We kijken graag naar rolmodellen. Mooie mensen, mooie spullen en gesmeerde topcarrières ontlokken niet zelden zuchten van afgunst. Niet bij mij. Nou vooruit, bloedmooi had ik wel willen zijn, maar ik heb een troostmiddel. Het heeft bijzonder comfortabele voordelen om wat treetjes lager op de ladder te staan. Dat je toegankelijker bent voor andere leuke mensen bijvoorbeeld.
Players “Is het niet lastig een lustobject te zijn”, vroeg ooit een lieve minnaar. Het was een compliment en het was tien kilo en miljoenen lichtjaren geleden. Hij had gelijk. Het was lastig. Ik had iets, verbloemde verlegenheid, dat mij afstandelijk maakte. Bij gebrek aan durf me aan te melden voor een teamsport trainde ik 5 dagen per week solistisch in de sportschool. Daar had de teamplayer in mij nog steeds niets aan, maar mijn fysieke vormen wel. Naïviteit ten top zag ik niet dat hierdoor de serieuze en rustige mannen (mijn droom) buiten bereik bleven en de players mijn gestroomlijnde en vetvrije kant op kwamen. Ten onrechte werd mijn houding aangezien voor een bepaalde air. ‘Hard to get, but nice for fun’. Een veronderstelling die er voor zorgde dat de lieve mannen waar ik van droomde, uit eigen onzekerheid op afstand bleven.
Uitstraling Wat ik ging beseffen in die tijd is dat veel neerkomt op uitstraling. Om de hypothese te staven nam ik de proef op de som. Binnen één weekend vertoonde ik me totaal anders in het uitgaansleven. Op vrijdag ging ik neutraal, lees saai, gekleed en bleef mezelf. Op zaterdavond hulde ik me in mijn meest vrouwelijke outfit en stelde me licht hysterisch op. Stroop werd ik. ‘De vrouwelijke avond’ werd ik benaderd door mannen die me de avond daarvoor niet hadden zien staan. Het was een pijnlijk spel maar een leerzame les. “Lustobject” zijn bleek niet leuk. Het was shocking en hol. What you see is what you get. Maar dan vooral wat de ander in jou ziet.
Je hebt ruzie en voor je het weet begint ze er weer over. Die opmerking van toen, je daad van jaren terug. Ze is het nog niet vergeten! Ouwe koeien zijn dodelijk voor je relatie. Vooral vrouwen zijn er goed in. Hele stallen heeft ze nog in haar hoofd om er willekeurig welke koe dan ook uit te halen wanneer het haar uitkomt. Fout!
Chantage Niets is zo’n belemmering voor een goede relatie als onafgehandelde emoties. Of ze nu van jou zijn of van je partner. Ze zijn verstikkend en staan je geluk in de weg. Ruim ze op om te voorkomen dat ze elke ruzie weer boven komen drijven. Het eerste wat daar voor nodig is, is toegeven dat je ouwe koeien niet loslaat omdat ze je van dienst kunnen zijn. Als chantagemiddel, of om je achter te verstoppen. Maar als je een beetje meer lucht wilt, helpt de waarheid. Onderzoek dus waar die koeien je eigenlijk nog mee helpen.
Rotopmerking Zit er echt nog oud zeer pak dat dan aan. Wanneer zij steeds weer begint over die ene rotopmerking van ooit, zeg dan (nog eens) dat het je spijt. Misschien ben jij die opmerking allang vergeten. Zeg dan dat je spijt hebt vanwege de impact die je opmerking op haar had. Wat zij wil, is begrip voor haar gevoelens. Zij op haar beurt moet het excuus accepteren en de koe vervolgens de koe laten. Eerlijkheid, daar draait het om. Jij geeft toe dat het een rotopmerking was, zij geeft toe dat ze die koe maar al te graag heeft ingezet om een reactie uit te lokken. Niet makkelijk, wel effectief. Luister wat de ander eigenlijk zegt. In het bijzonder tijdens de ijzige stiltes van ouwe koeien.
Beetje lauwe reactie op je kado? Zie het maar als een compliment. Uit recent onderzoek is gebleken dat vrouwen niet perse overenthousiast reageren op een liefdevol gekozen kado van hun partner. Vaak wel op een minder geslaagd kado. Zeggen vrouwen dan écht nooit wat ze bedoelen?
Vreugdekreetjes Ze ging uit haar dak over een hapjespan die jij haar ooit eens gaf maar niet over jouw, met zorg uitgekozen, romantische kado. Hoe zit dat? Waarom nog moeite doen? Vrouwen zouden beter reageren op een slecht gekozen attentie vanuit een psychologisch verdedigingsmechanisme. Jawel, als je het niet dacht! Een slecht gekozen kado laat haar zien dat haar partner haar eigenlijk niet zo goed kent. Au! Dat moet dus weg geënthousiasmeerd worden. Vandaar haar vreugdekreetjes toen je haar die weegschaal gaf.
Berusting Dus niet getreurd wanneer ze na een lief, maar ongepassioneerd kusje op je wang, jouw rozen op het water gaat zetten. Schrik niet wanneer ze de oorbellen die jij haar gaf niet direct in doet. Ze verkeert gewoon in de heerlijke geruststelling dat jij haar helemaal kent en dat alles goed zit tussen jullie.
Scoren of bijna winnen werkt even verslavend. Natuurlijk is het een ander gevoel of je werkelijk gewonnen hebt of dat je er net naast zat. Zeker in de liefde of bij je favoriete sport. Maar onderzoek heeft uitgewezen dat bij het gokken dezelfde hersengebieden actief zijn bij het bijna winnen als bij het werkelijk winnen.
Blauwtje Bijna winnen geeft het idee dat de liefde geschaakt kán worden, de wedstrijd gewonnen of de kluis gekraakt. Door het bijna winnen wordt de lust opgewekt nog een gokje te wagen, terwijl gelijktijdig ook een gevoel van verlies wordt ervaren. Wanneer mensen vervolgens het idee hebben zelf invloed te kunnen uitoefenen op het eindresultaat zullen ze graag nog eens een nieuwe poging wagen. Met gokken kan dit leiden tot minder leuke gevolgen als een gokverslaving. In de liefde helpt het je om over het blauwtje heen te komen, uit te huilen en opnieuw te beginnen.
Jackpot Een mooi mechanisme van Moeder Natuur. Zo blijven we gemotiveerd om steeds opnieuw te gaan voor de jackpot. Beetje jammer wanneer je bent gevallen voor fruitautomaten, krasloten, poker of andere gokopwekkende spelen. Maar wanneer de drive tot willen scoren je relatie of de liefde betreft, mogen we blij zijn dat onze hersenen genoegen nemen met ‘bijna raak is ook goed’. Dat houdt de moed erin.
Een man die part-time werkt om voor de kinderen te zorgen is, ondanks alle goede bedoelingen, toch een beetje een anti-held. Tenminste, zo kan hij zich voelen ten opzichte van werkgever en collega’s. Vanuit het gezin en de samenleving bezien zijn papa-dag-papa’s wel nodig. Het kan niet anders of zorgende vaders geven een positief manbeeld mee aan hun kroost. Direct zorgen zorgvaders voor minder kids in de dagopvang en op de lange duur, als rolmodel, voor mensen die zorg en werk beter in balans hebben.
Flexwerken Werknemers willen wel. Maar in de praktijk blijkt thuiswerken een struikelblok. Tweederde van de werknemers kan niet thuiswerken vanwege de aard van de werkzaamheden. In de gevallen dat het wel kan is de werkgever vaak tegen. Wel mogen werknemers vaker flexwerken. Werkgevers zijn net vrouwen. Ze willen kunnen zien wat hun ‘partner’ doet. Thuiswerken is minder goed controleerbaar. Voor je het weet doet Henk een wasje tussen door in plaats van de rapporten.
Stoer Maar mannen hebben zelf ook nog wat schroom. ‘Ik heb een papadag’, klinkt toch niet helemaal jofel op een schoolplein vol pakken en dassen op weg naar kantoor. Daarom doen zorgende papa’s graag een beetje stoer. Ze lezen op het bankje van de speeltuin de beursbijlage of nemen hun laptop mee. Op openbare plaatsen gaan ze bellen met collega’s zodat omstanders niet denken dat ze fulltime aan het zorgen zijn. Laatst hoorde ik zo’n gesprek. “Ja, ik bel je zo terug, dan nemen we de juiste strategie nogmaals door.. Ik zit heel even in de kinderlogistiek”. Zou moeder niet gewoon zeggen: Ik bel je zo terug en dan praten we verder… ik breng nu even de kinderen naar school?
