Francine en ik hebben nu alweer twee weken dagelijks seks. Goede seks mag ik best zeggen. We doen dingen die we nooit eerder deden. Te bedenken dat zowel Francine alsook ik, geen van beiden onbekend zijn met de mogelijkheden die de seksuele revolutie voor haar nazaten, ons dus, meebracht. De seksuele revolutie en de Flowerpower, dat waren nog eens tijden! Iedereen deed het met iedereen en Aids, dat kenden ze nog niet. Stoned van LSD, wiet en wat al niet meer, waren vrouwen allemaal gelukkig en niet te vergeten, gewillig! Oké, ze hadden toen nog enorme bossen minder fris haar, hetgeen niet echt revolutionair te noemen valt, maar toch. Dat is zo’n beetje het beeld dat ik als jongeling heb van de Flowerpower-tijd die ikzelf niet mocht meemaken.

Dolle Mina’s

Ook heb ik gehoord van de ‘Dolle Mina’s’. Een horde op hol geslagen schreeuwende vrouwen die streden voor gelijkheid van de vrouw. De beelden die ik hier ooit bij zag waren weinig vrouwelijk. De emancipatie waar deze vrouwen voor streden is in Nederland op veel plaatsen goed ontvangen en geslaagd, op sommige plekken schieten wij nog steeds tekort, en her en der schieten wij door. Denk hierbij aan inmenging vanuit een overheid die eraan voorbij gaat dat minder vrouwen hoge topfuncties ambiëren, en bijvoorbeeld liever tijd besteden aan hun kinderen en de kwaliteit van leven. Het zijn vaak vrouwen die inzien dat het leven uit meer dan alleen werken bestaat. Veel mannen roepen dat ook, maar leven er niet naar.

En de toekomst?

Wij Nederlanders staan bekend vanwege onze tolerantie en het is mede dankzij dit gedrag dat hier zowel de emancipatie als de seksuele revolutie succesvol zijn ingeburgerd. Vrouwen kunnen voor zichzelf opkomen en doen dat ook. Ik hoor eigenlijk nooit dat mannen voor zichzelf moeten opkomen, in een man/vrouw-sfeer zoals dat voor vrouwen soms nog wel geldt. Wel staan vrouwenbladen en kranten vol met onze tekortkomingen. Daarover schreef ik al eens. 100% gelijke kansen voor de man en vrouw zijn er blijkbaar nog niet. De ‘Dolle Mina’s’ maakten een goed begin voor de huidige generatie vrouwen.

Gelijkheid

Zijn wij gelijk, los van de uiterlijke verschillen? Er zijn veel ongelijkheden. Ik vraag me af of al die inspanning om vrouwen gelijk te maken aan mannen niet tegen de natuur en te snel geforceerd is. Een voorbeeld van een natuurlijk veranderingsproces: ‘Steeds meer vrouwen zijn hoger opgeleid dan mannen. Er zijn daarom meer vrouwen die geneeskunde studeren en arts worden dan mannen. In de geneeskunde lost het probleem zichzelf uiteindelijk, op een natuurlijke wijze, op. In de toekomst, voorspel ik, zullen er meer vrouwelijke dan mannelijke artsen zijn en ook in de medische top komen meer vrouwen. Dat gaat niet van de ene op de andere dag.

Alles snel moeten veranderen

Francine stond er deze week versteld van dat ik, en wij mannen in het algemeen, niet kunnen multitasken. Als ik werk of de krant lees, vergeet ik alles om me heen. Ik hoor het niet eens wanneer iemand me vraagt of ik thee wil. Wanneer ik achter mijn computer zit merk ik dat ik volledig opga in het werk waarmee ik bezig ben. De multitaskende vrouwelijke collega’s onderscheiden zich niet in het sneller of beter opleveren van hun werk. Het onderscheid zit hem vooral in het kwekken met elkaar. Het resultaat is dat mijn werk meestal eerder af is met een beter resultaat. Leuk dat vrouwen kunnen multitasken en wij mannen niet. Dat is een groot verschil tussen mannen en vrouwen waar zoveel vrouwen prat op gaan. Ik zie dat anders. Wij mannen maken één voor één af waarmee wij bezig zijn. Dat doen we goed, in één keer, en dat heet concentratie. Multitasken is volgens mij dan ook een tekort aan het vermogen je te kunnen concentreren op één zaak tegelijkertijd. Multitasken is eerder een tekortkoming dan een gave. Laat mij maar lekker man blijven. Veranderingen zijn goed, maar soms volstrekt overbodig.

Wie is Floris Deun?

Hoi,
ik ben Floris (43) en ik ben gepassioneerd wanneer het schrijven en
spelen met taal betreft. Mij werd gevraagd nu en dan een stukje te
schrijven voor manoman in 2011. Ach, waarom niet? Vind je het (n)iets,
laat het me dan gerust weten, via floris.deun@hotmail.com. Groeten Floris.

Vandaag was ik vrij en een goede vriendin van mij, eveneens vrij, besloot mij te bezoeken voor een kopje koffie. Dit keer noem ik haar Francine, zo meteen wordt wel duidelijk waarom ik haar niet bij haar ware naam noem. Gillend van het lachen, met De Telegraaf in de hand, kwam ze binnen. Bij een kop koffie op het balkon barstte zij los. ‘Floris’, zei ze, ‘dit is iets voor je blog van morgen!’

Sex op de iPhone

Francine is een trouwe lezer van mijn blog en ze kon niet weten dat ik mijn blog uiteraard al klaar had, dus vertelde ik het haar. ‘Nee’, zei ze, ‘lees eerst dit artikel over bedprestaties!’ Ik las vervolgens het artikel dat Francine zo enorm opwond. Twee Nederlanders hadden een populaire app met de naam Sextrack ontwikkeld voor de iPhone waarmee je je eigen bedprestaties kunt meten. Ik las het artikel en dacht, weet je wat; ik download gelijk die app! Slechts € 0,79, een eenmalige dagaanbieding. Misschien vanwege het artikel in De Telegraaf.

Een vrouw met sexappeal

Het programma zag er best mooi uit en Francine vroeg me of het werkelijk zou werken of ‘just fake’ zou zijn. ‘Maar één manier om daar achter te komen’, grapte ik. Totaal onverwacht zegt Francine vervolgens ‘oké’. Nou laat ik me zo’n aanbod op mijn vrije middag niet snel een tweede keer doen, en ik moet bekennen dat Francine ondanks een iets te mollig voorkomen, bijzonder veel sexappeal heeft. Voor we het wisten hadden we een aantal vragen op de app beantwoord, kleedden we elkaar uit, douchten wij samen, smeerden we elkaar met massageolie in (die had ik ‘toevallig’ nog staan, huu).

Generale seks repetitie

We deden iets fout, want iedere keer stopte de iPhone met meten. Soms gaf het ding aan dat we 80, 90 punten hadden maar wat daarmee verder? Wij wisten het niet. Iedere keer startten we opnieuw. Wat we ook deden, oraal, vaginaal, vreemde standjes, massages, zoenen, strelen, neuken, met de hand, beetje freubelen, het maakte niet uit. Het lukte ons gewoon niet om een score te krijgen zoals in de krant stond omschreven.

Score(n) volgens Sextrack

Volgens het krantenbericht kon je Brons, Zilver, Goud, Platina of Sextrackium scoren. Het zweet liep inmiddels over onze lijven, en mijn slaapkamer, het bed, de woonkamer en de bank, ze geurden naar verse sex. We lazen keer op keer de gebruiksaanwijzing door maar het lukte ons niet om te scoren. We gaven niet op en gingen lustig door tot mijn iPhone aangaf bijna leeg te zijn.

Vluggertje

Ik vroeg Francine, ‘Zullen we dan maar even eindigen met een vluggertje? Dat programma is aan ons niet besteed.’Is goed’, zei ze, en wij gingen vrolijk verder. Het was werkelijk heerlijke sex! Zeg maar gerust, één van mijn beste vrijpartijen ooit! Toen wij uiteindelijk te moe waren om nog verder te willen gaan, zagen wij dat we maar liefst ruim twee uur hadden liggen sexen.

Waardeloos programma?

Hoewel het programma voor ons niet leek te werken, is het alles behalve waardeloos. Het werkte namelijk fabuleus! Niet zoals de makers hebben bedoeld, wel met een geweldig resultaat! Ik durf rustig te zeggen dat dit programma de beste minnaar in mij naar boven haalde. Francine leest mijn blog nog even na en knikt instemmend, pffff, wow!

Wie is Floris Deun?

Hoi, ik ben Floris (43) en ik ben gepassioneerd wanneer het schrijven en spelen met taal betreft. Mij werd gevraagd nu en dan een stukje te schrijven voor manoman in 2011. Ach, waarom niet? Vind je het (n)iets, laat het me dan gerust weten, via floris.deun@hotmail.com. Groeten Floris.

Iedereen kon het deze week lezen in de kranten! Het journaal en RTL-Boulevard besteedden eveneens meer dan voldoende tijd aan Dominique Strauss-Kahn, de IMF-topman met de ambitie ooit president van Frankrijk te worden. Het is deze man die zich oraal en anaal zou hebben vergrepen aan een dienstmaagd. Dubieus overigens, dat vrouwen in de betaalde huishouding geacht worden maagd te zijn. Zelf ken ik er voldoende voor wie het maagdelijke niet opgaat. Maar goed, deze IMF-topman is bijzonder machtig, ziet er eigenlijk niet uit, en kan, naar verluidt, toch aan iedere vinger een vrouw krijgen.

Betaalde sex

Volgens de kranten hoeft Dominique geen geld neer te tellen om sex te hebben. Voldoende vrouwen vinden de man, ondanks een minder aantrekkelijk uiterlijk, toch aantrekkelijk. Zelf hoor ik regelmatig dat vrouwen mij een prettig hapje vinden. Ik heb echter geen macht en verdien maar net een klein beetje boven modaal. Ook ik mag niet klagen over de aandacht van vrouwen, dus doe ik dat maar niet. Toch is er een verschil! Dominique doet het niet met de minste vrouwen, wanneer ik de bladen mag geloven. Hij doet het met juristes, politica en andere jongere vrouwen hoger in de hiërarchie. Zelf hoef ik niet eens op een knipoog van dergelijke dames te rekenen. Hen kan ik helaas niet tot mijn kennissenkring rekenen.

Netwerk met mooie vrouwen

In mijn netwerk zitten voldoende leuke vrouwen die het leuk vinden met mij om te gaan. Soms hebben zij bijbedoelingen (lees eerdere blogs), alleen zal geen van hen met mij de koffer induiken met de bedoeling er beter van te worden. Financieel heb ik niks bijzonders te bieden. Ook kan ik niet pronken met een machtig netwerk waardoor ik dames een treetje omhoog kan helpen op de maatschappelijke ladder. Heel eerlijk, dit vind ik best een prettige gedachte. Ook hier ligt het bij Dominique, denk ik anders. Met welke gedachte gaat een vrouw naar bed met een weliswaar machtige, maar ook onaantrekkelijke man?

Het doel heiligt de middelen

Wellicht hopen deze vrouwen in het netwerk van Dominique te worden opgenomen, en zo sneller verder te komen in het leven. Natuurlijk ben ik er niet bij en het blijft gissen wat het motief van sommige vrouwen is. Dominique zal misschien hetzelfde hebben gedacht toen een aantrekkelijke dienstmaagd binnen kwam stappen toen hij juist in adamskostuum de slaapkamer instapte. Het doel: zaad lozen. Het middel: verkrachting.

Vrouwe Justitia

De kans bestaat dat Dominique onschuldig is, en dat er sprake is van een samenzwering. In dat geval zal de hele schrijvende pers moeten rechtzetten wat fout is neergeschreven. Aan de andere kant is niet uit te sluiten dat de dienstmaagd, overigens van islamitische gezindte, de waarheid spreekt en tegen haar wil in sex met Dominique heeft gehad. In mijn ogen is er dan geen straf hoog genoeg om te rechtvaardigen wat Dominique haar heeft aangedaan. Hierbij ga ik af op wat vriendinnen, waarvan ik weet dat het hen overkwam, mij vertelden.

Schaamte en angst

Iedereen is gelijk, ongeacht macht. Het is daarom dat het Amerikaanse rechtssysteem geen onderscheid maakt in de behandeling van Dominique ten opzichte van andere ‘delinquenten’. Zelf heb ik nooit macht nodig gehad om een vrouw te veroveren. Seks vond altijd plaats met wederzijdse acceptatie. Ik hoefde en hoef geen geweld te gebruiken om aan mijn gerief te komen. Zo zou het voor Dominique ook moeten zijn, juist omdat hij machtig is. Uit schaamte en/of angst, doen vrouwen te vaak geen aangifte van wat hen overkwam, juist wanneer de dader macht heeft! Uit angst om niet geloofd te worden. Geloof mij maar wanneer ik zeg dat dit veel vaker voorkomt dan menigeen denkt.

De macht van gelijkheid

Machtige mensen hebben ook betere advocaten en ontspringen te vaak de dans. Iedereen kent de voorbeelden. Het bekendste citaat in deze komt van George Orwell en luidt: ‘all animals are equal, however, some animals are more equal than others!’ Met belangstelling ga ik het proces tegen Dominique volgen in de hoop dat dit keer gerechtigheid geschiedt, en dat niemand gelijker blijkt te zijn dan een ander.

Wie is Floris Deun?

Hoi,
ik ben Floris (43) en ik ben gepassioneerd wanneer het schrijven en
spelen met taal betreft. Mij werd gevraagd nu en dan een stukje te
schrijven voor manoman in 2011. Ach, waarom niet? Vind je het (n)iets,
laat het me dan gerust weten, via floris.deun@hotmail.com. Groeten Floris.

Eigenlijk had ik al een tijdje niks van haar gehoord op een enkel sms’je na, en afgelopen donderdagavond stond ze, hier in Utrecht, onaangekondigd voor mijn deur.  Hallelujah, het was zo’n tijd geleden dat ik haar zag, dat ik bijna was vergeten hoeveel sexappeal ze had. Heerlijk om haar weer te zien. Gelukkig voor haar was ik thuis. Ik spreek nu over Lena, het mooie meisje met dito moeder die ik heb leren kennen tijdens mijn wintersportweek in de Alpen.

Bonnefooi

Op de gok had ze het gewaagd naar Nederland af te reizen, hopend mij thuis aan te treffen. Dit weekend had ik gelukkig niks gepland dus ach, ze was welkom. Ze zou een jeugdherberg hebben gezocht als ik er niet was geweest om vervolgens een paar dagen in Amsterdam te gaan stappen. Zelf ben ik niet zo’n fan van Amsterdam dus liet ik haar dit weekend Utrecht zien. Hoe anders dan de woonplaats van Lena was Utrecht. Ze keek haar ogen uit en ja, Utrecht is natuurlijk erg leuk met haar grachtjes, terrasjes en restaurants.

Het weer in Utrecht

En wat een weer hadden wij dit weekend! Perfect terrasjesweer. Ik nam haar mee naar terrasjes binnen en buiten de stad, aan pleintjes, watertjes en in bosrijke gebieden. We spraken honderduit. Eigenlijk ben ik best een beetje jaloers dat zo’n meisje zo spontaan de beslissing neemt om zo’n “avontuur” in haar eentje aan te gaan. Uiteraard vroeg ik haar hoe het met haar moeder ging, waarop zij antwoordde dat haar vader en moeder enorme ruzie hebben gehad om mij. Ze staan op het punt te gaan scheiden maar of het zover komt is de vraag. Lena’s moeder is officieel de enige eigenaar van haar ouders restaurant dus is haar vader al iets kalmer geworden. Enfin, dat is een lang verhaal en ze heeft me uitgelegd hoe dat komt. Haar vader is ooit met de Deutsche Justitie in aanraking gekomen en sindsdien kon hij geen bedrijf meer op zijn naam hebben. De moeder van Lena schijnt bovendien aardig in de slappe was te zitten.

Over ons

Maar goed over ons. Lena is vanmorgen weer huiswaarts vertrokken en heeft dus vier nachten bij mij vertoefd. Het was absoluut goed met haar vol te houden en wij hebben ons bijzonder vermaakt. Wij maakten om beurten ontbijt, lunch of avondeten voor elkaar klaar. Ook zijn we uit eten geweest. Als ik kijk welke lokale Deutsche streekgerechten ze klaarmaakt, verbaast het mij dat zij en haar moeder zo’n goed, slank figuur hebben. Allemaal koolhydraten! Niet dat ik daar normaliter heel erg mee bezig ben maar het viel mij in ieder geval op hoe machtig dat Duitse voer is.

Appel en boom

Deze week maar even een balansweekje houden. Bijkomen van Lena en het overvloedige eten. Bij haar afscheid beloofde Lena nog vaak terug te willen komen en de daad aan het woord toe te zullen voegen, alleen moet haar schijnbaar opvliegerige vader voorlopig niet weten dat zij met de lover van haar moeder omgaat, voor hem kookt, met hem slaapt, en meer. Eerlijk gezegd lijkt mij dat ook beter. Ik weet niet in detail wat hij in Duitsland ooit heeft uitgevreten maar als Lena dat spontane niet van een vreemde heeft heb ik liever dat hij met zijn opvliegende karakter en verleden niet spontaan besluit naar Utrecht af te reizen om even het één en ander recht te zetten. Laat hem eerst thuis maar z’n zaakjes rechtzetten, dan praten we verder…

Wie is Floris Deun?

Hoi, ik ben Floris (42) en ik ben gepassioneerd wanneer het schrijven en spelen met taal betreft. Mij werd gevraagd nu en dan een stukje te schrijven voor manoman in 2011. Ach, waarom niet? Vind je het (n)iets, laat het me dan gerust weten, via floris.deun@hotmail.com. Groeten Floris.

Deze week ben ik wederom een jaar verouderd. Jawel, weer gelukt. Op zich is verjaren geen verdienste want evenals dat het lijkt dat de tijd sneller gaat, overkomt het je of niet. Naarmate ik ouder word, merk ik nu al dat er (te) jonge mensen die ik heb gekend om mij heen wegvallen. Een ander effect van ouder worden is dat ik het gevoel heb bedachtzamer en milder te zijn. Hoezo milder en bedachtzamer? Bedoel ik soft? Nee, ik bedoel mild.

Claudia de Breij

Op mijn werk stond vanmiddag Radio 2 aan en er was een aardig deuntje (mooi woord trouwens) van Claudia de Breij te horen. Geloof me, wanneer ik zeg dat er een groot verschil is tussen mannen en vrouwen, wanneer het muziek en teksten betreft. Meestal luister ik naar de melodie en als die me aanstaat, vind ik muziek mooi. De tekst gaat in de meeste gevallen langs me heen. In dit geval, Nederlandstalige muziek, luisterde ik slechts naar de melodie. Erg mooi. Een vrouwelijke collega, tegenover mij, huilde tranen met tuiten toen het liedje was afgelopen. Malloot die ik ben, vroeg ik wat er loos was. Haar antwoord: “Dit is zo’n mooi liedje!” Vroeger had ik haar waarschijnlijk uitgelachen.

Onvoorwaardelijke liefde

Vroeger ja, alleen nu niet. Onbewust drong het tot me door dat de tekst over onvoorwaardelijke liefde ging. Echte liefde, houden van, tot het bittere einde, lief en leed, de ware liefde. Vorige week schreef ik al over houden van en de “ooit” ware liefde van mijn leven, en het verdriet eromheen. Dit keer sloeg ik mijn arm om mijn collega om haar te troosten. Ik wist niet waarom, want ze vertelde me niets over een parallel in haar leven met betrekking tot dit liedje. Haar bloesje was nat van de krokodillentranen die rijkelijk over haar wangen vloeiden. Er leek geen einde aan te komen.

Bin Laden

Het mag niemand ontgaan zijn, dat Bin Laden is opgespoord en gedood. Uiteraard treur ik hier niet om, toch was ik ook niet in een jubelstemming. Bedachtzamer als ik word, vind ik tegenwoordig iedereen die wordt gedood, één dode teveel. Hiermee ontken ik niet wat de man heeft misdaan. Er zal zeker een vorm van gerechtigheid zijn geschied. Waarschijnlijk is dit zelfs beter. Ik was deze week jarig, geen verdienste, het is mij gewoon gegeven. Vredelievend als ik ben, laat ik iedereen met rust, zolang zij mij en anderen geen kwaad doen.

Naïviteit

Noem mij gerust naïef. Ik weet dat daar geen sprake van is. Er zijn op deze wereld mensen die elkaar omwille van geloof, zonder zich te verdiepen in de ander, vermoorden. Ik zal helaas niet degene zijn die hen van waanzin tot zinnen kan brengen. Via YouTube zocht ik nogmaals het liedje ‘Mag ik dan bij jou’ van Claudia de Breij op, luisterde dit keer naar melodie én tekst. Inderdaad de tekst was mooi, zeer mooi, zelfs geweldig en vredelievend.

Wat heb ik geleerd?

Ik heb geleerd naar teksten te luisteren. Ze kunnen prachtig zijn. Echt een vrouwending om naar teksten te luisteren. Toch worden wereldwijd teksten verkondigd waar men beter niet te lang naar luistert. Welke tekst het ook is, van beide kan ik tegenwoordig tranen in de ogen krijgen. Soms van verdriet en onmacht omdat sommige teksten mensen opzwepen om anderen te doden. Het zijn vaak mannen die naar deze teksten luisteren, niet zelf nadenken en zich erdoor laten voeren. Het zijn meestal vrouwen die naar de inhoud van prachtige songteksten luisteren en erover nadenken. Dit overkwam mij nu met deze zeer dierbare collega. Haar tranen deden mij direct denken aan de “ooit” liefde van mijn leven, die er eveneens een gewoonte van had gemaakt om naar de tekst te luisteren in plaats van naar de melodie. Een typisch vrouwending. Mild wil ik vrouwen niet noemen, alleen… misschien zijn ze wel slimmer en bedachtzamer dan wij. Gelukkig word ik ook ouder, bedachtzamer en milder in mijn oordelen. En zolang er nog vrouwen zijn die om mooie liedjes huilen, is alles nog niet verloren….

Wie is Floris Deun?

Hoi, ik ben Floris (43) en ik ben gepassioneerd wanneer het schrijven en spelen met taal betreft. Mij werd gevraagd nu en dan een stukje te schrijven voor manoman in 2011. Ach, waarom niet? Vind je het (n)iets, laat het me dan gerust weten, via floris.deun@hotmail.com. Groeten Floris.