Eens in de vier jaar is het weer zover. Dan is het WK voetbal en is mijn man vier weken lang bevangen door voetbalkoorts. Er zijn drie wedstrijden per dag, en het liefst ziet hij ze allemaal. En altijd verandert hij van een rustige zachtaardige man in een fanatieke voetbalsupporter die mopperend en scheldend aan het beeldscherm is gekluisterd. “Jongens wat staan jullie daar nou te klunten! Van Persie, weer hoor: slappe zak! Toe nou, naar voren!” Enzovoort, enzovoort, enzovoort.

Opgewonden standje

Normaal gesproken ben ík thuis altijd het opgewonden standje, maar in dit geval ontgaat de opwinding mij volkomen. Ik verveel me meestal dood als er niet minstens om de vijf minuten wordt gescoord. Bovendien heb ik totaal geen aanleg voor de ins en outs van het edele voetbalspel. Tot grote ergernis van manlief heb ik bijvoorbeeld nog steeds moeite met buitenspel. In theorie weet ik heus wel wat het is, maar in de praktijk mis ik het altijd. “Buitenspel! Deze zie je toch wel hoop ik?!” Beschaamd schud ik meestal van nee. Probleem is dat ik nooit zo snel weet waar ik moet kijken. Of ik let juist dan even niet op. Op zo’n moment wordt het er even niet gezelliger op in huis.

Man vrouw dingetje

Zou dit nu weer zo’n man-vrouw-dingetje zijn? Is mijn onkunde het bewijs van een ontbrekend gen of een andere hersenstructuur? Of is het gewoon een toevallige speling van de natuur? Zoals ook mijn perenboom ineens zo nodig in de ban staat te wezen van oranje. Alle blaadjes getooid met vurige vlekjes! Oranjekoorts dus! Zoiets als de beessies van AH, maar dan anders. En intussen hebben we ook nog van Slowakije gewonnen en staan we in de kwartfinale. Ik geloof dat ik maar even onderduik. Tot het allemaal weer over is. Hopelijk kan mijn perenboom tegen die tijd ook weer een beetje normaal doen.

©Joke van der Leij, Tekstjuweel, www.tekstjuweel.nl

Voor een van mijn opdrachtgevers bekijk ik hun nieuwe huisstijl. Deze heeft alles te maken met female advantage. Vrouwen bezitten bijzondere eigenschappen als schwung, sensitiviteit en teamspirit. Mijn opdrachtgever is een detacheringsbureau dat kijkt naar verhoudingen op de werkvloer. Vannacht kreeg ik een staaltje female advantage op de vechtvloer. 

Uit gaan

Ik heb u al vaker verteld dat ik in een mooi plaatsje woon, hartje centrum aan een leuk, historisch plein. Het is een beetje slaperig stadje. Behalve in het weekend, zeg tussen 11.00-5.30. Inderdaad, net wanneer ik slaperig ben is een deel van het stadje wakker. Het jonge deel. Uitgaanspubliek dat te oud is om thuis te blijven, maar te jong om tegen drank te kunnen. Vrijdagavond is het ergst. Die heeft bij ons thuis de naam ‘blèr-avond’, vernoemd naar de activiteit met bijbehorend volume die de jonge niet-slapers op genoemde tijden het liefst praktiseren. Niet al te sporadisch gaat het geblèr gepaard met vernielingen. En dat in ‘mijn’ slaperige stadje. 

Lichte slaper

Zo ook dit weekend. De brandweer bleek bezig met een afvalcontainer-brand. Dat doen ze zo zachtjes mogelijk, maar ik ben een lichte slaper. Toen ik naar buiten keek dacht ik nog heel even dat het mistig was geworden in de nacht, maar nee, dankzij onze jeugd hadden we weer een demonstratie van modern top-vermaak. Allicht dat ik even door het raam bleef kijken. De brandweer was maar net vertrokken of de volgende gezelligheid deed zich al voor. Een groepje jongens kreeg het onderling aan de stok. Iets met woorden die niet gezegd hadden mogen worden. De jongens maakten zich breed en duwden wat heen en weer. Dat doen jongens. Zeker met meisjes in de buurt. Het is de combinatie van testosteron met alcohol. 

Petjes

Het schouwspel duurde zeker 20 minuten. Dat kan in ons stadje, want de politie heeft andere prioriteiten. Wegens het veelvuldig gebruik van K-woorden zal ik u de conversatie tussen de vechtersbazen besparen. Bottum-line was dat de heren het maar niet eens werden wie nou de grootste Ka-leider was met de grootste Ku-kop die hij nodig eens als de Ka-Ti-Te moest houden enz enz…Toen werd een van de dames het zat. “Ik dacht dat wij nog ergens shoarma gingen eten!”, gooide ze het in de groep. Daar waren de heren het eigenlijk wel mee eens. Ze hielden op met vechten, klopten hier en daar nog wat op schouders, trapten nog eens tegen een fiets of prullenbak als slotact, zetten hun petjes scheef en verlieten wankel het plein. 

Wie om 4.00 ’s nachts nog aan een opdrachtgever denkt, is waarschijnlijk een tikkie overspannen. Deze keer was het anders. Ik dacht aan mijn opdrachtgever en was het volmondig met ze eens. We moeten het hebben van female advantage.