Hoeveel water moet ter zee gaan
Hoeveel wind waait door je haar
Wil je eind’lijk met me mee gaan
Horen wij weer bij elkaar?

Hoeveel keer zal ik je noemen
Zal ik uitschreeuwen je naam
Maar jij speelt tussen de bloemen
En ik pas niet in jouw kraam

Vroeger ja, toen jij nog klein was
Toen nog luisterde je naar mij
Dat was toen het leven fijn was
Maar dat is er niet meer bij.

Hoeveel ging er al verloren
Hoeveel heb je al verpest
Ach, was jij maar nooit geboren
Jij, de nul op mijn rekest!

“Eigen schuld”, zeggen de buren”
Had op cursus dan gegaan.
Nu legt zij jou in de luren
Eigenwijs komt duur te staan”

“Wil je wel gelijk betalen?!!
Brem, chrysanten en een roos
En een gieter. Jij mag halen
Een sigaar uit eigen doos.”

“Da’s de prijs voor al jouw falen:
Toen je voor een hondje koos.”

Cornelis Critieck 2008

Als de zon ondergaat

betekent dat niet dat zij niet meer schijnt

Het licht is alleen ergens anders.

Gadgets zijn nou echt van die dingen die eigenlijk (bijna) helemaal het terrein zijn van de man. En dat vind ik leuk. Want ze hebben al zo weinig, die mannen, sinds de vrouw op steeds meer gebieden een inhaalslag maakt ten opzichte van de man. Op sommige terreinen die voorheen door het leven gingen als ‘typisch iets voor hem’, zijn jullie zelfs al ingehaald. Ik noem studiecijfers, vreemdgaan en overlijden aan een hartkwaal. Daar ben ik niet voor trouwens, en ik bedoel rangorde. Ik geloof in gelijkheid. Behalve op het gebied van de gadgets. Gadgets zouden verboden moeten worden voor vrouwen. Net als sportvissen, het op de hei verkleed naspelen van veldslagen, de barbecue beheren, motorcrossen, en onder de olie besmeurd aan auto-onderdelen prutsen. Als we zo gaan beginnen kunnen we net zo goed meteen het staand plassen mondiaal doorvoeren. Van sommige dingen blijf je als vrouw gewoon af. So far mijn gevoel voor gelijkheid.

Light Saber  

Ik gun het dames best – u hoeft dus niet te reageren, stoere vrouwen onder ons – maar als ik zie hoe blij de man is, hoe opgewonden hij raakt over ‘ zijn gadgets’ dan zie ik in die fonkelende ogen ook iets van ‘yes, dit is ons terrein’. En dan smelt mijn hart. Dan wil ik dat wij vrouwen daar vanaf blijven. En laten we wel wezen dames, wat kan ons het ook eigenlijk schelen; radiografisch bestuurbare mini helicoptertjes, de beerbelt, de boynQ vase usb speaker, de iPad, het EeeKeyboard, de Nexus One, de op afstand bestuurbare golfbal, spygadgets, geocaching, the Light Saber, game-dingen en niet te vergeten ‘the Walking Fridge’. Dat snappen we toch helemaal niet!

Technische vooruitgang 

Maar wat we wel snappen is dat de man die dingen nodig heeft. Om te ontspannen, om weer even kind te zijn, om de opwinding van de technische vooruitgang te ervaren, een soort van deelnemen aan het scheppingsverhaal zeg maar, iets waar mannen voor nodig zijn om het te creëren, om gewoon iets te hebben wat wij vrouwen niet snappen. Voor echt alles gelijk wordt. En dat is allemaal heel logisch. Wat jij Marc? En kom nu niet aan met dat wij ook gadgets hebben wanneer je doelt op merktassen, kittige mobieltjes, grappig bedoelde schorten of mokken, voetenverwarmers, elektrische nagelvijlen, de tas-in-tas, leuk gedecoreerde tamponbewaardoosjes, de snug deken met mouwen en de Flamengo-ovenwant. Want dat heeft helemaal niets met scheppingsdrang te maken.

Groet, Bo

Hallo Bo,
Wow wat onwijs vet cool, man! Ik hoor het regelmatig als er iemand een nieuwe gadget heeft. Mannen onder elkaar, maar toch ook vrouwen. Ik vraag me dus heel sterk af of het nog wel zo is dat gadgets bijna helemaal het terrein zijn van mannen. Als ik om me heen kijk op straat, in de trein of in het café, dan valt me op dat er veel meer vrouwen een iPhone hebben dan mannen. Of misschien laten deze vrouwen dat juist wel meer opzichtig zien om daarmee de aandacht van gadget-geile mannen te trekken.

Smartphone 

Van mij krijgen ze in ieder geval deze aandacht niet. Gadgets zijn dus helemaal niet mijn ding. Mijn vrouw zegt dat ik wel degelijk een voor mij belangrijke gadget heb: mijn mobiele telefoon. Ik heb geen ‘aaifoon’, zoals veel vrouwen dit populaire apparaatje liefkozend noemen, wel een smartphone. En die gebruik ik wel veel, maar ik benut nog lang niet alle mogelijkheden. Verder heb ik eigenlijk geen gadgets. Sterker nog, van de helft van de hebbedingen die jij opnoemt weet ik niet eens wat het is!

Geldingsdrang   

Er zijn natuurlijk allemaal verschillende soorten hebbedingetjes. Sommige zijn meer gericht op de mannen, sommige op de vrouwen, soms ook op beide. Dit is toch gewoon slimme marketing? De man wil zich van oudsher graag onderscheiden en een soort aanzien van zijn soortgenoten afdwingen. Noem het geldingsdrang. Met een gadget probeert de man dus gewoon een beetje status te winnen. Het is natuurlijk niet te vergelijken met een dure auto, waarvan wel wordt gezegd dat dit het verlengstuk is van het mannelijke geslachtsdeel. Gadgets zijn vaak handzaam en niet al te groot. De mannen zijn vaak helemaal in hun element als ze indruk kunnen maken met hun gadget. Hier gaan hun oogjes van glimmen. Een gadget is dus niet echt een verlengstuk van zijn gevalletje, maar al deze kenmerken van gadgets komen wel overeen met die van het mannelijke geslachtsdeel!

Hype 

Bo, alle gekheid op een stokje, ik denk dat de voorliefde voor hebbedingetjes heel persoonlijk is. De slimme marketeers proberen ‘wanna have gadgets’ in de markt te zetten. De echt slimme bedrijven weten een hype op gang te brengen onder vrouwen of mannen en promoveren de gadgets tot ‘must haves’. Een enkel topbedrijf is zelfs in staat om hun afzetmarkt te verdubbelen door een gadget voor zowel de man als de vrouw te maken.
Deze marketing gaat echter aan mij voorbij. Mijn vrouw is mijn gadget. Ik mag haar alleen niet zo noemen, maar het is wel leuk om me mee bezig te houden. Daar word ik blij en opgewonden van en gaan mijn ogen van fonkelen. Yes, dit is mijn terrein en daar mag mijn vrouw van smelten!

Goody greetz,
Marc

Marc Faber over Marc Faber
“Sinds 1965 kan ik de wereld en haar bewoners met mijn eigen zintuigen waarnemen. Als klein kind begreep ik vaak niet waarom mensen bepaalde dingen zeiden en deden. En dat intrigeert me nu nog steeds. Ik begeleid kernkrachtige transformaties van mensen (Humanalytics) en organisaties (Biznalytics).

Laatst een workshopje gedaan over status en macht. Dat triggerde me, want wat ik me nu al heel lang afvraag en waarop het antwoord steeds lijkt te veranderen is de vraag: Wie heeft nu in het algemeen in man vrouw relaties eigenlijk echt de broek aan?

Man of vrouw – wie heeft de macht?

Het onderwerp fascineert me mateloos. Ook al weet ik zeker dat er eindeloos veel variatie in bestaat, er zal er toch vast wel ééntje echt de baas zijn! Ik stel dan ook voor om hier ter plekke maar een mini-enquête op te tuigen en gezamenlijk een antwoord te vinden. Dus kijk even goed in de passpiegel en geef zo eerlijk mogelijk antwoord op de volgende vraag over jouw eigen relatie:

Wie heeft in jouw relatie over het algemeen ‘de broek aan’?
a. De man
b. De vrouw
c. Geen van tweeën, altijd gelijk
d. Allebei, wisselend

Waar ontmoeten man en vrouw elkaar?

In het boek ‘Terugkeer van de koning’ van Ton van der Kroon staat een tekeningetje, dat naar ik me kan herinneren, van de Inca’s is, met een man, een vrouw en twee lijnen tussen hen in die kruisen omstreeks het jaartal waarin wij nu ongeveer leven. Wat zou daar de betekenis van zijn? Worden mannen softe vrouwen, en vrouwen harde ruwe mannen? Of gaan we van een mannencultuur over in een vrouwencultuur, waarin de man onderdrukt wordt en voor zijn rechten moet gaan vechten?

Broekrok?

Vaak vraag ik me af: Als aan de buitenkant lijkt dat de man het vaak voor het zeggen heeft, is het dan uiteindelijk toch zo dat de vrouw de scepter zwaait? Heeft de vrouw, in zijn algemeenheid, het uiteindelijk voor het zeggen? Is de rok, eigenlijk meer een broekrok? Of moeten we de uitdrukking ‘de broek aan hebben in de relatie’, maar anders gaan definiëren? De broek aan hebben betekent dan bijvoorbeeld, dat de rest van de wereld denkt dat je in de relatie ruiterlijk regeert, maar dat het tegenovergestelde waar is.

Man krabbelt terug

In het verleden heeft de man, volgens mij meer dan nu, ‘de broek aan’ gehad. Dus lijkt er iets fundamenteel aan het veranderen. De vrouw heeft terrein gewonnen als het aankomt op macht en status binnen de relatie. Maar wat moet de man hier nu mee doen? Terugkrabbelen? Of juist een andere positie innemen?

Man en vrouw gaan zich omkleden

Ik probeer sinds kort vast te houden aan een oud en vertrouwd spreekwoord: “De man dient de vrouw en de vrouw volgt de man.” Of ik dat in de praktijk zo goed hanteer, weet ik niet zeker, maar als je een ander model kent of zelf (succesvol) hanteert, deel dit dan even met ons hieronder! Dan weten de andere lezers en ikzelf ook weer wat we aan moeten dit weekend. Mocht je partner je broek of rok aan zijn/haar laars willen lappen, vraag hem/haar dan het hemd van het lijf. Als je partner doorkrijgt dat je echt het naadje van de kous wilt weten, valt er aan de verhoudingen binnen jullie relatie vast nog wel een mouw te passen.

Trek jij de broek aan en vertel je mij en andere lezers hoe jij denkt dat het nu echt zit? Je kunt je reactie hieronder kwijt. Ik ben benieuwd!

Christiaan Groen

Christiaan Groen is trainer/adviseur voor ondernemingsraden en
daarnaast opsteller van organisatie-, relatie- en familieopstellingen.
Voor manOman blogt Christiaan over de man-vrouw relatie. “Het meest
normale en tegelijk het meest wonderlijke dat er bestaat op deze wereld!
Het leuke van relaties is dat ze je zo veel over jezelf leren. Relaties
gaan in mijn visie over geven en nemen, leren en ontwikkelen, jezelf en
de ander zien!” Kijk voor Christiaans werk als opsteller op www.SevenGreenSeas.com of mail.

Zij zit in bad en wil rust. Hij zit in bad en wil seks. Daar komt de uitslag
van het ‘badrituelen onderzoek’ van een bekend en schuim veroorzakend badproduct
dan toch weer op neer. Ik zeg, heb je nog nieuws? Oh ja, de vrouw gaat eigenlijk ook
liever alleen in bad en hij noodgedwongen dus ook, zodat hij dan maar,
ook noodgedwongen, aan het fantaseren slaat. Je moet toch wat.

Passie en rozenblaadjes

Toch gaf de helft van de badgasten wel
aan dat het passieverhogend werkt, dat samen in bad gaan. Ik snap die opwinding
niet. Samen in zo’n krap, glibberig met een – op een gegeven moment toch –
klotsende waterpartij, heeft voor mij dezelfde graad van romantiek als rozenblaadjes op
bed, vrijen op het strand en ‘het doen’ in een vliegtuig. Het lijkt zo romo en
leuk, en ‘helemaal zoals het hoort van Kim Holland en zo’, maar ondertussen zit
er van alles in de weg. Ik noem, zand, een kraan, een deurklink of rozenblaadjes. Het is zo’n
opgelegde vorm van geildoenerij waar ik alleen maar koud van word. Maar ja, ondertussen zit mijn man dus mooi opgescheept met een nuchter exemplaar van een
vrouw. En dan heeft hij ook nog niet eens een bad om af en toe onder het schuim
eens fijn te fantaseren hoe het ook had gekund.

Sauna

Nu had jij het laatst over de sauna. En dat je niet zo’n saunatype bent.
Hoe herkenbaar. De reden waarom ik niet meer naar de sauna ga zijn de vrouwen.
Niet visueel ingesteld aan mijn hoela. Misschien kijken ze niet naar mannen,
maar écht wel naar andere vrouwen. En dan het liefst de minst mooie exemplaren.
Want ‘dat is zo goed voor het zelfbeeld.’

Maar laatst was ik een weekendje weg
met lief, en bij het hotel hoorde ‘gebruik van sauna’. We waren de enige twee.
Niet in het hotel uiteraard, maar wel in de sauna. En toen vond ik het opeens
wel errug lekker, zo met niemand anders erbij. “Dit moeten we toch eens vaker
doen”, zei ik nog. Het is er nog niet van gekomen. Want ach, zo’n gevoel blijft dan toch weer hangen in het
moment. En ik heb echt wel mijn momenten hoor. Alleen geen bad. Dus voorlopig
sta ik gewoon weer onder de douche… Alleen.

Wat jij? Liever bad of douche?

Groet, Bo

Kijk. Ik zal het je nog een keer uitleggen. En dat doe ik met een citaat. Want niets is zo briljant, of het is al eens gezegd. En dit zei Billy Crystal: “Vrouwen hebben een reden nodig voor seks, mannen alleen een plaats.” Pure onversneden wijsheid van good old Billy. Dus nogal wiedes dat mannen het liefst seks hebben, in bad. Dat is het fijne en voorspelbare aan mannen: waar ze ook zijn, wat ze ook aan het doen zijn, eigenlijk hebben ze liever seks. In de supermarkt, in de file, in de kroeg. De man wenst seks. Finale van het WK. Laatste minuut. Het staat 1-1. Penalty. Robin van Persie achter de bal. Ik weet zeker dat als hij de keuze had, hij liever seks lag te hebben.

Tegelijk zeg ik: het bad is een vreselijke plek. Voor seks. Voor alles eigenlijk, maar vooral voor seks. Het is dus ook niet zo dat mannen bij het opstaan denken: goh, laat ik rozenblaadjes kopen en kaarsjes aansteken, laat ik het bad vullen met welriekend water. Laat ik de juiste muziek opzetten. Laat ik… Nee, kom zeg. Dat is de vrouw, die dat bedenkt. En dan zit je daar met zijn tweeën, quality time door te brengen met wat omfloerst en hees getuur in elkaars ogen, wat inzepen en strelen. Dat is de vrouw die de reden voor sex aan het zoeken is. In bad met de man die de plek al lang gevonden heeft. Hij was liever elders. In bed, bijvoorbeeld. Of ergens anders waar je vrij kunt bewegen. Maar alles is beter dan géén seks.

Dus wij mannen. Wij passen ons aan. Vinden jullie het lekker in bad? Dan doen we het in bad.

En ik moet je zeggen: ik prijs me gelukkig met mijn lief. Ze heeft watervrees.

Groeten van Ralph

Ralph Ploeger over Ralph
‘Ik ben van
negen maanden na de finale. Als Cruyff een paar keer had gescoord, was
ik er misschien niet eens geweest. Ik ben forens en stukjesschrijver. Ik
ben vader en ex. Gepromoveerd en geblesseerd. Ik ben van de woorden en
voor de liefde. Van het denken en van het doen. En soms, als buiten de
zon schijnt en mijn krullen mooi doet glanzen, dan lijkt het net of ik
een zorgeloze beachboy ben. En dat geeft niks…’
Je vindt Ralph ook op www.ralphp.nl