Eigenlijk had ik al een tijdje niks van haar gehoord op een enkel sms’je na, en afgelopen donderdagavond stond ze, hier in Utrecht, onaangekondigd voor mijn deur.  Hallelujah, het was zo’n tijd geleden dat ik haar zag, dat ik bijna was vergeten hoeveel sexappeal ze had. Heerlijk om haar weer te zien. Gelukkig voor haar was ik thuis. Ik spreek nu over Lena, het mooie meisje met dito moeder die ik heb leren kennen tijdens mijn wintersportweek in de Alpen.

Bonnefooi

Op de gok had ze het gewaagd naar Nederland af te reizen, hopend mij thuis aan te treffen. Dit weekend had ik gelukkig niks gepland dus ach, ze was welkom. Ze zou een jeugdherberg hebben gezocht als ik er niet was geweest om vervolgens een paar dagen in Amsterdam te gaan stappen. Zelf ben ik niet zo’n fan van Amsterdam dus liet ik haar dit weekend Utrecht zien. Hoe anders dan de woonplaats van Lena was Utrecht. Ze keek haar ogen uit en ja, Utrecht is natuurlijk erg leuk met haar grachtjes, terrasjes en restaurants.

Het weer in Utrecht

En wat een weer hadden wij dit weekend! Perfect terrasjesweer. Ik nam haar mee naar terrasjes binnen en buiten de stad, aan pleintjes, watertjes en in bosrijke gebieden. We spraken honderduit. Eigenlijk ben ik best een beetje jaloers dat zo’n meisje zo spontaan de beslissing neemt om zo’n “avontuur” in haar eentje aan te gaan. Uiteraard vroeg ik haar hoe het met haar moeder ging, waarop zij antwoordde dat haar vader en moeder enorme ruzie hebben gehad om mij. Ze staan op het punt te gaan scheiden maar of het zover komt is de vraag. Lena’s moeder is officieel de enige eigenaar van haar ouders restaurant dus is haar vader al iets kalmer geworden. Enfin, dat is een lang verhaal en ze heeft me uitgelegd hoe dat komt. Haar vader is ooit met de Deutsche Justitie in aanraking gekomen en sindsdien kon hij geen bedrijf meer op zijn naam hebben. De moeder van Lena schijnt bovendien aardig in de slappe was te zitten.

Over ons

Maar goed over ons. Lena is vanmorgen weer huiswaarts vertrokken en heeft dus vier nachten bij mij vertoefd. Het was absoluut goed met haar vol te houden en wij hebben ons bijzonder vermaakt. Wij maakten om beurten ontbijt, lunch of avondeten voor elkaar klaar. Ook zijn we uit eten geweest. Als ik kijk welke lokale Deutsche streekgerechten ze klaarmaakt, verbaast het mij dat zij en haar moeder zo’n goed, slank figuur hebben. Allemaal koolhydraten! Niet dat ik daar normaliter heel erg mee bezig ben maar het viel mij in ieder geval op hoe machtig dat Duitse voer is.

Appel en boom

Deze week maar even een balansweekje houden. Bijkomen van Lena en het overvloedige eten. Bij haar afscheid beloofde Lena nog vaak terug te willen komen en de daad aan het woord toe te zullen voegen, alleen moet haar schijnbaar opvliegerige vader voorlopig niet weten dat zij met de lover van haar moeder omgaat, voor hem kookt, met hem slaapt, en meer. Eerlijk gezegd lijkt mij dat ook beter. Ik weet niet in detail wat hij in Duitsland ooit heeft uitgevreten maar als Lena dat spontane niet van een vreemde heeft heb ik liever dat hij met zijn opvliegende karakter en verleden niet spontaan besluit naar Utrecht af te reizen om even het één en ander recht te zetten. Laat hem eerst thuis maar z’n zaakjes rechtzetten, dan praten we verder…

Wie is Floris Deun?

Hoi, ik ben Floris (42) en ik ben gepassioneerd wanneer het schrijven en spelen met taal betreft. Mij werd gevraagd nu en dan een stukje te schrijven voor manoman in 2011. Ach, waarom niet? Vind je het (n)iets, laat het me dan gerust weten, via floris.deun@hotmail.com. Groeten Floris.

Ieder jaar rond deze tijd loop ik weer met de vraag door mijn hoofd rond, wat te geven aan moeder? Eigenlijk geef ik niks om feesten die verplicht ingevoerd lijken te zijn, ingegeven door commercie. Als ik om me heen luister, merk ik niet de enige te zijn. En voor wie vieren wij het eigenlijk?

Dochtertje en Moederdag

Sinds vijfenhalf jaar heb ik een dochtertje, dus zo makkelijk kom ik er niet mee weg. Haar moeder vindt Vader- en Moederdag ook minder belangrijk, bovendien moest ze dit jaar ’s nachts werken en overdag slapen. Veel tijd om een feestje te bouwen was er niet. Maar ons dochtertje dacht daar toch echt anders over.

Megabakker zweert bij Moederdag

Toen ik deze week bij de buurtsuper stond, arriveerde juist een megabakkersbus. De bestuurder begon rolcontainers uit te laden met slagroomtaarten. Puur uit interesse vroeg ik of er een taartenactie was of zo. Hij laadde bijna de gehele bus leeg. Slagroomtaarten! Zijn antwoord was dat met Moederdag circa 25.000 slagroomtaarten meer werden uitgeleverd dan anders. Alleen bij deze bakkersfirma, dus. Mijn vraag om hoeveel taarten het ging met Vaderdag, werd lachend beantwoord met nul. Dus geven wij mannen, met Moederdag, moeders lekker een dikmakende slagroomtaart. Alsof wij ze toewensen lekker monsterlijk mollig en moddervet te worden. Fijne Moederdag. Ik had nog nooit een taart voor moeder gekocht!

Tekening maakt Moederdag

Maar goed, mijn dochtertje had bij een vriendinnetje een leuk bundeltje van kleurplaten gemaakt inclusief een nietje en een strikje. ’s Morgensvroeg hadden we voor mama een vers broodje gebakken met haar favoriete gebakken omelet met kaas… Kopje koffie erbij en vlak voordat ze weer naar bed moest, gaven wij moeder een mooi boek en een armband.

Armband

Die armband is net zoiets als de sigaar uit eigen kist. Althans, het is vergelijkbaar want mijn dochtertje had hem uitgekozen omdat ze hem erg mooi vindt. Nou komt het: bijna alle armbanden van haar moeder verdwijnen spoorloos, om bij tijd en wijle om de pols van ons dochtertje terug te keren.

Vaderdag en Moederdag

Een vriend van mij kocht ooit een kist sigaren voor zijn vader terwijl deze niet rookte. Doet hij er lekker lang mee zei mijn vriend. Weer een ander koopt altijd een grote reep chocola of een doos bonbons met de voorgedachte zo snel mogelijk zelf de chocola op te eten. Nou, bij mijn dochtertje werkt het dus ook zo. Denk verder ook eens aan al die vaders en moeders die een door “de kleine” klaargemaakt ontbijtje op bed krijgen, bestaand uit een verbrande croissant, te dik besmeerde en te dik belegde broodjes met te zoet en hartig door elkaar. Goed bedoeld en vooral leuk voor de kids zelf. Al die knutsel- en freubelspulletjes die echt niet weg mogen worden gegooid. De gekleide asbak, terwijl je niet rookt, et cetera.

Is het een mannending of….

Als ik dit op een rijtje zet, zou het mij niet verbazen dat al die extra slagroomtaarten jaarlijks worden gekocht op aandringen van de kids die zelf dol zijn op taart. Daarom vraag ik me af of Moederdag om mama draait of om de kids. Ze kopen en fabriceren van alles wat zij vooral zelf erg leuk of lekker vinden. Laten we er niet omheen draaien. Vaderdag en Moederdag hoeft van de meeste ouders niet zo. Ik stel voor om het af te schaffen en te vervangen door Kinderdag. Dat is dan één commercieel feestje minder en dan komen de cadeautjes rechtstreeks terecht bij hen die het zelf het leukst vinden om de cadeautjes te ontvangen, namelijk de kleinsten onder ons… 

Even voorstellen: Harry Vonk

Mijn naam is Harry Vonk en er zijn voor mij meerdere redenen te benoemen om een blog te schrijven. Allereerst vindt iedere schrijver het leuk om gelezen te worden en ik vorm geen uitzondering op deze regel. Verder ben ik van mening dat er iedere dag enorm veel leuke dingen om ons heen gebeuren en dat de meeste mensen, man of vrouw, die niet zien. Daarom ga ik proberen met de regelmaat van de klok de aardige dingen die mij opvallen in het dagelijkse leven te beschrijven. De kranten halen al meer dan voldoende negatieve zaken aan, nietwaar! Wie wil reageren, mailt naar harry.vonk@hotmail.com

Deze week ben ik wederom een jaar verouderd. Jawel, weer gelukt. Op zich is verjaren geen verdienste want evenals dat het lijkt dat de tijd sneller gaat, overkomt het je of niet. Naarmate ik ouder word, merk ik nu al dat er (te) jonge mensen die ik heb gekend om mij heen wegvallen. Een ander effect van ouder worden is dat ik het gevoel heb bedachtzamer en milder te zijn. Hoezo milder en bedachtzamer? Bedoel ik soft? Nee, ik bedoel mild.

Claudia de Breij

Op mijn werk stond vanmiddag Radio 2 aan en er was een aardig deuntje (mooi woord trouwens) van Claudia de Breij te horen. Geloof me, wanneer ik zeg dat er een groot verschil is tussen mannen en vrouwen, wanneer het muziek en teksten betreft. Meestal luister ik naar de melodie en als die me aanstaat, vind ik muziek mooi. De tekst gaat in de meeste gevallen langs me heen. In dit geval, Nederlandstalige muziek, luisterde ik slechts naar de melodie. Erg mooi. Een vrouwelijke collega, tegenover mij, huilde tranen met tuiten toen het liedje was afgelopen. Malloot die ik ben, vroeg ik wat er loos was. Haar antwoord: “Dit is zo’n mooi liedje!” Vroeger had ik haar waarschijnlijk uitgelachen.

Onvoorwaardelijke liefde

Vroeger ja, alleen nu niet. Onbewust drong het tot me door dat de tekst over onvoorwaardelijke liefde ging. Echte liefde, houden van, tot het bittere einde, lief en leed, de ware liefde. Vorige week schreef ik al over houden van en de “ooit” ware liefde van mijn leven, en het verdriet eromheen. Dit keer sloeg ik mijn arm om mijn collega om haar te troosten. Ik wist niet waarom, want ze vertelde me niets over een parallel in haar leven met betrekking tot dit liedje. Haar bloesje was nat van de krokodillentranen die rijkelijk over haar wangen vloeiden. Er leek geen einde aan te komen.

Bin Laden

Het mag niemand ontgaan zijn, dat Bin Laden is opgespoord en gedood. Uiteraard treur ik hier niet om, toch was ik ook niet in een jubelstemming. Bedachtzamer als ik word, vind ik tegenwoordig iedereen die wordt gedood, één dode teveel. Hiermee ontken ik niet wat de man heeft misdaan. Er zal zeker een vorm van gerechtigheid zijn geschied. Waarschijnlijk is dit zelfs beter. Ik was deze week jarig, geen verdienste, het is mij gewoon gegeven. Vredelievend als ik ben, laat ik iedereen met rust, zolang zij mij en anderen geen kwaad doen.

Naïviteit

Noem mij gerust naïef. Ik weet dat daar geen sprake van is. Er zijn op deze wereld mensen die elkaar omwille van geloof, zonder zich te verdiepen in de ander, vermoorden. Ik zal helaas niet degene zijn die hen van waanzin tot zinnen kan brengen. Via YouTube zocht ik nogmaals het liedje ‘Mag ik dan bij jou’ van Claudia de Breij op, luisterde dit keer naar melodie én tekst. Inderdaad de tekst was mooi, zeer mooi, zelfs geweldig en vredelievend.

Wat heb ik geleerd?

Ik heb geleerd naar teksten te luisteren. Ze kunnen prachtig zijn. Echt een vrouwending om naar teksten te luisteren. Toch worden wereldwijd teksten verkondigd waar men beter niet te lang naar luistert. Welke tekst het ook is, van beide kan ik tegenwoordig tranen in de ogen krijgen. Soms van verdriet en onmacht omdat sommige teksten mensen opzwepen om anderen te doden. Het zijn vaak mannen die naar deze teksten luisteren, niet zelf nadenken en zich erdoor laten voeren. Het zijn meestal vrouwen die naar de inhoud van prachtige songteksten luisteren en erover nadenken. Dit overkwam mij nu met deze zeer dierbare collega. Haar tranen deden mij direct denken aan de “ooit” liefde van mijn leven, die er eveneens een gewoonte van had gemaakt om naar de tekst te luisteren in plaats van naar de melodie. Een typisch vrouwending. Mild wil ik vrouwen niet noemen, alleen… misschien zijn ze wel slimmer en bedachtzamer dan wij. Gelukkig word ik ook ouder, bedachtzamer en milder in mijn oordelen. En zolang er nog vrouwen zijn die om mooie liedjes huilen, is alles nog niet verloren….

Wie is Floris Deun?

Hoi, ik ben Floris (43) en ik ben gepassioneerd wanneer het schrijven en spelen met taal betreft. Mij werd gevraagd nu en dan een stukje te schrijven voor manoman in 2011. Ach, waarom niet? Vind je het (n)iets, laat het me dan gerust weten, via floris.deun@hotmail.com. Groeten Floris.