Mannen, en dan met name de jonge generatie heeft het moeilijk. Mannen zijn hun identiteit kwijt. Er is geen duidelijk rolmodel over wat mannelijkheid nu eigenlijk precies omvat, zoals hun vaders dat nog wel hadden. Mannen zijn op zoek naar hun identiteit.

Traditionele rol

Ze balanceren ergens tussen moderne en traditionele rollen. Ze zijn voortdurend bezig, gestuurd door wat ze zien in de media, met de strijd tussen de verder gaande metroseksualiteit en de wens om een echte man te blijven. Oké, metro was uit, toch? En dat is precies het probleem. Nog niet zo lang geleden was het nog in. Wat moet je nou eigenlijk helemaal als man?

Weg met de invloed van de vrouw

De marketeer staat natuurlijk klaar om de mannen verder te helpen. Of was het nu om ze verder te verwarren? We zien veel testosterongeladen campagnes passeren zoals die leuke mannen van een Jills, brede binken met androgene koppies voor luchtjes, type buurman met een bierinloopkast , en stoere terug naar basic mannen die zich ontdoen van de invloed van de vrouw, de baard laat staan en rauw vlees gaat eten. Hun boodschap: de man als jager is terug.

Mannen make-up

De moderne man heeft pakweg twee strategieën tot zijn beschikking: mee vervrouwelijken of zich een stoerder imago aanmeten. De vervrouwelijking van de man komt terug in de mode, marketing en media. In tijdschriften zijn al mannen te zien op schoenen met hakken, met een murse (schoudertas voor de man) en de mannenrok is in de H&M collectie terug te vinden. Jonge mannen kopen steeds meer cosmetica. Inmiddels groeit de markt voor mannencosmetica zelfs harder dan die voor de vrouw. De verwarring zal dus nog wel even blijven bestaan.

bron: Marketing Tribune

Er is kermis in de stad. Ik woon in de stad. Aan het plein waar de jaarlijkse kermis op het punt staat los te barsten. Ik woon één hoog en beneden zijn stoere mannen ijverig in de weer met buizen, platen en felgekleurde kermis-dingen. Ik ben ook ijverig. Als een keurige huisvrouw poets ik de rommel van het weekend weg. Terwijl ik stofzuig verschijnt er een grijnzende man voor het raam. Een kermisman. Hij wordt omhoog getakeld om een grote, roze octopus op een kermisattractie te plaatsen. 

Mannen van de kermis

Een man voor het raam op één hoog is bijzonder. Ik houd dan ook nooit rekening met de gedachte dat er wel eens een man voor het raam zou kunnen staan. Laat staan een kermisman. Dan realiseer ik me dat ik, gewend aan de privacy van een éénhoogwoner, sta te stofzuigen in een veel klein en best wel versleten nachthemdje. Door de positie waarin een mens nu eenmaal stofzuigt- voorover geheld- heeft de man voor het raam uitzicht op twee borsten die nog net niet helemaal uit een versleten hemdje vallen. Ik schrik, hij lacht. Op een foute manier.

Kermisromantiek

Als meisje droomde ik over kermisjongens. De mysterie van die jongens op reis, het had voor de bakvis die ik was, de romantiek van het zigeunerleven. Eens per jaar bijna te grijpen, maar veel vaker te ver weg. Op weg naar een andere stad, andere meisjes. Bij slagregen, harde wind of kou – waar ik toen woonde hadden we najaarskermis – ik moest naar de kermis! De sensatie, de muziek en de kermisjongens hadden op mijn puberziel een enorme aantrekkingskracht. Ja, ik was zo’n meisje dat rondhing. Helemaal fout natuurlijk, zo zeg ik nu tegen mijn dochters.”Dat gesnol! En al mijn zakgeld ging eraan op,” pleeg ik er ook nog schijnheilig achteraan te zeggen. 

Wel gaaf

Ze zijn het met me eens. Want de kermis trekt, maar de kermisjongens niet. Stadsjongens die rondhangen op de kermis trouwens ook niet. “Stom stoer gedoe” vinden ze dat gehang, “en wedden dat het vechten wordt, verpesten ze de sfeer weer.” Maar ‘dat hoge ding – heb je dat gezien – dat keihard gaat’ is wel gaaf!  Het is duidelijk, de romantiek tussen meisjes en kermisjongens is niet meer. Maar eigenlijk had ik dat vanmorgen ook al door. Onder het stofzuigen. 

Getrouwd zijn met een gescheiden man heeft één nadeel. Er is een ex. Daarom dames, wanneer u nog niet aan de man bent, kies er een zonder kinderen. Niet om de kinderen maar om de ex die je er gratis en voor niets bij cadeau krijgt. De ex van mijn lief praktiseert dit advies al jaren. Met als gevolg, geen nieuwe man in huis, waardoor ze gefocust blijft op haar vermeende plaats in het leven van haar ex. Mijn nieuwe lief dus. Het is ook eigenlijk een advies van niks!

Ex-en complex

Ze knipt met haar vingers en hup! Als bij toverslag komt haar ex aangevlogen. Dat die ex inmiddels een ander leven heeft doet er niet toe. Ze zijn samen erg content met hun geknip en gevlieg. Ik iets minder. Ik heb een ex-en complex. Want ik zeur. Ze hebben toch samen een dochter? – Schatje trouwens, uit de grond van mijn hart – Nou dan, dan moet je af en toe even knippen en vliegen. Het is niet anders. En als dochter (maar meestal moeder) dan ergens heen moet terwijl we al een afspraak hebben, nou, dan zeg ik die afspraak toch even af. “Verander je complexen nu eens in wat souplesse”, zegt lief dan.

Verjaardag

En dat maakt me boos. Soms erg boos. Zoals twee dagen geleden op zijn verjaardag. Leuk restaurant geregeld, alle kinderen mee, helemaal leuk. Tot het knip-smsje. ‘Haal het niet, kun je Robin een uurtje later halen?’ De jarige vond dat het kon. Ik en de restaurantreservering vonden van niet. Laat ik niet in details treden, maar de avond liep uit op een snackbarhap voor de kinderen, tranen van boosheid voor mij en hij kon fluiten naar zijn verjaardagswip. 

Verbanden

Gisteravond was ik inmiddels wel weer toe aan een potje goedmaaksex. Een mens kan niet eeuwig blijven mokken tenslotte. Ik kruip in bed tegen lief aan waar hij wat ligt te lezen. ‘Van je familie moet je het hebben’, gekregen voor zijn verjaardag van zijn ex. Nog licht ontvlambaar maar nu om andere reden schuur ik wat tegen hem aan. Het effect is nul. Ik gooi het over een andere boeg. Stuurs neem ik wat afstand en zucht maar eens. Lief blijft lezen in zijn boekje en lacht. Kennelijk is het een leuk boek. Leuker dan ik. En dan die achterlijke titel. Bedoelt ze daar soms iets mee? “Ik zie een overeenkomst”, zeg ik, met daarin niet mis te verstaan, zelfs voor een man, de ondertoon van ‘ze heeft het weer voor elkaar’. “Ik ook’, zegt lief, “je zeurt weer”.

Een grappig berichtje in de krant van deze week: Vrouwen zeuren, alles bij elkaar opgeteld, op jaarbasis een week lang tegen hun man. Gemiddeld zeuren dames 7920 minuten tegen hun man over huishoudelijke klusjes, hun drinkgewoontes en hun gezondheid. Dat staat gelijk aan 2,5 uur zeuren per week. De getallen komen uit een Engels onderzoek, uitgevoerd onder 3000 mensen.

Klagen en zeuren

Het meest voorkomende onderwerp waar vrouwen tegen hun man over klagen: niet helpen bij het schoonmaken van het huis. Ook niet afwassen en te veel drinken zijn populaire zeuronderwerpen. Nu ‘hoor’ ik de meeste mannen denken: zo weinig? Die van mij zeurt de hele dag! Dat ligt dan toch ook wel een beetje aan de man. 83 procent van de mannen moest namelijk toegeven dat het gezeur van hun vrouw wel vaak terecht is.

Zeuren helpt    

De helft van de mannen geeft hun vrouw binnen een half uur haar zin. 21 procent doet daar wat langer over maar geeft het na enkele uren op en geeft er alsnog gehoor aan. Vrouwen weten dat ze te veel zeuren. Maar ja.. je moet toch wat. Van de vrouwen moest 87 procent erkennen dat ze het hun man soms toch wel wat moeilijk maken.