelijkheid nemende, dienstbare, multitaskende supervrouwen, die alles geven om hun opdrachtgever in alle opzichten te laten stralen”. De lezer vindt ook een toelichting op de persoonlijke kant van een veelzijdige en veeleisende baan. Met deze tips wil Verheij haar lezers leiden naar een grotere effectiviteit en persoonlijke groei.

Landelijke Secretaressedag

Speciaal voor Secretaressedag een kijkje over de schouder van secretaresse Désirée: “Het was weer een waanzinnige dag, niets ging zoals je had gedacht en je bent er helemaal klaar mee. In de wetenschap dat je baas zo weggaat, ruim je je bureau leeg. Tevreden, want je zult netjes op tijd thuis zijn om te koken, te eten en naar de schooluitvoering van je kind te gaan. Op dat moment steekt je baas zijn hoofd om de deur en roept de gevreesde zes woorden: “O gelukkig, je bent er nog”. Hij komt binnen en legt een stoeptegeltje papier op je bureau. “Ik heb net aan Peter beloofd dat jij ervoor zorgt dat hij het verkoopoverzicht morgenochtend vroeg krijgt. Je kunt het toch nog even maken? Hee, ik moet rennen, anders heb ik ruzie thuis. Tot morgen! Enneh, bedankt hè!.” Met een verbijsterde blik op je gezicht, kijk je naar de gesloten deur en dringt het tot je door dat jouw programma hierdoor enorm in de knoop komt. Langzaam voel je moordneigingen in je opkomen. Wat een egoïstische zak! Je belt het thuisfront. Manlief kookt en eet vast met de kinderen. Je gaat achter je bureau zitten, klikt Excel open en denkt: “Morgen dubbel suiker in zijn koffie”.
De succesvolle secretaresse is verkrijgbaar via bol.com

Vorige week was ik op wintersport. Ik ga elk jaar en het liefst zo vaak mogelijk. Fascinerend hoeveel mensen er op wintersport gaan! Maar wat trekt mensen eigenlijk aan wintersport? En gaan mannen om andere redenen dan vrouwen?

Snelheid en testen van lef

Ik ga op wintersport omdat ik geniet van het glijden over de sneeuw. Het liefst suis ik zeer snel over de witte wereld naar benee.  De sneeuw, de fantastische uitzichten, de zon op mijn gezicht. Hoe avontuurlijker hoe beter. Daarom test ik het liefst mijn lef in de diepe sneeuw en op de grote schansen in het snowpark. Hoe meer spanning hoe beter.

Gezellig glijden en genieten

Vrouwen lijken om heel andere redenen op wintersport te gaan. Als ik van de piste af wil, wil zij aan de koffie of thee op het terras. Geniet ik van de roekeloze snelheid, dan geniet zij van “rustig naar beneden glijden” . Après-ski betekent voor veel vrouwen lekker zweten in de sauna, terwijl ik, ook zwetend, de meest stomme dansjes doe en luidkeels meezing onder invloed van een paar liter Weizenbier.

Apart op wintersport

Betekent dit dat mannen en vrouwen alleen nog maar apart op wintersport zouden moeten gaan? Mannen met mannen, hun lef toetsend aan elkaar, om vervolgens verbroederd met bier en zang de dag af te sluiten. En vrouwen met vrouwen, genietend van het glijden, van koffie naar gebak en van piste zo rechtstreeks de sauna in. Om ook daar de gezelligheid en saamhorigheid te delen.

De Stuna

Het is misschien wat makkelijker als sauna en stube samen gebracht kunnen worden. De Stuna: naakt met zijn allen bier drinken en springen op de maat van de muziek in een hete ruimte. Hmm.. dit idee moet ik nog even verder uitwerken voor dat ik het lanceer.

Man vrouw relatie

En tot die tijd? Ach… misschien is het ook allemaal niet zo moeilijk. Een goede wintersport is als een mooie man vrouw relatie: met veel zachte, vrouwelijke sneeuw en een vriendelijk, warm, zonnetje, waaronder ik het liefst, met een zo hoog mogelijke snelheid en lef, overheen glijd. De vrouwelijke gezelligheid in de après-ski, eindigt in het luidkeels meezingen van platte teksten, wat ik dan helaas weer als mannelijker moet bestempelen.  En ’s avonds, als iedereen moe is, maar voldaan, laden we ons allemaal op voor weer een volgende dag genieten. Ieder op onze eigen wijze.

Christiaan Groen

Christiaan Groen is trainer / adviseur, voor ondernemingsraden en
daarnaast opsteller van organisatie-, relatie- en familieopstellingen.
Voor manOman blogt Christiaan over de man-vrouw relatie. “Het meest
normale en tegelijk het meest wonderlijke dat er bestaat op deze wereld!
Het leuke van relaties is dat ze je zo veel over jezelf leren. Relaties
gaan in mijn visie over geven en nemen, leren en ontwikkelen, jezelf en
de ander zien!” Kijk voor Christiaans werk als opsteller op www.SevenGreenSeas.com of
mail.