Iedereen herinnert zich vast zijn eerste ware liefde, zijn tweede, zijn laatste, et cetera. Die oprecht beantwoorde liefde, wederzijdse aantrekkingskracht. Je kunt elkaar nog geen seconde uit het hoofd zetten. Continu word je afgeleid door haar in je gedachten. Er gaat geen minuut voorbij of je hart wordt weer vervuld met een liefdevolle sms of een poëtisch gebaar. Hier praat ik in eerste instantie over de verliefdheidsfase.

Na een tijdje

Vaak neemt dat gevoel na een tijdje af en gaat het over in geven om, houden van en soms bloedt een relatie gewoon dood. Ieder gaat zijn eigen weg. Dat laatste komt het meest voor. Toch houdt het mij bezig wanneer verliefdheid overgaat in houden van en waar het vanaf hangt of “houden van” wederzijds en verstandig is.

Laatste keer

De laatste keer dat ik een vrouw zei van haar te houden, was dat in mijn ogen wederzijds. Zij zei het eerst, niet dat het er toe doet, bovendien kenden wij elkaar al veel langer. Door toeval liepen wij elkaar na vele jaren tegen het lijf. Het klikte direct, er was chemie, en voor beiden was duidelijk dat er meer aan de hand was. Ze gaf vrijwel direct toe al jaren aan mij te denken en mij niet uit haar hoofd te krijgen. Zelf hield ik het een tijdje voor me dat ik bijzonder veel om haar gaf maar gaf er uiteindelijk toch aan toe. Het gecompliceerde van het verhaal is, dat ze ook een oogje op iemand anders had, een vrouw. Daarover was ze open en eerlijk.

Bergafwaarts

Het ging nog een tijdje goed maar al snel ging het bergafwaarts. Zo deed ze kwetsende uitspraken. Ze probeerde mij jaloers te maken door over de ander te praten. Dat lukte niet, wel maakte het mij verdrietig en ik wist niet wat ik moest denken. Naar haar toe werd ik onzeker. Ik voelde me wel heel gelukkig wanneer ze er was, maar ook twee keer zo ongelukkig wanneer we elkaar dagen of weken niet zagen en spraken. Het ging op en neer met onze relatie, en… hoe verdrietig het ook is, de relatie eindigde.

Waar ging het fout?

Herkenbaar? Fascinerend om te kijken waar het met relaties fout loopt. Om te leren en om nu en dan eens terug te kijken op een leuke tijd. Wat ik hierboven omschreef was wat mij overkwam met de liefde van mijn leven. Hoe anders zou het zijn gelopen als ik niet “ik houd van je” had gezegd. Niet dat het in die vier woordjes zit, alleen heb ik toch het gevoel dat daar het moment lag dat zij het gevoel had er niet meer voor te hoeven gaan. Ze had me precies daar, waar ze me hebben wilde. De spanning was er vanaf dat moment vanaf. Ida, zo zal ik haar maar even noemen, raakte door haar gedrag mijn vertrouwen kwijt en soms vraag ik me nog af of het niet gewoon één grote leugen was waar ik met open ogen intuinde.

Uniek

Gelukkig ben ik niet uniek in dit soort liefdeszaken en volgens het gezegde heelt tijd alle wonden. Nou ja, alle, niet helemaal dus want vertrouwen in haar zal er, ondanks gevoelens van mij, nooit meer zijn. Toch is dat de minst belangrijke wond die ik opliep. Iedereen wordt door schade en schande wijzer. Een aantal vriendinnetjes na haar maakten het ook makkelijker te vergeten. De grootste wond zit hem in “ik houd van je”. Wanneer kan ik weer eens oprecht tegen een vrouw zeggen dat ik van haar houd zonder direct de deksel op mijn neus te krijgen? Ach, ik lanterfanter maar een beetje door met de vrouwen en misschien is dat wat ik schreef herkenbaar voor anderen en verklaart het iets over ons stoere mannelijke gedrag. Angst om gekwetst te worden! Dat is mijn wond.

Wie is Floris Deun?

Hoi, ik ben Floris (42) en ik ben gepassioneerd wanneer het schrijven en spelen met taal betreft. Mij werd gevraagd nu en dan een stukje te schrijven voor manoman in 2011. Ach, waarom niet? Vind je het (n)iets, laat het me dan gerust weten, via floris.deun@hotmail.com. Groeten Floris.

Per mail kreeg ik een aantal reacties waarom ik vorige week niet schreef. Wel, ik heb ongeveer zes dagen met flinke griep op bed gelegen. Geloof me alsjeblieft als ik zeg dat ik niet kleinzerig ben wanneer ik ziek ben, maar dit is me niet eerder overkomen. Er waren momenten dat ik dacht dat ik dood ging. Echt ziek dus.

Sauna

Zaterdag voelde ik me al een stuk beter en dus besloot ik mijn beste vriendin te bellen om naar de sauna te gaan. Met haar ga ik vaker want haar man houdt niet van sauna en ik ken Petra al van voor haar huwelijk. Tussen Petra en mij is nooit iets voorgevallen. Zo’n type vrouw die je zo goed kent van karakter dat het absoluut niet je type is. De sauna is een uitgelezen plaats, en dan met name de stoomsauna voor mij, om te relaxen en een beetje bij te komen.

Saunagangers

Echte saunagangers gaan om te relaxen. Uiteraard kijk je ook naar mensen, alleen schuilt daar niks seksistisch achter. Dit keer schrok ik me echter een hoedje toen ik even in het buitenbad lag. Een dame van dankbare leeftijd liep richting het zwembad en deed haar badjas uit. Op zich niks vreemds. Ze had tussen haar benen een bos grijs/rood haar hangen tot minstens 10 cm onder haar kruis! Je let er niet op maar dit kon je niet missen, shocking!! Wie in ’s hemelsnaam, loopt er heden ten dage nog met een niet bijgewerkt kruis rond?

Seks

Stel je voor: seks met je partner, man of vrouw. Een beetje voorspel hoort erbij en in een gezonde relatie betekent dat mijns inziens ook dat je orale seks met elkaar hebt. Nu kan ik mij heel goed verplaatsen in perverse personen. Ieder zijn meug toch! En zolang je er niemand kwaad mee doet zal ik de laatste zijn om perverse voorkeuren van een ander te veroordelen. Toch kan ik me er niet in verplaatsen dat er mannen of vrouwen zijn die likkebaardend, met de neus naar voren, tussen het overvloedig vol behaarde kruis van hun partner duiken, met de gedachte om tussen de met zweetpareltjes gevulde grasmat het “lekkers” te zoeken. Brrrrrrrrr, de rillingen lopen over mijn rug wanneer ik alleen al aan de geur denk.

Japanse seksfilms

Ooit zag ik zo’n Japanse seksfilm. De acteur (m) had een flinke bos haar van navel, buik, tot het bovenste deel van de benen. Hier tussenin prijkte een minuscuul klein pikkie. Zo’n piemel waarmee ik mijzelf zeker niet zou laten filmen. De betreffende Japanner kende echter geen schaamte, niet om “the size” en ook niet om zijn barbaarse beharing. Er bestaan dus echt mensen die dat normaal en lekker vinden, denk ik!

Deze tijd

Ik schrok me dus echt lam in de sauna. Mijn pik komt de eerste dagen niet meer overeind, met dank aan de bewuste dame. Heeft niks met mijn griep van doen. Er liepen overigens meer “te” behaarde types rond, dit keer. Ligt het dan echt aan mij of ben ik vreemd dat ik mijn struikgewas een beetje bijhoud? Niet helemaal kaal maar wel kort. Ook bij een vrouw is een streepje niet verkeerd maar een overvloedige woeste haardos is niet echt een uitnodiging om……….. Ach ik had in de sauna gewoon lekker moeten navelstaren, dan was ik nu niet de sigaar geweest…

Wie is Floris Deun?

Hoi, ik ben Floris (42) en ik ben gepassioneerd wanneer het schrijven en spelen met taal betreft. Mij werd gevraagd nu en dan een stukje te schrijven voor manoman in 2011. Ach, waarom niet? Vind je het (n)iets, laat het me dan gerust weten, via floris.deun@hotmail.com. Groeten Floris. 

De afgelopen week, schreef ik over mijn vrouwelijke huisgenootje en over de vrouw van een maatje. Beiden waren “not amused” na het lezen van mijn blog. Dat van het boodschappenlijstje en de winkelwagen was schijnbaar zo herkenbaar en uniek dat de dames in kwestie, na het lezen van het blog, direct begrepen dat het om hen ging. Ik heb wel wat ellende over me heen gekregen, en het scheelde niet veel of mijn maatje had, met zijn koffer onder de arm, bij mij op de stoep gestaan. Hij had het nooit aan mij mogen vertellen, dat verhaal!

Lena en de MILF

Dus deze week schrijf ik maar weer eens over Lena en haar moeder, mijn vakantieliefdes. Best vertederend. Iedere dag ontvang ik namelijk een kaartje of kleine attentie vanuit Duitsland. De ene dag van haar en de andere dag van de MILF. Duidelijk afgesproken werk, maar wel erg leuk, kan ik je verzekeren.

Kettinkje

Vandaag een briefje met een kettinkje eraan toegevoegd. Ik draag geen sieraden, buiten mijn horloge, maar het gaat om het gebaar, nietwaar. Ooit gaf een vriend van mij zijn vader een doos met sigaren, waarop ik verbaasd opmerkte: “Je vader, sigaren! Maar die rookt toch niet!” “Inderdaad”, zei die gozer, “doet hij er lekker lang mee, en overigens gaat het om het gebaar”. Daar moest ik dus aan denken, aan een anekdote van 20 jaar terug, toen ik het cadeautje kreeg.

Beter goed gepikt, dan slecht gekocht

Een buurmeisje is aankomend weekend jarig dus lijkt het mij geen slecht idee om haar het kettinkje te schenken. Makkelijk, en zo heeft tenminste iemand er iets aan. Mij doet het weinig tot niks. En nu ik erover nadenk krijg ik een idee. De kaartjes van Lena en de MILF, daar kan ik iets mee!

Wiedergutmachung

De attentiewaarde van die kaartjes is erg groot. Ik waardeer het enorm en het streelt werkelijk mijn ego. Het idee dat hierdoor in mijn brein ontsproot, is het volgende. Eigenlijk zend ik zelden kaartjes, alleen, ervan uitgaand dat anderen het ontvangen van kaartjes eveneens waarderen, is het vast een goed plan zowel mijn huisgenootje als de beledigde vrouw van mijn maatje “oprecht” spijt te betuigen met zo’n kaartje. Een kleine moeite, een groot plezier!

Ik ben toch zeker niet gek!

Natuurlijk realiseer ik me dat beide dames ook deze week mijn blog lezen in de verwachting wederom iets over hun gestuntel te lezen. Nou geloof me; ik zou wel zot zijn om een kaartje met excuses te versturen. Wederom een opmerking die me nog jaren zal blijven achtervolgen. Ik ga heus geen excuses maken vanwege de dwangneuroses van twee vrouwen die ik zo goed heb omschreven, dat ze zonder dat hun naam werd genoemd, begrepen dat het om hen ging, haha!

Eind goed al goed

Even zette ik je op het verkeerde been. De lezer dacht natuurlijk dat ik soft was geworden. Helaas voor beide dames. Excuses zitten er niet in. Laat ze ervan leren en stoppen met die kolder.

Wie is Floris Deun?

Hoi, ik ben Floris (42) en ik ben gepassioneerd wanneer het schrijven en spelen met taal betreft. Mij werd gevraagd nu en dan een stukje te schrijven voor manoman in 2011. Ach, waarom niet? Vind je het (n)iets, laat het me dan gerust weten, via floris.deun@hotmail.com. Groeten Floris.

Typisch vrouwelijk dus. Dat zeg ik alvast. Zo weet de lezer (leester) alvast wat hem/haar te wachten staat, vandaag, in dit blog. Mijn god, wat hebben wij mannen het zwaar getroffen met vrouwen! Waarom stond Adam in ’s hemelsnaam een rib af om….? Oké, vrouwen zijn lekker en plezierig gezelschap, maar wat zit er ook een onbegrijpelijke gebruiksaanwijzing bij zeg! Waaraan verdienden Adam en de manheid dit?

Vriendinnetje

Een vriendinnetje van vroeger woont tijdelijk bij mij in. Haar relatie liet haar in de steek, ze was haar baan en woning kwijt. Nou ben ik niet het type om een ander mens in de steek te laten, dus help ik haar tijdelijk. En hiermee bedoel ik niet dat ik mij de problemen van de gehele mensheid zal aan trekken. Maar mensen die ik ken laat ik niet in de steek, zo is het.

Karma

Als overtuigd boeddhist geloof ik in Karma; wat je doet komt een keer terug. De vroegere vriendin wil graag iets terug doen voor wat ik doe voor haar, begrijpelijk. Voor wat hoort wat. Geen seks hoor, dit keer geen sappige story, sorry. Nee, zij heeft een heel andere vorm van beloning in gedachten. Alles, letterlijk alles, stel je het extreme alles voor, wordt achter mijn kont voor me opgeruimd!!!

Sleutels, portemonnee,….

Ze wast en strijkt mijn kleren. Ook is mijn huis, badkamer, keuken, alles schoon. Helaas blijft het daar niet bij. Mijn sleutels liggen normaalgesproken altijd op hun vertrouwde plek op de tafel. Nu zoek ik me ’s morgens wezenloos. Handdoeken die na het douchen nat zijn, maar nog wel schoon, gebruik ik gewoonlijks ongeveer een week. Tegenwoordig, iedere dag een nieuwe schone droge gevouwen handdoek. ’s Nachts staat er, mijn hele leven al, een fles water naast mijn bed, voor als ik dorst heb. Nu word ik ’s nachts wakker en grijp mis! Hij staat in de koelkast. Gek, word ik van dat w….f! Ze ruimt alles letterlijk alles achter mijn kont op, ONGEVRAAGD en ONGEWENST!

Maatje van mij

Het kan erger! Een maatje vertelde me deze week dat zijn vrouw de supermarkt ingaat met een boodschappenlijstje in een (in zijn ogen) onlogische volgorde. Ze rent heen en weer door de supermarkt en loopt soms zes keer door dezelfde gang. Wat blijkt?? Ze legt alles in een (voor haar) logische volgorde in het karretje! Zo komt het in een (voor haar) logische volgorde op de lopende band, en komt het in een (voor haar) logische volgorde in de boodschappentas. Lekker belangrijk!

Kritiek

Wee hij die kritiek durft te opperen! Nee, de logica van een vrouw is onnavolgbaar en logischer dan logisch. Wij (mannen) zijn dom en zien het nut van hun logica niet in! Mijn advies: “Uit geen of nooit kritiek!” Ze kunnen er niet tegen. Neem dit manco voor lief. Het is een aangeboren, in de genen vastgelegde, dwangneurose. Vrouwen zijn lekker maar hebben dat genetisch bepaald nadeel nu eenmaal. Take it (them) as a man!

Wie is Floris Deun?

Hoi,
ik ben Floris (42) en ik ben gepassioneerd wanneer het schrijven en
spelen met taal betreft. Mij werd gevraagd nu en dan een stukje te
schrijven voor manoman in 2011. Ach, waarom niet? Vind je het (n)iets,
laat het me dan gerust weten, via floris.deun@hotmail.com. Groeten Floris.

Het lijkt wel een never ending story, maar goed, daarover zometeen meer. Vorige week schreef ik al over Lena en haar moeder die ik leerde kennen tijdens de wintersport in Oostenrijk, en over de escapades daaruit voortvloeiend. Door pech met de auto van één van mijn reismaatjes, moesten wij een extra nacht in een hotel langs de Autobahn doorbrengen. Niks ernstigs, maar het duurde gewoon 12 uur voordat er een vervangende auto was van de leasemaatschappij. Het is daarom dat ik een dag later ben met mijn blog, en dat terwijl het verhaal gewoon verder gaat. Ik sta te popelen om erover te vertellen.

Sms-terreur

Lena en haar moeder vertrokken twee dagen eerder dan ik naar huis. Onderweg had Lena mij al regelmatig lieve berichtjes gestuurd. Het was duidelijk dat ze het zou waarderen wanneer ik eens bij haar langs zou komen en andersom. Eenmaal thuis begon haar moeder ook al te sms’en. De inhoud van haar sms’jes ging redelijk gelijk op met die van Lena. Deze inhoud zal ik niet letterlijk herhalen. Het komt er in grote lijnen op neer dat mij een warm onthaal te wachten staat, mocht ik hun kant opkomen. Nou mag je wel weten dat ik met Lena niks meer heb gedaan dan zoenen en aftasten. En dit terwijl haar moeder mij alle hoeken van hun appartement heeft laten zien. Weliswaar erg snel en vlug, maar toch, het blijft heel… ‘apart’! Lena was hiervan niet op de hoogte, althans, daar ging ik vanuit.

Ik en vreemdgaan

In sommige opzichten vind je mij na het lezen van mijn blogs wellicht een rare snijboon. Toch is vreemdgaan, hoe gek het ook mag klinken, helemaal niet mijn ding. Aangezien ik merkte dat bij Lena de liefde erg diep zat en ik ook wel baalde van wat er voor was gevallen met haar moeder, besloot ik haar te vertellen dat haar moeder mij had aangerand. Het gaat immers om gevoelens… Maar hoe kon ik zo naïef zijn? Wanneer ik had geweten wat ik nu weet dan….. ach, achteraf geklets.

Moed bij elkaar geschraapt

Eergisteren sprak ik Lena door de telefoon en na lange twijfel van mijn kant waagde ik het erop. Ik vertelde haar in hoofdlijnen, zonder details, wat was voorgevallen met haar moeder. Wat bleek? Het mormel had met haar moeder onderweg naar huis allang in geuren en kleuren details uitgewisseld over mij. Van het begin af aan had ze geweten wat er was gebeurd! Sterker nog, ze was opzettelijk iets langer weggebleven, op de bewuste verkrachtingsmorgen, zodat moeders alle tijd had! Het was vooraf geregeld! Kijk, met dat soort regelingen heb ik weinig moeite, bovendien, wie ben ik om hier iets tegenin te brengen zolang beide dames van elkaar weten dat……. Meteen kwam in mij op waarover ik een aantal weken terug in mijn blog schreef; de wens van iedere man! Lena zou het bespreekbaar gaan maken met moeders…

Oeps

Gisteren werd ik gebeld met het nummer van moeders, dus nam ik op met een Duits koosnaampje dat niks te raden overliet over wat ik graag zou willen uitspoken met haar. Andere kant van de lijn: EEN MANNENSTEM! “Mannenstem!”: dacht ik nog, dat moet een vergissing zijn. Dus ik kijk nog eens naar het telefoonnummer. Nee, geen vergissing, het nummer van moeders. De man begint een prachtige Duitse scheldkanonnade en na twee zinnen begreep ik wie ik aan de lijn had: Vaders, oeps!

Deugniet in duigen

Mij werd vriendelijk doch dringend verzocht geen contact meer met moeders op te nemen. De tweede keer in korte tijd viel mijn plannetje in duigen. Hoe hij erachter was gekomen, weet ik nog steeds niet. Wel denk ik dat hij niets van Lena weet. Zal ik het doen? Pfffff!

Wie is Floris Deun?

Hoi, ik ben Floris (42) en ik ben gepassioneerd wanneer het schrijven en spelen met taal betreft. Mij werd gevraagd nu en dan een stukje te schrijven voor manoman in 2011. Ach, waarom niet? Vind je het (n)iets, laat het me dan gerust weten, via floris.deun@hotmail.com. Groeten Floris.