Iedereen kon het deze week lezen in de kranten! Het journaal en RTL-Boulevard besteedden eveneens meer dan voldoende tijd aan Dominique Strauss-Kahn, de IMF-topman met de ambitie ooit president van Frankrijk te worden. Het is deze man die zich oraal en anaal zou hebben vergrepen aan een dienstmaagd. Dubieus overigens, dat vrouwen in de betaalde huishouding geacht worden maagd te zijn. Zelf ken ik er voldoende voor wie het maagdelijke niet opgaat. Maar goed, deze IMF-topman is bijzonder machtig, ziet er eigenlijk niet uit, en kan, naar verluidt, toch aan iedere vinger een vrouw krijgen.

Betaalde sex

Volgens de kranten hoeft Dominique geen geld neer te tellen om sex te hebben. Voldoende vrouwen vinden de man, ondanks een minder aantrekkelijk uiterlijk, toch aantrekkelijk. Zelf hoor ik regelmatig dat vrouwen mij een prettig hapje vinden. Ik heb echter geen macht en verdien maar net een klein beetje boven modaal. Ook ik mag niet klagen over de aandacht van vrouwen, dus doe ik dat maar niet. Toch is er een verschil! Dominique doet het niet met de minste vrouwen, wanneer ik de bladen mag geloven. Hij doet het met juristes, politica en andere jongere vrouwen hoger in de hiërarchie. Zelf hoef ik niet eens op een knipoog van dergelijke dames te rekenen. Hen kan ik helaas niet tot mijn kennissenkring rekenen.

Netwerk met mooie vrouwen

In mijn netwerk zitten voldoende leuke vrouwen die het leuk vinden met mij om te gaan. Soms hebben zij bijbedoelingen (lees eerdere blogs), alleen zal geen van hen met mij de koffer induiken met de bedoeling er beter van te worden. Financieel heb ik niks bijzonders te bieden. Ook kan ik niet pronken met een machtig netwerk waardoor ik dames een treetje omhoog kan helpen op de maatschappelijke ladder. Heel eerlijk, dit vind ik best een prettige gedachte. Ook hier ligt het bij Dominique, denk ik anders. Met welke gedachte gaat een vrouw naar bed met een weliswaar machtige, maar ook onaantrekkelijke man?

Het doel heiligt de middelen

Wellicht hopen deze vrouwen in het netwerk van Dominique te worden opgenomen, en zo sneller verder te komen in het leven. Natuurlijk ben ik er niet bij en het blijft gissen wat het motief van sommige vrouwen is. Dominique zal misschien hetzelfde hebben gedacht toen een aantrekkelijke dienstmaagd binnen kwam stappen toen hij juist in adamskostuum de slaapkamer instapte. Het doel: zaad lozen. Het middel: verkrachting.

Vrouwe Justitia

De kans bestaat dat Dominique onschuldig is, en dat er sprake is van een samenzwering. In dat geval zal de hele schrijvende pers moeten rechtzetten wat fout is neergeschreven. Aan de andere kant is niet uit te sluiten dat de dienstmaagd, overigens van islamitische gezindte, de waarheid spreekt en tegen haar wil in sex met Dominique heeft gehad. In mijn ogen is er dan geen straf hoog genoeg om te rechtvaardigen wat Dominique haar heeft aangedaan. Hierbij ga ik af op wat vriendinnen, waarvan ik weet dat het hen overkwam, mij vertelden.

Schaamte en angst

Iedereen is gelijk, ongeacht macht. Het is daarom dat het Amerikaanse rechtssysteem geen onderscheid maakt in de behandeling van Dominique ten opzichte van andere ‘delinquenten’. Zelf heb ik nooit macht nodig gehad om een vrouw te veroveren. Seks vond altijd plaats met wederzijdse acceptatie. Ik hoefde en hoef geen geweld te gebruiken om aan mijn gerief te komen. Zo zou het voor Dominique ook moeten zijn, juist omdat hij machtig is. Uit schaamte en/of angst, doen vrouwen te vaak geen aangifte van wat hen overkwam, juist wanneer de dader macht heeft! Uit angst om niet geloofd te worden. Geloof mij maar wanneer ik zeg dat dit veel vaker voorkomt dan menigeen denkt.

De macht van gelijkheid

Machtige mensen hebben ook betere advocaten en ontspringen te vaak de dans. Iedereen kent de voorbeelden. Het bekendste citaat in deze komt van George Orwell en luidt: ‘all animals are equal, however, some animals are more equal than others!’ Met belangstelling ga ik het proces tegen Dominique volgen in de hoop dat dit keer gerechtigheid geschiedt, en dat niemand gelijker blijkt te zijn dan een ander.

Wie is Floris Deun?

Hoi,
ik ben Floris (43) en ik ben gepassioneerd wanneer het schrijven en
spelen met taal betreft. Mij werd gevraagd nu en dan een stukje te
schrijven voor manoman in 2011. Ach, waarom niet? Vind je het (n)iets,
laat het me dan gerust weten, via floris.deun@hotmail.com. Groeten Floris.

Eigenlijk had ik al een tijdje niks van haar gehoord op een enkel sms’je na, en afgelopen donderdagavond stond ze, hier in Utrecht, onaangekondigd voor mijn deur.  Hallelujah, het was zo’n tijd geleden dat ik haar zag, dat ik bijna was vergeten hoeveel sexappeal ze had. Heerlijk om haar weer te zien. Gelukkig voor haar was ik thuis. Ik spreek nu over Lena, het mooie meisje met dito moeder die ik heb leren kennen tijdens mijn wintersportweek in de Alpen.

Bonnefooi

Op de gok had ze het gewaagd naar Nederland af te reizen, hopend mij thuis aan te treffen. Dit weekend had ik gelukkig niks gepland dus ach, ze was welkom. Ze zou een jeugdherberg hebben gezocht als ik er niet was geweest om vervolgens een paar dagen in Amsterdam te gaan stappen. Zelf ben ik niet zo’n fan van Amsterdam dus liet ik haar dit weekend Utrecht zien. Hoe anders dan de woonplaats van Lena was Utrecht. Ze keek haar ogen uit en ja, Utrecht is natuurlijk erg leuk met haar grachtjes, terrasjes en restaurants.

Het weer in Utrecht

En wat een weer hadden wij dit weekend! Perfect terrasjesweer. Ik nam haar mee naar terrasjes binnen en buiten de stad, aan pleintjes, watertjes en in bosrijke gebieden. We spraken honderduit. Eigenlijk ben ik best een beetje jaloers dat zo’n meisje zo spontaan de beslissing neemt om zo’n “avontuur” in haar eentje aan te gaan. Uiteraard vroeg ik haar hoe het met haar moeder ging, waarop zij antwoordde dat haar vader en moeder enorme ruzie hebben gehad om mij. Ze staan op het punt te gaan scheiden maar of het zover komt is de vraag. Lena’s moeder is officieel de enige eigenaar van haar ouders restaurant dus is haar vader al iets kalmer geworden. Enfin, dat is een lang verhaal en ze heeft me uitgelegd hoe dat komt. Haar vader is ooit met de Deutsche Justitie in aanraking gekomen en sindsdien kon hij geen bedrijf meer op zijn naam hebben. De moeder van Lena schijnt bovendien aardig in de slappe was te zitten.

Over ons

Maar goed over ons. Lena is vanmorgen weer huiswaarts vertrokken en heeft dus vier nachten bij mij vertoefd. Het was absoluut goed met haar vol te houden en wij hebben ons bijzonder vermaakt. Wij maakten om beurten ontbijt, lunch of avondeten voor elkaar klaar. Ook zijn we uit eten geweest. Als ik kijk welke lokale Deutsche streekgerechten ze klaarmaakt, verbaast het mij dat zij en haar moeder zo’n goed, slank figuur hebben. Allemaal koolhydraten! Niet dat ik daar normaliter heel erg mee bezig ben maar het viel mij in ieder geval op hoe machtig dat Duitse voer is.

Appel en boom

Deze week maar even een balansweekje houden. Bijkomen van Lena en het overvloedige eten. Bij haar afscheid beloofde Lena nog vaak terug te willen komen en de daad aan het woord toe te zullen voegen, alleen moet haar schijnbaar opvliegerige vader voorlopig niet weten dat zij met de lover van haar moeder omgaat, voor hem kookt, met hem slaapt, en meer. Eerlijk gezegd lijkt mij dat ook beter. Ik weet niet in detail wat hij in Duitsland ooit heeft uitgevreten maar als Lena dat spontane niet van een vreemde heeft heb ik liever dat hij met zijn opvliegende karakter en verleden niet spontaan besluit naar Utrecht af te reizen om even het één en ander recht te zetten. Laat hem eerst thuis maar z’n zaakjes rechtzetten, dan praten we verder…

Wie is Floris Deun?

Hoi, ik ben Floris (42) en ik ben gepassioneerd wanneer het schrijven en spelen met taal betreft. Mij werd gevraagd nu en dan een stukje te schrijven voor manoman in 2011. Ach, waarom niet? Vind je het (n)iets, laat het me dan gerust weten, via floris.deun@hotmail.com. Groeten Floris.

Deze week ben ik wederom een jaar verouderd. Jawel, weer gelukt. Op zich is verjaren geen verdienste want evenals dat het lijkt dat de tijd sneller gaat, overkomt het je of niet. Naarmate ik ouder word, merk ik nu al dat er (te) jonge mensen die ik heb gekend om mij heen wegvallen. Een ander effect van ouder worden is dat ik het gevoel heb bedachtzamer en milder te zijn. Hoezo milder en bedachtzamer? Bedoel ik soft? Nee, ik bedoel mild.

Claudia de Breij

Op mijn werk stond vanmiddag Radio 2 aan en er was een aardig deuntje (mooi woord trouwens) van Claudia de Breij te horen. Geloof me, wanneer ik zeg dat er een groot verschil is tussen mannen en vrouwen, wanneer het muziek en teksten betreft. Meestal luister ik naar de melodie en als die me aanstaat, vind ik muziek mooi. De tekst gaat in de meeste gevallen langs me heen. In dit geval, Nederlandstalige muziek, luisterde ik slechts naar de melodie. Erg mooi. Een vrouwelijke collega, tegenover mij, huilde tranen met tuiten toen het liedje was afgelopen. Malloot die ik ben, vroeg ik wat er loos was. Haar antwoord: “Dit is zo’n mooi liedje!” Vroeger had ik haar waarschijnlijk uitgelachen.

Onvoorwaardelijke liefde

Vroeger ja, alleen nu niet. Onbewust drong het tot me door dat de tekst over onvoorwaardelijke liefde ging. Echte liefde, houden van, tot het bittere einde, lief en leed, de ware liefde. Vorige week schreef ik al over houden van en de “ooit” ware liefde van mijn leven, en het verdriet eromheen. Dit keer sloeg ik mijn arm om mijn collega om haar te troosten. Ik wist niet waarom, want ze vertelde me niets over een parallel in haar leven met betrekking tot dit liedje. Haar bloesje was nat van de krokodillentranen die rijkelijk over haar wangen vloeiden. Er leek geen einde aan te komen.

Bin Laden

Het mag niemand ontgaan zijn, dat Bin Laden is opgespoord en gedood. Uiteraard treur ik hier niet om, toch was ik ook niet in een jubelstemming. Bedachtzamer als ik word, vind ik tegenwoordig iedereen die wordt gedood, één dode teveel. Hiermee ontken ik niet wat de man heeft misdaan. Er zal zeker een vorm van gerechtigheid zijn geschied. Waarschijnlijk is dit zelfs beter. Ik was deze week jarig, geen verdienste, het is mij gewoon gegeven. Vredelievend als ik ben, laat ik iedereen met rust, zolang zij mij en anderen geen kwaad doen.

Naïviteit

Noem mij gerust naïef. Ik weet dat daar geen sprake van is. Er zijn op deze wereld mensen die elkaar omwille van geloof, zonder zich te verdiepen in de ander, vermoorden. Ik zal helaas niet degene zijn die hen van waanzin tot zinnen kan brengen. Via YouTube zocht ik nogmaals het liedje ‘Mag ik dan bij jou’ van Claudia de Breij op, luisterde dit keer naar melodie én tekst. Inderdaad de tekst was mooi, zeer mooi, zelfs geweldig en vredelievend.

Wat heb ik geleerd?

Ik heb geleerd naar teksten te luisteren. Ze kunnen prachtig zijn. Echt een vrouwending om naar teksten te luisteren. Toch worden wereldwijd teksten verkondigd waar men beter niet te lang naar luistert. Welke tekst het ook is, van beide kan ik tegenwoordig tranen in de ogen krijgen. Soms van verdriet en onmacht omdat sommige teksten mensen opzwepen om anderen te doden. Het zijn vaak mannen die naar deze teksten luisteren, niet zelf nadenken en zich erdoor laten voeren. Het zijn meestal vrouwen die naar de inhoud van prachtige songteksten luisteren en erover nadenken. Dit overkwam mij nu met deze zeer dierbare collega. Haar tranen deden mij direct denken aan de “ooit” liefde van mijn leven, die er eveneens een gewoonte van had gemaakt om naar de tekst te luisteren in plaats van naar de melodie. Een typisch vrouwending. Mild wil ik vrouwen niet noemen, alleen… misschien zijn ze wel slimmer en bedachtzamer dan wij. Gelukkig word ik ook ouder, bedachtzamer en milder in mijn oordelen. En zolang er nog vrouwen zijn die om mooie liedjes huilen, is alles nog niet verloren….

Wie is Floris Deun?

Hoi, ik ben Floris (43) en ik ben gepassioneerd wanneer het schrijven en spelen met taal betreft. Mij werd gevraagd nu en dan een stukje te schrijven voor manoman in 2011. Ach, waarom niet? Vind je het (n)iets, laat het me dan gerust weten, via floris.deun@hotmail.com. Groeten Floris.

Het weer wordt mooier en we hebben een prachtig Paasweekend achter de rug. Zelf was ik uitgenodigd om met vrienden naar een Centre Parcs huisje te gaan in Brabant. Het toeval wil dat we met twee stelletjes zaten en vijf singles, waaronder ik. Niet alleen kleffe stelletjes, dus en geen vijfde wiel aan de wagen. Het was beregezellig of zoals ze in Brabant plachten te zeggen: keigezellig!

Krant van wakker Nederland

Één der vrienden had een Telegraaf gekocht en wat mij altijd opvalt bij mooi weer, is dat er mooie schaars geklede dames op de voorpagina prijken wanneer er geen “echt” nieuws is. Dit keer waren het drie lekkere meiden en alle mannen in ons gezelschap waren het unaniem eens dat er geen drank nodig was om te zien dat het hier prettige dames betrof. Ook vandaag, terwijl ik dit blog op mijn werk schrijf, prijkten twaalf hete babes op de voorpagina.

De dames visie

De meiden in ons gezelschap hadden toch wel een aantal opmerkingen over de dames: Te jong, te mager, te dik, te (nep)blond, te kleine of te grote borsten, te veel buikje, te onecht, enfin, Ik kan nog wel even doorgaan. Wij, de kerels, vonden het stuk voor stuk appetijtelijke voorpaginadames. Vandaag, terug van ons weekendje, is de voorpagina dus wederom helemaal top; 12 Miss Holland meisjes! Op mijn werk dezelfde reacties: te brede heupen, te mager et cetera. Mijn mannelijke collega’s daarentegen smullen met kwijlende tongen, tot haast op de grond.

Verdraaid beeld

Hebben wij een ander beeld van de ideale (lekkere) vrouw dan vrouwen of is er misschien jaloezie in het spel? Zelf denk ik dat het laatste het geval is. Ineens krijgen de dames op de voorpagina meer aandacht dan de aanwezige vrouwen. En dit terwijl de gefotografeerde vrouwen ver buiten ieders bereik liggen. Zelf heb ik er geen moeite mee als een vriendin vertelt hoe lekker een bepaalde acteur, man, bekende Nederlander of toevallige passant is.

Uiterlijk telt wel

En nou niet zeggen dat wij mannen alleen over mooi uiterlijk oordelen hoor! Nee, ik hoor vrouwelijke collega’s regelmatig de uitdrukking “beschuitje mee willen eten” gebruiken wanneer er voor hen iets lekkers valt te zien. Grappig is dat er een minder verzorgde en onaantrekkelijke vrouwelijke collega is die dat als hardste roept. Ze realiseert zich aan de ene kant niet dat ze met haar voorkomen waarschijnlijk weinig kans maakt. Aan de andere kant heeft ze maling aan de hele wereld en ze doet alsof ze moeders mooiste is. Ik mag dat wel, die zelfverzekerde houding. Ze is behoorlijk stevig, rookt, draagt onmodieuze kleding, ruikt vaak uit de mond, heeft een uh, “rare” coupe, sport niet en drinkt des te meer. Kortom, ze is het prototype onaantrekkelijke vrouw. Ze is echter heel tof in de omgang, vol zelfspot en grappig.

Mannen vallen op Karakter

Als het om liefde gaat draait het uiteindelijk om karakter, nietwaar? Toch denk ik dat een vrouw, zoals mijn collega, op den duur gaat vervelen door het onverzorgde uiterlijk. Ze zal de gemiddelde man gaan tegenstaan. Niet omdat ze dik is, gewoon omdat zijzelf geen actie onderneemt en een positieve wending geeft aan haar uiterlijk. Een vrouw hoeft niet de mooiste te zijn om aantrekkelijk te zijn. De Telegraaf begrijpt dat misschien zelfs nog beter. Ik koop die krant zelden. Toch heb ik ‘m vandaag bij de pomp meegenomen en een vriend van mij kocht ‘m vrijdag of zaterdag. Ook hij is geen trouwe lezer. Waarschijnlijk kiezen “wij mannen” onze krant precies zoals wij vrouwen in eerste instantie kiezen. Op het uiterlijk! Dat lijkt behoorlijk oppervlakkig maar ik durf me af te vragen of dat slechts een mannending is.

Wie is Floris Deun?

Hoi, ik ben Floris (42) en ik ben gepassioneerd wanneer het schrijven en spelen met taal betreft. Mij werd gevraagd nu en dan een stukje te schrijven voor manoman in 2011. Ach, waarom niet? Vind je het (n)iets, laat het me dan gerust weten, via floris.deun@hotmail.com. Groeten Floris.