Iedereen herinnert zich vast zijn eerste ware liefde, zijn tweede, zijn laatste, et cetera. Die oprecht beantwoorde liefde, wederzijdse aantrekkingskracht. Je kunt elkaar nog geen seconde uit het hoofd zetten. Continu word je afgeleid door haar in je gedachten. Er gaat geen minuut voorbij of je hart wordt weer vervuld met een liefdevolle sms of een poëtisch gebaar. Hier praat ik in eerste instantie over de verliefdheidsfase.

Na een tijdje

Vaak neemt dat gevoel na een tijdje af en gaat het over in geven om, houden van en soms bloedt een relatie gewoon dood. Ieder gaat zijn eigen weg. Dat laatste komt het meest voor. Toch houdt het mij bezig wanneer verliefdheid overgaat in houden van en waar het vanaf hangt of “houden van” wederzijds en verstandig is.

Laatste keer

De laatste keer dat ik een vrouw zei van haar te houden, was dat in mijn ogen wederzijds. Zij zei het eerst, niet dat het er toe doet, bovendien kenden wij elkaar al veel langer. Door toeval liepen wij elkaar na vele jaren tegen het lijf. Het klikte direct, er was chemie, en voor beiden was duidelijk dat er meer aan de hand was. Ze gaf vrijwel direct toe al jaren aan mij te denken en mij niet uit haar hoofd te krijgen. Zelf hield ik het een tijdje voor me dat ik bijzonder veel om haar gaf maar gaf er uiteindelijk toch aan toe. Het gecompliceerde van het verhaal is, dat ze ook een oogje op iemand anders had, een vrouw. Daarover was ze open en eerlijk.

Bergafwaarts

Het ging nog een tijdje goed maar al snel ging het bergafwaarts. Zo deed ze kwetsende uitspraken. Ze probeerde mij jaloers te maken door over de ander te praten. Dat lukte niet, wel maakte het mij verdrietig en ik wist niet wat ik moest denken. Naar haar toe werd ik onzeker. Ik voelde me wel heel gelukkig wanneer ze er was, maar ook twee keer zo ongelukkig wanneer we elkaar dagen of weken niet zagen en spraken. Het ging op en neer met onze relatie, en… hoe verdrietig het ook is, de relatie eindigde.

Waar ging het fout?

Herkenbaar? Fascinerend om te kijken waar het met relaties fout loopt. Om te leren en om nu en dan eens terug te kijken op een leuke tijd. Wat ik hierboven omschreef was wat mij overkwam met de liefde van mijn leven. Hoe anders zou het zijn gelopen als ik niet “ik houd van je” had gezegd. Niet dat het in die vier woordjes zit, alleen heb ik toch het gevoel dat daar het moment lag dat zij het gevoel had er niet meer voor te hoeven gaan. Ze had me precies daar, waar ze me hebben wilde. De spanning was er vanaf dat moment vanaf. Ida, zo zal ik haar maar even noemen, raakte door haar gedrag mijn vertrouwen kwijt en soms vraag ik me nog af of het niet gewoon één grote leugen was waar ik met open ogen intuinde.

Uniek

Gelukkig ben ik niet uniek in dit soort liefdeszaken en volgens het gezegde heelt tijd alle wonden. Nou ja, alle, niet helemaal dus want vertrouwen in haar zal er, ondanks gevoelens van mij, nooit meer zijn. Toch is dat de minst belangrijke wond die ik opliep. Iedereen wordt door schade en schande wijzer. Een aantal vriendinnetjes na haar maakten het ook makkelijker te vergeten. De grootste wond zit hem in “ik houd van je”. Wanneer kan ik weer eens oprecht tegen een vrouw zeggen dat ik van haar houd zonder direct de deksel op mijn neus te krijgen? Ach, ik lanterfanter maar een beetje door met de vrouwen en misschien is dat wat ik schreef herkenbaar voor anderen en verklaart het iets over ons stoere mannelijke gedrag. Angst om gekwetst te worden! Dat is mijn wond.

Wie is Floris Deun?

Hoi, ik ben Floris (42) en ik ben gepassioneerd wanneer het schrijven en spelen met taal betreft. Mij werd gevraagd nu en dan een stukje te schrijven voor manoman in 2011. Ach, waarom niet? Vind je het (n)iets, laat het me dan gerust weten, via floris.deun@hotmail.com. Groeten Floris.

Per mail kreeg ik een aantal reacties waarom ik vorige week niet schreef. Wel, ik heb ongeveer zes dagen met flinke griep op bed gelegen. Geloof me alsjeblieft als ik zeg dat ik niet kleinzerig ben wanneer ik ziek ben, maar dit is me niet eerder overkomen. Er waren momenten dat ik dacht dat ik dood ging. Echt ziek dus.

Sauna

Zaterdag voelde ik me al een stuk beter en dus besloot ik mijn beste vriendin te bellen om naar de sauna te gaan. Met haar ga ik vaker want haar man houdt niet van sauna en ik ken Petra al van voor haar huwelijk. Tussen Petra en mij is nooit iets voorgevallen. Zo’n type vrouw die je zo goed kent van karakter dat het absoluut niet je type is. De sauna is een uitgelezen plaats, en dan met name de stoomsauna voor mij, om te relaxen en een beetje bij te komen.

Saunagangers

Echte saunagangers gaan om te relaxen. Uiteraard kijk je ook naar mensen, alleen schuilt daar niks seksistisch achter. Dit keer schrok ik me echter een hoedje toen ik even in het buitenbad lag. Een dame van dankbare leeftijd liep richting het zwembad en deed haar badjas uit. Op zich niks vreemds. Ze had tussen haar benen een bos grijs/rood haar hangen tot minstens 10 cm onder haar kruis! Je let er niet op maar dit kon je niet missen, shocking!! Wie in ’s hemelsnaam, loopt er heden ten dage nog met een niet bijgewerkt kruis rond?

Seks

Stel je voor: seks met je partner, man of vrouw. Een beetje voorspel hoort erbij en in een gezonde relatie betekent dat mijns inziens ook dat je orale seks met elkaar hebt. Nu kan ik mij heel goed verplaatsen in perverse personen. Ieder zijn meug toch! En zolang je er niemand kwaad mee doet zal ik de laatste zijn om perverse voorkeuren van een ander te veroordelen. Toch kan ik me er niet in verplaatsen dat er mannen of vrouwen zijn die likkebaardend, met de neus naar voren, tussen het overvloedig vol behaarde kruis van hun partner duiken, met de gedachte om tussen de met zweetpareltjes gevulde grasmat het “lekkers” te zoeken. Brrrrrrrrr, de rillingen lopen over mijn rug wanneer ik alleen al aan de geur denk.

Japanse seksfilms

Ooit zag ik zo’n Japanse seksfilm. De acteur (m) had een flinke bos haar van navel, buik, tot het bovenste deel van de benen. Hier tussenin prijkte een minuscuul klein pikkie. Zo’n piemel waarmee ik mijzelf zeker niet zou laten filmen. De betreffende Japanner kende echter geen schaamte, niet om “the size” en ook niet om zijn barbaarse beharing. Er bestaan dus echt mensen die dat normaal en lekker vinden, denk ik!

Deze tijd

Ik schrok me dus echt lam in de sauna. Mijn pik komt de eerste dagen niet meer overeind, met dank aan de bewuste dame. Heeft niks met mijn griep van doen. Er liepen overigens meer “te” behaarde types rond, dit keer. Ligt het dan echt aan mij of ben ik vreemd dat ik mijn struikgewas een beetje bijhoud? Niet helemaal kaal maar wel kort. Ook bij een vrouw is een streepje niet verkeerd maar een overvloedige woeste haardos is niet echt een uitnodiging om……….. Ach ik had in de sauna gewoon lekker moeten navelstaren, dan was ik nu niet de sigaar geweest…

Wie is Floris Deun?

Hoi, ik ben Floris (42) en ik ben gepassioneerd wanneer het schrijven en spelen met taal betreft. Mij werd gevraagd nu en dan een stukje te schrijven voor manoman in 2011. Ach, waarom niet? Vind je het (n)iets, laat het me dan gerust weten, via floris.deun@hotmail.com. Groeten Floris. 

Onderaan mijn blogs vermeld ik altijd mijn emailadres. Regelmatig krijg ik dus reacties variërend van leuk tot niet leuk. Sommige kritieken zijn sympathiek, andere zijn onsympathiek. Met de meeste feedback kan of doe ik niks, gewoon omdat er geen argumentatie is bijgevoegd. En dat terwijl ik graag onderbouwde kritiek ontvang.

De grote lentekriebelsschoonmaak

Deze week ontving ik feedback op mijn blog “de grote lentekriebelsschoonmaak.” Het betrof positieve kritiek met een kritische kanttekening van een vrouwelijke lezer. De boodschap was duidelijk: “leuke blog en leuke schrijfstijl, alleen, jullie mannen overschatten je aandeel in de huishouding.”

Hoger aandeel in huishouden

“Uit onderzoek bleek: Mannen doen nog te weinig in huis en overschatten hun aandeel in het huishouden. Daar moet volgens het VN-departement voor Economische en Sociale Zaken verandering in komen”, zo wist de kritische leester te melden. De conclusie van het onderzoek was bijgevoegd. Vervolgens kreeg ik het zwaar te verduren. Lees hieronder haar requisitoir.

Foei Harry!

“Nou, de vrouwen van tegenwoordig zijn druk: hebben een drukke baan naast een druk huishouden (waar mannen te weinig in meehelpen), de zorg voor de kinderen, racen naar school, ballet, gitaar, doen de boodschappen even snel tussendoor. pfff, ik ben zo’n moeder, huisvrouw, cursuscoördinator, verzorgende, de motor van het gezin! En wat doen mannen?
Na de noeste arbeid van het uitzuigen en poetsen van hun mooiste speeltje op de oprit zakken ze uitgeput in een luie grote stoel, uitpuffend van dit zware werk en wachtend totdat ze door vrouwlief een welverdiend biertje aangereikt krijgen en verwachten een complimentje over hun zware arbeid en hopen tevens nog een lekker maaltje in hun armpjes gedrukt krijgen… eet smakelijk liefje! Fijn Harry, dat je zo goed geholpen hebt met de lentekriebelsschoonmaak!
EN NU HET HUIS NOG !!!!!”

Het werd stil in mij

Hier werd ik wel even stil van. Wat een mooie kritiek, en hoe mooi onderbouwd. Een paar keer herlas ik de reactie en trok twee conclusies. Als deze critica werkelijk aan het leven lijdt zoals ze hierboven omschrijft, wordt het voor haar tijd actie te ondernemen. Zaag de poten onder z’n stoel weg, doe een laxeermiddel in z’n “welverdiende” pilsje et cetera. Verder heb ik het idee dat ze mij niet voldoende kent. Niet dat ik een heilige ben maar toch wil ik hier even opsommen wat ik zoal in onze huishouding doe! Ik doe de meeste boodschappen in de supermarkt en op de markt, kook bijna dagelijks, maak twee maal per week drie toiletten schoon, konijnenhok, de keuken doe ik iedere dag, de was, beddengoed verschonen, ik lap de ramen, doe de afwas, ga zwemmen met dochtertje (tweemaal per week). Oh ja, ik werk verder tussen de 50 – 60 uur per week.

Triest

Natuurlijk realiseer ik me dat in haar kritiek een trieste kern van waarheid zit. Er zijn nog te weinig geëmancipeerde mannen en ik denk dat veel vrouwen nog steeds in het traditionele rolpatroon worden geschoven, en hierin meegaan. Zelf heb ik heus mijn tekortkomingen (zo houd ik niet van strijken en laat winden). Beste Critica, ik daag je uit om via manoman wekelijks of eens in de twee weken een blog te schrijven als reactie op mijn blogs. Ik zal vice versa reageren op jouw blogs. Oeh, dat kan nog wel eens heel leuk gaan worden!

Even voorstellen: Harry Vonk

Mijn naam is Harry Vonk en er zijn voor mij meerdere redenen te benoemen om een blog te schrijven. Allereerst vindt iedere schrijver het leuk om gelezen te worden en ik vorm geen uitzondering op deze regel. Verder ben ik van mening dat er iedere dag enorm veel leuke dingen om ons heen gebeuren en dat de meeste mensen, man of vrouw, die niet zien. Daarom ga ik proberen met de regelmaat van de klok de aardige dingen die mij opvallen in het dagelijkse leven te beschrijven. De kranten halen al meer dan voldoende negatieve zaken aan, nietwaar! Wie wil reageren, mailt naar harry.vonk@hotmail.com

Is het nu aangeboren of kun je het leren? Elke man (hetero dan) heeft zich wel eens afgevraagd: “Hoe verleid ik nou een vrouw?

Het spel der verleiding

Wat zijn de succesfactoren in het spel der verleiding? Wat is dat eigenlijk, een vrouw verleiden? Hoe moet je een vrouw benaderen? Wat is de beste manier? Kun je verleiden leren? In dit artikel schetsen we wat het verleiden van een vrouw nou eigenlijk is.

De basis is aantrekkingskracht

Het verleiden van een vrouw is niks anders dan het creëren van aantrekkingskracht. Van een “totale vreemdeling” moet jij haar door een proces heen leiden dat uiteindelijk er toe leidt dat de gelukkige dame in kwestie jou “wil”. Jij moet ervoor zorgen dat ze zich fysiek tot jou aangetrokken voelt, maar liever nog moet die aantrekkingskracht fysiek en mentaal zijn. Het grote verschil tussen mannen en vrouwen, waar het de liefde betreft, is… lees verder op www.masterflirt.nl

In de speeltuin doe ik vandaag mijn inspiratie op. Geinig hoor, de tuin wordt door vrijwilligers beheerd en is erg mooi. Mijn dochtertje en een vriendinnetje zijn samen heerlijk in het zonnetje, in de zandbak, aan het spelen. Tussendoor vang ik vlagen van een gesprek op tussen de beheersters van de speeltuin. De dames hebben de leeftijd van een gemiddelde oma.

Zomerkleding

Je zou verwachten dat dit soort dames zich niet druk maakt om de nieuwste mode en wanneer ik oude vrouwtjes aanschouw, denk ik daarin gelijk te hebben. Toch gaat het gesprek over mode. Het woord hoerig hoor ik vallen voor de kledingstijl van sommige jongere dames. Ook blijkt de jeugd geen smaak te hebben wanneer het kleding aangaat. Best grappig, als ik de dames bekijk, zie ik standaard oudedamespantalons, beige en lichtgroen, herkenbaar.

Kinderkleding

Gelukkig wordt er positief gesproken over kinderkleding, de diversiteit, grote keuzemogelijkheden, kleuren, printjes, lang, kort, schoenen, accessoires, et cetera. Als ik rondkijk zie ik inderdaad allemaal vrolijk gekleurde kinderkleding. Iedereen draagt iets anders en het is allemaal best aardig. Blanke, gele, rode en bruine kindjes. Ze lopen er allemaal anders, fleurig en leuk gekleed bij.

Moeders

Als het baasje op de hond gaat lijken, vraag ik mij wel af of dat ook geldt voor kinderen en moeders. Ik vrees het ergste. Sommige moeders lopen op naaldhakken, hetgeen mij onpraktisch lijkt in een speeltuin. Het is wel het stereotype vrouw dat ik hier omschrijf. De omhoog gepompte borsten, te strakke leggings, teveel make-up, bijzondere haarcoupes. Eigenlijk kon ik het laatste weglaten. Toen ik naaldhakken schreef had je al het juiste beeld.

Namen

Over smaak kun je niet twisten, toch denk ik soms dat ik ben gezegend met een overdosis goede smaak. Is dat arrogantie? Oordeel zelf. Er vliegen namen voorbij als Sjerrol, Calvin, Kevin, Esmeralda, Rigilio, Gianni-Joe, Ster, Binkie, Beverly, et cetera. Oké, mijn ouders hebben ook geen geweldige naam voor mij gekozen en ik heette liever William of Bob. Maar Georgina heeft wel haar borsten naar mij vernoemd. Helaas is in Den Haag mijn naam een scheldnaam.

Diversiteit

Verschillende namen, kinderen, kleding en smaken. De oude dames hebben het weer over de grote keuze aan kinderkleding. In hun tijd was er niet zoveel keuze. Je droeg de kleding die oma of moeder voor je maakte of kocht. Het was gebruikelijk dat kleding vier tot vijf keer van kind wisselde. “Nee”, hoor ik twee ouwetjes naar elkaar bevestigen, “Het is tegenwoordig beter en makkelijker”. Ik poog het beeld van vroeger boven te halen. Te vergelijken met nu.

Cruijff

Ik citeer vaak en graag uit de bundel van Cruijff. Zijn beroemdste citaat, “elk voordeel heb z’n nadeel!”, komt alweer in mij op. Door de enorme diversiteit aan kleuren, soorten, stofjes, patroontjes, attributen, en vooral het verschil in smaak, ga ik regelmatig ’s morgens het gevecht met dochtertjelief aan over de kleding die ze gaat aandoen naar school. Vaak heeft ze een half uur nodig om zich te kleden. Alles wordt gepast, gewisseld en achtergelaten waar het wordt uitgetrokken. Tot een paar minuten voor aanvang van school. Kasten en hangertjes vol kleding. Veel keuze. Leuk dat het tegenwoordig kan maar het voordeel heb ik nog niet kunnen ontdekken. Dit heeft ze niet van mij. Moet van haar moeder komen. Niet ieder hondje lijkt op z’n baasje, of is moeders ook bij ons thuis de baas?

Even voorstellen: Harry Vonk

Mijn naam is Harry Vonk en er zijn voor mij meerdere redenen te benoemen om een blog te schrijven. Allereerst vindt iedere schrijver het leuk om gelezen te worden en ik vorm geen uitzondering op deze regel. Verder ben ik van mening dat er iedere dag enorm veel leuke dingen om ons heen gebeuren en dat de meeste mensen, man of vrouw, die niet zien. Daarom ga ik proberen met de regelmaat van de klok de aardige dingen die mij opvallen in het dagelijkse leven te beschrijven. De kranten halen al meer dan voldoende negatieve zaken aan, nietwaar! Wie wil reageren, mailt naar harry.vonk@hotmail.com