Het weer wordt mooier en we hebben een prachtig Paasweekend achter de rug. Zelf was ik uitgenodigd om met vrienden naar een Centre Parcs huisje te gaan in Brabant. Het toeval wil dat we met twee stelletjes zaten en vijf singles, waaronder ik. Niet alleen kleffe stelletjes, dus en geen vijfde wiel aan de wagen. Het was beregezellig of zoals ze in Brabant plachten te zeggen: keigezellig!

Krant van wakker Nederland

Één der vrienden had een Telegraaf gekocht en wat mij altijd opvalt bij mooi weer, is dat er mooie schaars geklede dames op de voorpagina prijken wanneer er geen “echt” nieuws is. Dit keer waren het drie lekkere meiden en alle mannen in ons gezelschap waren het unaniem eens dat er geen drank nodig was om te zien dat het hier prettige dames betrof. Ook vandaag, terwijl ik dit blog op mijn werk schrijf, prijkten twaalf hete babes op de voorpagina.

De dames visie

De meiden in ons gezelschap hadden toch wel een aantal opmerkingen over de dames: Te jong, te mager, te dik, te (nep)blond, te kleine of te grote borsten, te veel buikje, te onecht, enfin, Ik kan nog wel even doorgaan. Wij, de kerels, vonden het stuk voor stuk appetijtelijke voorpaginadames. Vandaag, terug van ons weekendje, is de voorpagina dus wederom helemaal top; 12 Miss Holland meisjes! Op mijn werk dezelfde reacties: te brede heupen, te mager et cetera. Mijn mannelijke collega’s daarentegen smullen met kwijlende tongen, tot haast op de grond.

Verdraaid beeld

Hebben wij een ander beeld van de ideale (lekkere) vrouw dan vrouwen of is er misschien jaloezie in het spel? Zelf denk ik dat het laatste het geval is. Ineens krijgen de dames op de voorpagina meer aandacht dan de aanwezige vrouwen. En dit terwijl de gefotografeerde vrouwen ver buiten ieders bereik liggen. Zelf heb ik er geen moeite mee als een vriendin vertelt hoe lekker een bepaalde acteur, man, bekende Nederlander of toevallige passant is.

Uiterlijk telt wel

En nou niet zeggen dat wij mannen alleen over mooi uiterlijk oordelen hoor! Nee, ik hoor vrouwelijke collega’s regelmatig de uitdrukking “beschuitje mee willen eten” gebruiken wanneer er voor hen iets lekkers valt te zien. Grappig is dat er een minder verzorgde en onaantrekkelijke vrouwelijke collega is die dat als hardste roept. Ze realiseert zich aan de ene kant niet dat ze met haar voorkomen waarschijnlijk weinig kans maakt. Aan de andere kant heeft ze maling aan de hele wereld en ze doet alsof ze moeders mooiste is. Ik mag dat wel, die zelfverzekerde houding. Ze is behoorlijk stevig, rookt, draagt onmodieuze kleding, ruikt vaak uit de mond, heeft een uh, “rare” coupe, sport niet en drinkt des te meer. Kortom, ze is het prototype onaantrekkelijke vrouw. Ze is echter heel tof in de omgang, vol zelfspot en grappig.

Mannen vallen op Karakter

Als het om liefde gaat draait het uiteindelijk om karakter, nietwaar? Toch denk ik dat een vrouw, zoals mijn collega, op den duur gaat vervelen door het onverzorgde uiterlijk. Ze zal de gemiddelde man gaan tegenstaan. Niet omdat ze dik is, gewoon omdat zijzelf geen actie onderneemt en een positieve wending geeft aan haar uiterlijk. Een vrouw hoeft niet de mooiste te zijn om aantrekkelijk te zijn. De Telegraaf begrijpt dat misschien zelfs nog beter. Ik koop die krant zelden. Toch heb ik ‘m vandaag bij de pomp meegenomen en een vriend van mij kocht ‘m vrijdag of zaterdag. Ook hij is geen trouwe lezer. Waarschijnlijk kiezen “wij mannen” onze krant precies zoals wij vrouwen in eerste instantie kiezen. Op het uiterlijk! Dat lijkt behoorlijk oppervlakkig maar ik durf me af te vragen of dat slechts een mannending is.

Wie is Floris Deun?

Hoi, ik ben Floris (42) en ik ben gepassioneerd wanneer het schrijven en spelen met taal betreft. Mij werd gevraagd nu en dan een stukje te schrijven voor manoman in 2011. Ach, waarom niet? Vind je het (n)iets, laat het me dan gerust weten, via floris.deun@hotmail.com. Groeten Floris.

Iedereen herinnert zich vast zijn eerste ware liefde, zijn tweede, zijn laatste, et cetera. Die oprecht beantwoorde liefde, wederzijdse aantrekkingskracht. Je kunt elkaar nog geen seconde uit het hoofd zetten. Continu word je afgeleid door haar in je gedachten. Er gaat geen minuut voorbij of je hart wordt weer vervuld met een liefdevolle sms of een poëtisch gebaar. Hier praat ik in eerste instantie over de verliefdheidsfase.

Na een tijdje

Vaak neemt dat gevoel na een tijdje af en gaat het over in geven om, houden van en soms bloedt een relatie gewoon dood. Ieder gaat zijn eigen weg. Dat laatste komt het meest voor. Toch houdt het mij bezig wanneer verliefdheid overgaat in houden van en waar het vanaf hangt of “houden van” wederzijds en verstandig is.

Laatste keer

De laatste keer dat ik een vrouw zei van haar te houden, was dat in mijn ogen wederzijds. Zij zei het eerst, niet dat het er toe doet, bovendien kenden wij elkaar al veel langer. Door toeval liepen wij elkaar na vele jaren tegen het lijf. Het klikte direct, er was chemie, en voor beiden was duidelijk dat er meer aan de hand was. Ze gaf vrijwel direct toe al jaren aan mij te denken en mij niet uit haar hoofd te krijgen. Zelf hield ik het een tijdje voor me dat ik bijzonder veel om haar gaf maar gaf er uiteindelijk toch aan toe. Het gecompliceerde van het verhaal is, dat ze ook een oogje op iemand anders had, een vrouw. Daarover was ze open en eerlijk.

Bergafwaarts

Het ging nog een tijdje goed maar al snel ging het bergafwaarts. Zo deed ze kwetsende uitspraken. Ze probeerde mij jaloers te maken door over de ander te praten. Dat lukte niet, wel maakte het mij verdrietig en ik wist niet wat ik moest denken. Naar haar toe werd ik onzeker. Ik voelde me wel heel gelukkig wanneer ze er was, maar ook twee keer zo ongelukkig wanneer we elkaar dagen of weken niet zagen en spraken. Het ging op en neer met onze relatie, en… hoe verdrietig het ook is, de relatie eindigde.

Waar ging het fout?

Herkenbaar? Fascinerend om te kijken waar het met relaties fout loopt. Om te leren en om nu en dan eens terug te kijken op een leuke tijd. Wat ik hierboven omschreef was wat mij overkwam met de liefde van mijn leven. Hoe anders zou het zijn gelopen als ik niet “ik houd van je” had gezegd. Niet dat het in die vier woordjes zit, alleen heb ik toch het gevoel dat daar het moment lag dat zij het gevoel had er niet meer voor te hoeven gaan. Ze had me precies daar, waar ze me hebben wilde. De spanning was er vanaf dat moment vanaf. Ida, zo zal ik haar maar even noemen, raakte door haar gedrag mijn vertrouwen kwijt en soms vraag ik me nog af of het niet gewoon één grote leugen was waar ik met open ogen intuinde.

Uniek

Gelukkig ben ik niet uniek in dit soort liefdeszaken en volgens het gezegde heelt tijd alle wonden. Nou ja, alle, niet helemaal dus want vertrouwen in haar zal er, ondanks gevoelens van mij, nooit meer zijn. Toch is dat de minst belangrijke wond die ik opliep. Iedereen wordt door schade en schande wijzer. Een aantal vriendinnetjes na haar maakten het ook makkelijker te vergeten. De grootste wond zit hem in “ik houd van je”. Wanneer kan ik weer eens oprecht tegen een vrouw zeggen dat ik van haar houd zonder direct de deksel op mijn neus te krijgen? Ach, ik lanterfanter maar een beetje door met de vrouwen en misschien is dat wat ik schreef herkenbaar voor anderen en verklaart het iets over ons stoere mannelijke gedrag. Angst om gekwetst te worden! Dat is mijn wond.

Wie is Floris Deun?

Hoi, ik ben Floris (42) en ik ben gepassioneerd wanneer het schrijven en spelen met taal betreft. Mij werd gevraagd nu en dan een stukje te schrijven voor manoman in 2011. Ach, waarom niet? Vind je het (n)iets, laat het me dan gerust weten, via floris.deun@hotmail.com. Groeten Floris.

Per mail kreeg ik een aantal reacties waarom ik vorige week niet schreef. Wel, ik heb ongeveer zes dagen met flinke griep op bed gelegen. Geloof me alsjeblieft als ik zeg dat ik niet kleinzerig ben wanneer ik ziek ben, maar dit is me niet eerder overkomen. Er waren momenten dat ik dacht dat ik dood ging. Echt ziek dus.

Sauna

Zaterdag voelde ik me al een stuk beter en dus besloot ik mijn beste vriendin te bellen om naar de sauna te gaan. Met haar ga ik vaker want haar man houdt niet van sauna en ik ken Petra al van voor haar huwelijk. Tussen Petra en mij is nooit iets voorgevallen. Zo’n type vrouw die je zo goed kent van karakter dat het absoluut niet je type is. De sauna is een uitgelezen plaats, en dan met name de stoomsauna voor mij, om te relaxen en een beetje bij te komen.

Saunagangers

Echte saunagangers gaan om te relaxen. Uiteraard kijk je ook naar mensen, alleen schuilt daar niks seksistisch achter. Dit keer schrok ik me echter een hoedje toen ik even in het buitenbad lag. Een dame van dankbare leeftijd liep richting het zwembad en deed haar badjas uit. Op zich niks vreemds. Ze had tussen haar benen een bos grijs/rood haar hangen tot minstens 10 cm onder haar kruis! Je let er niet op maar dit kon je niet missen, shocking!! Wie in ’s hemelsnaam, loopt er heden ten dage nog met een niet bijgewerkt kruis rond?

Seks

Stel je voor: seks met je partner, man of vrouw. Een beetje voorspel hoort erbij en in een gezonde relatie betekent dat mijns inziens ook dat je orale seks met elkaar hebt. Nu kan ik mij heel goed verplaatsen in perverse personen. Ieder zijn meug toch! En zolang je er niemand kwaad mee doet zal ik de laatste zijn om perverse voorkeuren van een ander te veroordelen. Toch kan ik me er niet in verplaatsen dat er mannen of vrouwen zijn die likkebaardend, met de neus naar voren, tussen het overvloedig vol behaarde kruis van hun partner duiken, met de gedachte om tussen de met zweetpareltjes gevulde grasmat het “lekkers” te zoeken. Brrrrrrrrr, de rillingen lopen over mijn rug wanneer ik alleen al aan de geur denk.

Japanse seksfilms

Ooit zag ik zo’n Japanse seksfilm. De acteur (m) had een flinke bos haar van navel, buik, tot het bovenste deel van de benen. Hier tussenin prijkte een minuscuul klein pikkie. Zo’n piemel waarmee ik mijzelf zeker niet zou laten filmen. De betreffende Japanner kende echter geen schaamte, niet om “the size” en ook niet om zijn barbaarse beharing. Er bestaan dus echt mensen die dat normaal en lekker vinden, denk ik!

Deze tijd

Ik schrok me dus echt lam in de sauna. Mijn pik komt de eerste dagen niet meer overeind, met dank aan de bewuste dame. Heeft niks met mijn griep van doen. Er liepen overigens meer “te” behaarde types rond, dit keer. Ligt het dan echt aan mij of ben ik vreemd dat ik mijn struikgewas een beetje bijhoud? Niet helemaal kaal maar wel kort. Ook bij een vrouw is een streepje niet verkeerd maar een overvloedige woeste haardos is niet echt een uitnodiging om……….. Ach ik had in de sauna gewoon lekker moeten navelstaren, dan was ik nu niet de sigaar geweest…

Wie is Floris Deun?

Hoi, ik ben Floris (42) en ik ben gepassioneerd wanneer het schrijven en spelen met taal betreft. Mij werd gevraagd nu en dan een stukje te schrijven voor manoman in 2011. Ach, waarom niet? Vind je het (n)iets, laat het me dan gerust weten, via floris.deun@hotmail.com. Groeten Floris. 

De afgelopen week, schreef ik over mijn vrouwelijke huisgenootje en over de vrouw van een maatje. Beiden waren “not amused” na het lezen van mijn blog. Dat van het boodschappenlijstje en de winkelwagen was schijnbaar zo herkenbaar en uniek dat de dames in kwestie, na het lezen van het blog, direct begrepen dat het om hen ging. Ik heb wel wat ellende over me heen gekregen, en het scheelde niet veel of mijn maatje had, met zijn koffer onder de arm, bij mij op de stoep gestaan. Hij had het nooit aan mij mogen vertellen, dat verhaal!

Lena en de MILF

Dus deze week schrijf ik maar weer eens over Lena en haar moeder, mijn vakantieliefdes. Best vertederend. Iedere dag ontvang ik namelijk een kaartje of kleine attentie vanuit Duitsland. De ene dag van haar en de andere dag van de MILF. Duidelijk afgesproken werk, maar wel erg leuk, kan ik je verzekeren.

Kettinkje

Vandaag een briefje met een kettinkje eraan toegevoegd. Ik draag geen sieraden, buiten mijn horloge, maar het gaat om het gebaar, nietwaar. Ooit gaf een vriend van mij zijn vader een doos met sigaren, waarop ik verbaasd opmerkte: “Je vader, sigaren! Maar die rookt toch niet!” “Inderdaad”, zei die gozer, “doet hij er lekker lang mee, en overigens gaat het om het gebaar”. Daar moest ik dus aan denken, aan een anekdote van 20 jaar terug, toen ik het cadeautje kreeg.

Beter goed gepikt, dan slecht gekocht

Een buurmeisje is aankomend weekend jarig dus lijkt het mij geen slecht idee om haar het kettinkje te schenken. Makkelijk, en zo heeft tenminste iemand er iets aan. Mij doet het weinig tot niks. En nu ik erover nadenk krijg ik een idee. De kaartjes van Lena en de MILF, daar kan ik iets mee!

Wiedergutmachung

De attentiewaarde van die kaartjes is erg groot. Ik waardeer het enorm en het streelt werkelijk mijn ego. Het idee dat hierdoor in mijn brein ontsproot, is het volgende. Eigenlijk zend ik zelden kaartjes, alleen, ervan uitgaand dat anderen het ontvangen van kaartjes eveneens waarderen, is het vast een goed plan zowel mijn huisgenootje als de beledigde vrouw van mijn maatje “oprecht” spijt te betuigen met zo’n kaartje. Een kleine moeite, een groot plezier!

Ik ben toch zeker niet gek!

Natuurlijk realiseer ik me dat beide dames ook deze week mijn blog lezen in de verwachting wederom iets over hun gestuntel te lezen. Nou geloof me; ik zou wel zot zijn om een kaartje met excuses te versturen. Wederom een opmerking die me nog jaren zal blijven achtervolgen. Ik ga heus geen excuses maken vanwege de dwangneuroses van twee vrouwen die ik zo goed heb omschreven, dat ze zonder dat hun naam werd genoemd, begrepen dat het om hen ging, haha!

Eind goed al goed

Even zette ik je op het verkeerde been. De lezer dacht natuurlijk dat ik soft was geworden. Helaas voor beide dames. Excuses zitten er niet in. Laat ze ervan leren en stoppen met die kolder.

Wie is Floris Deun?

Hoi, ik ben Floris (42) en ik ben gepassioneerd wanneer het schrijven en spelen met taal betreft. Mij werd gevraagd nu en dan een stukje te schrijven voor manoman in 2011. Ach, waarom niet? Vind je het (n)iets, laat het me dan gerust weten, via floris.deun@hotmail.com. Groeten Floris.